เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: 1 ... 5 6 [7] 8 9
  พิมพ์  
อ่าน: 48550 สมาชิกใหม่แนะนำตัวพร้อมถามข้อข้องใจเรื่องรัตนชาติ
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 90  เมื่อ 22 มี.ค. 15, 06:09

เรียนทั้งสองท่านครับผมได้พยายามลองถ่ายเศษพลอยแล้วครับ คิดว่าคงยังไม่ดีพอให้เห็นตำหนิได้ถึงขนาดบอกแหล่งกำเนิด หรืออาจเป็นเพราะผมยังไม่รู้ว่าตำหนิต่างๆเป็นเช่นไร แสงต้องส่องด้านไหน ขยับทีสีเปลี่ยนที ไว้ผมจะพัฒนาการถ่ายแล้วกลับมาใหม่นะครับ คงอีกนานกว่าจะได้มาโพสต์อะไรอีกเพราะต้องกลับไปทำงานแล้วครับ แต่จะติดตามเวบอยู่ตลอดครับ


คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ

คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ

คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ

คลิกที่รูปเพื่อขยาย/ย่อ
บันทึกการเข้า
NAVARAT.C
หนุมาน
********
ตอบ: 11307


ความคิดเห็นที่ 91  เมื่อ 22 มี.ค. 15, 07:01

มีสองเม็ดนี้ที่พอเห็นแววสาแหรก ถ้าได้รับการเจียรนัยดีๆก็อาจจะขึ้นชัดเจน ทับทิมสยามถ้าขนาดเม็ดข้าวโพดก็หรูมากแล้ว

ทับทิมพม่าเข้ามาทางแม่สายก็มีในลักษณะนี้เยอะอยู่  แต่หากกว่าคุณยายเคยบอกว่าเป็นทับทิมจันท์ ก็คงเชื่อได้ครับ


บันทึกการเข้า
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 92  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 00:04



เรียนท่าน NAVARAT.C ครับผมเองไม่ทราบหรอกครับว่าพลอยเม็ดเล็กๆนี้ของที่ไหนคุณยายผมเองท่านเสียตั้งแต่ผมห้าขวบแล้วครับ มีแต่คุณแม่ผมบอกว่าน่าจะเป็นพลอยพม่าเพราะเมื่อก่อนคุณตารับราชการที่แม่สอดหลายปีแม่ก็เกิดที่นั่น อันนี้คือจากคำบอกเล่าครับ แต่สำหรับบ้านแห่งนี้ผมว่าแค่คำบอกเล่าเอามาใช้ไม่พอแน่นอนครับ เข้าเรื่องเลยดีกว่านะครับไหนๆกระทู้นี้ก็เกี่ยวกับทับทิมสยามซึ่งผู้ตั้งกระทู้ก็ไม่ได้เข้ามาแล้วและเคยกล่าวไว้ว่า 


   เพียงแต่ว่าทำไม่คำว่า ทับทิมสยาม นั้นยังมีคุณค่าและมูลค่าสูงมากสำหรับคนกลุ่มหนึ่งที่ผมได้ข้อมูลมา มันเป็นข้อมูลจริงหรือแค่คำพูดทางการตลาด มันมีคุณค่าสำหรับคนกลุ่มเล็กๆ หรือแท้จริงมันมีคุณค่าแบบสากล โจทก์ข้อนี้แก้ได้ยากเพราะนั่นต้องหมายถึงต้องมีทับทิมสยามมาปรากฏตัวขึ้นเพื่อทดสอบเรื่องนี้ แล้วใครกันที่จะกล้าทำแบบนั้น เป็นเรื่องที่ยากจริงๆ ครับ
และอย่างที่ท่านNAVARAT.C และท่านเทาชมพูได้แนะนำว่าถ้าจะเป็นการแบ่งปันความรู้กัน งั้นผมขออนุญาติทั้งสองท่านและสมาชิกท่านอื่นเขียนต่อกระทู้นี้ออกไปอีกหน่อยนะครับไม่ทราบว่าจะมีประโยชน์อะไรเพิ่มขึ้นไหม ไม่ทราบว่าจะเป็นการเอามะพร้าวห้าวมาขายสวนหรือไม่ อาจมีการใช้ความคิดเห็นส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวด้วยและถ้าหากท่านเจ้าของกระทู้หรือท่านอื่นๆเห็นว่าสิ่งที่ผมจะนำเสนอไปไม่ก่อไปในทางที่ทำให้เกิดความรู้ หรือออกนอกลู่นอกทาง ยินดีให้ลบข้อความผมได้ในทันทีนะครับ
บันทึกการเข้า
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 93  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 00:43

