ขออนุญาตชวนสนทนาว่าด้วย "บทกวีร้อยแก้วของท่านอังคาร กัลยาณพงศ์" ครับผม

[เทาชมพู]

อังคาร กัลยาณพงศ์เป็นจิตรกร นอกเหนือจากเป็นกวี  จึงมองเห็นความงามแฝงอยู่ทุกหนทุกแห่งในธรรมชาติ     มองเห็นความผสมกลมกลืนกันระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ   ดังที่เขียนไว้ใน "ญ่า"   แต่ในความงามนั้นก็มีเรื่องเบียดเบียนทำร้ายกันแฝงอยู่ทุกแห่ง  แม้แต่กับมนุษย์ที่ไม่ทำร้ายใครอย่าง "ญ่า" ก็ไม่วายถูกทำร้ายเสียเอง

น่าคิดว่า "ญ่า" เป็นแรงบันดาลใจให้จรัล มโนเพ็ชร เขียนถึง "อุ๊ยคำ" หรือเปล่า  เห็นด้วยกับข้อสังเกตของคุณชูพงศ์ค่ะ

[เพ็ญชมพู]

น่าคิดว่า "ญ่า" เป็นแรงบันดาลใจให้จรัล มโนเพ็ชร เขียนถึง "อุ๊ยคำ" หรือเปล่า  เห็นด้วยกับข้อสังเกตของคุณชูพงศ์ค่ะ

ส่องอินทรเนตรหา ประวัติเพลงอุ๊ยคำ ได้ความดังนี้

อุ๊ยคำเป็นแม่เฒ่าอาศัยข้างวัดพันแหวนในเขตกำแพงเมืองเชียงใหม่ ที่ข้างวัดมีหนองน้ำใหญ่ ทุกวันอุ๊ยคำจะมาเก็บผักบุ้งที่หนองน้ำไปขาย เด็กชายจรัล มโนเพ็ชรเดินผ่านหลังจากกลับจากโรงเรียนทุกวัน และมักจะทักทายพูดคุยอุ๊ยอยู่เป็นประจำ จึงได้รู้ว่าอุ๊ยอยู่คนเดียว สามีตายจากไปนานแล้ว ลูกสาวก็หนีตามผู้ชายไป แกเลี้ยงตัวโดยเก็บผักบุ้งไปขายที่ตลาดประตูเชียงใหม่ ต่อมาก็ไม่เห็นอุ๊ยลงหนองไปเก็บผักบุ้ง จึงแวะไปหาที่กระท่อมก็ไม่พบ ปรากฏว่ามีผู้มาบอกว่าอุ๊ยตายแล้ว จากความจำที่ฝังใจในสมัยเด็ก จรัลจึงได้นำมาแต่งเป็นเพลง

เพลงนี้เข้าใจว่าคุณจรัลแต่งเนื้อร้อง  ส่วนทำนองมาจากเพลง   - MAN COMES INTO EGYPT  ของ Hellerman and Minkoff, ร้องโดย PETER PAUL & MARY

[เทาชมพู]

ปรากฏว่ามีผู้มาบอกว่าอุ๊ยตายแล้ว จากความจำที่ฝังใจในสมัยเด็ก จรัลจึงได้นำมาแต่งเป็นเพลง

คุณเพ็ญชมพูไม่น่ายิ้มได้ลง

[เพ็ญชมพู]

ยิ้มให้โมเสส