เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: [1] 2
  พิมพ์  
อ่าน: 12887 บทเพลงของชาวเย่ว์ (越人歌:yue ren ge) – คำไทยโบราณที่สุดที่เคยบันทึก (กระมัง)
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



 เมื่อ 15 ก.ย. 13, 18:28

“บทเพลงของชาวเย่ว์” เป็นชื่อบทเพลงโบราณเพลงหนึ่งของประเทศจีน เพลงนี้ปรากฎครั้งแรกในบันทึสมัยราชวงศ์ฮั่น จากหนังสือเรื่อง “ซัวหยวน” (说苑:shuao yuan) หรือแปลเป็นไทยอาจจะแปลได้ว่า “สวนเรื่องราว” ในบทที่ ๑๑ เรื่องรื่นรมณ์ (卷十一 善说篇) โดยเรื่องราวตำนานนี้สันนิษฐานว่าเกิดขึ้นเมื่อ ๕๔๐  ปีก่อนคริสตกาล โดยแปลเนื้อความของเพลงจากภาษาเย่ว์เป็นภาษาจีน  เนื้อเพลงมีดังนี้

今夕何夕兮,搴舟中流。
今日何日兮,得与王子同舟。
蒙羞被好兮,不訾诟耻。
心几烦而不绝兮,得知王子。
山有木兮木有枝(知),心悦君兮君不知。

ถอดความเป็นภาษาจีนปัจจุบันดังนี้

今天是什么样的日子啊!我驾着小舟在长江上漂。
今天是什么样的日子啊!我竟然能与王子在同一艘船
承蒙王子看的起啊!不因为我是舟子的身份而嫌弃我,甚至责骂我。
我的心里如此的紧张而停止不住,因为我居然看到了王子!
山上有树木,而树上有树枝,(这人人都知道〉,
可是我的心底这么喜欢王子啊,王子却不知。

ภาษาไทยมีความว่า

วันนี้วันอะไรกันหนอ ข้าจึงได้มาแจวเรือบนลำน้ำนี้
วันนี้วันอะไรกันหนอ ข้าจึงได้มาอยู่บนเรือลำเดียวกับเจ้าชาย
เป็นเจ้าชายใครๆก็ยกย่อง แต่คนแจวเรืออย่างข้าใครๆก็รังเกียจกระทั่งด่าว่า
ใจขอตอนนี้ร้อนรน และไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะได้ยลพระพักตรเจ้าชาย
บนเขามีต้นไม้ บนต้นไม้มีกิ่งก้าน ใครเล่าก็ล้วนรู้
แต่ทำไมความรักในใจข้า เจ้าชายจะทรงทราบก็หาไม่

นอกจากนี้ยังได้ใช้ตัวอักษรจีนเนื้อร้องต้นฉบับเดิมที่เป็นภาษาเย่ว์ไว้ โดยผู้เขียนคือหลิวเซี่ยง (刘向:liu xiang) โดยอักษรที่บันทึกมีดังนี้

“滥兮抃草滥予昌枑泽予昌州州〈飠甚〉州焉乎秦胥胥缦予乎昭澶秦逾渗惿随河湖”。

ภาพวาดของหลิวเซี่ยง


บันทึกการเข้า
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 1  เมื่อ 15 ก.ย. 13, 18:30

บทเพลงรักนี้ยังเป็นที่นิยมกระทั่งปัจจุบัน ในปีค.ศ. ๒๐๐๖ ภาพยนตร์จีนเรื่อง The Banquet ได้นำเพลงนี้มาร้องในภาพยนตร์ และในปี ๒๐๑๒ ละครโทรทัศน์เรื่องดังของจีน ชื่อว่า “ปู้ปู้จิงซิน” (步步惊心:bu bu jing xin) ก็ได้นำเพลงนี้มาร้องในละครอีก

ภาพยนตร์เรื่อง The Banquet

และเพลง


บันทึกการเข้า
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 2  เมื่อ 15 ก.ย. 13, 18:32