มาต่อกันเลยนะครับ ขอเกริ่นเกี่ยวกับความสนใจในเรืองพลอยของผมก่อนนะครับ ที่บ้านผมฐานะทางบ้านปานกลางครับคุณพ่อรับราชการคุณแม่ทำงานแบงค์ที่แถวสีลมแหละครับ ที่บ้านพลอยซักเม็ดก็ไม่มีครับ แค่พ่อแม่ผมทำงานหาเงินมาเลี้ยงผมกับน้องสาวจนโตได้ทุกวันนี้ท่านก็เหนื่อยมากแล้วครับ ผมเริ่มสนใจเรื่องพลอยเมื่อประมาณ7ปีที่แล้วได้ครับแล้วทำไมผมถึงสนใจเรื่องพลอยหรอครับนั่นคือสิ่งที่ผมกำลังหาคำตอบอยู่เหมือนกันครับ ทั้งๆที่ผมเองก้อไม่ได้มีปัญญาไปหาซื้อมาชื่นชมเพราะผมก็ยังไม่ได้ทำงานแม่ส่งไปเรียนเมืองนอกเมืองนาก็เอาดีกลับมาไม่ได้ ส่งไปตั้งแต่ม3 ไม่ทันครบปีเลยเค้าส่งกลับมาแล้ว อีกทีส่งไปตอนโตก้อดันเอาวุฒิไรกลับมาไม่รู้เทียบไม่ได้อีก พอโตขึ้นมารู้สึกสงสารพวกท่านที่เหนื่อยหาเงินให้ลูกตอนนั้นก้อยังคิดไม่ได้นี่ครับ จนเพื่อนแม่เห็นผมว่างๆเลยจะฝากงานกับเพื่อนให้เป็นคนขับรถให้ อะไรนะจะให้ผมเป็นคนขับรถหน่ะหรอผมหน่ะมันพวกอีโก้สูงซะด้วยกะงานคนขับรถหน่ะหรอ แต่พอเพื่อนแม่บอกว่าเป็นร้านเพชรอยู่แถวสีลมนั่นแหละอีโก้ผมหายรับปากเริ่มงานทันทีครับ วันแรกเข้าไปเค้าถามผมว่าเคยขับรถตู้ไหมผมบอกว่าไม่เคยครับ แต่คิดว่าคงขับได้ผลเป็นไงคงจะรู้นะครับผมไม่ต้องขับแล้วรถตู้ ซักพักเค้าเรียกผมไปเลื่อนรถ CRV ของร้านแต่เค้าไม่ถามผมเคยขับเกียร์มือไหม นั่นก้อคือครั้งแรกครับที่ผมได้สัมผัสกับเกียร์มือ หน้าที่คนขับรถไม่พ้นอยู่แล้วครับคือล้างรถ คนอย่างผมนะล้างรถรถผมเองผมยังไม่เคยล้างเลย ทางร้านเค้าคงเห็นแววผมแล้วแหละครับผมได้เลื่อนตำแหน่งทันที ไปหน้าร้านเลยคอยเปิดร้านปิดร้านยืนหน้าตู้รอลูกค้ามาแล้วก้อเรียกเค้ามาขาย ในที่สุดผมได้มาอยู่ใกล้ๆกับน้องพลอยจนได้ อยู่ไปมาหลายเดือนแอบเอาตำราฝรั่งที่เค้าส่งลูกๆเค้าไปเรียนมามาอ่าน คงอ่านแค่ผ่านๆเท่านั้นแหละครับเรื่องภาษานี่ผมก้อไม่เป็นรองเรื่องล้างรถเท่าไหร่หรอกครับคือไม่ได้เรื่องแต่ขอแค่ได้เปิดดูได้อ่านก้อพอครับ หยุดวันเดียวของผมคือวันอาทิตย์ผมไปเรียนวิชาดูพลอยที่ศูนย์วิชาชีพ สรุปเดือนๆนึงผมเจอน้องพลอยเค้าทุกวันแหละครับผมเรียนจนจบไปสองรอบจนอาจารย์บอกว่าเธอหยุดไปซักพักก่อนค่อยกลับมาเรียนดีกว่าไหม ผมยังไม่รู้สึกว่าผมมีความรู้เรื่องพลอยขึ้นมาเท่าไหร่เลย แต่ถ้าอาจารย์กล้าขอผมก็จะให้ ผมก้อมานั่งรอลูกค้าเหมือนเดิมครับแต่หน้าที่หลักแล้วคือคอยดูแลลูกชายคนเล็กของบ้านนี้ครับ บ้านนี้เค้าทำธุรกิจพลอยจนรวยมากๆเลยครับมีโรงแรมติดรถไฟฟ้าใจกลางเมืองมีโรงแรมต่างจังหวัดธุรกิจอื่นๆเพียบเริ่มมาจากการขายพลอย ขายพลอยเนี่ยอ่ะนะผมนึกในใจจะเป็นไปได้ไงในช่วงเวลาชีวิตเราคนหนึ่งจะเริ่มจากศูนย์ขึ้นมาเป็นสิบจะเป็นไปได้ไงแต่เป็นจริงๆครับเพราะน้องพลอยนี่แหละครับ
บันทึกการเข้า
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 94  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 01:29

