ผมได้อ่านเรื่องราวของจิตร ภูมิศักดิ์ มีเรื่องตอนนึงที่สงสัยเกี่ยวกับ CIA

[เพ็ญชมพู]

วันนี้ หากใครมีโอกาสไปเยี่ยมเยียนบ้านหนองกุง อำเภอวาริชภูมิ จังหวัดสกลนคร อาจแปลกใจเมื่อพบว่าชาวบ้านที่นี่ตั้งแต่ “เด็กน้อย” “พ่อใหญ่” ไปจนถึง “กำนัน” พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “จิตร ภูมิศักดิ์” คือ “วีรบุรุษ” ของพวกเขา

พวกเขาเรียกจิตรว่า “วีรบุรุษ” ได้อย่างไม่ขัดเขิน ทั้งที่ประวัติศาสตร์ราชการระบุชัดเจนว่า จิตร ภูมิศักดิ์ คือคอมมิวนิสต์ซึ่งถูกวิสามัญฆาตกรรมโดยเจ้าหน้าที่รัฐไปเมื่อวันที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๐๙ และที่เกิดเหตุคือชายป่าของหมู่บ้านแห่งนี้ มองผ่านสายตาคนยุคปัจจุบันที่พระราชบัญญัติการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ถูกยกเลิกไปหลายปีแล้ว นี่อาจไม่ใช่เรื่องแปลกที่ จิตร ภูมิศักดิ์ ซึ่งถูกยิง “ตายในชายป่า เลือดแดงทาดินอีสาน” จะเปลี่ยนฐานะจากคอมมิวนิสต์ในประวัติศาสตร์มาเป็นวีรบุรุษของชาวบ้านหนองกุง

สุดาวรรณ แพงสุข นักเรียนชั้น ม. ๕ จากโรงเรียนธรรมบวร หนึ่งในนักเรียนที่ได้รับทุนการศึกษาจากกองทุนจิตร ภูมิศักดิ์ เล่าว่า “รู้จัก จิตร ภูมิศักดิ์ ในฐานะนักเขียนที่กล้าเสนอความคิดใหม่ ๆ ซึ่งสังคมไทยสมัยก่อนไม่ยอมรับ ภาษาบ้านหนูเรียก ‘หม่นเฮ็ด’ พอได้เรียนรู้เรื่องคุณจิตร ทำให้หนูกล้าพูดกล้าแสดงความคิดเห็น”

วิมลรัตน์ นันทราช ครูโรงเรียนบ้านหนองกุง ก็กล่าวทำนองเดียวกันว่า “ดิฉันเป็นครูที่นี่ตั้งแต่ปี ๒๕๑๙ ชาวบ้านบอกว่าปี ๒๕๐๙ ยังไม่รู้หรอกว่าจิตรคือใครและใครคือจิตร พอรู้ทีหลังก็เสียดายมากที่เขาถูกยิง ทุกวันนี้ที่โรงเรียนเราสอนเรื่องจิตรตั้งแต่อนุบาล เขาถือเป็นบุคคลสำคัญในท้องถิ่นที่เด็ก ๆ ควรรู้จัก”

จากบทความเรื่อง โลกใบใหญ่: สถานที่ตายของชายชื่อ จิตร ภูมิศักดิ์   นิตยสาร สารคดี ฉบับที่ ๒๕๗ ปีที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๔๙

[เทาชมพู]

ผลงานของจิตร ภูมิศักดิ์ เท่าที่หาได้จากวิกิ   คุณเพ็ญชมพูมีอีกไหม

งานเขียนชิ้นเด่น

    หนังสือ "ความเป็นมาของคำสยาม ไทย, ลาว และขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ", 2519*
    หนังสือ "ข้อเท็จจริงว่าด้วยชนชาติขอม" (ต่อมาพิมพ์รวมเล่มกับ "ความเป็นมาของคำสยาม ไทย, ลาว และ ขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ" เป็น "ความเป็นมาของคำสยาม ไทย, ลาว และ ขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ ฉบับสมบูรณ์")
    หนังสือ "โฉมหน้าศักดินาไทย"*
    หนังสือ "ภาษาและนิรุกติศาสตร์"
    หนังสือ "ศัพท์สันนิษฐานและอักษรวินิจฉัย", 2548
    หนังสือ "โองการแช่งน้ำ และ ข้อคิดใหม่ในประวัติศาสตร์ไทยลุ่มน้ำเจ้าพระยา", 2524
    หนังสือ "สังคมไทยลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาก่อนสมัยศรีอยุธยา", 2526
    หนังสือ "ตำนานแห่งนครวัด"
    เพลง "ภูพานปฏิวัติ"
    เพลง "แสงดาวแห่งศรัทธา"
    บทกวี "เธอคือหญิงรับจ้างแท้ใช่แม่คน"
    บทกวี "อะไรแน่ ศาสนา ข้าสงสัย"
    บทกวีของจิตร ภูมิศักดิ์*

