คุณ Scarlet ดิฉันเคยไปร้านนายโซวมาแล้วค่ะ อร่อยสมคำลือ จำได้ว่ามื้อนั้นสั่งมาเท่าไหร่ พรรคพวกช่วยกันจัดการเสียเหลือแต่จานเปล่าๆ หมดทุกจาน
ว่าแต่คุณ Scarlet เคยไปกินที่ริมถนนเยาวราชตอนกลางคืนหรือเปล่าคะ |
[/color]
[/i]
เท่าที่จำได้ ไม่เคยครับ ส่วนหนึ่งคือเดินทางลำบากและเห็นว่าถนน ฟุตบาทคือทางสัญจร คมนาคมไม่ใช่ที่เอาของมาวางขาย ไร้ระเบียบกฎเกณฑ์และเอาเปรียบสังคม แต่ที่เยาวราชยังดี มาขายเฉพาะตอนเย็น กลางวันฟุตบาทยังเดินได้สบาย ประตูน้ำขายทั้งวัน และแผงใหญ่โต เรียกว่าเอาแต่ได้
มีบางคราวไปกินอาหารแถวนั้น ก็ไปกินตามร้าน ที่เคยไป ผมลืมชื่อไปแล้ว เป็นร้านอาหารแบบในฮ่องกง ขายขนมจีบซาลเปา พวกติ่มซำน่ะครับ ร้านสะอาด บริการรวดเร็ว การทำงานมีระบบ พนักงานทุกคนเป็นชาวอีสาน แต่ผ่านการอบรมมาดี จากวงเวียนโอเดียนไป ร้านนี้อยู่บริเวณป้ายจอดรถประจำทางป้ายแรกครับ อร่อย แต่รู้สึกว่าผงชูรสจะแยะ อิอิ
[td]สภาพคึกคักที่หน้าโรงภาพยนตร์ดังภาพจะไม่เกิดบ่อยนัก ส่วนใหญ่จะเป็นบรรยากาศของรอบปฐมทัศน์ ที่เวลานั้นมีธรรมเนียมจะต้องมีการแสดงดนตรี และเชิญดารานำมาโชว์ตัว ผู้คนที่เห็นแออัดกันหน้าโรง มักจะเป็นคนที่มาดักคอยดูดาราตัวเป็นๆ หรือดักจับไม้จับมือ
อีกช่วงหนึ่งที่จะมีคนมากมายก็จะเป็นช่วง ปีใหม่ หรือ ตรุษจีน นอกนั้นในเวลาปกติ แม้คนดูจะเต็มโรงในรอบนั้นๆก็ไม่ถึงกับล้นหลามออกมานอกโรง
|
[/i][/color][/color]
ยุคนั้น โรงหนังส่วนมากก็จะมีเวทีหน้าโรงครับ เปิดรอบปฐมทัศน์ก็จะจัดงานขึ้น คงเอาอย่างละครเวทีเฉลิมไทยกระมังครับ ก่อนละครเล่น ก็มีดนตรี เคยฟังคุณบุญช่วยให้สัมภาษณ์ว่า เขียนเนื้อร้องไว้ที่ฉากกันลืม 55
นึกไม่ออกว่าเฉลิมบุรีอยู่ในเครือไหน เพราะยุคนั้นโรงภาพยนต์ชอบตั้งชื่อนำหน้าด้วยเฉลิม เฉลิมกรุง เฉลิมไทย(เฉลิมเหมือนกัน แต่ไม่ใช่เครือเดียวกับเฉลิมกรุง เจ้าของโรงคือคุณพิสิฐ ตันสัจจา) เฉลิมเขต ก็รู้สึกขององค์ชายใหญ่
ยังมีเฉลิมสิน เฉลิมเวียงอีกครับ ฯลฯ
