ผมได้อ่านเรื่องราวของจิตร ภูมิศักดิ์ มีเรื่องตอนนึงที่สงสัยเกี่ยวกับ CIA

[เทาชมพู]

มากด like ตัวโตให้คุณชูพงศ์ ค่ะ
กาพย์คุณไพเราะมาก

[เพ็ญชมพู]

กดเจ๋งด้วยคน  

 

คุณชูพงศ์นำบทกวีของคุณจิตรมาสอดผสานเข้ากับบทกวีของคุณได้อย่างเหมาะสม

ขอแสดงความชื่นชมทั้งความเห็นข้างต้นและบทกวี

[ประกอบ]

ตามเจ๋งด้วยอีกคนครับ

[spyrogira]

... 

[chupong]

ผมกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์เทาชมพู คุณเพ็ญชมพู คุณประกอบ และคุณspyrogiraอย่างสูงครับที่เมตตาวิจารณ์ ผมเขียนตอนนั้นก็ในอารมณ์หนึ่ง ตอนนี้ถ้าให้เขียนอีก ผมทำไม่ได้แล้วครับ เพราะความคิดบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป ดังได้เรียนแล้วในความคิดเห็นก่อนหน้าครับ

   เมื่อวานตอนสองทุ่มกว่าๆ  ผมนึกอะไรขึ้นมาได้อีกประเด็น ขออนุญาตถ่ายทอดสู่ทุกท่านครับ

   คนที่สมาทานอุดมการณ์สังคมนิยมอย่างถูกต้องนั้น มิใช่ตะบี้ตะบันกอดอุดมการณ์อย่างเดียวถือพรรคฯ เป็นสรณะเอก หากแต่ต้องกล้าหาญ แสดงความเห็นทักท้วง คัดค้าน ลัทธิอันตนได้ยึดถือนั้นด้วย หากมีสิ่งใดอยุติธรรมเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเกิดจากบุคคล หรือทฤษฎี ฯลฯ ผมพบศิลปินผู้ควรค้อมคำนับท่านหนึ่งครับ ได้แก่ ท่านอาจารย์สุวัฒน์ วรดิลก

   ตอนท่านเขียนนวนิยาย “พิราบแดง” ผู้อ่านเห็น “ไห่เยี่ยน” นางเอกของเรื่อง ตลอดจนบุคคลแวดล้อม เต็มเปี่ยมด้วยพลัง เชื่อมั่นในอุดมทัศน์ หลายต่อหลายฉากในนวนิยายเลื่องชื่อดังกล่าว จุดไฟให้คนอ่านอยากลุกขึ้นมาขับไล่ยุคทมิฬ
แต่... ครั้นท่านเขียน “พิราบเมิน” ไห่เยี่ยนกลับกลายเป็นนางนกปีกหัก เธอสารภาพกับวัชระ (ตัวละครเอกฝ่ายชาย) ว่าเธอถูกหลอกใช้ เธอรู้สึกผิดมหันต์ ผู้เขียนแจกแจงพฤติกรรมของแก๊งสี่คนอย่างละเอียด ท่านเขียนถึงขนาด
“เผด็จการฟาสซิสต์ในระบอบคอมมิวนิสต์ โหดร้ายกว่าเผด็จการฟาสซิสต์ในระบอบประชาธิปไตยเสียอีก” ผมจำไม่ได้แล้วครับ ว่าท่านให้ตัวละครใดพูด หรือเป็นความคิดในใจของวัชระ ทว่าถึงอย่างไร ท่านอาจารย์สุวัฒน์ วรดิลก ก็ได้พิสูจน์แล้วว่า ท่านไม่ลำเอียงด้วยฉันทาคติ ผมขอคารวะท่านจากใจเคารพยิ่งครับ
       
 

[เทาชมพู]

