คาสิโนวังหน้า

[เทาชมพู]

ขอบคุณค่ะคุณ werachai  ไม่รู้ว่าในกระทู้นั้นเอามาจากหนังสือเล่มไหน  แต่ก็น่าจะเชื่อได้ว่าพระองค์เจ้าหญิงสุด สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ 4  ไม่ใช่รัชกาลที่ 3

[siamese]

^
สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ ๓

วังหน้าตอนนั้นก็ไม่ใช่สมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ ? ?

หยิบมายังไม่ได้ชำระ ครับ 

[เพ็ญชมพู]

แหะ แหะ (ขอยืมมาจากซายาเพ็ญ)

แหะ แหะ

[siamese]

แหะ แหะ (ขอยืมมาจากซายาเพ็ญ)

แหะ แหะ

ขอแอบยิ้มน้อย ๆ นะครับ

[เทาชมพู]

ยิ้มมากๆก็ได้ค่ะ ไม่ผิดกติกา

[เทาชมพู]

     ผู้ที่อุกอาจเข้ามางัดกำปั่นถึงในตำหนักเจ้านาย   เอาทองไปมากมายขนาดนี้ต้องถือว่าไม่ธรรมดา    พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ ทรงเห็นว่าน่าจะเป็นผู้ร้ายภายนอกที่เข้ามาคบหากับคนในพระบวรราชวัง  เรียกว่ารู้เส้นทางตื้นลึกหนาบางในวังหน้าดี  จึงกล้าทำถึงขนาดนี้           จึงโปรดเกล้าฯตั้งตุลาการวังหน้าขึ้นมาชุดหนึ่งคือพระยาบริรักษ์ราชา พระพรหมสุรินทร์ พระพรหมบริบาล พระศรีพิทักษ์  ร่วมมือกันชำระความหาตัวผู้ร้ายมาให้จงได้ 
     ตุลาการพวกนี้ก็เก่งเอาการ   สืบกันด้วยวิธีไหนไม่ทราบแต่ว่าได้ความออกมาทะลุปรุโปร่ง  นำความขึ้นกราบบังคมทูลว่า  สาเหตุมาจากการตั้งบ่อนในวังหน้านั่นแหละ  ทำให้เกิดเป็นแหล่งซ่องสุมผู้ร้ายขึ้น
     เกลือที่เป็นหนอนในเรื่องนี้ชื่อหม่อมหุ่นกับหม่อมนวม    คบหากับหญิงนอกวังชื่ออีปริก เป็นภรรยานายนุด อยู่นอกพระบวรราชวัง  แต่อีปริกนี่คงจะเป็นมือรำพัดชั้นเซียน จึงหาทางเข้าไปคบหาสนิทสนมกับหม่อมหุ่น และหม่อมนวม  ตั้งบ่อนไพ่ และบ่อนถั่วมาหลายครั้ง    แต่เล่นไปเล่นมา  เกิดเสียมากกว่าได้  จนเป็นหนี้คนอื่นเขานุงนังไปหมด    เมื่อหมดตัวก็หาทางออกด้วยการลักทรัพย์คนอื่นแทน   

[เทาชมพู]

     อีปริกกับหม่อมหุ่นหม่อมนวมน่าจะรู้จักคุ้นเคยกับนางข้าหลวงในตำหนักของพระองค์เจ้าหญิงสุดเป็นอย่างดี    น่าจะเป็นแม่ขำต้นตำหนักพระองค์หญิงสุดน่ะแหละ     จึงรู้ตื้นลึกหนาบางในตำหนักดีว่าวันไหนพระองค์หญิงไม่อยู่   รู้กระทั่งว่าทรงฝากลูกกุญแจประตูตำหนักไว้ที่แม่ขำข้าหลวง    คนบอกก็คงแม่ขำนี่เองไม่ใช่ใคร แล้วก็คงเรื่อยเจื้อยไปอีกหลายเรื่อง      โจรีแก๊งค์นี้รู้จนกระทั่งว่าแม่ขำเองก็ไม่ได้อยู่เฝ้าตำหนัก แต่พอเจ้านายเสด็จไป ตัวเองก็ไปงานพระศพมั่งเหมือนกัน

