เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: [1] 2
  พิมพ์  
อ่าน: 16731 ท่านคิดว่า นวนิยายเรื่องไหนบ้าง ยากต่อการดัดแปลงเป็นละครแหละภาพยนตร์ครับ
chupong
พาลี
****
ตอบ: 319


 เมื่อ 25 มิ.ย. 13, 15:40

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพู ตลอดจนท่านสมาชิกผู้ทรงคุณวุฒิ ณ เรือนไทยหลังงามทุกท่านครับ

   ไหนๆ ผมก็ตั้งกระทู้เกี่ยวกับ “ลับสุดยอด” ไปแล้ว ก็ขออนุญาตสนุกสนานต่อเนื่องครับ กระทู้นี้เกิดจากการคิดตั้งคำถามกับตัวเองเล่นๆครับว่า มีนวนิยายเรื่องไหนบ้างหนอ ที่ผู้อ่านจะได้เสพอรรถรสผ่านตัวอักษร แต่ ยากที่จะได้ดูผ่านละครหรือภาพยนตร์ ด้วยเหตุผล

๑.   มีประเด็นเนื้อหาหนักไปในทางการเมือง อันอาจกระทบกระเทือนถึงผู้ทรงอำนาจอิทธิพลไม่มากก็น้อย
๒.   มีบางฉากของพฤติกรรมตัวละครไม่เหมาะสมจะเผยแพร่ต่อสาธารณชน เพราะกลุ่มคนดูหลายเพศ หลายวัย การแปรรูปจากบทประพันธ์เป็นละครที่เข้าถึงง่าย อาจสุ่มเสี่ยงต่อการลอกเลียนแบบพฤติกรรมนั้นๆโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
๓.   แม้จะสร้างละครได้ ก็มิอยู่ในกระแสนิยมของสังคม ทำให้มีผู้ชมจำกัดเฉพาะกลุ่ม เรตติ้งด้อย ยากจะได้รับความ
ช่วยเหลือสนับสนุนจากสปอนเซอร์
๔.   สร้างละครได้ก็จริงอยู่ แต่เนื้อหาบทประพันธ์อิงชีวิตจริงของบุคคลผู้ไม่ประสงค์จะให้ประวัติของตน หรือเครือญาติ รวมถึงบรรพบุรุษเปิดเผยต่อสาธารณะ
๕.   ถ้าจะสร้าง ต้องลงทุนมหาศาล ยากคะเนได้ว่า ทุ่มเงินลงไปแล้ว คุ้มหรือไม่ ได้ผลกำไรคืนเท่าใด เผลอๆอาจขาดทุน
๖.   บทประพันธ์เรื่องนั้นมีคนอ่านมาก สร้างดีก็เพียงเสมอตัว สร้างผิดเพี้ยนถูกสับเละ

ผมเคยคุยกับคุณน้าเล่นๆครับ บอก ปัญหาไฟใต้ไม่เห็นจบสักที น่าจะมีใครนำนวนิยายชุด “ทูตนรก” ของท่านอาจารย์พนมเทียนมาสร้างละครนะ คุณน้าท่านตอบกลับมาว่า
“ยาก ปัญหาชายแดนใต้อ่อนไหวเปราะบางมาก สร้างตามหนังสือหละก็ มีเรื่องบานตะไทแน่แก กองถ่ายถูกล้อมแหงๆ”

แหละก็อีกครั้ง ผมปรารภกับคุณน้า
“เรื่อง “รักในแหลมบอลข่าน” (ของท่านอาจารย์โสภาค สุวรรณ) เนี่ยดีนะน้า ว่ามั้ย น่าสร้างละคร”
“โอ๊ย เนื้อหาหนักๆแบบนั้น ใครเขาจะดู” คุณน้าแย้ง “แล้วสถานที่ถ่ายทำอีก เจ้าของพื้นที่เขาจะยอมให้เข้าไปหรือ มันลำบากติดขัดไปหมดหละ” นี่คือตัวอย่างเล็กๆจากวงสนทนาในครอบครัวของเราครับ

