Stratford-upon-Avon เมืองที่กวีไม่ได้มีแค่เชคสเปียร์คนเดียว

[ประกอบ]

เพราะตอนนั้นเชื่อลุงว่ามันอีกที่ ผมเลยไม่ได้สังเกตุป้ายอะไรต่างๆ ครับ และถ้ามีมันก็ไม่เด่นชัดเอาซะเลย ที่ประเทศนี้ไม่นิยมทำป้ายใหญ่ๆ กัน  อย่างโรงเรียนบ้านเรานี่ป้ายชื่อต้องหินอ่อนอย่างหรู  แต่มหาวิทยาลัยดังๆ ที่นี่ป้ายชื่ออย่างดีก็เป็นพลาสติกจืดๆ ไม่อลังการเลย  


ส่วนเรื่องลูกทัวร์ท่านอาจารย์ไม่ต้องเป็นห่วง มีแค่เด็ก 7 ขวบคนนึงกับแม่เด็กครับ สองแม่ลูกนี่ไม่รู้อะไร ผมไปไหนชอบตามไปด้วย ก็ดีครับ มีคนแชร์ค่าน้ำมัน   ดังนั้นทั้งคณะมีแค่ 3 คน เป็นทัวร์เน้นประวัติศาสตร์ สุสาน หลุมศพคนดัง อะไรเด่นๆ แปลกๆ อยู่แล้ว ไปมาหลายเมือง เมืองไหนสุสานเด่นดังนี่ทัวร์นี้ชอบไปลงครับ  ไม่เน้นช้อปปิ้ง งบน้อย  ถ้าไม่ได้ไปหาบ้านนี้มันก็ไม่สนุก ดูไร้จุดหมาย เพราะหาบ้านนี้เลยได้เดินในเมือง ไปจุดที่นักท่องเที่ยวอื่นเค้าไม่ไปกัน รู้สึกว่าได้สัมผัสของแท้ดีมากครับ Masons Court นี่ผมว่าน่าสนใจกว่า Croft อีก มันดูจวนจะพังมิพังแหล่ แต่ยังมีคนอาศัยอยู่

เดี๋ยวพาไปดูบ้านเกิดกับหลุมฝังศพเชคสเปียร์ต่อ

ภาพป้ายอีกอันจากอันเตอร์เน็ต แต่ตอนเดินผ่านบ้านไม่ยักกะเห็น ไม่รู้เค้าไปติดที่ไหน
แต่ถ้าผมไปถูกก็คงไม่กล้าไปกดกริ่งขอดูแน่ๆ แห่ะๆ แต่คนส่วนใหญ่ที่ถาม ไม่มีใครรู้จักมารีเลย แปลกมาก

[เทาชมพู]

ป้ายนั้นแหละคุณเพ็ญ
 
ดิฉันเดินทะลุออกไปทางด้านหลังอาคาร  เพื่อชมด้านหลังบ้าน
บ้านที่อังกฤษนั้นส่วนที่สวยของเขาอยู่หลังบ้าน  คือมีสนามแลสวนดอกไม้อยู่ด้านหลัง  ตรงกันข้ามกับเศรษฐีในบ้านเราที่นิยมมีสนามอยู่ด้านหน้าของบริเวณบ้าน ส่วนตัวบ้านถอยร่นไปอยู่ด้านหลัง   บ้านของคอเรลลีก็แบบนี้  เดินทะลุออกไปด้านหลังพบว่ามีเนื้อที่เป็นลานหญ้ากว้างพอสมควรทีเดียว  
ลานสนามด้านหลัง มีซุ้มประตูแบบโรมันเหลืออยู่ในสภาพสมบูรณ์     ลึกสุดของสนามด้านหลังมีศาลากึ่งหอคอยแบบ Elizabethan เล็กๆ กะทัดรัด มีบันไดทอดขึ้นสู่ตัวหอคอย ซึ่งเป็นห้องเล็กๆ มีหน้าต่างกระจกเปิดออกมาเห็นสวนดอกไม้    คอเรลลีใช้เป็นห้องเขียนนิยายของเธอ
สมัยที่เธอเป็นเจ้าของบ้านนี้  สนามด้านหลังคงมีสวนดอกไม้งามมาก   มีเรือนกระจกอยู่ด้านหลังติดกับตัวบ้านสำหรับเก็บต้นไม้ดอกไม้   ก็คงจะเป็นบรรยากาศรื่นรมย์ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน     มีรูปเก่าอยู่รูปหนึ่งพอให้สังเกตได้ถึงเรือนกระจกและซุ้มประตู  