[One]

ไม่รู้ว่ามีพื้นที่สำหรับคนไม่ปลื่มคุณจิตรหรือไม่

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมฝ่ายซ้ายนิยมคุณจิตรนักหนา ผมเลยไปหาหนังสือเขามาอ่าน อ่านแล้วก็ยิ่งสงสัยว่ามีอะไรให้ยกย่อง?

เช่น โฉมหน้าศักดินาไทย ผมอ่านยังไงมันก็โฉมหน้าศักดินาฝรั่งชัดๆ  หรือ อะไรแน่ ศาสนา ข้าสงสัย ผลงานนี้ผมชังเลยที่เดียวเพราะผมไม่ชอบคนที่ด่าแบบเหมารวม (เช่นถ้าด่าคนไทยบางคนผมยังพอรับ แต่ด่าคนไทยแบบเหมารวมผมว่ามันเกินไป) พระดีๆมีมากมายแต่คุณจิตรอยากสั่งสอนเลยด่าแบบเหมารวมซะอย่างนั้น


จากที่อ่านประวัติเขามา สิ่งที่พอจะพึงยกย่องคือยึดมันในความเชื่อตัวเองไม่ว่าจะเจอแรงต้านสักเท่าไหร่ นอกนั้นผมว่ามันเฉยๆไม่เด่นอะไรแต่ดูเหมือนว่าฝ่ายซ้ายอยากปั้นใครซักคนมาเป็นดาราก็เท่านั้น


อนึ่งเหตุที่ผมเฉยๆกับอุดมการณ์ต่อสู้เพื่อคนยากไร้ ด้อยโอกาสและคนชนบท เพราะผมว่าเมืองไทยเปิดโอกาสให้ทุกคนเสมอ ใครขยันทำมาหากินก็ร่ำรวยได้ ใครใผ่ดีไม่กินเหล้าเมายาก็ไม่อดตาย ดูๆแล้วเหมือนว่าฝ่ายซ้ายอย่างคุณจิตรอ่านหนังสือฝรั่งมากเกินไป ความร้อนวิชาเลยกำเริบ (ที่พูดนี่ก็เพราะครอบครับผมก็เคยเป็นคนยากไร้ คนด้อยโอกาสและคนชนบทจากยโสธร ก็ยังลืมตาอ้าปากมีฐานะพอสมควรได้ด้วยความขยัน)

[One]

ส่วนเรื่องการเสียชีวิตของคุณจิตรผมว่ามันเป็นธรรมดาของคนที่ตัดสินใจจับอาวุธปืนเข้าสู้นะครับ

ผมก็ไม่แน่ใจว่าคุณจิตรเคยยิงทหารตายหรือไม่เพราะคุณจิตรอยู่ฝ่ายปฎิบัติงานด้านมวลชน

แต่คุณจิตรก็อยู่ร่วมกับขบวนการที่จับอาวุธเข้าเข่นฆ่าอย่างไม่ต้องสงสัย

ในมุมมองนี้กำนันก็ทำตามหน้าที่อย่างสมบูรณ์ เพียงแต่ฝ่ายซ้ายส่วนใหญ่เป็นนักเขียน

และปากกาเป็นอาวุธที่ทรงพลังเสมอ


เวลาที่ผ่านมาคงพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าคอมมิวนิสต์มีความคิดที่ผิด ฝ่ายโลกเสรีต่างหากที่ถูก

[ประกอบ]