     เมื่อแม่ขำไม่อยู่   โจรีทั้งสามก็เข้าไปถึงห้องแม่ขำ  ค้นหาลูกกุญแจจนพบว่าหล่อนซุกเอาไว้ริมที่นอน  เวลา ๕ โมงเช้า กลางวันแสกๆ  อีปริกก็ใจกล้า เอาลูกกุญแจไขประตูตำหนักหน้าตาเฉยไม่กลัวใครเห็น    ให้หม่อมหุ่นหม่อมนวมเข้าไปในตำหนัก จากนั้นอีปริกลั่นกุญแจไว้ดังเก่า  แล้วเอาลูกกุญแจกลับมาเก็บไว้ข้างที่นอนแม่ขำตามเดิม  ตัวเองคอยเฝ้าต้นทาง
     เมื่ออยู่ในห้องที่ประทับของพระองค์หญิงสุด    หม่อมหุ่นหม่อมนวมจึงลั่นกลอนประตูไว้  ค้นหาลูกกุญแจหีบกำปั่น จนเจอลูกกุญแจกำปั่นในหีบหนัง  จึงเอากุญแจไข ค้นเจอทองรูปพรรณเป็นทองคำหนัก ๑๘ ตำลึงบาท  ก็ยกเค้าเสียเกลี้ยงโดยหนีออกทางหน้าต่างข้างเฉลียงออกมา   ไม่ได้ออกทางเดิมคือทางประตูหน้า  ประตูก็เลยยังลั่นกลอนปิดอยู่  จนแม่แหผู้กลับมาเอาหมากเสวยเจอเข้า   แต่โจรีทั้งสามลอยนวลไปแล้ว 

[siamese]

      จึงเอากุญแจไข ค้นเจอทองรูปพรรณเป็นทองคำหนัก ๑๘ ตำลึงบาท  ก็ยกเค้าเสียเกลี้ยงโดยหนีออกทางหน้าต่างข้างเฉลียงออกมา   ไม่ได้ออกทางเดิมคือทางประตูหน้า  ประตูก็เลยยังลั่นกลอนปิดอยู่  จนแม่แหผู้กลับมาเอาหมากเสวยเจอเข้า   แต่โจรีทั้งสามลอยนวลไปแล้ว 

หากเป็นสมัยนี้ ก็ต้องเอาหมึกดำมาป้าย ๆ หารอยนิ้วมือแฝง เพราะงัดหน้าต่างเข้ามา 

[เพ็ญชมพู]

หม่อมหุ่นกับหม่อมนวมเป็นหม่อมของท่านผู้ใดหนอ

[เทาชมพู]

เชื่อว่าคำตอบนี้ไม่เกินฝีมือซายาเพ็ญ

[เพ็ญชมพู]

แล้วเรื่องนี้ยังอยู่ในประกาศรัชกาลที่ 4 ด้วย แต่ยังไม่เอารายละเอียดมาลงละค่ะ   เดี๋ยวซายาเพ็ญค้นเจอ เอาประกาศมาลงเสียก่อนจบกระทู้  เรื่องจะจืดหมด

ทราบจากประกาศฯ เพียงว่า เหตุการณ์นี้เกิดใน พ.ศ. ๒๓๙๖ และ จำเลยในคดีนี้มีมากกว่า ๓ คน

แหะ แหะ

[เทาชมพู]

ซายาเพ็ญอยากเจอยังงี้ใช่มั้ย

[เทาชมพู]

หม่อมหุ่นกับหม่อมนวมเป็นหม่อมของท่านผู้ใดหนอ

เรื่องนี้เกิดขึ้นในจ.ศ. 1214  บวก 1181 เข้าไป น่าจะเป็นพ.ศ. 2395    ในตอนนั้นพระราชโอรสองค์ใหญ่ของพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ คือพระองค์เจ้ายอดยิ่งยศ  พระชันษาได้ 14  (ประสูติพ.ศ. 2381)  ยังไม่น่าจะมีหม่อม    ส่วนพระราชโอรสองค์อื่นๆก็ยิ่งเด็กกว่านี้อีก เป็นอันตัดปัญหาไป

คนไทยสมัยก่อนชื่อซ้ำๆกันมาก    ชื่อหุ่นและนวมเป็นชื่อโหล   มีหม่อมของเจ้านายหลายองค์ที่ซ้ำๆกัน ยากที่จะเดาว่าเป็นหม่อมของใคร

[NAVARAT.C]

^

[เพ็ญชมพู]

เรื่องนี้เกิดขึ้นในจ.ศ. 1214  บวก 1181 เข้าไป น่าจะเป็นพ.ศ. 2395  

จ.ศ. ๑๒๑๕ + ๑๑๘๑  =  พ.ศ. ๒๓๙๖