เรียนทุกๆท่านครับ ผมเองเป็นคนตาบอด โอกาสเข้าถึงหนังสือน้อย ในบรรณพิภพ มีหนังสือจำนวนอสงไขย แต่ หนังสืออันได้รับการผลิตเป็นรูปแบบเสียงซึ่งคนตาบอดเข้าถึงง่ายที่สุด มีไม่ถึงหลักหมื่นด้วยซ้ำ ผมจึงปรารถนาใช้กระทู้นี้ ขอวิทยาทานจากท่านครับ ถือว่าสนทนากันแบบสารบันเทิงก็แล้วกันนะครับ รายชื่อหนังสืออันท่านระบุถึง ผมถือเป็น “หนังสือแนะนำ” จะตามอ่าน ตามเก็บกว้านไปเรื่อยๆครับ
ขอทุกท่านโปรดสละเวลาอันมีค่า การุณย์ผู้ด้อยปัญญาอย่างผมด้วยเถิดครับ

ขอแสดงความนับถืออย่างสูงยิ่ง
ชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ

ปล. ผมชอบอ่านหนังสือนอกกระแส สวนกระแสอยู่แล้ว คำแนะนำของทุกท่าน ย่อมตรงกับจริตนิสัยผมแน่นอนขอรับ
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 1  เมื่อ 25 มิ.ย. 13, 18:26

การผลิตละครโทรทัศน์  เป็นธุรกิจ  แม้มีศิลปะสาขาการแสดงเป็นองค์ประกอบ ก็เป็นพาณิชยศิลป์   เพราะฉะนั้นที่กล่าวมาทั้งหมด ข้อ ๓ ถูกต้องที่สุดค่ะ
ผู้บริหารของสถานีที่รับผิดชอบด้านละครโทรทัศน์ จะดูออกตั้งแต่ละครยังไม่ทันจะทำ ว่าเรื่องนี้จะได้เงิน หรือว่าจะได้กล่อง    หรือทั้งเงินทั้งกล่อง     ไม่มีใครทำแบบสุ่มเสี่ยงไม่รู้จะออกหัวออกก้อย  เพราะเม็ดเงินที่เกี่ยวข้องมีมูลค่ามหาศาล     ใน 100 จะมี 1 เท่านั้นที่คาดการณ์ผิดพลาด
บันทึกการเข้า
chupong
พาลี
****
ตอบ: 319


ความคิดเห็นที่ 2  เมื่อ 25 มิ.ย. 13, 18:55

กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์เทาชมพูอย่างสูงยิ่งครับ ที่เมตตาอธิบาย ถ้าเรื่อง “เงิน” นำหน้า ก็จบเห่กันหละครับ วรรณกรรมสร้างสรรค์ดีๆหลายเล่มคงถูกยกเลิกไปจากโครงการของผู้จัดละครแน่ๆ

   พอตั้งกระทู้เสร็จ ผมก็ไปนั่งคิดครับ ได้นวนิยายเพิ่มมาสองเล่ม มั่นใจว่า คงมิมีใครอาจหาญทำละครหรอก

๑.   “งู” บทประพันธ์ของ ท่านอาจารย์วิมล ไทรนิ่มนวล
สำหรับฆราวาสอย่างผม  อ่านตอนแรกอึ้งเล็กน้อยครับ รอบต่อไปธรรมดา แต่สำหรับวงการที่ท่านผู้เขียนกล่าวถึง น่าจะเดือดเป็นไฟทีเดียว
๒.   เล่มนี้ เพื่อนเล่าให้ฟังครับ “ประกาศิตอสูร” บทประพันธ์ของ
ท่านพลตำรวจเอกวสิษฐ์ เดชกุญชร
“ลื้อลองฟังดู” เพื่อนกระตุ้น “ตอนจบ ลื้อจะเข้าใจ คนเขียนแกด่า.... (เอ่ยชื่ออดีตผู้นำคนหนึ่ง)
“ตรงไหนวะ ชักอยากรู้” ผมซัก ทั้งๆยังมิได้อ่าน
“เอ้า บทอวสานน่ะ ไอ้คนร้ายมันส่งสัญญาณหานายใหญ่ แล้วคนเขียนก็บรรยายว่า มีสัญญาณส่งตอบมาจากมุมใดมุมหนึ่งบริเวณทำเนียบรัฐบาล”