พวกคอมมิวนิสต์ในแผ่นดินใหญ่สมัยประธานเหมา เขาก็ถือว่าพวกเขาเป็นประชาธิปไตย  คือประชาชนเป็นใหญ่เหมือนกัน    ส่วนไทยเราก็ถือว่าเราปกครองในระบอบประชาธิปไตย   แต่ประชาธิปไตยเขากับประชาธิปไตยเรามีอุดมการณ์ยืนกันอยู่คนละขั้ว

แม้ประชาธิปไตยเขา ในยุคของแก๊งค์สี่คน  กับประชาธิปไตยเขาในยุคของประธานเติ้ง เสี่ยว ผิง ก็เป็นประชาธิปไตยคนละอย่าง   ยืนกันคนละฟากอุดมการณ์เหมือนกัน

คุณสุวัฒน์ วรดิลกมีอายุยืนยาวมาตั้งแต่ยุคกบฏสันติภาพ  เห็นระบอบประชาธิปไตยในจีนเรื่อยมาตั้งแต่สมัยประธานเหมา  จนเห็นประชาธิปไตยสมัยประธานเติ้ง เสี่ยว ผิง    ท่านก็คงจะรู้เห็นด้วยประสบการณ์ว่าคำว่าประชาธิปไตยหรือฟาสซิสต์ มันก็เป็นคำเรียกกันทั้งนั้น    จึงไม่แปลกที่ตัวละครของท่านคิดอย่างนี้ขึ้นมาได้

[chupong]

อ่านความรู้ที่ท่านอาจารย์เทาชมพูกรุณาอธิบายแล้ว ทำให้ผมกระจ่างขึ้นมากมายครับ กราบขอบพระคุณครับอาจารย์

ตลอดเวลาที่ไล่อ่านความเห็นต่างๆในกระทู้ท่านจิตรฯ ใจก็อดคิดไม่ได้ว่า น่าจะเปิดกระทู้
ท่านอัสนี พลจันทร (นายผี) สักหน่อย เสียแต่ว่า ผมไม่มีข้อมูลเชิงลึกใดๆเกี่ยวกับท่านเลยน่ะซีครับอาจารย์ นอกจากค้นหาผ่านอินทรเนตร นายผีท่านอายุยืนกว่าท่านจิตรฯ หลายปีมาก ผมว่า ถ้าสำรวจกันจริงๆ ผลงานก็น่าจะมีมากกว่านะครับ

   เมื่องานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติที่ผ่านมา ผมแวะถามสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง ว่ามีงานของนายผีที่เคยตีพิมพ์ไว้เมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๑ ตอนรับอัฐิท่านคืนมาตุภูมิ หลงเหลือมาขายบ้างไหม เขาบอก หมดเกลี้ยงแล้วครับ คนดูแลบูธเป็นผู้มีความรู้ดี ถึงขนาดคุยแถมให้ผมฟังว่า
“งานของนายผี ไม่เหมือนของคุณจิตรหรอก คุณจิตรแกดี แกมีพี่สาวคอยเก็บรักษาต้นฉบับไว้ทุกชิ้น
ส่วนนายผี งานแกกระจัดกระจาย ต้องรวบรวมตามนิตยสาร หนังสือพิมพ์เก่าๆ ตอนแกเข้าป่า ก็ไม่รู้งานไปตกอยู่ไหนมั่ง ถ้าได้มาก็ต้องตรวจพิสูจน์อักษรอีก ไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกคุณ”
ผมฟังแล้วอึ้งครับ กลับมาฟังเพลง “เดือนเพ็ญ” อีกครั้ง สงสารท่านนายผีครับอาจารย์
     

[เพ็ญชมพู]

เชียร์ให้คุณชูพงศ์เปิดกระทู้ "สหายไฟ" 

[chupong]

