บันทึกบางตอนของชีวิตเด็กในพระบรมมหาราชวัง

[Wandee]

                   คุณประจวบออกไปศึกษาวิชา ณ ประเทศอังกฤษ  ในปี ๒๔๖๖

ขอจบบันทึกอันสนุกสนานนี้  ณ  ที่นี้            หวังว่าท่านผู้อ่านคงพอใจตามสมควร

[V_Mee]

อ่านเรื่องคุณประจสบ  บุรานนท์ แล้วให้หวนรำลึกถึงโรงแรมราชศุภมิตร หรือที่นิยมเรียกกันว่า RS Hotel ที่ริมถนนหลานหลวง
ที่ปัจจุบันเปลี่ยนมือเป็น โรงแรมปรินซ์เซสหลานหลวง ในเครือดุสิตธานีไปแล้ว 

เมื่อราวสี่สิบกว่าปีที่แล้วที่โรงแรมนี้เป็นที่ชุมนุมของนักเรียนเก่าโรงเรียนในพระบรมราชูปถัมภ์รัชกาลที่ ๖ ซึ่งก็คือเพื่อนๆ
ของคุณประจวบทั้งนั้น  ผมเป็นรุ่นจิ๋วก็ได้ไปต่อท้ายโต๊ะฟังท่านผู้อาวุโสคุยกัน  ก็ได้ความรู้มาจากโต๊ะนี้เป็นอันมาก  ที่จำได้
ก่อนจะแยกย้ายกันกลับ  ท่านผู้อาวุโสจะต้องสั่งขนมปังจากรงแรมกลับไปบ้านกันแทบทุกคน  ก็ขนมปังท่านอร่อยจริงๆ ครับ

[Wandee]

เดี๋ยวหาหนังสืออนุสรณ์คุณวิมลาก่อนค่ะ      จำได้ว่าห้องท่านมองออกไปที่ถนน

ไปห้องสมุดสมเด็จกรมพระยาดำรง ฯ ก็แวะไปรับประทานอาหารกลางวัน

สมัยก่อนไปค้นพงศาวการจีนเรื่องเช็งเฉียว    สหายไปอ่านหนังสือฝรั่ง

สหายอีกคนไปค้นเรื่องมหาดไทย

[Wandee]

เพิ่มเติมคุยต่อกับคุณวีมีที่นับถือยิ่งค่ะ


คุณวิมาลา   บุรานนท์

เกิดมื่อวันที่ ๗ มกราคม  พ.ศ. ๒๔๕๑   ณ ตำบลบางกระบือ  สามเสน  กรุงเทพ ฯ

เป็นธิดาพระตำรวจเอกเจ้าพระยาราชศุภมิตร (อ้อด  ศุภมิตร) ร.ว. และท่านผู้หญิงแปลก  ราชศุภมิตร ท.จ.



พี่ร่วมบิดาเดียวกันคือ

๑.   มหาเสวกตรี  พระยาสมบัติบริหาร (เอื้อ  ศุภมิตร)

๒.  คุณหญิงอิง   อนุชิตชาญชัย ต.จ. (ภรรยาพระตำรวจโท  พระยาอนุชิตชาญชัย (พงษ์  สวัสดิชูโต)

สมรสกับคุณประจวบ  บุรานนท์เมื่อวันที่  ๓๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๗๔(คุณประจวบมีบันทึกเรื่องนี้ไว้ด้วยค่ะ)

[Wandee]

        คุณวิมลา  ได้รับพระราชทานนาม  เมื่ออายุ ๕ ขวบ   ท่านบิดานำไปเฝ้าพระบาทสมเด็จ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ณ พระที่นั่งอัมพรสถาน


        เธอเรียนที่โรงเรียนราชินีจนจบชั้นมัธยมบริบูรณ์  และมีครูแหม่มมาสอนภาษาอังกฤษที่บ้าน


        เธอสนใจและรักการปลูกต้นไม้และการทำสวนเป็นอย่างมาก   เพราะได้ถ่ายทอดนิสัยมาจากท่านบิดา

บ้านทุกหลังที่เคยอยู่แต่เด็กมีสวนและต้นไม้อยู่มาก    จนกระทั่งเธอสามารถรู้จักและจำชื่อต้นไม้ได้แทบทุกชนิด

