เก็บตกจากโต๊ะอาหาร

[เทาชมพู]

เอาวุ้นปลาไหลมาแถมอีก 2 ภาพ เผื่อคุณประกอบจะกลับใจ กลืนลงคอได้บ้าง 

[เทาชมพู]

อาหารยอดนิยมสำหรับคนจนเมื่อก่อนอีกอย่างคือซุปหอยนางรม  ยังไม่เคยเห็นที่ไหนเค้าขายเหมือนกัน  ตอนนี้หอยนางรมไม่ใช่อาหารคนจนอีกแล้ว

ซุปหอยนางรมได้ชื่อว่าเป็นซุปอร่อยนักหนา ในนิยายชุดบ้านเล็ก   มีเอาไว้ในโอกาสพิเศษอย่างงานปาร์ตี้ และเลี้ยงปีใหม่
มีทั้งซุปข้น และซุปใส
เดี๋ยวนี้ไม่เคยเห็นค่ะ  ว่ามีขายตามร้าน  อาจจะมีแต่ก็ไม่ได้รับความนิยมมากนัก

[naitang]

ได้ที เลยขอวกเข้าบางเรื่อง
 
ภาพสองภาพของคุณเทาชมพู ภาพซ้ายนั้นใช้ช้อนกระเบื้อง ภาพขวาใช้ช้อนโลหะ

ในโต๊ะอาหารแบบฝรั่งนั้น ไม่มีช้อนกระเบื้อง มีแต่ช้อนโลหะ จึงพอจะบ่งบอกได้ว่าในภาพซ้ายนั้นเป็นการทำและการกินของคนในเอเซีย 
วิธีการตักกินก็ต่างกันระหว่างคนเอเซียกับฝรั่ง   
คนเอเซียโดยทั่วไปและโดยปรกติจะใช้ช้อนตักซุปโดยการกวาดเข้าหาตััว หันช้อนเข้าปากในมุมประมาณ 45 องศา (ตามมุมมนของปลายช้อน) เมื่อซุปใกล้หมด ก็จะตะแคงถ้วยซุปเข้าหาตัวเพื่อกวาดให้หมด   ต่างกับคนในโลกตะวันตก ที่ใช้ช้อนซุปแบบกลม จะตักซุปโดยการตะแคงช้อนกวาดออกไปนอกตัว เหมือนกับการวิดน้ำออกจากถ้วยไปหาผู้อื่น ซดซุปจากด้านข้างของช้อน และจะตะแคงถ้วยซุปออกไปจากตัว
 
หากเราเข้าไปร่วมโต๊ะกับฝรั่ง เราคงจะต้องทำเช่นนั้น  แต่หากเราเชิญเขามากินที่บ้านเรา เราก็ควรจะต้องอธิบายความต่างในการกินให้เขาทราบ  ฝรั่งเองไม่เคยชินนักกับการกินด้วยช้อนกระเบื้องที่หนาเทอะทะ จึงอาจจะแสดงอาการประหม่า ต้องคอยดูเรา ซึ่งเราก็สามารถใช้เรื่องนี้เป็นหัวข้อหนึ่งในการสนทนาในโ๊ต๊ะอาหารเพื่อทำให้แขกลดความกังวลและสบายใจในการกินอาหารที่เราจัดเลี้ยงมากขึ้น ความสุขก็จะเกิดขึ้นกับทุกคน           

[naitang]

ในญี่ปุ่น ไปอีกแบบหนึ่งโดยสิ้นเชิง คือใช้วิธียกถ้วยซดเลย แล้วค่อยเล่าครับ เมื่อถึงเรื่องของโต๊ะอาหารญี่ปุ่น

พุดถึงซุปหอยนางรม ผมว่าที่เรียกว่า clam chowder น่าจะเป็นเมนูที่ทำมากที่สุด    การจัดทำให้ดูน่ากิน น่าอร่อยอย่างหนึ่ง คือ ใส่ในขนมปังก้อน sourdough ที่ควักใส้ออก กินกับ dry white wine    เข้ากันที่สุดเลย  คุณเทาชมพูคงทราบและรู้จักสถานที่ๆเรียกว่า Pier 39 และรสชาติของ clam chowder ที่นี่ดี 
     

[เทาชมพู]

อยากจะขอให้คุณตั้งเล่าถึงวิธีกินซุปอยู่ทีเดียวค่ะ
เอารูปมาประกอบ    วิธีตักซุปออกจากตัว  ไม่ตักเข้าตัว