โธ่ คุณเพ็ญชมพูครับ จะยุให้ผมปล่อยไก่เล้าโตหรือครับนี่ สงสารนายชูตาบอดๆ เอ๊ย ตาดำๆเถิดครับ
ผมไม่มีอะไรแปลกใหม่หรือแตกต่างไปจากเว็บไซต์อื่นๆเขามีเกี่ยวกับท่านอัสนี พลจันทร หรือถึงมี ก็ไม่ทราบว่าจะเป็นกุญแจไขไปสู่ประวัติชีวิตของท่านได้หรือเปล่า เพราะเป็นหลักฐานกวีนิพนธ์แค่ชิ้นเดียวเองครับ นั่นคือ "เราชนะแล้ว...แม่จ๋า" น้องนักศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่นคนหนึ่งเขาค้นพบหนังสือที่หอสมุดมหาวิทยาลัยซึ่งเขาเรียนอยู่ เขาชอบอ่านกาพย์กลอนเหมือนผมครับ  น้องเขาพิมพ์ส่งมาให้เป็นไฟล์ แถมไม่จัดหน้าให้อีกต่างหาก เพราะ
"พี่ ผมรีบพิมพ์ อยากจะให้พี่อ่าน ไม่ได้แบ่งวรรคให้สวยงาม มันโย้เย้นะพี่" ผมก็ "เอาซิ่ คนตาบอด ไม่ต้องการความสวยงามเท่าไหร่หรอก เอาแค่อ่านรู้เรื่องก็พอ (มั้ง)"

ถ้าผมนำ "เราชนะแล้ว แม่จ๋า" มาลงเว็บไซต์เรือนไทย ตามที่น้องเขาพิมพ์ มันก็จะโย้เย้ดูไม่งามสำหรับสาธารณชนจะทัศนา ผมควรจะทำอย่างไรดีครับนี่ (ฮือ)       

[เทาชมพู]

เชียร์ให้คุณชูพงศ์เปิดกระทู้ "สหายไฟ" 

จะทำให้คุณชูพงศ์ลำบากมากไปไยเล่า  เชิญสหายเพ็ญเปิดกระทู้สหายไฟเสียก่อนเป็นไร

บทกวี เราชนะแล้ว แม่จ๋า ถ้าคุณชูพงศ์อยากให้นำลง   ส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้ค่ะ แต่ควรส่งให้คุณเพ็ญชมพู เพราะดิฉันจัดหน้าไม่เก่ง  ออกมาโย้เย้ทุกครั้ง

[เพ็ญชมพู]

ตอนนี้อยูที่เกาะช้าง ใช้ไอแพดส่งข้อความอยู่ ไม่สะดวกในการจัดหน้า

ขอแนะนำให้คุณชูพงศ์ส่งให้คุณเทาชมพูจะสะดวกกว่า 

[chupong]

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพู และคุณเพ็ญชมพูที่เคารพยิ่งครับ

   ผมว่า เวลายังอีกยาวนานครับสำหรับจะเปิดกระทู้ท่านอัสนี พลจันทร ในเมื่อท่านเกิดเดือนกันยายน รอไว้ถึงเดือนนั้นก่อนก็คงได้กระมังครับ ไหนจะเดือนตุลาคมอีก ปีนี้
ครบรอบ ๔ ทศวรรษ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๑๖ ถ้าจะหาประเด็นมาเล่นเกี่ยวกับ ๑๔ ตุลา ก็น่าสนุกครับ
 

[เทาชมพู]

ฝากเป็นการบ้าน  ให้คุณชูพงศ์เข้ามาตั้งกระทู้ในเดือนกันยายน และเดือนตุลาคมด้วยค่ะ
อย่าลืมนัด 2 ครั้งนี้นะคะ

[spyrogira]

.. กองไฟ สุมควายตามคอก
คงยังไม่มอดดับดอก จันทร์เอยช่วยบอก ให้ลมช่วยเป่า  ...


... รอลงทะเบียนเข้าฟังบรรยายครับ  .. 

[chupong]

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพูที่เคารพยิ่ง และคุณ spyrogiraครับ ผมจะทำ เท่าที่คนเล็กๆอย่างผมสามารถทำได้ครับ