อาจารย์กาญจนาโดนทั้งก้อนหิน ท่อนไม้ ฯลฯ หัวร้างข้างแตกไปจนต้องถอยซะแล้ว ไม่ทราบท่านอาจารย์เทาชมพูท่านอาจารย์เพ็ญชมพูรู้จักแกเป็นการส่วนตัวรึเปล่าครับ จะฝากยาหม่องพลาสเต้อร์ยาไปให้แกหน่อย
ฝากให้กำลังใจแกด้วย
เมื่อไหนๆ เราคุ้นเคยกับการสะกดแบบนึงออกเสียงแบบนึง และเมื่อคนจำนวนไม่น้อยบอกไม่ต้องเปลี่ยน ก็ต้องใช้กันต่อไป ช่วงนี้ผมกำลังต้องสอนไอ้ตัวเล็กเด็กไทยแถวบ้านที่ตามแม่คนไทยมาอยู่ในอังกฤษ ตัวเล็กกำลังผันเสียงวรรณยุกต์อยู่ เห็นปัญหาว่าการเขียนสะกดแบบนึงอ่านออกเสียงอีกแบบนึงมันสร้างปัญหาจริงๆ ลองเอากลอนอาจารย์เทาชมพูมาให้เด็ก 7 ขวบไอ้หนูแถวบ้านคนนี้อ่านออกเสียงแบบตัดคำควบกล้ำทิ้งไป เพราะยังไม่สอน เจ้าหนูออกเสียงถูกตามตัวสะกดหมดได้เสียงดังนี้
ซิงโคนา กลางนา มองหายาก
คอดมีมาก แฟดไม่มี หาที่ไหน (ไอ้ตัวเล็กอ่านออกมาแล้วนึกถึงปลาค้อดที่เค้าเอามาทำน้ำมันตับปลา หรือไม่ก็เอวคอดๆ กับแฟ้บ จะว่าไอ้หนูอ่านผิดก็ไม่ได้ ไอ้หนูอ่านถูก สะกดตามคำ ผู้ใหญ่ออกเสียงผิดเอง)
โดนรังสี แคโทด จะโทดใคร
กระเบื้องลอน ไนลอนใหม่ หน้าไนคับ (อ่านแล้วรู้สึกเสื้อแสงจะปริ)
เห็นแบเรียม เรียมแปลกใจ ให้ฉงน
เริ่มสับสน กอรินลา หามุมกับ
เนบิวลา ชิงลาไป ไกลลิบลับ
ศับทั้งหลาย ถึงมุมอับ กลับเหมือนเดิม
อ่านจบแล้วไม่รู้จะชมว่าอ่านถูก หรือด่าว่าไอ้หนูอ่านผิดดี เลือกไม่ถูกจริงๆ