เย่ว์เป็นชื่อทั่วไปที่ใช้เรียกกลุ่มชนที่มีความสัมพันธ์กับชนกลุ่มน้อยต่างๆที่อยู่ในจีนตอนใต้มาเป็นเวลานาน เนื่องจากมีหลายสาขา เยว่จึงเคยมีชื่อเรียกว่าไป่เยว่ (เยว่ร้อยจำพวก)ในเอกสารประวัติศาสตร์สมัยโบราณของจีนซึ่งเป็นกลุ่มประชากรที่ใหญ่มาก ชนกลุ่มเยว่ในบริเวณต่างกันมีชื่อเรียกต่างกันตั้งแต่ชายฝั่งตะวันออกของประเทศจีนไปจนถึงตะวันออกเฉียงเหนือในพม่ามีชาวเยว่หลายกลุ่ม

ภาษาของชาวเย่ว์ เป็นภาษาในกลุ่มกลุ่มภาษาคำ-ไทหรือกลุ่มภาษาจ้วง-ต้ง(Kam-Tai หรือ Zhuang-Dong)เป็นภาษาของชนกลุ่มน้อยในจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และกลุ่มชาวเย่ว์นี้ มีการสันนิษฐานว่า เป็นต้นตระกูลของชาวจ้วง ชาวไต ชาวไท ชายไทย ชาวลาว และกระทั่งเวียดนามก็เป็นได้

ภาพชาวจ้วง และชาวไตในเมืองจีน



บันทึกการเข้า
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 3  เมื่อ 15 ก.ย. 13, 18:37

ปัจจุบันนี้ มีการนำตัวอักษรจีนที่ใช้บันทึกภาษาเย่ว์ มาถอดเสียงโดยใช้วิธีการอ่านออกเสียงภาษาจีนโบราณอ่าน รวมไปถึงการใช้ภาษาท่องถิ่นตามถิ่นต่างๆของจีนอ่าน อาทิ ภาษาถิ่นแถบมณฑลเจ้อเจียง (浙江:zhe jiang) และภาษาถิ่นแบบมณฑลฟูเจี้ยน(福建:fu jian)หรือฮกเกี้ยน

การที่ใช้ภาษาจีนโบราณ หรือภาษาถิ่นอ่าน เนื่องจากภาษาจีนในยุคปัจจุบันวิธีการอ่านออกเสียงตัวอักษรหลายตัวต่างจากสมัยโบราณ รวมถึง ภาษาท้องถิ่นในแต่ละแห่งจะแตกต่างกันไป ประหนึ่งเป็นคนละภาษา โดยสันนิษฐานว่า ภาษาของทางใต้น่าจะใกล้เคียงกับภาษาโบราณมากที่สุด

การแต่งกายของชาวจีนโบราณยุคโบราณ ช่วงใกล้ๆสมัยราชวงศ์ฮั่น


บันทึกการเข้า
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 4  เมื่อ 15 ก.ย. 13, 18:39

ในปี ๑๙๙๑ มีนักวิชาการ ชื่อเจิ้งจางซางฟาง (郑张尚芳:zheng zhang shang fang) ได้การนำตัวอักษรจีนนี้ไปอ่านด้วยภาษาท้องถิ่นของมณฑลฟูเจี้ยน โดยใช้ภาษาในตระกูลหมิ่นหนาน ด้วยสันนิษฐานว่าเป็นภาษาที่ใกล้เคียงกับภาษาจีนโบราณ ทั้งเป็นภาษาที่ใช้ในแถบนั้นแต่โบราณ แล้วนำมาเทียบกับภาษาไทยปัจจุบัน เพราะเห็นว่าภาษาเย่ว์เป็นพื้นฐานของภาษาไทยส่วนหนึ่ง และภาษาไทยก็มีการเขียนบันทึกใช้อักรษรของตนถ่ายทอดเสียงมา ทำให้สันนิษฐานได้ง่าย ต่อมา

ภาพของอาจารย์ เจิ้งจางซางฟางผู้ทดลองเอาภาษาไทยมาอ่านเป็นคนแรก


บันทึกการเข้า
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 5  เมื่อ 15 ก.ย. 13, 18:41

นักวิชาการชื่อว่า โจวหลิวซี (周流溪:zhou liu xi) ได้ทำไปทำวิจัยต่อโดยการเทียบกับภาษาของชาวจ้วง ชาวไต และชาวไท จนได้ลองแบ่งวรรคดังนี้ โดยด้านซ้ายคือภาษาเย่ว์โบราณ ส่วนภาษาจีนโบราณที่ถอดจากภาษาเย่ว์อยู่ด้านขวา

滥兮抃草滥予,      “今夕何夕兮,搴洲(舟)中流?”