ขออนุญาตเรียนถามท่านอาจารย์เทาชมพูครับ นวนิยายเรื่อง “แดนดาว” บทประพันธ์ของท่านอาจารย์แก้วเก้า ในอดีต เคยถูกนำไปสร้างละครโทรทัศน์หรือยังครับ (ปัจจุบันคงสร้างลำบาก เพราะมี “ภูตแดง” เต็มไปหมด)     
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 3  เมื่อ 25 มิ.ย. 13, 20:04

" แดนดาว" เป็นนิยายวิทยาศาสตร์   ไม่ถูกกับรสนิยมของคนดูส่วนใหญ่   จึงไม่มีใครนำไปทำละครโทรทัศน์ค่ะ

ละครโทรทัศน์ของฟรีทีวี มีกลุ่มเป้าหมายใหญ่คือคนดูที่ต้องการความบันเทิง   ไม่ได้ต้องการความรู้     ถ้าต้องการความรู้เขาก็ไปดูรายการอื่นๆที่ให้ความรู้โดยตรงดีกว่า
ความหลากหลายทางอาชีพ เพศ วัย ของคนดูทั่วประเทศ ทำให้เนื้อหาละครโทรทัศน์เจาะลึกไปทางด้านใดด้านหนึ่งไม่ได้    สมมุติว่าทำละครจากนิยายวิทยาศาสตร์   คนที่ไม่สนใจวิทยาศาสตร์ก็จะไม่ดู  คนที่ดูก็คือพวกสนใจซึ่งอาจมีจำนวนน้อย  มีผลกระทบถึงเรตติ้งละคร       
การแข่งขันระหว่างช่อง ทำให้เรตติ้งซึ่งเช็คกันทุกคืนที่ละครออกอากาศ เป็นไปอย่างเข้มข้นมากค่ะ
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 4  เมื่อ 27 มิ.ย. 13, 16:48

มาพูดถึงข้ออื่นๆของคุณชูพงศ์บ้างนะคะ 
ขอพูดถึงข้อ 6 ก่อนค่ะ
" บทประพันธ์เรื่องนั้นมีคนอ่านมาก สร้างดีก็เพียงเสมอตัว สร้างผิดเพี้ยนถูกสับเละ"

ไม่มีผู้จัดละครคนไหนกลัวหนังสือที่ได้รับความนิยมอย่างสูง    ตรงกันข้าม กลับรู้สึกว่าถ้าได้หนังสือยอดฮิทไป  ก็เท่ากับเป็นฐานนั้นดีให้คนตั้งหน้าตั้งตาดูได้ชั้นหนึ่งแล้ว      ส่วนจะทำดีหรือไม่ดี   ทีมงานทุกคนจะต้องประชุมเตรียมล่วงหน้าแล้วว่าทำได้   ถึงจะตกลงใจทำ  เมื่อทำแล้วก็หวังว่าสามารถทำให้ออกมาดีที่สุด
ดีที่สุดในที่นี้หมายถึงเรตติ้งสูงสุด      จะมีข้อยกเว้นก็บางเรื่องที่ทำเพื่อเอากล่อง  เป็นเครดิตแก่ผู้จัด   ละครแบบนี้ผู้จัดรู้ล่วงหน้าว่าเรตติ้งจะไม่สูงมาก  แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะได้ชื่อเสียงรางวัลตอบแทน
เรื่องสับเละ เป็นความเข้าใจผิดของคนดูว่าผู้จัดละครคร้ามเกรงกับเสียงวิจารณ์ในทางลบโดยเฉพาะในอินเทอร์เน็ต      ความจริง
เปล่า  เสียงวิจารณ์เหล่านี้ไม่มีผลเท่าใดนัก   ถ้าถูกโจมตีจากบางคนหรือสื่อบางแห่ง  แต่เรตติ้งขึ้นสูงลิ่ว ไปไหนผู้คนก็กล่าวขวัญถึงกันเซ็งแซ่  ซึ่งเขาเรียกว่า "กระแส"   ถ้ากระแสดี    ผู้จัดและสถานีก็ไม่เดือดร้อนอะไร

