และแล้วกระทู้นี้ก็เลือดสาดจนไห้ หุหุ..
ตอบคุณ naitang ครับ
ผมลองตามหาแล้วครับ แต่ที่พบจากเว็บของผู้เขียนตำราเรื่อง ruby&sapphire บันทึกไว้ว่า ไม่มีการระบุอย่างชัดเจนไว้ว่าแดงเลือดนกที่ว่าเป็นอย่างไร
Pigeon's blood: Chasing the elusive Burmese bird
The Burmese term for ruby is padamya ('plenty of mercury'). Other terms for ruby are derived from the word for the seeds of the pomegranate fruit. [2]
Traditionally, the Burmese have referred to the finest hue of ruby as "pigeon's blood" (ko-twe), a term which may be of Chinese or Arab origin. Witness the following from the Arab, al-Akfani, who described thus the top variety of ruby: Rummani has the colour of the fresh seed of pomegranate or of a drop of blood (drawn from an artery) on a highly polished silver plate. al-Akfani, ca. 1348 AD. Some have compared this color to the center of a live pigeon's eye. Halford-Watkins described it as a rich crimson without trace of blue overtones. Others have defined this still further as the color of the first two drops of blood from the nose of a freshly slain Burmese pigeon. But the pie`ce de re'sistance of pigeon's-blood research has to be that of James Nelson, who finally put the question to rest:
In an attempt to seek a more quantitative description for this mysterious red colour known only to hunters and the few fortunate owners of the best Burmese rubies, the author sought the help of the London Zoo. Their Research Department were quick to oblige and sent a specimen of fresh, lysed, aerated, pigeon's blood. A sample was promptly spectrophotometered.... The Burmese bird can at last be safely removed from the realms of gemmology and consigned back to ornithology.
James B. Nelson, 1985, Journal of Gemmology
After that, the only question remaining is whether or not "spectrophotometered" is a genuine English verb.
Color preferences do change with time. The preferred color today is not necessarily that of a hundred, or even fifty, years ago. In my experience, the color most coveted today is that akin to a red traffic signal or stoplight. It is a glowing red color, due to the strong red fluorescence of Burmese rubies, and is unequalled elsewhere in the world of gemstones. Thai/Cambodian rubies may possess a purer red body color, but the lack of red fluorescence and silk leaves them dull by comparison. It must be stressed that the true pigeon's-blood red is extremely rare, more a color of the mind than the material world. One Burmese trader expressed it best when he said: "...asking to see the pigeon's blood is like asking to see the face of God."
The second-best color in Burma is termed "rabbit's blood," or yeong-twe. It is a slightly darker, more bluish red. Third best is a deep hot pink termed bho-kyaik. This was the favorite color of the famous Mogok gem dealer, A.C.D. Pain. The literal meaning of bho-kyaik is "preference of the British."
Fourth-best is a light pink color termed leh-kow-seet (literally 'bracelet-quality' ruby). At the bottom of the ruby scale is the dark red color termed ka-la-ngoh. This has an interesting derivation for it means literally either "crying-Indian quality" or "even an Indian would cry," so termed because it was even darker than an Indian's skin. Most dark rubies were sold in Bombay or Madras, India. Ka-la-ngoh stones were said to be so dark that even Indians would cry out in despair when confronted with this quality.
