เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: 1 ... 6 7 [8] 9 10
  พิมพ์  
อ่าน: 37324 อังกิด อังกี๊ดดดดดดด อังกฤษ
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 105  เมื่อ 29 ก.ย. 13, 11:44

ห้องที่เรียกคนดูได้มากที่สุดคือ Chamber of Horrors หรือห้องสยองขวัญ   มีหุ่นขี้ผึ้งอาชญากรสำคัญๆของโลกตั้งให้ดูอยู่ในคูหาสองข้างทาง    รวมทั้งหุ่นขี้ผึ้งเหยื่อในเหตุการณ์สยองระดับโลก เช่นการประหารพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 และพระนางมารี อังตัวแนตต์ด้วยกีโยตีน    เห็นแต่หัวที่ถูกตัดซึ่งว่ากันว่ามาดามทุสโซด์แกไปกดขี้ผึ้งมาจากของจริง

พยายามจะหารูปมาให้ดู แต่ว่ายังหาที่สมจริงสมจังไม่ได้ค่ะ   ที่มีในกูเกิ้ลก็ดูไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่    ไปหาดูกันเองก็แล้วกัน
บันทึกการเข้า
saimai
อสุรผัด
*
ตอบ: 44


ความคิดเห็นที่ 106  เมื่อ 29 ก.ย. 13, 15:40

จำตัวอาคารไม่ค่อยได้ค่ะ จำได้แต่ว่าคนเยอะมากๆ  มีบัตรเข้าชมมาฝากด้วยค่ะ  ยิ้มกว้างๆ


คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 107  เมื่อ 30 ก.ย. 13, 09:58

ใช่ค่ะ คนเยอะมาก  
บรรยากาศในห้องสยองขวัญจะได้ผลมาก หากว่ามีคนเข้าชมทีละกลุ่มเล็กๆ  ฝ่าเข้าไปในความมืด เห็นแต่หุ่นขี้ผึ้งเลือดอาบ   หัวที่ถูกเสียบอยู่กับเหล็กแหลม   ฆาตกรหน้าตาโรคจิตสุดๆในคูหา  
แต่เขาเปิดให้แห่กันเข้าไปจนเต็มห้อง   มองทางไหนเห็นแต่คนมากกว่าหุ่น  บรรยากาศเลยหายขลัง

บันทึกการเข้า
ประกอบ
สุครีพ
******
ตอบ: 1342


ความคิดเห็นที่ 108  เมื่อ 01 ต.ค. 13, 15:51

คอมพิวเตอร์พังไปสองวัน กว่าจะซ่อมได้ ไม่ได้แวะมาในกระทู้เลย



พิพิธภัณฑ์มาดามตุ๊ดโซนี่ผมนั่งรถเมล์ผ่านหลายหน ทุกครั้งจะเห็นคิวผู้คนยาวเหยียดต่อแถวรอเข้าชม ยังกะคิวซื้อโดนัทดังในไทยก็ไม่ปาน  แต่โดยส่วนตัวไม่คิดจะเข้าชมครับเพราะมีแต่หุ่น ไม่ใช่ตัวจริง อย่างลิซซี่ เคท ชาส์ล คาเมลา หรือวิลเลี่ยมนี่ผมก็รู้จักดี เห็นกันประจำ  หรือถ้าอยากเห็นอาชญากรหรือนักลวงโลกตัวเอ้ ส่องกระจกดูก็เจอแล้ว  เลยไม่รู้จะไปดูหุ่นทำไม  แลบลิ้น  แลบลิ้น  แลบลิ้น  แต่เหตุใหญ่จริงๆ คือคิวมันยาวและค่าตั๋วแพงนี่แหละครับ ตัดใจซื้อไม่ลง ถ้าชมฟรีหรือเสียตังค์ไม่แพงก็อาจจะเข้าก็ได้  แต่เที่ยวแบบกระจอกทัวร์ต้องเน้นประหยัดนิดนึง เน้นชมฟรีเป็นหลัก  เอาตังค์ไปกินเป็ดย่างให้ขาบวมเล่นดีก่า  ยิงฟันยิ้ม