[เทาชมพู]

สนามหลังบ้านในสภาพปัจจุบันค่ะ

[เทาชมพู]

นี่คือภาพหอคอยที่มารี คอเรลลีใช้เป็นห้องทำงาน   ยังอยู่มาจนปัจจุบัน (อย่างน้อยก็อยู่จนถึงตอนที่ดิฉันไปเดินสำรวจ)   แต่ทำไมหารูปปัจจุบันไม่เจอในกูเกิ้ลก็ไม่ทราบเหมือนกัน
มีแต่ภาพในอดีตมาให้ดูค่ะ

[เทาชมพู]

ส่วนคำถามที่ว่า ทำไมไม่มีใครรู้จักมารี คอเรลลีในเมืองนี้   มีคำตอบว่า เธอเป็นนักเขียนที่ถูกลืมเลือนไปจากประชาชนอังกฤษมานานแล้ว ตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 1 จบลงใหม่ๆ    เพราะสภาพสังคมอังกฤษที่เปลี่ยนไปในต้นศตวรรษที่ 20 หลังสงคราม ทำให้ค่านิยมสมัยวิคตอเรียนที่เป็นยุคของเธอ กลายเป็นของพ้นสมัยไปหมด   
อย่าว่าแต่คอเรลลีเลย  นักเขียนดังๆรุ่นเดียวกับเธออีกหลายคนก็จมหายไปในอดีตเช่นกันค่ะ     เดี๋ยวนี้เดินไปถามผู้คนเถอะ แม้แต่คนอังกฤษ นอกจากเชคสเปียร์กับดิกเกนส์แล้ว  เขาจำกันได้อีกกี่คนเชียว   

[เทาชมพู]

ข้างล่างนี้คือภาพของบ้านเมสัน ครอฟท์ จำหน่ายเป็นภาพโปสการ์ด ระบุว่าเป็นบ้านของมารี คอเรลลี เมื่อค.ศ. 1910
ก็คงเป็นภาพโปสการ์ดที่ขายให้นักท่องเที่ยวในเมืองสแตรทฟอร์ด

[ประกอบ]

กวี หรือนักเขียนยุคสมัยศตวรรษที่ 19 ของอังกฤษ อย่างคอเรลลี่  เวิร์ดเวิร์ท(william Wordsworth)  พี่น้องบรอนเต (Brontë sisters) นี่ผมเคยได้ยินชื่อมาตั้งแต่สมัยอยู่เมืองไทย แม้จะไม่รู้จักผลงานเด่นชัดนัก  น่าแปลกว่าพอมาที่อังกฤษคนทั่วๆ ไปยิ่งไม่รู้จักยิ่งกว่า  แต่สองคนหลังที่กล่าวถึงดูจะมีคนรู้จักมากกว่ามารี คอเรลลีมากนัก


เห็นภาพด้านหลังของบ้านแล้วได้แต่เสียดาย น่าจะค้นคว้างจริงจังกว่านี้ จะได้ไปเคาะประตูบ้านขอเยี่ยมชมด้านในและด้านหลังซะหน่อย  ไม่เป็นไร วันหลังไปอีกได้ครับ

[เทาชมพู]

Mason Croft ที่กลายเป็น Shakespeare Institute ไปแล้ว  ไม่ใช่บ้านส่วนบุคคล แต่เป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยเบอร์มิงแฮม  คุณประกอบจะกดกริ่งขอเข้าไปข้างในก็คงไม่มีใครห้ามค่ะ  ยิ่งระบุจุดประสงค์ว่าขอมาเห็นบ้านเดิมของมารี คอเรลลี เขาก็คงให้เข้าไปดูสถานที่โดยดี    ดิฉันก็เดินอยู่ในนั้นเกือบครึ่งชั่วโมง