ต่อเลยนะครับ หลังจากนั้นผมเริ่มเบื่อๆคิดว่าผมคงไม่มีปัญญาเรียนรู้เรื่องพลอยได้มากกว่านี้แล้ว ผมก้อออกเอาดื้อๆเลยครับรู้ไหมครับ เจ้าของร้านเค้าตามผมกลับทุกวิถีคนรวยระดับมหาเศรษฐีมาตามคนขับรถกลับไปทำงานเนี่ยอ่ะนะ เค้าไปสืบจนรู้ว่าอากงอาม่าแฟนที่ผมคบตอนนั้นเป็นใครโทรไปตามผมกับแฟนผมบอกอาม่าเธออ้วนๆใช่ไหมชั้นก้อรู้จัก อาจเป็นเพราะลูกชายคนเล็กเค้าด้วยแหละครับเค้าตามใจมากแล้วลูกชายคนนี้เค้าก้อเข้ากับผมได้ดีเป็นพิเศษอยู่คนเดียวเค้าบอกแม่เค้าเลยว่าเค้าไม่เอาใครแล้วนอกจากผม ผมก้อรู้สึกผิดนะครับที่ออกมาเฉยๆแต่อย่างที่ผมบอกแต่แรกแล้วว่าผมอีโก้สูงถ้าจะทำอะไรแล้วต้องทำเต็มที่แต่ถ้าไม่แล้วให้ตายยังไงก้อคือไม่ครับ ชีวิตช่วงที่คลุกคลีกับพลอยของผมก้อมีเพียงเท่านี้ครับนับเวลารวมได้ประมาณ8เดือนครับ แล้วก้อมาเข้าเรื่องทับทิมไทยต่อนะครับ เมื่อธันวาคมปีกลายที่ผ่านมาน้องสาวผมแต่งงานครับสถานที่ก็ไม่พ้นครับโรงแรมแถวสีลม คือชีวิตนี้ผมไม่พ้นถนนพลอยเลยตั้งแต่เด็กตามแม่ไปทำงาน จนทำงานเองจนน้องแต่งงานฝั่งเจ้าบ่าวเค้าเป็นเชื้อสายจีนครับ พิธีการเค้าเราไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ครับ เพราะครอบครัวเราเป็นคนไทย ย้ำอีกทีเป็นคนไทย เพราะเดี๋ยวจบจากกระทู้นี้ผมไปหาท่านNAVARAT.C ในกระทู้ท่านต่อแน่นอนครับ เข้าเรื่องต่อนะครับ พอน้องสาวมากระซิบบอกแม่ผมว่าพิธีการเค้าต้องมีของมาวางโชว์เพื่อเป็นหน้าเป็นตา เอาละซิครับงานเข้าบ้านผมแล้วผมก้อไม่ทราบว่าไอ้หน้าตานี่มันวัดกันที่จำนวนสินสอดทองหมั้นของรับไหว้กันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก้อต้องหามามั่งเพื่อไม่ให้เสียหน้า แม่ก้อมาบ่นให้ผมฟังว่าแม่ไม่มีหรอกนะจะให้เอาอะไรไปวางโชว์เค้าหน่ะ แม่มีก้อแค่แหวนของคุณยายไม่กี่วงกะเครื่องประดับชิ้นเล็กๆ ผมบอกว่าแค่นั้นก้อเหลือเฟือแล้วแม่ ผมบอกแม่ไปทั้งๆที่ผมไม่เคยเห็นว่ามีอะไรบ้าง และก่อนวันงานแม่ก้อเอาของออกมาจากเซฟ แม่บอกว่ามีแต่ของที่คุณยายใส่เล่นๆไม่กี่วง ที่ดีๆคุณยายก้อให้ป้าๆไปหมดเพราะเค้ามาขอ ผมหยิบมากล่องหนึ่งเปิดออกดูก้อเป็นแหวนพลอยครับ ในใจผมก้อไม่รู้หรอกครับว่าคือพลอยที่ไหนแต่เท่าๆที่ผ่านมาสีแดงไงก้อทับทิมอะวะ แล้วผมก้อคิดในใจบอกน้องพลอยวงนั้นไปว่า ได้เจอกันซักทีนะเรา แต่สรุปแล้วแม่เอาของออกมาแต่พอถึงพิธีสรุปพิธีรวบรัดมากเราไม่ต้องเอาของเราออกมาวางซะงั้น หลังจากวันงานประมาณเดือนสองเดือนนี่แหละครับ ผมก้อหิ้วน้องพลอยไปหาอาจารย์แล้วบอกอาจารย์ว่าผมมาสวัสดีปีใหม่อาจารย์ครับอาจารย์คงจำผมไม่ได้ผมเอารังนกมาฝากครับปีใหม่ แล้วผมบอกอาจารย์ช่วยดูหน่อยครับผมได้มาจากคุณยายสองวงแม่บอกว่าน่าจะเป็นร้อยปีได้แล้วครับ เปิดมากล่องแรก สรเขียว ครับสีเขียว เดี๋ยวไปต่อที่กระทู้คุณนายตั้งนะครับสีเขียว เรื่องเกี่ยวกับรัตนชาติคงต้องไปขอความรู้จากท่าน อาจารย์ก้อยื่นให้ผู้ช่วยเอาไปจิ้มความแข็ง ผมนึกในใจแค่จิ้มให้เข็มวิ่งอ่ะไม่ต้องให้ผู้ช่วยก้อได้ผมเรียนมาตั้งสองรอบจิ้มเองก้อได้ ทีงี้ละผมเก่งขึ้นมาเชียว เปิดอีกวงมาสีแดง อาจารย์เค้าเอาไปใส่ในกล้องที่คล้ายๆกล้องจุลทรรศน์แต่สมัยเราเรียนไม่มีนี่น่าคราวนี้ผมรู้สึกโง่ขึ้นมาทันทีคิดว่าถ้าตอนมีเครื่องนี้ผมดูออกไปนานแล้ว เก่งขึ้นมาแล้วผม หลังจากนั้นอาจารย์ก้อถามผู้ช่วยว่าจิ้มขึ้นไหม ถ้าไม่ขึ้นก้อเป็นเบอริลในใจผมก้อลุ้นให้เข็มมันวิ่งไปที่แอเมอรอล ซักพักอาจารย์ก้อไปจิ้มเองแค่แตะลงไปอาจารย์บอกนี่ไงมันวิ่งไปที่แอมเมอรอล โธ่ผมนึกในใจไอ้ผู้ช่วยนี่เหมือนผมตอนเรียนเลยเวลาอยู่ในห้องทำเป็นเก่งแค่จิ้มดูแค่นี้จิ้มตั้งนาน แต่อาจารย์บอกผมว่ามรกตเกรดนี้ทำได้แค่หลังเบี้ยแหละเพราะไคณภาพไม่ดี ตอนนั้นผมไม่แคร์แล้วครับมรกตหลังเบี้ยเม็ดโตๆอายุเป็นร้อยปีผมได้มาครอบครองสีไม่สวยราคาไม่แพงนั่นไม่ใช่เรื่องครับเดี๋ยวผมค่อยร่ายยาวเรื่องคุณค่ากับราคาถ้าไม่โดนบลอกโดยเจ้าของเวบกับสมาชิกซะก่อนเดี๋ยวมรกตไปต่อกระทู้อื่นนะครับ เอาตัวเอกของเรื่องมาเลยแล้วกัน แล้วอาจารย์ก้อส่งวงสีแดงคืนมาให้ผม แกบอกผมแค่สามคำครับ สามคำจริงๆครับ คือ............
บันทึกการเข้า
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 95  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 01:43