ข้อ 2  พฤติกรรมตัวละครแรงๆ ผิดศีลธรรม ผิดคุณธรรม หรือแม้แต่ผิดกฎหมาย มักจะมีสีสันรสชาติถูกใจคนดู   ยิ่งถ้าได้นักแสดงที่ตีบทแตก ละครจะดัง   คนดูส่วนใหญ่จะเอารสชาติถูกอกถูกใจเป็นหลัก  เสียงตำหนิติเตียนมีน้อยหรือต่อให้มีก็ไม่มีผลอะไรนัก   
ละครที่หนักไปทางตัวละครดีๆเรียบร้อยเสียอีกถูกมองว่าจืด   ต้องชดเชยด้วยความสวยหยาดฟ้ามาดิน  หรือความหล่อแบบเทพบุตรของนักแสดง    และบทบาทฝีมือที่ถูกเคี่ยวกรำจนกระทั่งออกมามีเสน่ห์ชวนมอง   
เรื่องบางเรื่องคุณชูพงศ์อาจรู้สึกว่าไม่มีอะไรแปลก เดาได้ต้นจนจบ  แต่นักแสดงเป็นแม่เหล็ก  เรื่องนั้นก็ดัง     






บันทึกการเข้า
chupong
พาลี
****
ตอบ: 319


ความคิดเห็นที่ 5  เมื่อ 01 ก.ค. 13, 12:07

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพู และท่านสมาชิกเรือนไทยที่เคารพทุกๆท่านครับ

   เรื่อง “โดนด่าซิดี จะได้ดัง นี่ อย่าว่าแต่ละครเลยครับ รายการประเภทอื่น เขาก็ทำกัน ยิ่งยุคนี้ ยิ่งประพฤติชนิด เหยียบย่ำคนคาเท้าเลยทีเดียว บริษัทเจ้าของรายการก็ไม่เห็นแคอะไร เพราะเรตติ้งได้สมประสงค์ อาจเกินคาดหมายด้วยซ้ำ  ช่วงสองวันที่ผ่านมา ผมเครียดมากครับ สาเหตุเนื่องจาก เพื่อนๆตาบอดของผม เข้าไปแข่งขันรายการโชว์รายการหนึ่ง ผมอยากรู้ว่า จวนจะขึ้นเดือนกรกฎาคมแล้ว พวกเขาผ่านเข้าไปสู่รอบไหน จึงเข้า
เว็บไซต์ google พิมพ์ชื่อรายการนั้น แล้วตามด้วยคำว่า “คนตาบอด” แต่ผลลัพธ์จากการค้นหา ทำให้ผมประหลาดใจยิ่ง เพราะมีการพูดถึง เด็กที่มีความต้องการพิเศษถูกล้อเลียน ผมสืบสาวราวเรื่องไปจนได้ดูคลิปในยูทูป tgt ซึ่งออกอากาศเมื่อ ๒ มิถุนายนที่ผ่านมาทำเอาผมนิ่งอึ้งครับ หัวสมองอึงอลแต่ประโยค นี่สังคมเกิดอะไรขึ้น มันเกิดอะไรขึ้น
ผมมิได้ดูรายการนี้ ตั้งแต่เกิดกรณี “ถันละเลงรูป” แล้ว กลับมาดูใหม่ พบเจอสิ่งซึ่งเลวร้ายกว่า ป่าเถื่อนกว่าปีก่อนมากนัก
   อาจารย์และทุกๆท่านครับ ผมเห็น “ฆาตกรรม” เลือดเย็น เกิดขึ้น "พวกเขา"นำเอาความแตกต่างของคนกลุ่มหนึ่ง (อันมีจำนวนไม่น้อยเลยในสังคม) มาขยี้ทำลายอย่างหน้าตาเฉย เพื่อ “เรียกเรตติ้ง” แค่คำ “ขอโทษ” แล้วทุกอย่างก็จบกัน
   “โศกนาฏกรรมสามัญที่มนุษย์กระทำและถูกกระทำอย่างเยือกเย็นในภาวะปกติ” ประโยคต้นเรื่องจากนวนิยาย “คำพิพากษา” ของท่านอาจารย์ชาติ กอบจิตติ ก็เป็นอีกหนึ่งข้อความที่ผมคิด คิด คิด และคิด ในที่สุด ผมตัดสินใจเขียนกลอนระบายความอัดอั้นออกมา ดังนี้ครับ