มารี คอเรลลีเป็นนักเขียนยอดนิยมสมัยวิคตอเรียน  คนเดียวในสมัยนั้น   ยอดจำหน่ายหนังสือของเธอแต่ละเล่มทิ้งห่างนักเขียนนวนิยายสมัยเดียวกันหลายสิบช่วงตัว  เหมือนเจ.เค.โรว์ลิ่งทิ้งห่างนักเขียนคนอื่นๆ       แฟนคลับของเธอก็ไม่ใช่แค่ชาวบ้านร้านถิ่น แต่เป็นสมเด็จพระราชินีนาถวิคตอเรีย  ที่จะต้องให้นางสนองพระโอษฐ์อ่านถวายก่อนบรรทม    เอมเปรสแห่งออสเตรีย   นายกรัฐมนตรีอังกฤษ และพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7    แต่นักวิจารณ์และนักวิชาการทั้งหลายไม่เคยยอมรับงานของเธอเลย    นักศึกษารุ่นหลังก็เลยไม่รู้จักกัน

รายได้จากการจำหน่ายนิยายทำให้คอเรลลีมีชีวิตอย่างเศรษฐีนี  เมื่อย้ายจากลอนดอนมาอยู่ที่เมืองของเชคสเปียร์  เธอสามารถสั่งเรือกอนโดล่าพร้อมกับคนแจวชาวอิตาเลียนมาประจำอยู่ที่นี่  ว่างๆเธอก็ลงเรือให้เขาแจวล่องไปตามแม่น้ำเอวอน   
มีรูปวาดไว้เป็นหลักฐาน ตกมาถึงจนทุกวันนี้ค่ะ

[เทาชมพู]

แผ่นป้ายอันนี้ มหาวิทยาลัยคงทำให้ใหม่  ดิฉันไม่เห็นตอนไปเยี่ยมบ้านเธอ     เห็นแต่อันเก่า

[ประกอบ]

ฮิฮิ งวดที่แล้วพลาดไป ไม่เป็นไร ไว้ต้องไปใหม่ คราวจี้จะขอเข้าไปข้างใน ข้างหลังบ้าง

นอกจากบ้านของนักเขียนมารี คอเรลลีแล้ว ในเมืองนี้สถานที่น่าสนใจอื่นๆ ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้อกับกวีดัง ชิลเลี่ยม เชคสเปียร์  เพราะมีทั้งบ้านเกิด บ้านลูกสาว รวมถึงสถานที่ฝังศพของเชคสเปียร์ก็อยู่ในเมืองนี้หมด ระยะทางเดินระหว่างแต่ละสถานที่ก็ไม่ไกล

บ้านที่เชื่อว่าเป็นสถานที่เกิดของวิลเลี่ยม เชคสเปียร์ ตั้งอยู่บนถนน Henley Street ซึ่งอยู่ในย่านการค้าของเมือง Stratford ในปัจจุบัน เชื่อกันว่าเชคสเปียร์เกิดที่นี่เมื่อปี 1564 บ้านนี้ถูกสร้างตั้งแต่เมื่อใดไม่ปรากฏ แต่มีบันทึกค่าปรับในปี 1552 ที่จอห์น เชคสเปียร์ พ่อของวิลเลี่ยม ถูกปรับเนื่องจากทิ้งขยะนอกตัวบ้าน เป็นหลักฐานว่าครอบครัวเชคปเปียร์อยู่ที่นี่มอย่างน้อยก่อนวิลเลี่ยมเกิด

เมื่อบิดาตาย บ้านนี้ถูกส่งต่อให้เวิลเลี่ยมเป็นเจ้าของ แต่เจ้าตัวไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่อีก และเมื่อวิลเลี่ยมตาย บ้านนี้ก็ถูกส่งต่อให้ลูกหลานไปเรื่อยๆ จนถูกเปลี่ยนมือในช่องศตวรรษที่ 19 และต่อมาเป็นเจ้าของโดย Shakespeare Birthplace Trust จนถึงปัจจุบัน


ตอนผมเดินผ่านบ้านนี้ทีแรกก็ไม่รู้หรอกว่านี่บ้านเกิดเชคสเปียร์ เดินเลยไปซักพักเห็นมีพิพิธภัณฑ์ซึ่งถ้าจะเข้าชมบ้านนี้ต้องซื้อตั๋วที่นั่น ค่าตั๋วตกคนละประมาณ 8-900 บาท จำราคาแน่นอนไม่ได้ พอเห็นราคาเลยตัดสินใจดูแต่ข้างนอกก็พอแล้ว แพงเกินไป