ถ้ามองคุณจิตร(ผมใช้คำว่าคุณเพื่อแสดงถึงการยกย่อง)แบบที่คุณ One มองไว้ก็ได้ เช่นผลงานที่เหมือนจะเหมารวม หรือการต่อสู้ทางชนชั้นให้กับผู้ยากไร้ในขณะที่ผู้ยากไร้เหล่านั้นยังไม่รู้ถึงความยากไร้หรือการถูกเอารัดเอาเปรียบที่ตัวเองกำลังประสบเลย  จนไม่เข้าถึงจิตวิญญาณของคุณจิตรได้


ในฐานะที่อ่านงานวิชาการของคุณจิตมาบ้าง อย่างโฉมหน้าศักดินาไทยผมอ่านในสมัยที่ผมยังเป็น Royalist สุดขั้วตอนสมัยหนุ่มๆ กว่าตอนนี้มาก (ตอนนี้ก็ยังหนุ่ม  ) อ่านไปก็ค้านหรืออคติต่องานคุณจิตรไป อ่านไปด่าไป แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่ามันก็ใช้ได้ในหลายๆ ส่วน ก็พอจะซึมซับได้ แม้ไม่ได้เห็นด้วยทั้งหมด  แต่ถ้ามองในแง่วิชาการ ผมว่าเป็นงานวิชาการที่ใช้ได้ในสายตาผม แม้อาจจะมีวาระแฝงเร้นทางการเมืองอยู่เบื้องหลัง แต่บางอย่างถ้าเราเอาอคติออกไปเราก็เถียงไม่ออก


ผลงานอื่นๆ ผมไม่ได้ติดตามมากนัก แค่ผ่านๆ แต่เมื่อเห็นปริมาณผลงานเมื่อเทียบกับอายุก็ต้องนับว่าคุณจิตรเป็นคนที่เก่งและสร้างสรรค์ผลงานที่มีคุณค่าไว้มาก น่าเสียดายที่ต้องมาสิ้นชีวิตไปตั้งแต่อายุแค่ 30 กว่าๆ ยังเห็นโลกไม่รอบด้าน ไม่เข้าใจแก่นแท้ของกิเลสคนจริงๆ ไม่งั้นน่าจะเป็นผู้นำด้านความคิดให้กับสังคมได้อย่างมากถึงปัจจุบัน ถ้าวันนี้คุณจิตรยังมีชีวิตก็อาจได้ชื่อว่าเป็นปราชญ์ชาวบ้าน มีผลงานอีกเยอะแยะ  มุมมองก็คงจะเอียงมาทางขวามากขึ้น และคงไม่เหมือนแกนนำนักศึกษาที่ปัจจุบันกลายมาเป็นนายทุนหรือเล่นเกมส์อำนาจกันในปัจจุบัน


ในฐานะบุคคล คนหนุ่มอนาคตไกลที่ยึดมั่นในอุดมการณ์ที่จะยืนหยัดต่อสู้เพื่อความเท่าเทียมในสังคมตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษา ในขณะที่สถานการณ์แวดล้อมสังคมไม่ได้เอื้อต่ออุดมการณ์ของคุณจิตรเลย คนที่เข้าใจก็มีน้อย แม้แต่แวดวงนักศึกษาในสมัยนั้นก็ไม่ได้มีค่านิยมแบบต่อสู้ทรราชย์ สร้างความเท่าเทียมให้ชนชั้นที่กว่านักศึกษารุ่นหลังๆ จะมานิยมกันก็อีกเกือบสิบปีหลังการตายของจิตร  แต่คุณจิตรยังกล้ายืนขวางน้ำไม่หวั่นไหว ไม่เลือกทางง่าย สบาย  คนกล้าขนาดนี้สำหรับผมไม่ธรรมดาครับ แม้ผมจะไม่เห็นด้วยกับผลงานทั้งหมด แต่แค่นี้ก็สมควรที่ผมจะยกย่องอย่างสูงแล้ว

[เด็กชายน้อย]

ผมก็ยกย่องคุณจิตรที่ยึดมั่นในอุดมการณ์ที่จะต่อสู้ ทั้งๆที่รอบๆตัวคุณจิตร ไม่เอื้อเลย
ไม่ใช่คนที่มีอำนาจอะไร เป็นนิสิตธรรมดา เรียนจุฬา มหาวิทยาลัยระบบโซตัส ยึดขนบประเพณีที่มีมาแต่ก่อน แต่คุณจิตรก็มีความกล้า
ผมยกย่องจริงๆ