อะไรๆ ที่คมที่มาเที่ยวลันดั้นหรืออังกฤษเค้าบอกห้ามพลาดกัน เช่นละครเวที ผมก็ไม่เคยลองซะที ว่าจะลองดูละครเวทีซักทีก็ไม่รู้เรื่องไหนดี  เห็นโฆษณาตามสถานีรถไฟใต้ดินเต็มไปหมด  เคยดูตัวอย่างเรื่องผีในโรงโอเปร่าจาก youtube ดูแล้วหลับ หรืออย่างฟุตบอลที่เด็กไทยนิยมกันว่าต้องไปดูซักนัดนึงในสนาม ผมก็ไม่รู้จะไปดูทำไม นักเตะระดับเศรษฐีเตะลูกกลมๆ กันไปมา  เตะกันทั้งปีซ้ำไปซ้ำมา ปีนี้เสร็จปีหน้าล้างไพ่เตะกันใหม่  นานกว่าจะยิงประตูกันได้ซักลูก  ดูไปก็แค่นั้น น่าเบื่อ ก็ไม่รู้ทำไมคนอื่นเค้าดูฟุตบอลแล้วสนุกกันได้ หรือทำไมคนไทยที่ไม่ได้เกี่ยวพันกับสโมสรใดๆ เลยสามารถอุปโลกตัวเองเป็นเด็กผีแฟนหงส์กันได้  เดือดเนื้อร้อนใจเวลาทีมที่ตัวอุปโลกว่าเป็นแฟนพ่ายแพ้ งง งง งง  ฮืม  ขยิบตา  ขยิบตา


บันทึกการเข้า

วิรุศฑ์ษมาศร์ อัฐน์อังการจณ์
ประกอบ
สุครีพ
******
ตอบ: 1342


ความคิดเห็นที่ 109  เมื่อ 01 ต.ค. 13, 16:11

พิพิธภัณฑ์ชมฟรีในลอนดอนมีหลายแห่งมาก ที่เด็ดๆ ไม่ควรพลาดก็มี British Museum, National History Museum, National Gallery  พวกนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง   ข้อเสียของพิพิธภัณฑ์เหล่านี้คือมีของดีๆ เยอะมาก เยอะจนดูไม่หมด เดินไม่ไหว วันนึงดูได้ไม่ครบ ถ้าดูครบแบบผ่านๆ ก็จะพลาดของเด็ดของดีไป  อย่าง National Gallery นี่มีภาพเขียนดังๆ ประเมินมูลค่าไม่ได้หลายรูปมาก ถ้าดูผ่านๆ เราจะไม่เห็นหรือไม่รู้เลย  เช่นภาพของแวน ก็อก, ดาวินซี่, กาลิเลโอ  แลบลิ้น ฯลฯ


ในบรรดาภาพทั้งหมดที่นี่ ตอนผมเดินผ่านๆ ด้วยความเมื่อยกะว่าดูให้มันครบๆ ไปก็พอ ภาพดอกทานตะวันของแวนก๊อกที่คนไปมุงดูมากมายผมดูแล้วก็งั้นๆ เดินๆ ไปเผอิญไปเจออยู่ภาพนึง เจอแล้วต้องชะงักไปหลายวินาที  บอกไม่ถูกอธิบายไม่ได้ ดูแล้วมันชอบ  ยิ่งมองเข้าไปใกล้ๆ เห็นฝีแปรงรอยสี มันเหมือนเรามองเห็นลมพัด ใบไม้ไหว ฯลฯ   ทั้งที่ดูผ่านๆ งานยังกะเด็กประถมสลัดแปรงวาด  แต่พอดูพิศๆ แล้ว เฮ้ยมันเจ๋งหวะ  ขนาดเค็มปี๋อย่างผมยังตั้งใจยอมลงทุนจะซื้อโปสเตอร์ภาพนี้กลับบ้านไปใส่กรอบโชว์ที่ผนังบ้าน แต่ปรากฏว่าภาพถ่าย ภาพเลียนแบบใดๆ ของภาพนี้ มันสื่ออารมณ์ไม่ได้เหมือนของจริง พอไปดูโปสเตอร์ที่เค้าขายกลายเป็นว่ามันห่วย ไม่สวยเลย  เลยไม่ซื้อมา ไปโหลดภาพนี้ในอินเตอร์เน็ตหรือดูจากหนังสือที่ไหนมันก็ไม่ได้อารมณ์แบบดูของจริง แปลกมากๆ    หลังจากนั้นไปลอนดอนคราใด ต้องแวะไปชื่นชมภาพนี้ให้หายคิดถึงทุกครั้ง   ใครแวะไปลองไปหาของจริงดูกันนะครับ


The Water-Liliy Pond ของ Claude Monet


บันทึกการเข้า

วิรุศฑ์ษมาศร์ อัฐน์อังการจณ์
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 110  เมื่อ 01 ต.ค. 13, 16:27