[ประกอบ]

จากบ้านเกิดเชคสเปียร์ ก็เดินต่อไปยังที่ฝังศพเชคสเปียร์เลย ไปดูทั้งที่เกิดที่ตาย 

ระหว่างทางก็ผ่านบ้านเก่าๆ อีกแห่งหนึ่ง ชื่อว่า Hall's Croft บ้านหลังนี้เคยเป็นของลูกสาวคนโตวิลเลี่ยม เชคสเปียร์  ปัจจุบันเป็นของ Shakespeare Birthplace Trust เช่นกัน จะเข้าชมที่นี่ก็ต้องเสียตังค์อีกนั่นแหละ แต่ถ้าใครตีตั๋วดูบ้านเกิดเชคสเปียร์แล้ว เอามาเช้าชมที่นี่ต่อได้ฟรี  คณะทัวร์งบน้อยอย่างผมจึงต้องแค่ถ่ายรูปเป็นที่ละลึกหน้าบ้านพอ แล้วผ่านเลยไปดูที่ฝังศพต่อ

[เทาชมพู]

ถ้าคุณประกอบเป็นแฟนละครเชคสเปียร์หรือแฟนวรรณคดีเชคสเปียร์ ไปสแตรทฟอร์ดอีกครั้ง  เที่ยวสามวันสามคืนแค่เกี่ยวกับเชคสเปียร์เท่านั้นยังเที่ยวไม่หมดค่ะ
นอกจากบ้านสองหลังที่นำรูปมาให้ดู อย่าลืมไปดูบ้านของภรรยาเชคสเปียร์ด้วย  เธอชื่อเหมือนดาราสาวคนดังของฮอลลีวู้ด ชื่อแอนน์ แฮทธาเวย์   บ้านเธอสวยมาก เคยเป็นภาพบนกระป๋องขนมคุกกี้สมัยดิฉันเด็กๆ กล่องขนมสมัยนั้นเขาทำด้วยโลหะ ไม่ใช่กระดาษอย่างเดี๋ยวนี้นะคะ
เอารูปมาให้ดู   ถ้าไปดูควรไปตอนปลายๆฤดูใบไม้ผลิ หรือต้นฤดูร้อน  จะเห็นดอกไม้สวยๆ   

[เทาชมพู]

แต่ถ้าคุณไม่ได้เป็นแฟนคลับเชคสเปียร์ขนาดนั้น   อย่าไปเสียเงินซื้อตั๋วแพงๆดู  ไม่ซื้อก็พอจะดูทางอินทรเนตรได้     เพราะดิฉันหลงเข้าไปดูแล้ว   เข้าคิวแถวยาวเหมือนงูเลื้อยไปตามห้องต่างๆ    ตัวบ้านน่ะมันของแท้ แต่ซ่อมแซมใหม่ให้อยู่ในสภาพดี   
ส่วนเครื่องเรือนเป็นของใหม่  ของเก่าสี่ร้อยกว่าปีน่าจะพังเค้เก้ไปหมดแล้ว   ยิ่งเป็นพวกผ้าอย่างผ้าคลุมเตียง ผ้าม่าน ฯลฯ ยิ่งไม่ต้องหวัง   ก็เย็บกันสมัยนี้ละค่ะ  สรุปว่าก็ไปดูเหมือนดูฉากละครเท่านั้น
ยุคก่อนเรามีอินทรเนตร  โลกยังมีพรมแดนขวางกั้นกันมาก  เกิดมาไม่เคยเห็นของจริงในอีกซีกโลก มันก็น่าตื่นเต้นที่จะได้ไปชะเง้อมอง เห็นซักแวบสองแวบก็ยังดี    แต่เดี๋ยวนี้อินทรเนตรทำให้ความฝันบรรเจิดในอดีตกลายเป็นของงั้นๆ  เพราะอยากดูอะไรก็เห็นในยูทูบจนขี้เกียจจะดู   
เอารูปห้องในบ้านเชคสเปียร์มาฝากค่ะ  ชีวิตจริงๆในยุคของแกมันไม่สวยสะอาดเรียบร้อยขนาดนี้หรอก   น่าจะทึบๆทึมๆหมองคล้ำ สกปรกกว่านี้มาก เพราะสมัยโน้นเขาไม่อาบน้ำกัน  สุขภัณฑ์ก็ไม่มีสักชิ้น    อาหารการกินก็หาซื้อไม่ได้ต้องทำกันเอง  ตามมีตามเกิด  ผ้าผ่อนก็นานๆซัก เพราะมันต้องซักมือ   
เอาเป็นว่า เดินถ่ายรูปตามถนนหนทางดีกว่าค่ะ