[เพ็ญชมพู]

ส่วนเรื่องการเสียชีวิตของคุณจิตรผมว่ามันเป็นธรรมดาของคนที่ตัดสินใจจับอาวุธปืนเข้าสู้นะครับ

ผมก็ไม่แน่ใจว่าคุณจิตรเคยยิงทหารตายหรือไม่เพราะคุณจิตรอยู่ฝ่ายปฎิบัติงานด้านมวลชน

แต่คุณจิตรก็อยู่ร่วมกับขบวนการที่จับอาวุธเข้าเข่นฆ่าอย่างไม่ต้องสงสัย

ในมุมมองนี้กำนันก็ทำตามหน้าที่อย่างสมบูรณ์ เพียงแต่ฝ่ายซ้ายส่วนใหญ่เป็นนักเขียน

และปากกาเป็นอาวุธที่ทรงพลังเสมอ


เวลาที่ผ่านมาคงพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าคอมมิวนิสต์มีความคิดที่ผิด ฝ่ายโลกเสรีต่างหากที่ถูก

คุณจิตร (ใช้คุณเหตุผลเดียวกับคุณประกอบ  ) เข้าป่าในฐานะคนผ่านทางเพื่อไปศึกษาที่เมืองจีนตามคำขอของสหายไฟ (อัศนี พลจันทร - ผู้ประพันธ์เพลง "เดือนเพ็ญ" ที่รู้จักกันทั่วบ้านทั่วเมือง) ข้อเท็จจริงคือคุณจิตรไม่ได้เป็นสมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย ไม่ได้เป็นคนสำคัญอันใดเลยในพรรคฯ พรรคฯไม่เคยเชิดชูคุณงามความดีใด ๆ ทั้งสิ้นของคุณจิตร  

จากคำบอกเล่าของ ลุงชาย พรหมวิชัย หรือสหายสวรรค์ ทหารพิทักษ์คู่กายคุณจิตร ภูมิศักดิ์ ในนามสหายปรีชา

ตอนนั้นผมอายุ ๒๐ กว่าปี เจอกับสหายปรีชาปลายปี ๒๕๐๗ เขาชวนผมเข้าป่าที่ดงพระเจ้า เลยตัดสินใจเข้าร่วมขบวนการตอนกลางปี ๒๕๐๘ หน้าที่ผมเป็นทหารพิทักษ์สหายปรีชา ทำงานร่วมกันประมาณ ๑ ปี ผมไม่รู้หรอกครับว่าสหายปรีชาเป็นคนสำคัญแค่ไหน ถ้ารู้ตอนนั้นผมจะต้องเก็บสมุดบันทึกของสหายปรีชาอย่างดี ผมเห็นแกเขียนหนังสือทุกทีที่มีเวลาว่าง เขียนในสมุดเล่มละ ๖ สลึง เขียนเก็บไว้เป็นตั้ง ๆ พอมีคนถามเรื่องนี้ผมก็เสียดายทุกครั้ง

ทุกวันตั้งแต่ตี ๕ สหายปรีชาจะเป่านกหวีด นำพวกเราในค่ายออกกายบริหาร พวกเรากินข้าวเช้าตอนแปดโมง มีข้าวเหนียว กับข้าวก็พวกหน่อไม้ ปู ปลาที่พอหามาได้ พอสายก็ทำงานมวลชนสอนหนังสือให้ชาวบ้าน ชาวบ้านประมาณ ๓๐ คน นั่งล้อมวงฟัง สหายปรีชาสอนเกี่ยวกับอุดมการณ์ แล้วก็ให้แต่ละคนอ่านหนังสือของพรรค พอมีเวลาว่างสหายปรีชาก็นั่งเขียนหนังสือ แกสูบบุหรี่จัดมาก พอได้ยาเส้นตราแมวตากวางส่งมาถึงแกก็มวนใบสูบเลย

หน้าที่ของสหายปรีชาในป่า คือเขียนและสอนหนังสือ ส่วนเรื่องการยิงปืนผาหน้าไม้คงเป็นหน้าที่ของทหารพิทักษ์คู่กาย

[เพ็ญชมพู]