昌枑泽予昌州州      “今日何日兮,得与王子同舟!”

饣甚州焉乎秦胥胥    “蒙羞被好兮,不訾诟耻。”

缦予乎昭,            “心几顽而不绝兮,得知王子。”

澶秦逾渗,            “山有木兮,木有枝;”

惿随河湖。            “心说(悦)君兮,君不知。”

ภาพอาจารย์โจวหลิวซี


บันทึกการเข้า
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 6  เมื่อ 15 ก.ย. 13, 18:47

อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าได้ลองใช้โปรดแกรมภาษาท้องถิ่นของจีน เอาอักษรที่แทนภาษาเย่ว์เข้าไปเพื่อฟังเสียง ได้ความดังนี้ เมื่อใช้ภาษาฮกเกี้ยน หรือที่เรียกว่าภาษาหมินหนาน

滥兮抃草滥
ล้ำเห็นเป็นเช้าล้ำ
予昌枑泽
อู่ช่างฮอดาก
予昌州
อู่ช่าวจิว
州〈飠甚〉州焉
จิว(ไม่มีเสียง)ชิมจิวเย็น
乎秦胥胥
ฮอดจินสุสุ
缦予乎
บันอู่ฮอด
乎昭澶
เจ้าตันจิน
逾渗惿
รู้ชิมเสียม หรือ รู้ชินเธอ
随河湖
สุ่ยเฮอฮอ

ท่านใดอยากลองฟังโปรดเข้าเว็ปไซด์ http://cn.voicedic.com/

ท่านนำตัวอักษรจีนใส่ลงไปในช่องว่าง แล้วกดที่ปุ่มข้างบนที่เขียนว่า 闽南话 :min nan hua อันแปลว่าภาษาฮกเกี้ยน แล้วกดตัวสี่เหลี่ยมข้างท้ายช่องว่าเขียนว่า 查询:cha xun แปลว่าค้นหา ท่านจะเห็นอักษรไล่มาเป็นตัวๆ และเพื่อจะฟังเสียงกดปุ่มลำโพง เลื่อนขึ้นลงให้กดที่ปุ่น上一页:shang yi ye แปลว่าเลื่อนขึ้น และ  下一页:xie yi ye แปลว่าเลื่อนลง

ภาพบ้านเรือนแถบหมิ่นหนาน


คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ
บันทึกการเข้า
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 7  เมื่อ 15 ก.ย. 13, 18:59

ตำนานที่มาของเพลงนี้มีสองตำนาน

ตำนานแรก คือ เจ้าชายเออร์ (鄂君子:e jun zi) พระอนุชาของกษัตริย์ผู้ครองแคว้นฉู่ (楚国:chu guo) เสด็จประพาสทางน้ำ หญิงสาวชาวเย่ว์คนพายเรือที่ประทับหลงรักเจ้าชาย จึงร้องเพลงขึ้นมาเพื่อระบายความในใจ โดยใช้ภาษาเย่ว์ร้อง เจ้าชายหาได้เข้าพระทัยไม่ จึงโปรดให้มีคนมาแปล เมื่อทรงทราบความหมายก็ทรงพระเมตตา และรับกลับไปอยู่ในวังด้วยกัน
ตำนานสอง เหมือนตำนานแรกทุกประการ แต่มีรายละเอียดกว่า คือ การเสด็จครั้งนี้เสด็จไปอย่างใหญ่โต มีขุนนางตามเสด็จมากมายทั้งฝ่ายบุ๋นและบู๋ ครั้งนั้นชายชาวเย่ว์ผู้พายเรือที่ประทับได้ร้องเพลงขึ้นมา ไพเราะยิ่งนัก เจ้าชายทรงได้ยินแต่หาเข้าพระทัยไม่ จึงให้คนมาแปลจากภาษาเย่ว์ให้ฟัง เมื่อเจ้าชายได้ทรงสดับก็หาทรงพระพิโรธไม่ แต่รู้สึกประทับพระทัย พระองค์เสด็จเข้าไปแสดงความเมตตาที่มีต่อชายชาวเรือตามประเพณีของชาวฉู่ โดยกับใช้มือทั้งสองข้างจับที่หัวไหล และประทานผ้าแพรไหมลายดอกไม้งดงาม ที่ใช้คลุมพระพักตรคลุมไหลชาวเรือนั้น ตั้งแต่นั้นทั้งสองก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