ไม่ว่าจะเป็นไม้ต้น   ไม้ดอก  ไม้ประดับ   โดยเฉพาะไม้ไทย


        บ้านหลานหลวงเป็นบ้านของเจ้าพระยาราชศุภมิตรและท่านผู้หญิงแปลก   บิดามารดาของคุณวิมลา

เลขที่  ๒๖๙  เคยเป็นที่ตั้งของโรงแรมราชศุภมิตร  (ต่อมาเป็นโรงแรมปริ้นเซส)

คุณพ่อไม่เคยตีคุณวิมลาเลย  เพียงแต่ดุ   ส่วนแม่ตีอยู่เรื่อย ๆ   แต่จะตีด้วยก้านมะยมเท่านั้น   จะไม่ยอมใช้วัสดุ

อื่นเป็นอันขาด  แม้กระทั่งไม้บันทัดหรือมือ

มารดาของคุณประจวบมีชื่อเสียงในการปรุงอาหารและการฝีมือ     ญาติ ๆ ในสกุลบุรณพงศ์ก็มีชื่อเสียงในการปรุงอาหาร


        คุณวิมาลาทำกับข้าวเก่ง   ลูก ๆ พยายามจะทำอาหารที่แม่เคยทำก็ไม่เหมือนโดยเฉพาะข้าวแช่   ทำอย่างไรก็ไม่เหมือน

[Wandee]

ขออภัยที่เขียนชื่อคุณวิมลาผิดไปในกระทู้ที่แล้วค่ะ




       ค้นได้ข้อมูลอีกเล็กน้อย  จึงขอนำมาลงไว้

       เมื่อมาถึงเมืองไทยใหม่ ๆ   คุณพ่อคุณแม่ได้พาไปหาท่านผู้หญิงราชศุภมิตร  เพราะท่านเจ้าคุณที่ล่วงลับ

เป็นญาติผู้ใหญ่อันสนิทของคุณพ่อที่ท่านมีความยำเกรงและเคารพนับถือมาก  ตอนไปลามาศึกษาวิชา ณ

ประเทศอังกฤษ     ท่านให้ของมา ๔ สิ่งคือ  ซองบุหรี่เงิน   กระดุมเชิ๊ตทองคำมีเพชรและมรกตฝัง   ไม้เท้าหัวถม

และเสื้อชั้นนอกสำหรับสรวมเมื่อเวลาอยู่บ้าน


       คุณลุงราชศุภมิตรมีบุตรธิดาด้วยกันทั้งหมดรวม ๓ คน  แต่ต่างมารดาด้วยกันทั้งนั้น

บุตรชายคนใหญ่คือเจ้าคุณสมบัติบริหาร    ธิดาคนใกญ่คือคุณหญิงอนุชิตชาญชัย   ซึ่งมารดาของท่านทั้งสองได้สิ้นไปนานแล้ว


       ต่อมาคุณพ่อคุณแม่ได้จัดการสู่ขอคุณวิมลาให้   โดยขอร้องคุณจอมมารดาโหมดให้เป็นเถ้าแก่ไปพูดจา

ท่านก็ยอมรับด้วยความยินดี    พอถึงวันกำหนดที่มาขอ   ท่านก็พูดเสียคนเดียวไม่เปิดโอกาศให้ท่านผู้หญิงราชศุภมิตรพูดอะไรเลย

ในครั้งกระนั้นผู้ที่ทำการสมรสที่มีหน้ามีตาก็มักจะแต่งงานกันที่วังบางขุนพรหม    ได้ลองพูดทาบทามกับหม่อมสัมพันธ์ุซึ่งเป็น

ญาติใกล้กัน    แต่ยังไม่ได้โอกาศ้หมาะที่จะกราบทูล      วันหนึ่งไปงานที่วังบางขุนพรหม   มีคนมากมาย   ทูลกระหม่อมชายเห็นเข้า

เลยรับสั่งว่า  "ไง   จะมาแต่งงานที่นี่ไม่ใช่หรือ"  

งานมงคลสมรสทูลกระหม่อมชายทรงจัดประทาน   คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องทำอะไรเลย   ท่านจัดให้ทุกอย่างตลอดจนของเลี้ยง

ของแจกและบัตรเชิญไปงาน   เมื่อเสร็จพิธีแล้วยังประทานของขวัญให้อีกคือแหนบปักกระเป๋าอักษรพระนามทองคำลงยา