ถึงถือปืนก็ใช่ว่าจะฆ่าใคร  คงเพื่อใช้ป้องกันตัวให้กลัวเกรง

สหายใบไม้จับปืนยืนทระนงที่ภูหินร่องกล้า   

[ประกอบ]

พูดถึงเรื่องคอมมิวนิสต์อีกซักนิดนึง


ในสมัยที่คุณจิตรยังมีชีวิต ระบอบคอมมิวนิสต์ยังไม่ถูกพิสูจน์ว่าล้มเหลวนะครับ แถมเป็นช่วงที่ประเทศคอมมิวนิสต์มีกำลังกล้าแข็งไม่แพ้โลกเสรี และอาจจะเรียกได้ว่าเป็นทางเลือกเดียวที่เป็นไปได้ของกลุ่มคนที่ไม่เห็นด้วยกับระบอบทุนนิยมที่จะหันไปหาได้  ในโลกที่ข่าวสารไม่ได้แพร่หลาย เรื่องเลวร้ายของประเทศคอมมิวนิสต์ก็ไม่ได้เป็นที่รับรู้ในวงกว้าง การที่มีคนในโลกเสรีที่มองเห็นความไม่เท่าเทียมกัน การเอารัดเอาเปรียบแบบไร้ขอบเขต จะหันไปนิยมระบอบที่โดยภาพลักษณ์ทุกคนเท่าเทียม เสมอภาค ไม่มีการเอารัดเอาเปรียบ เป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจ และแม้ปัจจุบันผมไม่ได้มองว่าคอมมิวนิสต์ผิดหรือโลกเสรีถูก


คอมมิวนิสต์แบบโซเวียต เกาหลีเหนือ หรือจีนแดงแบบปลายสมัยเหมาเป็นการประยุกต์ใช้ที่ล้มเหลวต่างหาก ไม่ใช่ไม่ดีถ้ามองในหลักการ   ส่วนโลกเสรีที่ชนะในปัจจุบันถ้าเป็นโลกเสรีที่มีความเสมอภาคและยุติธรรมจริง ความวุ่นวายต่างๆ ปัญหาการก่อการร้าย ฯลฯ  ต้องไม่เกิดแล้วหละครับ  ดังนั้นในสายตาของผมต้องบอกว่าระบอบคอมมิวนิสต์ล้มเหลวในการประยุกต์ใช้มากกว่าระบบโลกเสรี


ลองคิดถึงสังคมไทยสมัยคุณจิตรเป็นหนุ่มๆ เห็น ยุคนั้นยังเป็นยุคของเจ้าขุนมูลนายอำมาตย์อยู่ ระบบเส้นสายพวกพ้องการคอร์รัปชั่นเป็นเรื่องธรรมดา มีการยัดเยียดเข้ามามีอิทธิพลของอเมริกาในนามของทุนนิยมแต่กลับสนับสนุนรัฐบาลเผด็จการ  ยิ่งมองไปเห็นวิถีชีวิตของคนชั้นล่างที่เป็นกลุ่มที่มีมากที่สุดแต่ได้รับประโยชน์จากการพัฒนาน้อยที่สุดย่อมทำให้คนอุดมการณ์แบบคุณจิตรไม่พอใจ ไม่น่าแปลกใจที่แกจะหันไปอีกทาง  และนั่นไม่ได้แปลว่าแกเป็นคนไม่ดีหรือเลือกเส้นทางเดินผิด เพราะมันไม่มีทางอื่นให้คนธรรมดาไม่มีอิทธิพลหรืออำนาจใดๆ สนับสนุนเลือกเดิน

[เพ็ญชมพู]

คุณอุดม สีสุวรรณ หรือนามปากกาว่า พ. เมืองชมพู อดีตกรมการเมือง พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย ซึ่งคุ้นเคยกับคุณจิตรเมื่อทั้งคู่ถูกจับด้วยข้อหามีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ภายหลังการรัฐประหารของสฤษดิ์ ธนะรัชต์ เมื่อวันที่  ๒๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๐๑ เล่าเรื่องคุณจิตรกับการยิงปืนว่า