ดีจริง    ท่าทางจะเลี้ยงง่าย  เว้นแต่เลือกกินเป็ดนี่แหละเปลืองที่สุดเลย  เพราะเป็ดในลอนดอน(หรือแม้แต่นอกลอนดอน)มันแพงระดับโหด      คุณชายประกอบเทพน่าจะชอบกินปลาทอดกับมันฝรั่ง  จะทุ่นกระเป๋าคนเลี้ยงไปเยอะค่ะ
ต่อไปจะพาไปเที่ยวฟรีนะคะ

ครั้งหนึ่ง  ไปอังกฤษโดยไม่ได้ไปทัวร์  บริษัททัวร์เจ้าประจำเขาจองโรงแรมที่เบย์สวอเตอร์ให้    เพราะบอกเขาไปว่าชอบโรงแรมเล็กๆ เพราะติดใจ B&B มาแต่ก่อน   ปรากฏว่ามันเล็กสมใจจริงๆ  เดินเข้าไปในห้องพัก นึกว่าเดินเข้าไปในตู้เสื้อผ้า    วางกระเป๋าเดินทางลงบนพื้นข้างเตียงเท่านั้นก็เต็มห้อง   เวลาจะออกจากห้องต้องปีนข้ามกระเป๋าเดินทางไปออกประตู
แต่ที่ดีก็คืออยู่ใกล้สวนสาธารณะเคนซิงตัน และไฮด์ปาร์ค       ย้อนหลังกลับไปเมื่อไปอังกฤษครั้งแรก ชอบสวนสาธารณะมากค่ะ   ไปนั่งอยู่คนเดียวก็ไม่เหงา  เพราะมันสวย เขียวรื่นตาไปหมด  หน้าดอกไม้ก็มีดอกกุหลาบให้เห็น   ตอนนั้นกรุงเทพมีแต่สวนลุมพินีที่เป็นสวนสาธารณะ    จตุจักรยังไม่มี   สนามหลวงก็มีแต่ตลาดนัด    การมาได้เห็นสวนสาธารณะเขียวกว้างขวาง มีทะเลสาบน้ำใสสะอาด   มีต้นไม้ร่มรื่น  จึงเป็นความตื่นตาตื่นใจ

ในเคนซิงตันการ์เดน ที่สำคัญคือมีรูปปั้นปีเตอร์แพน อยู่ในมุมหนึ่ง  เป็นรูปปั้นขนาดย่อมๆของเด็กผู้ชายยืนอยู่บนโขดหิน มีนางไม้ที่เรียกว่า fairy และสัตว์เล็กๆประดับอยู่บนฐาน
Peter Pan เป็นวรรณกรรมเด็กขึ้นชื่อของอังกฤษ เกิดจากปลายปากกาของ Sir James Barrie    ดังไปทั่วโลกเมื่วอลท์ ดิสนีย์นำไปทำภาพยนตร์การ์ตูนชื่อเดียวกัน


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 111  เมื่อ 01 ต.ค. 13, 16:29

ชนกลางอากาศ
ตามคุณประกอบไปดูภาพสระบัวดีกว่า

ขอแถมท้ายว่ากลับไปเคนซิงตันครั้งสุดท้ายนี่ผิดหวังหน่อยๆ เจอหญ้ารกบางตอนเหมือนไม่มีใครดูแล    แถมยังมีขยะทิ้งไว้ ซึ่งเมื่อก่อนไม่เห็น
ลอนดอนดูโทรมลงไปมาก
บันทึกการเข้า
เพ็ญชมพู
หนุมาน
********
ตอบ: 12599



ความคิดเห็นที่ 112  เมื่อ 13 ต.ค. 13, 13:07

พิพิธภัณฑ์ชมฟรีในลอนดอนมีหลายแห่งมาก ที่เด็ดๆ ไม่ควรพลาดก็มี British Museum, National History Museum, National Gallery  พวกนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง   ข้อเสียของพิพิธภัณฑ์เหล่านี้คือมีของดีๆ เยอะมาก เยอะจนดูไม่หมด เดินไม่ไหว วันนึงดูได้ไม่ครบ ถ้าดูครบแบบผ่านๆ ก็จะพลาดของเด็ดของดีไป  อย่าง National Gallery นี่มีภาพเขียนดังๆ ประเมินมูลค่าไม่ได้หลายรูปมาก ถ้าดูผ่านๆ เราจะไม่เห็นหรือไม่รู้เลย  เช่นภาพของแวน ก็อก, ดาวินซี่, กาลิเลโอ  แลบลิ้น ฯลฯ

