อย่างที่ผมกล่าวครับ ว่าน่าจะมีการผสมหลายวิชาดาบเข้าด้วยกัน หากสาย ครูนาคเก่าถึงอยุธยา ก็น่าจะคล้ายของครูนาคซึ่งเป็นเหมื่อนแม่บทที่เอาวิชาอื่นมาเสริมให้รัดกุมขึ้น อย่างท่ารำบางท่าของครูนาคยังไปเหมื่อนกับท่าของดาบเหนือเลยครับ เช่นตัดเทียน
ผมติดใจก็ตรงนี้ล่ะครับ คือถ้าวิชานี้ได้หายไปนานจริงอย่างที่ว่าไว้ แล้วอยู่ดี ๆ ก็โผล่ขึ้นมา หลังจากที่ทางดาบของครูนาคได้สถาปนาตัวเองขึ้นมาเป็นสิบ ๆ ปี ผมว่าก็ยังมีข้อสงสัยอยู่นะครับ
เพราะถ้าครูสุริยาท่านยังสืบทอดอยู่มาได้ แสดงว่าก่อนหน้านั้นก็ต้องเคยมีการเรียนการสอนกันมาก่อน ไม่มากก็น้อย แต่กลายเป็นว่าทางดาบนี้ เป็นเรื่องที่ลับสุดยอดไป ซึ่งมันชวนให้สงสัยครับ
แม้แต่ทางดาบเหนือหลาย ๆ สำนักก็มีการสืบทอดลงมาไม่ขาดช่วงเหมือนกันครับ
ถ้าจะให้ชัดเจน คงต้องย้อนไปถึงวิชาที่สืบทอดมากับครูสุริยาเลยล่ะครับ ว่าจริง ๆ ท่านสอนอะไรบ้าง เหมือนหรือต่างกับของดาบจ้าวรามหรือไม่
เพราะบุคคลากรที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับทางดาบอาทมาทนี้ นอกจากครูสุริยาแล้ว ทุกท่าน มีพื้นฐานวิชาอื่นมาทั้งสิ้น ครูมาโนชเอง ท่านก็แจ้งไว้ในหนังสือสารคดีว่า ตั้งแต่เยาว์วัยท่านเรียนดาบสายกรมพละมา ก่อนจะมาเจอครูสุริยาอีกที แล้วก็มาต่อดาบจ้าวรามอีกรอบ
เรื่องการผสมวิชา ผมมองว่าเป็นเรื่องปกติครับ ไม่ใช่แค่ประเทศไทย เมืองนอกเขาก็ทำกันทั้งนั้น แต่สำคัญคือต้องให้รู้ชัดเจนก่อนว่า ตัววิชาจริง ๆ มีแค่ไหน แล้วเสริมอะไรของใครเข้าไป แล้วเสริมตอนช่วงเวลาไหน ตรงนี้ต่างหากครับ คือจุดประสงค์ที่ผมอยากจะสื่อถึง
เรื่องการฝึก ครูมาโนทย์ก็เป็นหนึ่งในครูที่สอนที่เจ้ารามน่ะครับและเป็นครูของครูหมีมาก่อนที่ครูหมีจะมาเรียนดาบอาทมาฏ ส่วนว่าใครเป็นคนคิดเรื่องตีเป้านี้ผมไม่ทราบ
อย่างที่ท่านsamunกล่าว ครูในอดีตต่างก็คิดค้นเป็นทางเฉพาะของคนเอง ไม่แปลกครับที่ดาบก็เป็นวิชาหนึ่งที่ถูกคิดค้นเช่นกัน ครับ
ชักนอกประเด็นไปเยอะ ขออภัยท่านเจ้าของกระทู้ด้วยน่ะครับ