ทีนี้จิตรแกก็ไม่ใช่นักยิงปืน แกไม่ใช่ทหาร พวกเราหลายคนไม่ใช่ทหาร ยิงออกไปก็ไม่ถูก ตาแกก็สั้น แว่นตาก็ต้องใส่ตลอด เข้าไปในนั้นผมไม่เห็นคุณจิตรไปฝึกยิงปืนที่ไหน มีไว้เฉย ๆ ไม่มีใครมีบทเรียนเรื่องยิงปืน พอมีเรื่องก็ไม่ได้โต้ตอบ เพราะสมัยนั้นปี ๐๙ แนวโน้มที่จะเอาการเมืองแก้ปัญหายังไม่มีเลย มันยิงทั้งนั้นเลย ไม่ใช่เฉพาะคุณจิตร ชาวบ้านก็ตายไปตั้งเท่าไหร่ มันซัดเสียทั้งนั้น กองป่ามันถึงได้ใหญ่โต หนีกันไปพึ่งป่า

[เทาชมพู]

ไม่รู้ว่ามีพื้นที่สำหรับคนไม่ปลื่มคุณจิตรหรือไม่

พื้นที่กระทู้นี้เปิดโอกาสให้แสดงความคิดเห็นที่หลากหลายได้ค่ะ  ขอแต่ให้อยู่ในขอบเขตของเรื่อง  ไม่ใช่ทะเลาะกันระหว่างคนเห็นแตกต่างกัน

[One]

ไม่รู้ว่ามีพื้นที่สำหรับคนไม่ปลื่มคุณจิตรหรือไม่

พื้นที่กระทู้นี้เปิดโอกาสให้แสดงความคิดเห็นที่หลากหลายได้ค่ะ  ขอแต่ให้อยู่ในขอบเขตของเรื่อง  ไม่ใช่ทะเลาะกันระหว่างคนเห็นแตกต่างกัน

ขอบคุณครับท่านเจ้าเรือนใจดีมากๆ มาเยี่ยมบ้านนี้แล้วอบอุ่นใจ
-----

คุณประกอบ คุณเพ็ญชมพู ผมถึงบอกว่าปากกาเป็นอาวุธที่ทรงพลังไงครับ

เช่นในตอนต้นกระทู้ คุณเพ็ญเล่าเรื่องคุณจิตร ภูมิศักดิ์ เล่าประสบการณ์จักรวรรดินิยมอเมริกาแทรกแซงประเทศไทย  แต่ในทางกลับกันคุณจิตรก็เลือกเข้าป่าไปอยู่กับพรรคคอมมิวนิสต์ที่จักรวรรดิจีนส่งเงินและอาวุธมาช่วยเหลือ ซึ่งก็ถือว่าเป็นการแทรกแซงประเทศไทยเหมือนกัน? เรื่องนี้มันอยู่ที่เขาจะเลือกเขียนในมุมของเขาใช้หรือไม่?

และเรื่องเหล่าสหายขอข้าวชาวบ้านกิน เพื่อนผมที่เป็นซ้ายก็บอกว่าชาวบ้านให้การสนับสนุน  เพื่อนผมที่เป็นขวาก็บอกว่าชาวบ้านถึงจนมีไม่พอกินแต่จำใจให้เพราะกลัว มันอยู่ที่มุมมองของคนเล่า?

เรื่องเล่าของคุณจิตร ผมยอมรับว่าเป็นเรื่องเล่าที่ซาบซึ้งกินใจ พอเป็นบทกวีก็เป็นบทกวีที่ไพเราะ ครั้นเล่าเชิงสารคดีก็ทำให้เห็นใจคุณจิตรพลอยเสียดายคนดีๆต้องตายไป  แต่มันมีความจริงซักกี่ส่วน?


เรื่องอุดมการณ์ที่เสียสละเพื่อคนยากจน ชาวไร่ชาวนา บรรดาซ้ายเคยถามหรือเปล่าว่าเขาต้องการให้ช่วยอย่างไร? หรือเขาคิดเองเสร็จสรรพว่าช่วยโดยการจับอาวุธเข้าสู้ซะเลย? (อาวุธจากต่างชาติที่เข้ามาแทรกแซงไทย)  คำถามที่สงสัยคือ สังคมไทยสมัยนั้นมันเลวร้ายขนาดต้องจับอาวุธเข้าสู้เพื่อพลิกแผ่นดินเลยหรือ?

