สุนัขไทยในสายตาของคนญี่ปุ่น โดย Jun Nozawaช่วงที่มาเมืองไทยใหม่ ๆ ผมตกใจมากเมื่อเห็นสุนัขจรจัดข้างถนนเป็นจำนวนมาก ผอมแห้งเห็นกระดูกก็มี สุนัขขี้เรื้อนก็มี นอนตายอยู่บนถนนก็มี เป็นอะไรที่อดสงสารไม่ได้ ในเมืองไทยสุนัขจำนวนมากเดินเกะกะบนถนน หรือไม่ก็รวมฝูงวิ่งเล่นไล่กัน บอกได้เลยว่าที่ญี่ปุ่นภาพอย่างนี้หาดูยาก ไม่ใช่สิ ...ผมบอกได้เลยว่าที่ประเทศญี่ปุ่นอย่างนี้ไม่มีแน่ ๆ สุนัขจรจัดที่ญี่ปุ่นความจริงก็มี แต่ส่วนมากจะพบตามป่าตามเขาเท่านั้น ที่ญี่ปุ่น ถ้าพูดว่าสุนัข จะหมายถึงสุนัขที่มีเจ้าของ
ลองมาดูความเป็นอยู่ของสุนัขในญี่ปุ่นกัน ที่ญี่ปุ่นตอนเช้าและตอนเย็น จะเห็นคนจูงสุนัขออกไปเดินเล่นตามถนนในเมือง หรือไม่ก็ตามสวนสาธารณะอยู่บ่อยๆ แต่น้อยมากที่เจ้าของจะปลดสายจูงปล่อยให้สุนัขของตัวเองไปวิ่งเล่นเกะกะบนท้องถนน ถ้าเป็นสวนสาธารณะก็ว่าไปอย่าง นอกจากนั้นเจ้าของสุนัขจะนำถุงพลาสติกติดตัวไปเสมอเวลาพาสุนัขออกไปเดินเล่น ถุงพลาสติกเอาไปทำอะไร? ใช่แล้ว... เอาไว้เก็บอุจาระของสุนัขกลับบ้าน นั่นเอง ที่บ้านส่วนมากสุนัขจะอยู่ในกรง หรือไม่ก็ผูกเชือกเอาไว้ คนที่เลี้ยงสุนัขไว้ในอพาร์ทเมนต์หรือคอนโดมิเนียมแคบ ๆ ก็มี แต่เนื่องจากสุนัขถูกเลี้ยงไว้ในที่แคบ ๆ ไม่มีที่วิ่งเล่น สุนัขเหล่านั้นจำนวนมากเป็นโรคขนหลุด ซึ่งเกิดมาจากความเครียด ซึ่งช่วงนี้สุนัขที่ต้องไปหาสัตวแพทย์ด้วยโรคเครียดมีมากขึ้นเรื่อย ๆ
สุนัขไทยถ้าดูผ่าน ๆ จะเหมือนกับว่าพวกมันเป็นสุนัขผู้อาภัพ แต่พวกมันแต่ละตัวก็มีถิ่นเป็นของตัวเอง โดยเฉพาะในวัดและในมหาวิทยาลัย สุนัขก็เหมือนคน จะเลือกที่ที่อยู่สบาย มีอาหารการกินสมบูรณ์ นอกจากนี้ สุนัขที่นอนเล่นอยู่ตามท้องถนนหรือร้านอาหาร เราจะเหมาว่าพวกมันเป็นสุนัขจรจัดซะทั้งหมดไม่ได้ เพราะว่าสุนัขเหล่านั้นส่วนมากตอนกลางวันจะถูกปล่อยให้ไปเล่นข้างนอกตามชอบใจ แต่พอตกกลางคืนพวกมันก็จะกลับไปนอนบ้านของพวกมัน ดังนั้นที่เมืองไทย เป็นเรื่องที่ยากมากที่จะบอกได้ว่าสุนัขตัวไหนเป็นสุนัขเลี้ยง ตัวไหนเป็นสุนัขจรจัด อย่างไรก็ตาม ประเทศที่เต็มไปด้วยอิสรภาพอย่างประเทศไทย สุนัขก็วิ่งเล่นไปไหนต่อไหนได้อย่างอิสระเสรี บางครั้งพวกมันก็ต้องเต็มที่กับชีวิต เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอดไปวัน ๆ
ก็จริงอยู่ที่ว่าในประเทศญี่ปุ่นไม่มีสุนัขจรจัด เหตุผลก็คือ สุนัขจรจัดหรือสุนัขที่ถูกทอดทิ้งจะถูกเทศบาลจับไปหมด จริง ๆ แล้วที่ญี่ปุ่น มีสุนัขถูกทอดทิ้งเป็นจำนวนมากทีเดียว สุนัขที่เทศบาลไปจับมาจะถูกขังไว้ระยะหนึ่ง ถ้าไม่มีใครมาขอไปเลี้ยง สุนัขเหล่านั้นก็จะถูกฆ่า เห็นอย่างนั้นแล้วจะรู้สึกว่า สุนัขไทยที่แก่และตายตามวัยน่าจะมีความสุขมากกว่าสุนัขญี่ปุ่น แต่ไม่ว่าจะเป็นสุนัขไทยหรือสุนัขญี่ปุ่น สุนัขที่ได้เจอกับเจ้าของดี ๆ เจ้าของที่รักมัน เป็นสุนัขที่มีความสุขมากที่สุดในโลกแล้ว