ลองตามคุณเทาชมพูไปชมพิพิธภัณฑ์เชอร์ล็อค โฮล์มส์บ้าง ก็น่าสนใจดี  ยิงฟันยิ้ม

ในบรรดานิยายแปลที่เคยอ่านตอนเด็กๆ และประทับใจมากที่สุด  มีนิยายนักสืบเชอร์ล็อค โฮล์มส์ รวมอยู่ในแถวหน้า     ต้องยกให้เป็นความดีของคุณอ.สายสุวรรณ ผู้แปล  ซึ่งแปลอย่างหมดจด ประณีต ละเอียดถี่ถ้วน   อ่านแล้วเคลิบเคลิ้มเห็นภาพตามไปด้วย  ทั้งๆตอนนั้นเกิดมายังไม่เคยเห็นลอนดอนเลยสักครั้ง แม้แต่ในหนัง

ต่อมามีเหตุให้ไปอังกฤษอยู่หลายครั้ง    ไปถึงลอนดอน  ก็ยังมองหาถนนโน้นถนนนี้ตามที่เคยระบุไว้ในนิยาย  แต่ในเมื่อมหานครลอนดอนเปลี่ยนไปจากปลายศตวรรษที่ 19 มาก   จึงโยงภาพไม่ถูก     แม้แต่ถนนเบเกอร์ ที่บอกว่าเป็นที่อยู่ของนักสืบเอก   ผ่านไปก็มองไม่เห็นร่องรอยบรรยากาศเดิม

จนกระทั่งชาวโลกทั้งหลายมีโอกาสใช้อินทรเนตร     สอดส่องดูจึงพบว่า บัดนี้เขามีพิพิธภัณฑ์เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ที่ถนนเบเกอร์กันแล้ว
เมื่อไปลอนดอนครั้งล่าสุด   จึงบอกไกด์กิตติมศักดิ์ว่า  ช่วยพาไปเยี่ยมเชอร์ล็อค โฮล์มส์ ทีเถอะ  ไม่ไป British Museum  ไม่ไป National Gallery    ขอไปที่นี่แหละ
แล้วก็ได้ไปสมใจ



บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 113  เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:13

ความเป็นอังกี๊ด อังกฤษอีกอย่างของคนอังกฤษคือเขาจะรักษาบ้านช่องและร่องรอยของศิลปินดังของประเทศเขาเอาไว้สุดความสามารถ    สาขาจิตรกรรมหรือดนตรีเป็นอย่างไรไม่รู้เพราะไม่ได้ไปตามหา     แต่ในสาขาวรรณกรรม พบว่าเขาพยายามรักษาบ้านของนักเขียนเอาไว้เท่าที่จะทำได้   
ที่ Cumbria   แถว Lake District  คุณประกอบเคยไปมาแล้ว   มีบ้านของนักเขียนวรรณกรรมสำหรับเด็กชื่อ Beatrix Potter เธอเขียนเรื่อง Peter Rabbit 
บ้านของเธอชื่อ Hill Top  ยังอนุรักษ์ไว้จนบัดนี้ค่ะ


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 114  เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:15

บีทริกซ์ พอตเตอร์


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 115  เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:17

ปัจจุบันไทยเราก็เริ่มอนุรักษ์แบบนี้ไว้บ้างแล้ว  อย่างเช่นบ้านซอยสวนพลูของม.ร.ว.คึกฤทธิ์  ปราโมช


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 116  เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:24

นอกจากเป็นนักเล่าเรื่องนิทานที่มีเสน่ห์จับใจเด็กๆแล้ว  บีทริกซ์ยังเป็นนักวาดภาพประกอบฝีมือดี   ผลงาน Peter Rabbit ของเธอจึงมีทั้งเรื่องและภาพ    ภาพที่ว่านี้ก็กลายเป็นภาพประกอบคลาสสิค เป็นที่แพร่หลายไปทั่วโลก


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 117  เมื่อ 13 ต.ค. 13, 16:24

 ยิ้มกว้างๆ


บันทึกการเข้า
saimai
อสุรผัด
*
ตอบ: 44


ความคิดเห็นที่ 118  เมื่อ 13 ต.ค. 13, 20:01

เห็นด้วยอย่างที่สุดค่ะในการรักษาบ้านเรือนของศิลปิน โดยเฉพาะผู้ชายคนนี้ค่ะ William Shakespeare
http://www.shakespeare.org.uk/visit-the-houses/shakespeares-birthplace.html


