หลังสลัมนั้นเป็นบ้านใหญ่ๆทึมๆ ทาสีเหลืองหม่นๆเหมือนบ้านร้าง น่าเอาเป็นฉากสร้างหนังผี ต้นไม้รกยังกับเป็นป่า พอเขารื้อสลัมออกไปแล้วสร้างศูนย์การค้า ด้านหลังของไดมารูมองไปจะเห็นบ้านร้างหลังนี้ชัดขึ้น จำได้ว่ามีบึงใหญ่น้ำเขียวปี๋ เขาบอกว่าเป็นวังร้าง น่ากลัวชะมัด
หน้าประตูทางเข้าไดมารู มีร้านดังขายแฮมเบอเกอร์ชื่อว่าวิมปี้ (Wimpy) ไฮโซแท้ต้องมากินกันที่นี่ ไม่งั้นเป็นไฮโซเทียม ขายดีมาก ผมไม่เข้าใจว่าทำไมจึงเจ๊งไป ปล่อยให้แมคโดนัลมายึดตลาดไปได้ หารูปวิมปี้ที่หน้าไดมารูไม่ได้ เลยเอาที่อื่นให้ดูครั
วังร้างที่ว่าคือวังเพชรบูรณ์หรือเปล่าคะ
คุ้นเคยกับสี่แยกราชประสงค์ไปจนประตูน้ำ เพราะร.ร.อยู่แถวนั้น บ้านก็อยู่ไม่ไกลนัก ตอนที่ไดมารูเก่าเกิดขึ้นใหม่ๆ มีบันไดเลื่อนเป็นครั้งแรกในประเทศไทย ผู้คนแห่กันไปขึ้นบันไดเลื่อน ยืนเกาะราวบันไดหน้าบานขึ้นไปชั้นบนเสร็จ ขากลับต้องเดินต๊อกๆลงบันไดธรรมดา เพราะเขามีเลื่อนเฉพาะขาขึ้น ไม่มีเลื่อนขาลง
ร้านวิมปี้ จำได้ว่าเป็นร้านอาหาร ไม่ใช่ store ขายของ มีบรรยากาศแบบร้านแฮมเบอร์เกอร์ของอเมริกา เล่นสีสันสดใสทั้งร้าน อย่างหนึ่งที่จำได้คือลูกค้าต้องจ่ายเงินเอง ไม่มีบริกรมาเก็บเงินที่โต๊ะอย่างร้านอาหารทั่วไป ถือว่าเท่มาก
พยายามนึกหน้าตาของร้านวิมปี้ แต่นึกไม่ออก เลยไปหารูปวิมปี้เรสโตรองท์ของฝรั่งมาดู กล้อมแกล้มว่าของไทยน่าจะสูสีกัน จำได้ว่าเป็นร้านเล็กๆแต่ดูหน้าตาดีมีตระกูล(ฝรั่ง) แต่อาจจะล้มเลิกกิจการเพราะวัยรุ่นไทยสมัยนั้นยังไม่ติดใจรสชาติแฮมเบอร์เกอร์ได้นานนัก เห่อพักเดียวเลิก ทำนองเดียวกับ KFC ที่มาเปิดครั้งแรกที่สุขุมวิท ก็เป็นร้านเล็กๆไม่มีใครรู้จัก ดูหงอยๆ แล้วก็หายไปในที่สุด
ใกล้ๆกันนั้นมีร้านอาหารไทยสำหรับลูกค้าฝรั่งที่มาเที่ยวไทย ชื่อร้านสไบทอง สะกดเป็นภาษาอังกฤษ ฝรั่งอ่านว่า "สบายท้อง"