 ยิ้มกว้างๆ ทับทิมไทย เก่า สาแหรก  ยิงฟันยิ้ม ผมบอกขอบคุณครับอาจารย์แล้วถ้ามีโอกาสผมจะกลับมาเรียนกับอาจารย์ใหม่นะครับวันนี้ผมขอลาอาจารย์ก่อนแล้วผมก้อกลับเลยครับทั้งที่มีคำถามขึ้นมาในใจผมเป็นร้อยเป็นพันแต่ผมคิดว่าผมสามารถหาคำตอบได้เองทีละอย่างครับ อาจารย์ผมก้อคงจะงงกับผมเหมือนกันว่ามันมาถามแค่นี้นะหรอแต่แค่นี้พอแล้วครับที่เหลือเรามาศึกษาไปพร้อมๆกันนะครับ ถ้าสิ่งที่ผมได้มาจะมีประโยชน์ก้ออยากให้มีประโยชน์ในแง่ของความรู้ที่มาที่ไป ดีกว่าจะเก็บไว้ศึกษาคนเดียวแล้วผมก้อหลงทางมายังบ้านแห่งนี้ครับผมว่านี่บ้านหลังต่อไปที่ผมจะมาขออาศัยอยู่แล้วครับ เดี๋ยวผมลงรูปที่เพิ่งถ่ายไว้ก่อนนะครับแล้วค่อยกลับมาต่อ วันหยุดว่างๆจะมาถ่ายหาตำหนิต่างๆดูกันนะครับว่าจะเป็นพลอยไทยจริงไหม ตอนนี้งานที่ผมทำอยู่เหนื่อยกว่าแล้วก้อค่าตอบแทนน้อยกว่าคนขับรถอีกครับกลับมาว่าจะไม่โพสต์แต่ก้ออดใจไม่ไหวครับอยากศึกษาหาความรู้แต่ร่างกายมันไม่ไหวแล้วครับเพลียร่างมากๆ
บันทึกการเข้า
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 96  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 01:56