อ้างอิง:
http://www.ruby-sapphire.com/pigeons-blood-mogok.htmส่วนที่นี่ก็ระบุเหมือนๆ กัน คาดว่าคงถ่ายทอดตามๆ กันมา
http://www.starruby.in/store/info/pigeon-blood-red-rubies ครับ
วันนี้ส่วนใหญ่จึงพูดเกือบจะเป็นเสียงเดียวกันว่า สีแดงของทับทิมแดงที่ดีที่สุดคือสีที่ผู้คนชอบ (ขายดี) มากที่สุด และยกให้แดงเลือดนกพิราบเป็นสีในตำนานที่ยากจะหาเจอ แต่ที่จริงผมตะหงิดๆ สงสัยอยู่นิดหนึ่งครับว่า
ในอดีตนั้นอัญมณีหลายชนิดถูกจัดเป็นทับทิมด้วยหากมีสีแดง ก่อนที่จะแยกออกเหลือเฉพาะแร่ colrundum เพียงอย่างเดียว พิจารณาโดยไม่แยกออกเหมือนแต่ก่อน ผมว่าสีแดงของ spinel สีแดงนั่นหล่ะใช่เลยครับ
http://j-m-lennox.quazen.com/reference/biography/famous-gemstones-black-princes-ruby/ถามคุณ siamese พอทราบไหมว่าครับ ตำรานพรัตน์ เขียนขึ้นเมื่อไหร่
เรื่องหนึ่งคือเรื่องการเผาพลอย คนไทยว่าเป็นเรื่องปกติเพราะเป็นการเผาเพื่อไล่เสนียดไล่มลทินออก แต่คนโบราณอาจนึกไม่ถึงว่าคนไทยในปัจจุบันจะเก่งและก้าวไปไกลมาก เผาสีเหลืออ่อนให้เป็นสีเหลืองทอง เผาเม็ดที่ดูแทบจะเป็นขี้พลอยอยู่แล้วให้ใสจนมีราคาสูง เผาพลอยอื่นใหนเป็น padparadchar ซึ่งราคาสูงกว่ามากก็ได้ แถมยังสามารถกัดเอามลทินออกด้วยกรดแล้วเติมแก้วเข้าไปแทน ทำให้ขี้พลอยกลายเป็นทับทิมเม็ดสวยก็ได้ ซึ่งมันน่ากลัวมากกว่าน่าดีใจสำหรับคนซื้อทับทิม
ปกติการเผา (Heat) พลอยนั้นเป็นที่ยอมรับกันในระดับหนึ่ง แต่ต้องเป็นเผาแบบไม่เติมอะไรลงไปเลย (เรียกว่าเผาเก่า) ราคาทับทิมจะถูกว่าที่ไม่เผาในความสวยเดียวกันประมาณ 3 เท่าครับ
ผมนึกได้ว่าสีที่เราเห็นจากทับทิมนั้นมาจาก 2 ทาง คือ
1. เป็นสีของที่สะท้อนจากแสงภายนอก ซึ่งเป็นปกติของวัตถุทั่วไป
2.สีที่เปล่งออกมาจากตัวทับทิมเอง คือเมื่อทับทิมได้รับแสงจากภายนอกซึ่งเป็นพลังงาน พลังงานนี้จะไปกระตุ้นการสั่นของโมเลกุลทับทิม และการสั่นนี้จะเปล่งแสง (Fluorescence) สีเฉพาะของมันออกมา หลักการนี้คือหลักการที่นำทับทิมไปทำแสงเลเซอร์สีแดงนั่นเอง
http://en.wikipedia.org/wiki/Ruby_laser แสงที่เปล่งออกมานี้มีความถี่ 694 nM ตรงกับสีแดงสีหนึ่งในแถบช่วงสีแดงในแถบเสป็คตรัมแสง
ดังนั้นผมจึงได้ปมอีกอย่างหนึ่งคือ แสงที่ทับทิมเปล่งออกมาเป็นความถี่ 694 nM ถัดมาผมตามไปดูที่ทับทิมที่ใช้ทำแสงเลเซอร์ซึ่งเรียกว่า ruby laser rod ซึ่งจะเป็นทับทิมสังเคราะห์ความบริสุทธิ์สูง (เป็นทับทิมระดับ gem grade AAAA) นั่นคือน่าจะมีปริมาณโครเมี่ยมพอดีไม่ขาดไม่เกิน ไร้มลทินใดๆ สีที่เห็นคือสีชมพูดังภาพ
Ruby Rod Unheated... by
Sea Moon, on Flickr
ผมจึงคิดว่าผมอาจตั้งต้นจากตรงนี้ได้ แต่ทับทิมธรรมชาติทุกเม็ดไม่บริสุทธิ์สีจึงต่างกันออกไป และทับทิมทุกเม็ดจะมี 2 โทนสีเป็นอย่างน้อยเสมอ แล้วสีแดงแบบใหนที่ผู้คนจะตรึงตาตรึงใจ ไม่ใช่สีแดงแบบทับทิมบริสุทธิ์แต่เป็นสีแดงแบบที่ผู้คนคนชื่นชอบ