ทั้งนี้ ตำนานที่สองเป็นที่เชื่อถือมากกว่า เพราะพบในบันทึกสมัยราชวงศ์ฮั่น เนื้อความดั้งเดิมเป็นดั่งนี้

“襄成君始封之日,衣翠衣,带玉剑,履缟舄,立于游水之上,大夫拥钟锤,县令执桴号令,呼:“谁能渡王者于是也?”楚大夫庄辛,过而说之,遂造托而拜谒,起立曰:“臣愿把君之手,其可乎?”襄成君忿作色而不言。庄辛迁延沓手而称曰:“君独不闻夫鄂君子皙之泛舟于新波之中也?乘青翰之舟,极囗(原字为上艹下两)芘,张翠盖而检犀尾,班丽褂衽,会钟鼓之音,毕榜枻越人拥楫而歌,歌辞曰:‘滥兮抃草滥,予昌枑泽予昌州,州囗(原字为左饣右甚)州焉乎秦胥胥,缦予乎昭澶秦逾,渗惿随河湖’鄂君子皙曰:‘吾不知越歌,子试为我楚说之。’于是乃召越译,乃楚说之曰:‘今夕何夕兮,搴中洲流(一作搴舟中流)。今日何日兮,得与王子同舟。蒙羞被好兮,不訾诟耻,心几顽而不绝兮,知得王子。山有木兮木有枝,心说君兮君不知。’于是鄂君子皙乃揄修袂,行而拥之,举绣被而覆之。鄂君子皙,亲楚王母弟也。官为令尹,爵为执圭,一榜枻越人犹得交欢尽意焉。今君何以逾于鄂君子皙,臣何以独不若榜枻之人,愿把君之手,其不可何也?”襄成君乃奉手而进之,曰:“吾少之时,亦尝以色称于长者矣。未尝过僇如此之卒也。自今以后,愿以壮少之礼谨受命。”
——刘向《说苑》(卷十一•善说篇)

ทุกวันนี้ นักประวัติศาสตร์จีนสันนิษฐานว่า บทเพลงนี้ มาจากเรื่องราวของความรักระหว่างเพศเดียวกันที่เก่าแก่ที่สุดของจีน และอาจจะเป็นคำไทที่เก่าแก่ที่สุดที่ได้รับการบันทึกไว้

โรแมนติกไหม

ภาพแคว้นฉู่ เป็นพื้นที่รูปสีเขียว


บันทึกการเข้า
han_bing
นิลพัท
*******
ตอบ: 1622



ความคิดเห็นที่ 8  เมื่อ 18 ก.ย. 13, 07:24

มีท่านใดพอจะถอดเป็นภาษาไทยไทยๆบ้างไหม
บันทึกการเข้า
hobo
พาลี
****
ตอบ: 324


ความคิดเห็นที่ 9  เมื่อ 18 ก.ย. 13, 07:46

ฮ่องเต้ที่ฉีกแขนเสื้อฉลองพระองค์ องค์นั้นอยู่ในยุคไหนครับ นั่นดูเก่ามากสำหรับผม
บันทึกการเข้า
rajdha
อสุรผัด
*
ตอบ: 1