รูปของนางเอกของเรื่องนี้ครับ ถ้าน้องเค้าเป็นไทยจริง ผมจะมาต่อว่าทำไมผมถึงได้มานะครับ ผมว่าทับทิมไทยของไทยมีอีกเยอะครับแล้วก้อไม่หมดไปจากไทยหรอกครับ อีกรูปครับอ้างอิงเรื่องเล่ารูปน้องสาวงานแต่งคุณย่าน้องคุณย่ากับภริยาแล้วสุดท้ายเป็นใครไปไม่ได้ครับ ลงรูปไว้ก่อนผมเห็นอีกกระทู้ที่ผมอาจไปโผล่แล้วครับ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24 มี.ค. 15, 08:54 โดย เทาชมพู » บันทึกการเข้า
NAVARAT.C
หนุมาน
********
ตอบ: 11307


ความคิดเห็นที่ 97  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 06:52

มาต่อกันเลยนะครับ ขอเกริ่นเกี่ยวกับความสนใจในเรืองพลอยของผมก่อนนะครับ ที่บ้านผมฐานะทางบ้านปานกลางครับคุณพ่อรับราชการคุณแม่ทำงานแบงค์ที่แถวสีลมแหละครับ ที่บ้านพลอยซักเม็ดก็ไม่มีครับ แค่พ่อแม่ผมทำงานหาเงินมาเลี้ยงผมกับน้องสาวจนโตได้ทุกวันนี้ท่านก็เหนื่อยมากแล้วครับ ผมเริ่มสนใจเรื่องพลอยเมื่อประมาณ7ปีที่แล้วได้ครับแล้วทำไมผมถึงสนใจเรื่องพลอยหรอครับนั่นคือสิ่งที่ผมกำลังหาคำตอบอยู่เหมือนกันครับ ทั้งๆที่ผมเองก้อไม่ได้มีปัญญาไปหาซื้อมาชื่นชมเพราะผมก็ยังไม่ได้ทำงานแม่ส่งไปเรียนเมืองนอกเมืองนาก็เอาดีกลับมาไม่ได้ ส่งไปตั้งแต่ม3 ไม่ทันครบปีเลยเค้าส่งกลับมาแล้ว อีกทีส่งไปตอนโตก้อดันเอาวุฒิไรกลับมาไม่รู้เทียบไม่ได้อีก พอโตขึ้นมารู้สึกสงสารพวกท่านที่เหนื่อยหาเงินให้ลูกตอนนั้นก้อยังคิดไม่ได้นี่ครับ จนเพื่อนแม่เห็นผมว่างๆเลยจะฝากงานกับเพื่อนให้เป็นคนขับรถให้ อะไรนะจะให้ผมเป็นคนขับรถหน่ะหรอผมหน่ะมันพวกอีโก้สูงซะด้วยกะงานคนขับรถหน่ะหรอ แต่พอเพื่อนแม่บอกว่าเป็นร้านเพชรอยู่แถวสีลมนั่นแหละอีโก้ผมหายรับปากเริ่มงานทันทีครับ วันแรกเข้าไปเค้าถามผมว่าเคยขับรถตู้ไหมผมบอกว่าไม่เคยครับ แต่คิดว่าคงขับได้ผลเป็นไงคงจะรู้นะครับผมไม่ต้องขับแล้วรถตู้ ซักพักเค้าเรียกผมไปเลื่อนรถ CRV ของร้านแต่เค้าไม่ถามผมเคยขับเกียร์มือไหม นั่นก้อคือครั้งแรกครับที่ผมได้สัมผัสกับเกียร์มือ หน้าที่คนขับรถไม่พ้นอยู่แล้วครับคือล้างรถ คนอย่างผมนะล้างรถรถผมเองผมยังไม่เคยล้างเลย ทางร้านเค้าคงเห็นแววผมแล้วแหละครับผมได้เลื่อนตำแหน่งทันที ไปหน้าร้านเลยคอยเปิดร้านปิดร้านยืนหน้าตู้รอลูกค้ามาแล้วก้อเรียกเค้ามาขาย ในที่สุดผมได้มาอยู่ใกล้ๆกับน้องพลอยจนได้ อยู่ไปมาหลายเดือนแอบเอาตำราฝรั่งที่เค้าส่งลูกๆเค้าไปเรียนมามาอ่าน คงอ่านแค่ผ่านๆเท่านั้นแหละครับเรื่องภาษานี่ผมก้อไม่เป็นรองเรื่องล้างรถเท่าไหร่หรอกครับคือไม่ได้เรื่องแต่ขอแค่ได้เปิดดูได้อ่านก้อพอครับ หยุดวันเดียวของผมคือวันอาทิตย์ผมไปเรียนวิชาดูพลอยที่ศูนย์วิชาชีพ สรุปเดือนๆนึงผมเจอน้องพลอยเค้าทุกวันแหละครับผมเรียนจนจบไปสองรอบจนอาจารย์บอกว่าเธอหยุดไปซักพักก่อนค่อยกลับมาเรียนดีกว่าไหม ผมยังไม่รู้สึกว่าผมมีความรู้เรื่องพลอยขึ้นมาเท่าไหร่เลย แต่ถ้าอาจารย์กล้าขอผมก็จะให้ ผมก้อมานั่งรอลูกค้าเหมือนเดิมครับแต่หน้าที่หลักแล้วคือคอยดูแลลูกชายคนเล็กของบ้านนี้ครับ บ้านนี้เค้าทำธุรกิจพลอยจนรวยมากๆเลยครับมีโรงแรมติดรถไฟฟ้าใจกลางเมืองมีโรงแรมต่างจังหวัดธุรกิจอื่นๆเพียบเริ่มมาจากการขายพลอย ขายพลอยเนี่ยอ่ะนะผมนึกในใจจะเป็นไปได้ไงในช่วงเวลาชีวิตเราคนหนึ่งจะเริ่มจากศูนย์ขึ้นมาเป็นสิบจะเป็นไปได้ไงแต่เป็นจริงๆครับเพราะน้องพลอยนี่แหละครับ

