ส่วนหนึ่งที่ทำให้คนไทยล้าหลังกว่าญี่ปุ่น คือคนไทยขาดวินัยครับ
สมัยผมยังอยู่มหาวิทยาลัย ครั้งหนึ่งมหาวิทยาลัยเคโอได้ส่งทีมรักบี้มาเยือน สมาคมรักบี้ฯให้จุฬาซึ่งเป็นแชมป์เมืองไทยรับมือ ครั้งโน้นเราไม่เคยเห็นญี่ปุ่นเล่นรักบี้เลยไม่รู้ว่าฝีมือเขาหนักเบาแค่ไหน วันเดินทางมาถึงพวกเราที่ไปรับที่สนามบินกลับมาบอกว่าตัวผู้เล่นเขาใหญ่กว่าเรามาก นายกสมาคมรักบี้แห่งประเทศไทยซึ่งเป็นนักเรียนเก่าอังกฤษเคยเล่นทีมมหาวิทยาลัยที่นั่นมาก่อน มาดูการซ้อมเย็นวันนั้นกล่าวให้กำลังใจพวกเราว่า พวกคุณไม่ต้องไปกลัวมัน ตัวใหญ่ก็จริงแต่เล่นโง่ว่ะ ผมเคยเล่นกับทีมญี่ปุ่นมาแล้ว คุณส่งลูกให้เร็วๆ บราๆๆๆๆๆ พวกคุณก็ชนะมันได้
แข่งที่สนามศุภฯวันต่อมา เราได้เห็นการเล่นรักบี้ระดับเทพ ทั้งใหญ่ ทั้งหนัก ทั้งเร็ว และทั้งฉลาด เราต้านอยู่ได้สักสิบนาทีก็หมดหนทางต่อสู้ แต้มของเขาเริ่มไหลลื่น หมดครึ่งแรกนำไปแล้วประมาณสามสิบศูนย์ ครึ่งหลังผ่านไปใกล้หมดเวลา เขานำอยู่ห้าสิบกว่าต่อสาม ผมก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่ไม่มีวันลืม ขณะนั้น ผู้เล่นของเคโอคนหนึ่งหลุดแนวต้านของเราออกไป โดยมีเพื่อนตามไปแบคอัพด้วยอีกสอง ฝ่ายเราเหลือฟูลแบคอยู่คนเดียว ลูกนี้มันต้องวางกลางประตูแน่นอน ปรากฏว่าคนที่ครองลูกอยู่นั้นเกิดหวงลูก ไม่ยอมส่งให้เพื่อน สับขาหลอกยิกยักกะเป็นพระเอกเข้าไปทำแต้มเสียเอง ฟูลแบคของจุฬาก็สวมหัวใจสิงห์พุ่งเข้าจับ แม้จะล้มยักษ์ไม่ได้แต่ลูกหลุดจากมือ กรรมการเป่าหยุดเกม ทันใดนั้น หัวหน้าทีมของเขาที่วิ่งมาถึงก็ตบหน้าผู้เล่นคนนั้นทันที
ถ้าเป็นทีมจุฬา หัวหน้าทีมทำอย่างงั้นกลางสนามศุภฯเป็นต้องถูกลูกทีมสวนกลับแน่นอน จะมาจริงจังอะไรนักหนา แต้มก็นำขาดขนาดนั้นแล้ว แต่ญี่ปุ่นหรือครับ เขารู้ตัวว่าผิดจึงคำนับหัวหน้าทีมอย่างสุภาพ แล้วทุกอย่างก็ดำเนินต่อไป
นี่คือวินัยของคนญี่ปุ่นที่หลุดออกมาให้พวกเราเห็น
ดังนั้น คนที่ทิ้งขยะไม่เป็นที่เป็นทางอย่างในภาพของคุณdantoki สอนแล้วไม่เชื่อ คงถูกตบหน้าหันมาตั้งแต่เด็กแล้ว
