สำนักเลขาธิการอาเซียนจึงได้เสนอแนวทางการกำหนดเวลาร่วมกันของอาเซียนเป็น ๒ ลักษณะ เพื่อให้สมาชิกพิจารณาคัดเลือก ได้แก่
๑. เลื่อนเร็วขึ้น ๓๐ นาที หมายถึงการกำหนดให้เวลามาตรฐานของอาเซียน (ACT) เป็นเวลาก่อนเวลามาตรฐานกรีนิช ประเทศอังกฤษ (Greenwich Mean Time : GMT) ๗.๕ ชั่วโมง หรือ GMT+๗.๕ ชั่วโมง ปัจจุบันไทยมีเวลามาตรฐานเท่ากับ GMT+๗ หรืออีกนัยหนึ่ง ก็คือ ก่อนเวลามาตรฐานกรีนิช ๗ ชั่วโมง ประเทศอาเซียนที่มีเวลาก่อนกรีนิช ๗ ชั่วโมง เหมือนประเทศไทย ได้แก่ เวียดนาม อินโดนีเซีย ลาว และกัมพูชา
๒. เลื่อนเร็วขึ้น ๑ ชั่วโมง หมายถึง การกำหนดให้เวลามาตรฐานของอาเซียน (ACT) เป็นเวลาก่อนเวลามาตรฐานกรีนิช ๘ ชั่วโมง หรือเท่ากับ GMT+๘ ซึ่งจะทำให้เวลาท้องถิ่นของประเทศอาเซียนไปตรงกับเวลาท้องถิ่นของกรุงปักกิ่ง กรุงไทเป และฮ่องกง อีกทั้งยังจะทำให้เวลาท้องถิ่นอาเซียนใกล้เคียงกับเวลาที่กรุงโตเกียว และกรุงโซล ปัจจุบัน ประเทศสมาชิกอาเซียนที่กำหนดเวลาท้องถิ่นอยู่ที่ GMT+๘ อยู่แล้ว ได้แก่ สิงคโปร์ มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ และบรูไน
โครงการการใช้เวลามาตรฐานร่วมกันของอาเซียน (ACT) ยังคงอยู่ในระหว่างการศึกษาและยังไม่ได้ข้อสรุปชัดเจน ซึ่งที่ประชุมสุดยอดอาเซียนอย่างไม่เป็นทางการปี ๒๕๓๙ ณ ประเทศอินโดนีเซีย ได้กำหนดที่จะนำผลศึกษามาพิจารณาทบทวนกันในช่วงปี ๒๕๔๓-๒๕๔๖ แต่เนื่องจากเกิดวิกฤตเศรษฐกิจและการเงินเอเชียตั้งแต่ปี ๒๕๔๐ เป็นต้นมา ประเทศสมาชิกอาเซียนส่วนใหญ่ประสบปัญหาด้านเศรษฐกิจและการเงินอย่างร้ายแรง ทำให้ประเด็นเรื่องการใช้เวลามาตรฐานร่วมกันของอาเซียนจึงยังไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควรจากประเทศสมาชิก เมื่อเทียบกับประเด็นเศรษฐกิจทั่วไปของกลุ่มอาเซียน
ดูจากแผนที่เขตเวลา (time zone map) จะเห็นว่าประเทศที่อยู่ในเขต GMT+๗ มีเพียงไทย, ลาว, กัมพูชา, เวียดนาม และอินโดนีเซียเท่านั้นที่กำหนดเวลาตามความเป็นจริง ส่วนมาเลเซีย, สิงคโปร์, ฮ่องกง และจีน อยู่ในเขตเวลาเดียวกับเราแท้ ๆ กลับใช้เวลา GMT+๘
หากเรากำหนด GMT+๘ บ้างก็ไม่น่าแปลก