คุณวิรุศฑ์ษมาศร์ อัฐน์อังการจณ์ ฟังไว้
บันทึกการเข้า
Rattananuch
อสุรผัด
*
ตอบ: 37


ความคิดเห็นที่ 98  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 10:43

เรื่องของคุณทิพยุทธน่าสนใจมากค่ะ แต่อยากให้ช่วยพิมพ์เว้นวรรคตอนหน่อยค่ะ
สมาชิกส่วนมากสว.แล้ว อ่านเสร็จตาลายไปหมดค่ะ
บันทึกการเข้า
เพ็ญชมพู
หนุมาน
********
ตอบ: 12600



ความคิดเห็นที่ 99  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 11:24

ลีลาการเขียนเรื่องเล่าของคุณทิพยุทธคล้ายกับคุณวิรุศฑ์ษมาศร์ สนุกสนานทีเดียว

เห็นด้วยกับคุณรัตนานุช คุณทิพยุทธกรุณาจัดย่อหน้าและเว้นวรรคตอนเสียหน่อย จะอ่านได้ง่ายขึ้น  ยิงฟันยิ้ม
บันทึกการเข้า
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 100  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 11:32

สวัสดีครับท่านRattananuch ขออภัยเรื่องที่เขียนติดกันไปหน่อยก่อนเลยครับผมลืมนึกไปสนิทเลยครับ ถ้ายังไงจะลองกลับไปแก้ไขดูนะครับถ้าทำได้ คราวหน้าผมจะเขียนให้อ่านได้ง่ายกว่านี้ครับ ขอบคุณนะครับที่สนใจเรื่องของผม ยังไงผมขอฝากเนื้อฝากตัวกับท่านRattananuchและท่านเพ็ญชมพูด้วยนะครับ
บันทึกการเข้า
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 101  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 12:51

เอาอย่างนี้ดีกว่าครับเดี๋ยวคืนนี้ถ้าเสร็จงานแล้ว ผมจะชดเชยความผิดที่ทำให้พวกท่านปวดหัวปวดตาโดยการ ใช้สติเรียบเรียงตอนจบให้นะครับ ผมรับรองว่าทุกท่านจะได้รับประโยชน์