บันทึกการเข้า
saimai
อสุรผัด
*
ตอบ: 44


ความคิดเห็นที่ 119  เมื่อ 13 ต.ค. 13, 20:31

พิพิธภัณฑ์ชมฟรีในลอนดอนมีหลายแห่งมาก ที่เด็ดๆ ไม่ควรพลาดก็มี British Museum, National History Museum, National Gallery  พวกนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง   ข้อเสียของพิพิธภัณฑ์เหล่านี้คือมีของดีๆ เยอะมาก เยอะจนดูไม่หมด เดินไม่ไหว วันนึงดูได้ไม่ครบ ถ้าดูครบแบบผ่านๆ ก็จะพลาดของเด็ดของดีไป  อย่าง National Gallery นี่มีภาพเขียนดังๆ ประเมินมูลค่าไม่ได้หลายรูปมาก ถ้าดูผ่านๆ เราจะไม่เห็นหรือไม่รู้เลย  เช่นภาพของแวน ก็อก, ดาวินซี่, กาลิเลโอ  แลบลิ้น ฯลฯ


ในบรรดาภาพทั้งหมดที่นี่ ตอนผมเดินผ่านๆ ด้วยความเมื่อยกะว่าดูให้มันครบๆ ไปก็พอ ภาพดอกทานตะวันของแวนก๊อกที่คนไปมุงดูมากมายผมดูแล้วก็งั้นๆ เดินๆ ไปเผอิญไปเจออยู่ภาพนึง เจอแล้วต้องชะงักไปหลายวินาที  บอกไม่ถูกอธิบายไม่ได้ ดูแล้วมันชอบ  ยิ่งมองเข้าไปใกล้ๆ เห็นฝีแปรงรอยสี มันเหมือนเรามองเห็นลมพัด ใบไม้ไหว ฯลฯ   ทั้งที่ดูผ่านๆ งานยังกะเด็กประถมสลัดแปรงวาด  แต่พอดูพิศๆ แล้ว เฮ้ยมันเจ๋งหวะ  ขนาดเค็มปี๋อย่างผมยังตั้งใจยอมลงทุนจะซื้อโปสเตอร์ภาพนี้กลับบ้านไปใส่กรอบโชว์ที่ผนังบ้าน แต่ปรากฏว่าภาพถ่าย ภาพเลียนแบบใดๆ ของภาพนี้ มันสื่ออารมณ์ไม่ได้เหมือนของจริง พอไปดูโปสเตอร์ที่เค้าขายกลายเป็นว่ามันห่วย ไม่สวยเลย  เลยไม่ซื้อมา ไปโหลดภาพนี้ในอินเตอร์เน็ตหรือดูจากหนังสือที่ไหนมันก็ไม่ได้อารมณ์แบบดูของจริง แปลกมากๆ    หลังจากนั้นไปลอนดอนคราใด ต้องแวะไปชื่นชมภาพนี้ให้หายคิดถึงทุกครั้ง   ใครแวะไปลองไปหาของจริงดูกันนะครับ


The Water-Liliy Pond ของ Claude Monet

ชอบภาพนี้มากเช่นกันค่ะ แล้วมีอีกภาพของโมเน่ต์ที่ชอบมากอีกภาพคือ Le Promenade เป็นภาพผู้หญิงกางร่มที่สวยงามมาก แต่ศิลปินที่ดิฉันชื่นชอบมากกลับเป็นแวนก๊อก อาจเป็นเพราะว่าชอบดอกทานตะวันเป็นทุนเดิม  ยิ้มเท่ห์ จริงอย่างที่คุณประกอบว่าไว้ว่า พวกโปสเตอร์หรือภาพถ่ายต่างๆที่วางขายมันสืออารมณ์ไม่ได้เหมือนของจริง แต่ดิฉันก็ยังซื้อรูปดอกทานตะวันหลายแบบเชียวค่ะ สิ่งหนึ่งที่ชอบอังกฤษด้วยก็คือ จะมีร้านขายรูปศิลปินมากมายหลายแบบไว้ให้เลือก ทั้งยังมีนำไปทำเป็นลายเสื้อ ลายแก้วน้ำ โปสการ์ด กระดาษเขียนจดหมาย โน่นนี่นั่นสารพัด ทำให้แฟนคลับอย่างดิฉันมีความสุขมาก อยากให้ประเทศเรามีแบบนี้บ้าง จำได้ว่าเมื่อเพื่อนรู้ว่าดิฉันชอบแวนก๊อก เค้าบอกว่าดิฉัน passionate เหมือนแวนก๊อก ยังคิดไม่ออกเลยว่าเค้าหมายว่าอะไรกันนี่  ยิงฟันยิ้ม
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 ... 6 7 [8] 9 10
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.05 วินาที กับ 20 คำสั่ง