ถ้าเป็นไปได้ ผมไม่แน่ใจว่ารุ่นพี่ดาบจ้าวราม ที่เป็นรุ่นก่อนครูมาโนช ยังอยู่กันมากน้อยแค่ไหน ถ้าเป็นไปได้ คงต้องลองสอบถามรุ่นพี่ ๆ อาวุโสเหล่านั้นดูครับว่า จริง ๆ แล้ววิชาเป็นอย่างไรกันแน่ ไม่จำเพาะเจาะจงที่แค่การฟันเป้าเท่านั้นครับ ตัวดาบจ้าวรามเอง แม้แต่วิชาอาทมาท ก็น่าจะมีเค้าลางให้เห็นกันบ้างแน่ ๆ
ซึ่งผมคิดว่า ก็คงน่าจะได้ความจริงไม่มากก็น้อย
การที่วิชาดาบนี้ไม่แพร่หลายไป อาจเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงราชวงศ์ในแต่ละครั้งนั้นมักฆ่าขุนนางที่จงรักภักดีราชวงศ์เดิมเสียเป็นส่วนมาก จึงทำให้วิชานี้หายไปกับการเปลี่ยนราชวงศ์ แต่ยังมีฝึกอยู่ในกลุ่มคนมอญไม่แพร่หลายออกไ
ประเด็นเรื่องการไม่เผยแพร่ เพราะขุนนางถูกกวาดล้างตอนผลัดแผ่นดิน เอาเข้าจริงประเด็นนี้ถือว่าน้ำหนักน้อยนะครับ เพราะตลอดช่วงราชวงศ์พระร่วงในสมัยอยุธยา (สมเด็จพระมหาธรรมราชา สมเด็จพระนเรศวรมหาราช สมเด็จพระเอกาทศรถ เจ้าฟ้าศรีเสาวภาค พระเจ้าทรงธรรม )
การล้างบางขุนนางจำนวนมากไม่มีเลย ถึงมีก็เทียบไม่ได้กับกรณีของสมัยราชวงศ์ปราสาททองและบ้านพลูหลวง และที่สำคัญทางดาบอาทมาทนี้ ถ้าเป็นอย่างที่คุณบอกว่าเผยแพร่ตั้งแต่พิษณุโลก ที่พิษณุโลกเอง ก็น่าจะต้องมีร่องรอยการสืบทอดวิชาไม่มากก็น้อยแล้ว ยิ่งมาในอยุธยา ผมเชื่อว่าต่อให้ล้างบางกันขนาดไหน คงไม่ถึงขั้นล้างบางสำนักดาบทิ้งเป็นแน่
ส่วนที่ว่ายังมีอยู่ในกลุ่มคนมอญ ผมอยากจะบอกว่า ผมตามทางทวน ทางหอก ของคนมอญมาตั้งนาน ยังหาไม่เคยเจอ ยิ่งบอกว่ามีทางดาบอาทมาทของมอญ ซึ่งน่าจะอยู่ในสังกัดของ สมิงนครอินทร เจ้ากรมดาบสองมือ แต่ปัญหาก็คือ ถ้ามีการสืบทอดมาทางนี้ แต่ทำไมที่สามโคก หรือที่ปากลัด พระประแดง ผมก็ไม่เคยได้ยินว่ามีคนสืบทอดดาบอาทมาทของมอญเหมือนกันครับ พยายามหาแล้ว ก็ยังหาไม่ได้เช่นกัน ใกล้ ๆ ปากลัดก็มีสำนักสมอทอง ซึ่งก็เป็นทางดาบของสำนักใหญ่ในกรุงเทพแห่งหนึ่ง ไม่ใช่อาทมาทแน่ ๆ เลยไปอีกนิดก็เป็นทางดาบอิสลาม ของคณะ สเลมาน ลูกปีกกา
คำถามก็คือ แล้วทางดาบอาทมาท ที่บอกว่าสืบทอดกันในวงคนมอญ หายไปไหนครับ ?
เหล่านี้จึงเป็นที่มาของความสงสัยที่ผมมีครับ