[เทาชมพู]

pier 39 ที่ซานฟรานซิสโก  เคยไปนานมากแล้วสมัยเป็นนักเรียน ตามเพื่อนไปเที่ยวคาลิฟอร์เนียช่วงปิดคริสต์มาส    อากาศที่คาลิฟอร์เนียกำลังดี    เขาก็นิยมไปกินอาหารทะเลต้มกันที่ท่าเรือตรงนั้นละค่ะ 

[เทาชมพู]

ซุปทะเลแบบนิวอิงแลนด์

[han_bing]

พูดถึงหอยนางรม ในตำราอาหารดังกล่าวได้อธิบายวิธีการปรุงอาหารจากหอยนางรมเหมือนกัน

ขอยกตัวอย่างมาบางวิธี

ต้มหอยนางรม

เครื่องปรุง

หอยนางรมหนึ่งชาม ขนมปังครึ่งถ้วยชา นมสองถ้วยชา น้ำสองถ้วยชาย เนยหนึ่งช้อนชา

วิธีทำ

เอาหอยนางรมบีบน้ำให้แห้ง แล้วเอาขนมปังต้มน้ำห้านาทีจึ่งใส่หอย เมื่อเกือบเดือดเอาเนยใส่ละลายน้ำนม เกลือแลพริกไทยใส่ด้วย เดือดสักครู่หนึ่งก็ใช้ได้

ผัดหอยนางรม

วิธีทำ เอาหอยนางรมสองถ้วยล้างน้ำใส่ในกระชอนให้แห้ง จึ่งเอากระทะตั้งบนไฟให้ร้อนจัด ใส่เนยหนึ่งช้อนชาร้อนดีแล้ว เอาหอยใส่คนไปจนเดือด
ใส่เกลือแลพริกไทยพอควร ทำอย่างนี้รับประทานร้อนๆหน่อยจึ่งจะดี

[han_bing]

แต่มีอีกตำราที่น่าสนใจ ขอนำเสนอตรงนี้ (ข้าพเจ้าเองก็ไม่ทราบว่าคืออาหารอะไร)

ทอดมันปลา

วิธีทำ เอาเศษปลาทอดหรือต้มซึ่งรับประทานไม่หมดนั้นมาฉีกให้ละเอียดแล้วเอามันฝรั่งที่ต้มแล้ว มาบดให้ละเอียด

ใส่เกลือ แลพริกไทยเคล้ากับปล้าให้เข้ากันดี แล้วเอามาปั้นเป็นแผ่นแบนๆ ชุบไข่ทอดให้เกรียม เมื่อจะทอดนั้นต้องให้น้ำมันหมูร้อนเสียก่อน จึ่งเอาลงทอด

 

[ประกอบ]

ทอดมันปลาที่คุณ han_bing ว่ามาอันนั้นคือ fish cake ครับ ปัจจุบันยังหากินได้ ตามร้าน fish and chips ทั่วไปก็มักจะมีขายด้วย รสชาติก็จืดๆ เค็มๆ หน่อยแบบฝรั่งๆ  สู้ทอดมันเราไม่ได้ เพราะความเหนียวไม่มีเหมือนฝรั่งจะไม่รู้จักเอาเนื้อปลามาบีบๆ นวดๆ ให้เหนียวแบบแถวบ้านเรา

[ศานติ]

อยากจะขอให้คุณตั้งเล่าถึงวิธีกินซุปอยู่ทีเดียวค่ะ
เอารูปมาประกอบ    วิธีตักซุปออกจากตัว  ไม่ตักเข้าตัว

สงสัยผมคลุกคลีกับฝรั่งบ้านนอกมากไปหน่อย ส่วนมากอเมริกันที่ผมเห็น ตักแกงจืดเข้าหาตัวโดยเฉพาะถ้ากันเอง เวลางานหรูหราก็ต้องดัดจริตทำเป็นมีมารยาทหน่อย อาจเป็นเพราะอย่างนั้นเลยไม่ค่อยมีใครเขาเชิญไปงานหรูๆ

เคยอ่านนักนสพ.เล่าว่า ประธานาธิบดี Truman เชิญกลุ่มนักนสพ.ไป breakfast  คนเล่าบอกว่าหวั่นๆอยู่หน่อยกลัวจะทำอะไรไม่เข้าท่า แต่มีคนบอกว่าง่ายที่สุดคือดูประธานาธิบดีเป็นตัวอย่าง แล้วทำตาม ไม่พลาดแน่ นักนสพ.เลยจับตาดู เห็นนาย Truman เอานมสดใส่จานลึก (bowl) ก็ทำตาม นึกกันว่าคงจะเติม dry cereal ตามนมสด ที่ไหนได้ Truman ยกจานไปวางกับพื้น ให้แมวกิน

[เทาชมพู]

