แล้วนางงามในทัศนะของจิตร ภูมิศักดิ์ (ในนามปากกา "ศรีนาคร") เป็นอย่างไร
บทกวีนี้ชื่อว่า "เพื่อเธอสวยเหมือนชนใช่เชลย" จิตร ภูมิศักดิ์ ในนามปากกา "ศรีนาคร" ตั้งคำถามและให้คำตอบไว้บัญชร "ลำนำเพื่อชีวิต" ในวารสารเสียงนิสิต (Voice of Students) ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๓ ปักษ์แรก ๑๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๙๙
ถ้ดมาอีกหนึ่งเดือน จิตรเขียนบทโคลงชื่อว่า "จึ่งหมู่เขาเอ่ยอ้า โอษฐ์พร้องพธูไทย" เพื่อต้อนรับลมหนาวและการประกวดนางงาม ในนามปากกา "ขวัญนรา" ตีพิมพ์ครั้งแรกใน นิติศาสตร์ ธรรมศาสตร์สามัคคี ปีที่ ๗ ฉบับที่ ๓ ๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๙๙
เสียงสนหวิววู่ล้อ ลมหนาว เหนือเฮย
เสมอเปรตกู่เกรียวฉาว โฉบเนื้อ
งอตีนซุกมือราว มวนร่าง
โขลงลูกก่ายกันเอื้อ อุ่นให้โดยผิว
ใจหวิวเจียนแม่ม้วย เมินหนึ
อกเหี่ยวบ่อวบพี พ่างบ้า
โอบกอดลูกคลุกคลี ฤๅอุ่น เจ้าเอย
อกบ่เหมือนโพ้นอ้า อวบช้อยชูชันสองสตัน ๑ โฉมช้อยง่าน งอนงาย
อัดอวบเอิบอาบกามฉาย เฉิดท้า
ตาวาววะวาบประกาย ไกวกวาด
ยิ้มยิ่งยิ้มเยาะฟ้า ยั่วฟ้ายอเยิน
ดำเนินทวยระทดแท้ เทียวหนอ
ผายสะโพกสองเพลาคลอ คลั่งเคล้น
ขดานดือ ๒ เพล็ดแพล็มรอ รัดรูป โอยแม่
ทวยระทึกสะท้านเต้น ตุบเต้นติวตัว
เขาหัวหรรษ์หื่นห้า ๓ โหเห
จุบปากบ้างเล็งคะเน แน่งเนื้อ
แสนหนาวสั่นโผเผ ผาดเหือด หายพ่อ
ร้อนระอุอบอาบเชื้อ โชติเชื้อกามเกลียว
เธอเจียวโฉมเฉิดแท้ พธูไทย แม่ฮา
ขวัญราษฎร์ทุกทวยใน เทศนี้
ฝูงเขาขุกเข็ญใจ เจียนขาด จริงแม่
เหงื่อหยาดเป็นมกุฎกี้ ก่องแก้วกินขวัญ
ทุกขวัญเขาฝากไว้ วางพธู จริงฤๅ
จริง...แต่หากใส่สู สรากหน้า
สองมือเพื่องานชู ชาวราษฎร์ นั้นฮา
จึ่งหมู่เขาเอ่ยอ้า โอษฐ์พร้องพธูไทย๑ สตัน (น.) เต้านม
๒ ขดานดือ (น.) ส่วนของร่างกายนับจากสะดือถึงหัวเหน่า
๓ หื่นห้า ความใคร่ในกามคุณทั้งห้าคือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส
