วกกลับมาเรื่องของเงี้ยว
ตำรวจไทยไปปราบเงี้ยวในยุคต้นๆของการเิ่ริ่มกิจการตำรวจ ในยุคต่อมาตำรวจไทยก็ได้ไปทำอีกหน้าที่ที่กลับทางกัน คือ ช่วยบุคคลในราชวงค์ไทยใหญ่ให้รอดพ้นจากการถูกตามปองร้ายในช่วงต้นๆของพม่าเมื่อเริ่มได้รับเอกราช ไม่ขอต่อเรื่องแล้วนะครับ
ในยุคสมัยหลังๆ คำว่าคนเงี้ยวหายไปหมด เหลือแต่คำว่าคนไทยไหญ่ หรือคนจากรัฐฉาน ซึ่งชื่อและซึ่งเป็นเรื่องเหลือตกค้างที่ตำรวจไทยต้องเข้าไปยุ่งด้วย แต่ก็เฉพาะเพียงในเขตแม่ฮ่องสอนและเชียงใหม่เท่านั้น คงเคยได้ยินเรื่องกลุ่มคนที่เรียกว่า หนุ่มศึกหาญ ใช่ใหมครับ
ผมเห็นว่า คำว่าไทยใหญ่นั้น คนไทยเราใช้เรียกในความหมายรวมๆถึงกลุ่มคนในรัฐฉาน เราใช้คำว่าเงี้ยวในความหมายถึงคนในลักษณะปัจเฉกบุคคลและในทางที่เรารู้สึกว่าเป็นกลุ่มคนที่ไม่รู้สึกสนิทใจจะคบด้วย ที่ผมเคยสมผัสกับราชการของพม่าและคนพม่า พม่าเรียกคนในรัฐฉานโดยรวมว่าพวกคนฉาน คนที่คนไทยเราเรียกรวมๆว่าคนไทยใหญ่ในรัฐฉานนี้ พวกเขาเองในพม่ากลับเรียกตนเองในลักษณะไม่บอกว่าตนเองเป็นเชื้อชาติใด แต่จะบอกว่าอยู่ที่เมืองใด เช่น เป็นคนเชียงตุง พยาค ลาเสี้ยว ท่าขี้เหล็ก เป็นต้น กลุ่มคนในรัฐฉานนี้มีหลายเชื้อชาติพอสมควร ซึ่งในปัจจุบันดูเหมือนจะใส่โสร่งลายน้ำไหลเหมือนๆกันทั้งหมด (ได้กล่าวมาแล้ว) สภาพคล้ายกับว่าจะแปลงสภาพทางเชื้อชาติกลายเป็นคนไทยใหญ่เสียหมดแล้ว
ผมหมดเรื่องเงี้ยวและไทยใหญ่ที่พอจะเล่าสู่กันฟังได้แล้วครับ