สงสัยว่า etiquette พวกนี้จะล้าสมัย ถูกเก็บลงลิ้นชักไปแล้วค่ะ   แต่ถ้าไปนั่งกินในงานอะไรใหญ่ๆ ชนิดต้องแต่งทักซีโดไป  เช่นงานพิธีการทูตทั้งหลาย  ก็คงจะต้องกินกับแบบตักออกจากตัวอยู่มั้ง

มีของแถมมาให้ดูกันเล่นๆ  ในการ์ตูนเรื่อง Snow White and the Seven Dwarfs ซึ่งเป็นการ์ตูนเรื่องยาวเรื่องแรกของวอลท์ ดิสนีย์  ออกฉายในปี 1937  หรือ พ.ศ. 2480   ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2   มีฉากหนึ่งที่วาดเอาไว้ครบถ้วนแล้วในฉบ้บร่าง  แต่ถูกตัดออกเมื่อนำมาตัดต่อเข้าเป็นเรื่อง  คือฉากคนแคระนั่งกินซุปกัน มีเพลงประกอบชื่อ Music in the Soup
ตอนนี้แสดงถึงมารยาทในการกินซุปในสมัยโน้น คือเมื่อ 75 ปีก่อน    ผ่านมาสามในสี่ศตวรรษ  คงหยวนๆกันได้แล้วว่า เวลากินก็โซ้ยได้ตามสบาย  เอาความสะดวกเป็นหลักดีกว่า แบบเดียวกับคนแคระทำ

[naitang]

เป็นข้อมูลที่ถูกต้องทั้งของคุณหมอศานติและคุณเทาชมพู

จะตักแกงตักซุปกินตามปรกติวิสัยของมนุษย์ทุกคน ก็คงจะกวาดเข้าหาตัว 

etiquette เป็นเพียงแบบแผนที่ถือปฏิบัติของกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งในสังคม เพียงแต่คนอื่นๆเห็นว่าแบบแผนนั้นๆดูดีและลอกเลียนนำไปใช้กันทั่วไปจนกลายเป็นหน้ากากมาตรฐานของสังคมทั่วไป   etiquette เป็นสิ่งที่มักจะถือปฏิบัติกันในวาระแรกๆที่ยังไม่รู้จักกันดีพอ  แต่หากมีความรู้จักและสนิทสนมกันดีพอแล้ว หรือการร่วมกินกันในหมู่เพื่อนร่วมงานแบบสบายๆ ก็ไม่มีผู้ใดจะไปสนใจในเรื่องของแบบแผนสากล   เรื่องจะปฎิบัติอย่างไรนั้นจึงเป็นเรื่องส่วนตัวของเรา แต่ก็อาจจะต้องพิจารณาผลที่จะตามมาด้วยเหมือนกัน ซึ่งขึ้นอยู่กับกาละเทศะ สถานที่กิน ลักษณะงาน ลักษณะของผู้ร่วมโต๊ะอาหาร ฯลฯ   ในหลายๆกรณ๊ เราเองก็สามารถเป็นผู้เปลี่ยนความเป็นพิธีรีตรองหรือแบบแผนนั้นๆให้ลดลงไปเบาลงไป กลายเป็นการกินแบบตามสบายตามที่ทุกคนถนัด ซึ่งทุกคนก็จะชอบ  สิ่งสำคัญที่เราต้องมี ก็คือ รู้เรื่องวิถีเขาและรู้เรื่องวิถีของเราให้ดีพอ และควรจะต้องรู้เหตุผล ปรัชญา หรือที่มาของเรื่องนั้นๆพอควร และรู้ขีดจำกัดที่เขาสามารถจะรับได้   ผมว่าผมเองได้ทำมามากแล้วเหมือนกัน แต่จะเล่าด้วยการเขียนยากกว่าการเล่าด้วยปากเปล่ามากครับ  จะพยายามเล่าแทรกเข้าไปเมื่อมีโอกาส 




 

[เทาชมพู]

etiquette ขึ้นกับกาลเทศะด้วยค่ะ     ถ้าชาวเรือนไทยสะพายเป้ตามคุณตั้งเข้าป่า  คงไม่มีใครไปเรียกร้องให้เจ้าของบ้านที่เราไปพักค้างแรมจัดดินเนอร์เซทมาให้   แม้แต่ช้อนส้อมและจานกระเบื้องก็คงเป็นของพะอืดพะอม  ถ้าจะต้องกินแบบนั้นจริงๆ
แต่ถ้าไปกาลาดินเนอร์ จะเรียกข้าวเหนียวมาปั้นด้วยมือ   นั่งกินพลางฟังดนตรีคลาสสิคพลาง  มันก็ผิดกาลเทศะไปด้วยเช่นกัน

[naitang]

ใช่ครับ