ความคิดเห็นที่ 10  เมื่อ 05 มิ.ย. 16, 16:59

ผมกำลังทำวิจัยปริญญาโทอยู่พอดีครับ เรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยผม ผมหาข้อมูลมานานแล้ว ทั้งข้อมูลเกี่ยวกับภาษาไทย แคว้นเยว่ รวมถึงบทเพลงชาวเยว่ด้วย ส่วนเว็บไซต์ของอาจารย์เจิ้งจังซั่งฟังผมได้เข้าไปลองอ่านดูเมื่อสองสัปดาห์ก่อนและถอดออกมาเป็นเสียงไทยเรียบร้อยแล้วครับ ข้อมูลของคุณผมเพิ่งเจอวันนี้เอง ผมเลยเอาระบบเสียงไทยปัจจุบันที่เคยถอดกำกับไว้ในบทเพลงชาวเยว่โบราณไปเขียนลงในบล็อคของผมแทนครับ ตามไปดูได้ที่เฟสผมได้ครับ https://www.facebook.com/notes/antoine-rafin-champs/%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B9%82%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%93%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD-2500-%E0%B8%9B%E0%B8%B5%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%A7/10154183054483965
บันทึกการเข้า
naitang
หนุมาน
********
ตอบ: 5823


ความคิดเห็นที่ 11  เมื่อ 05 มิ.ย. 16, 18:28

น่าสนใจมาก   ขอติดตามเก็บเกี่ยวเอามาเป็นความรู้ครับ
บันทึกการเข้า
เพ็ญชมพู
หนุมาน
********
ตอบ: 12599



ความคิดเห็นที่ 12  เมื่อ 05 มิ.ย. 16, 19:16

"บทเพลงของชาวเย่ว์" นี้ คุณ Paphmania แห่ง พันทิป ได้ถอดความไว้อีก ๒ เวอร์ชัน

   ๏ค่ำแฮเพลิน         เจอะค่ำ
ราช่างกระดากรา        ช่างแจว
แจวข้ามแจวเยิ่น         เย้อชื่น สะสะ
มอมราฮาเจ้าท่าน        ชินรู้
ซุ่มใจเรื่อย              ใคร่คะ๚๛


หรือ

    ๏คำ่แฮเพลิน         ชู้คำ่
ราช่างหวั่นจากรา         ช่างแจว
แจวฃ้ามแจวฃาน          ฮาชื่น  สะสะ
หมั่นราฮาเกี่ยวท่าน       ชื่นแล้ว
ฉ่ำใจห้วย                ใคร่คะ๚๛

บันทึกการเข้า
เพ็ญชมพู
หนุมาน
********
ตอบ: 12599



ความคิดเห็นที่ 13  เมื่อ 05 มิ.ย. 16, 20:15

ในปี ๑๙๙๑ มีนักวิชาการ ชื่อเจิ้งจางซางฟาง (郑张尚芳:zheng zhang shang fang) ได้การนำตัวอักษรจีนนี้ไปอ่านด้วยภาษาท้องถิ่นของมณฑลฟูเจี้ยน โดยใช้ภาษาในตระกูลหมิ่นหนาน ด้วยสันนิษฐานว่าเป็นภาษาที่ใกล้เคียงกับภาษาจีนโบราณ ทั้งเป็นภาษาที่ใช้ในแถบนั้นแต่โบราณ แล้วนำมาเทียบกับภาษาไทยปัจจุบัน เพราะเห็นว่าภาษาเย่ว์เป็นพื้นฐานของภาษาไทยส่วนหนึ่ง และภาษาไทยก็มีการเขียนบันทึกใช้อักรษรของตนถ่ายทอดเสียงมา ทำให้สันนิษฐานได้ง่าย ต่อมา

บทความเรื่อง Decipherment of Yue-Ren-Ge (Song of the Yue boatman) โดย Zhengzhang Shangfang  ในวารสาร Cahiers de linguistique - Asie orientale  Année 1991  Volume 20  Numéro 2 pp. 159-168

https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=sites&srcid=ZGVmYXVsdGRvbWFpbnxkYWxyaWFkYWJvb2tzfGd4OjM4MTAwZjQ3ZjQyZjQxNDM

บันทึกการเข้า
Koratian
พาลี
****
ตอบ: 329


ความคิดเห็นที่ 14  เมื่อ 05 มิ.ย. 16, 23:21


ถ้าถอดความได้ถูกต้อง

คำว่า "แจว" ต้องเป็นคำไทยที่เก่ามาก
ไม่ได้มาจาก เวียดนาม หรือ เขมร


บันทึกการเข้า
หน้า: [1] 2
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.063 วินาที กับ 19 คำสั่ง