ถึง บางสื่อฯ ที่สาธารณ์

   “ทำอะไรให้ประเด็นดังเป็นข่าว
จะชั่วฉาวเช่นไร ฉันไม่ว่า”
อุดมการณ์ขานย้ำเยี่ยงตำรา
ยุคอัปรีย์ผีบ้า.... สื่อฯ ฆ่าคน
   จัดฉากหลอนซ่อนเลศเรียก “เรตติ้ง”
ต่างช่วงชิงผลประโยชน์อย่างโฉดฉล
พฤติกรรมต่ำแท้เห็นแก่ตน
บ้างหน้าทนหน้าด้านทุกวารวัน
   เอา “ความตาย” ขายโหมประโคมขยาย
นำ “ความอาย” ของเขามาเล่าลั่น
ใครปลดปลงลงบ้าง “เฮ้ย ช่างมัน”
ใครถูกหยันย่ำแย่ “ช่างแม่มึง”
   นี่แหละภาพหยาบกระด้างของ “บางสื่อฯ”
ที่ “เงิน” คือสิ่งเน้น เงินเป็นหนึ่ง
แสนโหดหีนศีลธรรมเลิกคำนึง
อย่าถามถึงคำว่า “จรรยาบรรณ”

(๒๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๖)

บันทึกการเข้า
sirinawadee
ชมพูพาน
***
ตอบ: 101


ความคิดเห็นที่ 6  เมื่อ 01 ก.ค. 13, 17:26

ขอเสนอความเห็นค่ะ

เพชรพระอุมา เห็นว่าเรื่องนี้ขึ้นแท่นความยากเป็นอันดับหนึ่งค่ะ เพราะจินตนาการท่านผู้แต่งโลดแล่นไปไกลเกินยุค รพินทร์กับคุณหญิงดารินและชาวคณะวิ่งหนีไดโนเสาร์กิ้งกือยักษ์มาเป็นสิบ ๆ ปีแล้วก่อนจูราสสิคพาร์คจะเกิด ป่าของคุณพนมเทียนก็ป่าจริงๆ ไม่ใช่ป่าโปรงเดินเล่นได้ น่าจะถ่ายทำยากและใช้ทุนสูง ตัวละครก็เยอะ เอาแค่ที่ไปถึงที่หมายด้วยกันก็สิบกว่าคน น่าจะกระจายบทลำบากค่ะ เคยได้ยินแว่ว ๆ ว่าท่านมุ้ยสนใจจะทำ ในห้องเฉลิมไทยพันทิปก็มีกระทู้เสนอให้ดาราคนนั้นคนนี้รับบทต่าง ๆ แต่ก็ไม่เห็นมีข่าวอะไรอีก

พลนิกรกิมหงวน ยากตรงที่ตัวละครมีบุคลิกลักษณะเป็นของตัวเองอย่างชัดเจนมากๆ และบริบทของละครค่ะ เรื่องราวย้อนยุคบางอย่าง คนรุ่นใหม่ดูแล้วอาจจะไม่เข้าใจแต่เปลี่ยนเนื้อหาก็ไม่ได้ อย่างกิมหงวนฉีกแบงค์ร้อย สำหรับสมัยก่อนชาวบ้านเห็นแล้วแทบจะขาดใจ แต่ถ้าเป็นเดี๋ยวนี้อาจมีคนดูละครลุกมาฉีกแข่งก็ได้ค่ะ

เรื่องของดอกไม้สด เนื้อเรื่องสอนคุณธรรมและเป็นตัวอย่างที่ดีมากในการใช้ภาษาไทย แต่น่าจะไม่ถูกกับรสนิยมผู้ชมปัจจุบัน

เรือนมยุรา เพราะท่านผู้แต่งยังไม่พบนางเอกที่ถูกใจค่ะ อิอิ

ปล. คุณชูพงษ์แต่งกลอนเก่งจังค่ะ
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 7  เมื่อ 01 ก.ค. 13, 18:12