ไม่ได้เสียเวลาปวดหัวปวดตาอ่านเปล่าๆแน่นอนครับ ตอนจบของทับทิมสยามใกล้แล้วครับ ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสผมได้เล่า
บันทึกการเข้า
Rattananuch
อสุรผัด
*
ตอบ: 37


ความคิดเห็นที่ 102  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 13:32

ขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง ที่เห็นใจพวกเราเหล่า สว. ยิงฟันยิ้ม
บันทึกการเข้า
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 103  เมื่อ 23 มี.ค. 15, 22:49

งานเข้าผมเต็มๆแล้วครับงานนี้ ผมนี่มันไม่ดูตาม้าตาเรือไม่จบไม่สิ้นซักที ผมเพิ่งอ่านที่มาที่ไปของบ้านแห่งนี้ เพิ่งทราบว่าท่านเจ้าบ้านคือใคร และสมาชิกท่านอื่นๆเป็นใครกันมั่ง

ผมแค่หาข้อมูลเรื่องทับทิมสยาม จึงนำผมมาที่นี่โดยผู้ใช้ชื่อ ทับทิมไทย ผมแค่คิดว่ามุมมองของเค้าในเรื่องทับทิมไทยของเค้าแตกต่างกับของผมมาก  ผมแค่อยากต่อยอดให้หลายๆคนที่สนใจในอัญมณีไทย ว่าทำไมหายากมีคุณค่ามากแค่ไหน   ทราบแค่นั้นเองว่าทับทิมไทยไม่ได้หายากแต่อยู่กับคนไทยอีกมาก   ที่ไม่ได้มองทับทิมไทยเป็นแค่อัญมณีมีราคา เพราะวิถีชีวิตของชาวไทยเราจริงๆแล้วให้ความสำคัญกับเรื่องความเชื่อ สิ่งศักสิทธิ์ของที่เป็นของคู่บ้านคู่เมืองมาแต่โบราณมากว่า   ดังนั้นการที่ผมได้มาที่นี่ผมเชื่อว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ตอนที่ผมเริ่มเล่าเรื่องยาวๆนั้นผมพอทราบแค่ว่าท่านสมาชิกในเวบ ที่ใช้ชื่อNAVARAT.C เป็นใคร ผมทึกทักเอาเองว่าท่านนี้แหละทรงคุณวุฒิที่สุด  หลังจากนั้นผมก็ร่ายยาวเลย ตอนนี้ผมถึงบางอ้อแล้วครับ เอาอย่างนี้แล้วกันนะครับ ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้วผมขอเวลาเรียบเรียงตอนจบของสิ่งที่ผมได้เริ่มไว้แล้วจะกลับมาเขียนตอนจบให้เร็วที่สุดนะครับ  ผมไม่เคยเขียนอะไรทำนองนี้เลยแต่คราวนี้ผมรู้สึกว่า มีอะไรบางอย่างนำพาผมมาที่นี่และนี่คือหน้าที่ของผมที่จะต้องหาทางจบของเรื่อง ทับทิมสยามในความคิดผมให้ทุกท่านอ่าน ผมจะไม่หนักใจเลยนะครับถ้านี่เป็นเวบอื่นๆที่ไม่ใช่เรือนไทยและคนที่อ่านเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่สมาชิกเรือนไทย ร้องไห้ ร้องไห้
บันทึกการเข้า
ทิพยุทธ
อสุรผัด
*
ตอบ: 28


ความคิดเห็นที่ 104  เมื่อ 24 มี.ค. 15, 00:07

อีกอย่างครับ ขอถามหน่อยครับว่าผมจะเอารูปที่มีผมออกได้ไงอ่ะครับ ผมไม่เห็นมีปุ่มให้แก้ไขเลยครับ แค่อยากเอามาอ้างอิงเรื่องที่เล่า ไม่อยากเอาคนอื่นมาเกี่ยวข้องครับ ขอบคุณครับ
ผมนี่ทะเล่อทะล่าไม่มีสิ้นสุดซะจริงๆ
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 ... 5 6 [7] 8 9
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.056 วินาที กับ 20 คำสั่ง