ป.ล. ขออภัยที่นอกเรื่องไปไกล ผมแค่อยากตั้งคำถามถึงคุณค่าของคุณจิตรต่อสังคมไทย ว่ามันมากขนาดที่เขายกย่องกันจริงหรือ?

[One]

แม้แต่แวดวงนักศึกษาในสมัยนั้นก็ไม่ได้มีค่านิยมแบบต่อสู้ทรราชย์ สร้างความเท่าเทียมให้ชนชั้นที่กว่านักศึกษารุ่นหลังๆ จะมานิยมกันก็อีกเกือบสิบปีหลังการตายของจิตร  แต่คุณจิตรยังกล้ายืนขวางน้ำไม่หวั่นไหว ไม่เลือกทางง่าย สบาย  คนกล้าขนาดนี้สำหรับผมไม่ธรรมดาครับ แม้ผมจะไม่เห็นด้วยกับผลงานทั้งหมด แต่แค่นี้ก็สมควรที่ผมจะยกย่องอย่างสูงแล้ว

ผมไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่าเมืองไทยเคยมีทรราชย์จริงๆ(มีแต่เป็นโวหารที่ฝ่ายตรงข้ามตั้งให้)  และผมไม่คิดว่าเมืองไทยมีการแบ่งชนชั้นอะไรจริงจัง  มันทำให้ไม่มีกระแสต่อสู้ทางชนชั้นแบบที่เกิดขึ้นในโลกตะวันตก

ผมว่าเหล่าคนหนุ่มไฟแรงในยุคนั้นและยุคนี้ลำบากก็ตรงที่ประเทศไทยสมบูรณ์พร้อมดีอยู่แล้วพวกเขาเลยไม่รู้จะต่อสู้กับอะไร จึงต้องหาเรื่องชวนทะเลาะกลายเป็นการวิวาทใหญ่โตระหว่างคนไทยด้วยกัน  ก็ดูคนหนุ่มสาวที่เคยเข้าป่าแล้วออกมาสิครับพวกเขาก็ออกมาเจริญเติบโตในหน้าที่การงานที่ดีไม่เห็นจะโดนกีดกันอะไร ดูอย่างคนที่ผมชังน้ำหน้ามากๆอย่าง รองศาสตราจารย์ ดร. สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล นั่นเป็นไรหนุ่มๆเป็นอย่างไรหัวหงอกแล้วก็ยังเป็นอย่างนั้น เขาก็ยังเจริญเติบโตในหน้าที่การงาน  ออกทีวีไทยทำให้คนไม่พอใจทั้งประเทศก็โดนแค่จดหมายจากทางบ้านส่งไปด่าแค่นั้นเอง

ผมว่าเรื่องเสรีภาพ เรื่องการทำมาหากิน เรื่องชนชั้นไม่ใช้ปัญหาของประเทศไทยครับไม่ว่ายุคไหนๆ แต่ที่มันเป็นปัญหาเพราะนักกวีฝีมือเอกเขียนกวีได้สะเทือนใจมากๆจนผู้อ่านเกิดอคติโดยไม่รู้ตัว

อย่างจอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ ที่ฝ่ายซ้ายเรียกเผด็จการ ผมได้ยินเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับท่านสมัยเรียนหนังสือเลยลองถามปู่ ปู่กลับบอกว่าชอบยุคจอมพลสฤษดิ์เพราะบ้านเมืองสงบดีโจรผู้ร้ายไม่มี ทำมาหากินสะดวก นี่เป็นมุมมองของพ่อค้าธรรมดานะครับ

[เพ็ญชมพู]

อย่างจอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์ ที่ฝ่ายซ้ายเรียกเผด็จการ ผมได้ยินเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับท่านสมัยเรียนหนังสือเลยลองถามปู่ ปู่กลับบอกว่าชอบยุคจอมพลสฤษดิ์เพราะบ้านเมืองสงบดีโจรผู้ร้ายไม่มี ทำมาหากินสะดวก นี่เป็นมุมมองของพ่อค้าธรรมดานะครับ

คุณจิตรได้ประพันธ์บทกวี ชื่อว่า โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา วิจารณ์คนดีของคุณหนึ่งไว้อย่างได้เนื้อหาแลอรรถรส

[spyrogira]

สมัครมาเพื่อกด like ให้กับกระทู้นี้ ...