เห็นด้วยกับเรื่องเพชรพระอุมาค่ะ      ถ้าสร้างได้ไม่เนียนเท่าจูราสสิคปาร์ค ก็อย่าสร้างดีกว่า  ล้มพังพาบแน่นอน
พล นิกร กิมหงวน สร้างหลายหนแล้วแต่ไม่ประสบผลสำเร็จเท่านิยาย    เป็นได้ว่าเรื่องนี้เหมาะจะอ่าน มากกว่าดู   
เรื่องของดอกไม้สด   ม.จ.อากาศดำเกิง  ศรีบูรพา   เป็นเรื่องหนักเกินกว่าจะทำละครชุดทางทีวีได้    เพราะขาดสิ่งที่เราเรียกกันว่า "ดราม่า"   พูดง่ายๆคือรสชาติไม่ฉูดฉาดพอ   แม้แต่ "ข้างหลังภาพ" ทำหนังสองชั่วโมงก็พอได้   แต่ยังไงก็ยังสู้เอาไว้อ่าน ไม่ได้อยู่ดี   สำนวนพูดจาของคุณหญิงกีรติไพเราะสละสลวยและยาวเกินกว่าจะเอามาออกเสียงดังๆ   ต้องเอาไว้อ่านอย่างเดียว     พอให้นักแสดงพูดแล้ว   มันออกมาเป็นภาษาเขียนไปหมด  ไม่ใช่ภาษาพูด


บันทึกการเข้า
chupong
พาลี
****
ตอบ: 319


ความคิดเห็นที่ 8  เมื่อ 01 ก.ค. 13, 19:11

ผมเห็นด้วยกับคุณสิริมาวดี แหละท่านอาจารย์เทาชมพูครับ เกี่ยวกับเพชรพระอุมา
เสี่ยงเหลือเกิน หากจะหาฉากให้ตรงกับจินตนาการของท่านผู้ประพันธ์ อย่าว่าแต่ป่าในมโนวิถีของท่านอาจารย์พนมเทียนเลย แค่ป่าจริงๆในตอนต้น “ไพรมหากาฬ” กับช่วงแรกๆของ “ดงมรณะ” ก็หายากแล้วครับ คงต้องพึ่งพิงกาญจนบุรี อุทัยธานี วนอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ เป็นหลักกระมัง
(เอ เจ้าของพื้นที่จะให้เข้าไปถ่ายทำได้มากน้อยแค่ไหน ข้อนี้ก็น่าคิดครับ ขืนไปถ่ายละครกันแล้วสัตว์แตกตื่น คงไม่ดีแน่ เพราะไปรบกวนบ้านของเขา)

   ขออนุญาตเรียนถามความรู้จากทุกๆท่านครับ
   คุณน้าคุยให้ผมฟังว่า นวนิยายแปลเรื่อง “กามนิตวาสิฏฐี” เคยได้รับการสร้างละครแล้ว สร้างตั้งแต่ประมาณ พ.ศ. ไหนครับ ผมไม่เคยดูจริงๆ
คณะผู้สร้างจะหาภูมิประเทศบรรเจิดจากไหนมาเป็นฉาก เอาแค่บทแรกภาคพื้นดิน ภาษาซึ่ง
ท่านเสฐียรโกเศศ กับท่านนาคะประทีป ประจงแปลไว้ สำนวนร้อยแก้วขั้นประณีตสุดยอดก็สร้างลำบากยิ่งยวดแล้ว หรือกล่าวจำเพาะตัวละครเอกฝ่ายชาย คือกามนิต อันมีขีดความหล่อเกินเลยดาราพระเอกขั้นเทพ ตัวละครเอกฝ่ายหญิงอย่าง วาสิฏฐี ที่งามเลอเลิศปานจะสะกดให้ชายทั้งโลกตะลึงแค่เพียงแรกเห็น ก็คงต้องหาคนแสดงกันวุ่นวาย คัดแล้วคัดอีก
ข้อสำคัญ ใครเล่าครับจะรับบทสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
นี่ยังมิจำต้องกล่าวถึงภาคสวรรค์ ความยากในการถ่ายทำทุกรายละเอียดจะต้อง ใช้ทวีคูณคงไม่ได้ครับ ต้องใช้ศตคูณ