[ประกอบ]

บ้านหลังนี้ขับรถผ่านครับ ตอนขับรถจากสุสานมารีจะไปที่จอดรถ บ้านนี้จะอยู่นอกเมืองออกไป เห็นแล้วและทีแรกจะจอดแวะเพราะบ้านมันน่ารักดีแต่พอดีมีรถตามหลังมาเลยไม่ได้จอด ถนนมันแคบ  แถมเพราะชื่อมันทำให้นึกว่าเป็นบ้านที่ดาราแอนน์ แฮทธาเวย์ มาซื้อไว้ ยังงงเลยว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวได้ไง เลยไม่ได้สนใจเท่าไหร่  มารู้ทีหลังก็กลับไปไม่ทันแล้ว  แถมถ้าเสียตังค์ก็คงไม่เข้าไปชมข้างในหละครับ ค่าตั๋วชมบ้านนี้จะอยู่ในแพ็คเกจเดียวกับบ้านเกิดเชคสเปียร์ครับ ซื้อตั๋วทีเดียวเข้าได้หลายบ้าน


เวลาชื่นชมใครมาก ผมไม่ค่อยสนใจชมบ้านหรือสถานที่ที่คนเหล่านั้นเคยอยู่เท่าไหร่ แต่สนใจไปดูหลุมศพมากกว่า  มันได้สัจธรรมดีครับ ว่าต่อให้เคยยิ่งใหญ่แค่ไหน สุดท้ายก็แค่นั้น  ขนาดควีนแมรี่กับควีนอลิซาเบธ  ตายแล้วยังต้องมานอนแชร์กันในสุสานเดียวกันเลย  ดังนั้นเวลาเที่ยวจึงนิยมไปตามโบสถ์หรือสุสานที่เป็นที่ฝังศพคนดังต่างๆ เพราะรู้สึกว่าเหมือนได้ใกล้ชิดหรือกระทบไหล่มากกว่า เวลาออกทัวร์เลยออกจะแปลกๆ หน่อย ชอบเดินดูป้ายตามสุสานครับ 

[เทาชมพู]

สุสานของฝรั่งไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ค่ะ  บางแห่งก็ทำไว้สวยงามจนนึกว่าเป็นสวนสาธารณะ    แต่บางแห่งก็เก่าแก่วังเวง จนไม่คิดจะเข้าไปเดิน   ใจมันนึกถึงหนังสยองขวัญอยู่ร่ำไป

ที่เมืองนี้มีพิพิธภัณฑ์เล็กๆแห่งหนึ่ง ที่ไม่รู้ว่าจะเป็นที่สนใจของหนุ่มน้อยวัย 7 ขวบหรือเปล่านะคะ  แต่ถ้าเป็นสาวน้อยวัย 7 ขวบน่าจะชอบ   นั่นคือ พิพิธภัณฑ์ตุ๊กตาหมี   เขารวบรวมตุ๊กตาหมีจากคนดังๆทั่วโลกมาไว้ที่นี่    รวมทั้งตุ๊กตาหมีที่ผู้คนนำไปวางไว้อาลัยเจ้าหญิงไดอาน่าด้วย    จัดแต่งเป็นเรื่องเป็นราว เป็นห้องเป็นหับ  เหมือนเดินเข้าไปในเทพนิยาย
ดิฉันเคยเข้าไปดูที่นี่   เห็นตุ๊กตาหมีใหญ่น้อยจนตาลาย   ตึกแถวในอังกฤษเป็นห้องแคบๆ ต้องไต่บันไดขึ้นไปหลายชั้นเพื่อชมให้ทั่วถึง   เขาจะบอกไว้ด้วยว่า เป็นตุ๊กตาหมีของคนดังคนไหนบริจาคมาบ้าง

เล่าเป็นคุ้งเป็นแคว  พิพิธภัณฑ์ยังอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้