ถ้าอดีตเคยสร้างได้ ในอนาคต วาระครบรอบ จะห้าสิบ หรือหกสิบปีของสถานีโทรทัศน์แห่งใดก็ตามเถอะ อยากให้นำกลับมาสร้างใหม่ครับ เอาให้ระบือลือลั่นสนั่นกันไปเลย งานนี้ ได้ทั้งเงินทั้งกล่องแน่นอน รับประกันครับ
 
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 9  เมื่อ 01 ก.ค. 13, 19:32

กามนิต-วาสิฏฐี ดัดแปลงเป็นละครมาหลายครั้งแล้วค่ะ  ตั้งแต่เป็นละครเวที ละครเพลง  ละครโทรทัศน์ และภาพยนตร์      ดิฉันไปค้นในกูเกิ้ล  พบว่า
เรื่องนี้เคยสร้างเป็นหนังและละครมาแล้ว หนังมีครั้งเดียว ประทับใจดี ละครมี 2 ครั้ง ก็น่าชม คือ
1.ละครช่อง 5 อนุสรณ์ หทัยรัตน์ อัจฉรา
2.หนัง สรพงษ์ เนาวรัตน์ ธิติมา กรุง
3.ละคร ช่อง 3 ศรัญญู จริยา ดิลก
ดิลกได้รับรางวัลประกอบชายในบท ศาตาเคียร จากเรื่องนี้ด้วย
หนังที่สรพงษ์ เนาวรัตน์ แสดง

อยากให้คุณชูพงศ์ ได้ฟังเพลง วาสิฏฐีจำแลง มากค่ะ

บันทึกการเข้า
chupong
พาลี
****
ตอบ: 319


ความคิดเห็นที่ 10  เมื่อ 02 ก.ค. 13, 18:17

“วาสิฏฐีจำแลง” ไพเราะมากครับท่านอาจารย์

   ผมขออนุญาตนำเพลง “กามนิต วาสิฏฐี” ของท่านอาจารย์สมส่วน พรหมสว่าง (เพลิน พรมแดน) ศิลปินแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๕๕ มาเพิ่มบรรยากาศด้วยอีกเพลงครับ

   คำเตือน: น้องๆที่กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมปลาย และต้องอ่านหนังสือนอกเวลาวิชาภาษาไทยเรื่องนี้ โปรดอย่าเข้าใจว่า คุณฟังเพลงจบ ก็เก็บความได้หมด ทำข้อสอบผ่านฉลุย
โปรดอ่านวรรณคดี “กามนิตวาสิฏฐี” โดยละเอียดเถิด แล้วคุณจะรู้ว่า สุนทรียรสอันเอกอุนั้นเป็นอย่างไร


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 11  เมื่อ 02 ก.ค. 13, 20:58

ทำเป็นคลิปวิดีโอให้ค่ะ



บันทึกการเข้า
Anna
องคต
*****
ตอบ: 552


ความคิดเห็นที่ 12  เมื่อ 09 เม.ย. 14, 21:44

กราบสวัสดีอาจารย์ค่ะ

สงสัยมานานแล้วว่าเรื่อง ทางเทวดา เนื้อเรื่องสนุกดี  แต่ทำไมไม่มีใครนำไปสร้างเป็นละครทีวี  สาเหตุเพราะพระเอกขี้เหร่  มีผลกับเรทติ้ง
ใช่ไหมคะ ?  ฮืม

บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 13  เมื่อ 10 เม.ย. 14, 09:01

สวัสดีค่ะคุณ Anna
คำถามนี้ดิฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ    ต้องถามผู้บริหารฝ่ายรายการของสถานีโทรทัศน์ หรือบริษัทผู้ผลิตละครทีวี เขาถึงจะตอบได้ค่ะ
บันทึกการเข้า
noke
อสุรผัด
*
ตอบ: 1


ความคิดเห็นที่ 14  เมื่อ 10 เม.ย. 14, 19:23

วสันตลีลา ก็นับว่ายากนะคะ ต้นทุนสูง ถ่ายทำต่างประเทศ
นางเอกเป็นคุณหนูไฮโซ บ้านช่องข้าวของเครื่องใช้อลังการ
แถมมีการเมืองแทรกอยู่นิด ๆ ที่่พ่อพระเอกร่ร่อนลี้ภัย ตปท.
บันทึกการเข้า
หน้า: [1] 2
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.077 วินาที กับ 20 คำสั่ง