ส่วนวิมลาได้เข็มกลัดลงยา

[Wandee]

        คิดว่าน่าจะเป็นข้อมูลสุดท้ายที่คุณประจวบเล่าไว้     ขออนุญาตไม่แปลเพราะอ่านง่ายสนุกดี

และภาษาของม.ร.ว. เสนีย์  ปราโมชนั้น  ล้ำเลิศปานใดก็เป็นที่ทราบกันอยู่

ขอตัดตอนมาตอนคุณประจวบตกน้ำ   บทความพิมพ์ต้นเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๗๑

ชื่อ  "Our Hero"   ทุก ๆ ฉบับจะมีบทความนี้  บรรณาธิการจะเป็นผู้พิจารณาเลื่อกว่าผู้ใดสมควรได้รับเกียรติ

ในปีนี้  พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงศ์  ทรงรับหน้าที่บรรณาธิการ


                                             
                                      OUR HERO

                         Mr. PRACHUAB  PURANANDA



        The childhood of our Hero  passed happily and almost uneventfully, had it not been

for an unfortunate accident which nearly deprive Siam of one of her most loyal citizens.

The Big River had a fascinating and fatal attraction, an being possessed with numerous youthful

pranks and mischievous propensities both to others and himself, our Hero was found one day

paying peepbo with a watery death  and at the same time imbibing too much of the muddy

water to be good for his existence.   Thanks to the kindness of a Siamese gondolier his

little fat body was saved from such an undignified and unpleasant end.   The great,

according to the saying of the ancients, can neither be drowned by water nor consumed by fire.

[lantum]

ยุ่งกับงานและภาระรับผิดชอบ วันนี้มีโอกาสแวะมาอ่าน  ยังได้ความรู้และอ่านสนุกเหมือนเคย
ขอบคุณทุกท่านที่แบ่งปันคะ

[karmapolice]

                              ถึงประจวบ

                              ..............
                              ฉันดีใจมากที่ประจวบไม่ลืมฉัน              ถึงอย่างไรก็ดีขอให้ประจวบนึกว่า    ฉันคงเป็นท่าน

                              ของประจวบอยู่ตลอดไป     และจวบเป็นเด็กที่น่าเอ็นดูของฉันเสมอ            แต่ไม่ทราบจะหาอะไรมาฝากให้

                              เพราะการหาของมาให้คนเมืองนอกนั้นลำบาก              ถ้าต้องการอะไรก็บอกมาเถิด          มีความยินดี

                              และเต็มใจที่จะปฏิบัติตามใจจวบทุกอย่าง

                              สุดท้ายนี้    ขอฝากความรักและคิดถึงมาให้

                                                        (ลงพระนาม)                  ดารา

อ่านสนุกมากครับ ขอบคุณมากที่นำมาแบ่งปันกัน ผมอ่านตรงนี้แล้วรู้สึกประทับใจกับจดหมายนี้มาก ในสมัยก่อน ภาษาดูเรียบง่ายและสื่อความหมายได้เป็นอย่างมาก 

[Wandee]

        ดีใจที่คุณ  karmapolice และ คุณ lantum   ชอบค่ะ

รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ในประวัติของคุณประจวบ  สนุกดีนะคะ  ท่านมองโลกงดงาม

ในตอนเล็ก ๆ ตอนหนึ่ง   ครั้งเมื่ออยู่อังกฤษ   คุณประจวบทำท่าเลียนแบบบุคคลสำคัญบางท่าน  ซึ่งเป็นความสามารถพิเศษ

พระองค์อาทิตย์ถึงกับยกนิ้วให้ที่ท่านเลียนแบบเจ้าพระยารามราฆพทำท่าถอนหนวดค่ะ    พระองค์อาทิตย์ว่าท่านเองยอมแพ้

หลายสิบปีมาแล้วดิฉันเคยผ่านไปมาทางซอยสมคิด  และทะลุออกทางโรงแรมฮิลตัน     เคยเห็นบ้านที่คุณประจวบพักในตอนนั้น

ต้นไม้เต็มเลยค่ะ  เขียวไปหมด

[karmapolice]

        ดีใจที่คุณ  karmapolice และ คุณ lantum   ชอบค่ะ

รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ในประวัติของคุณประจวบ  สนุกดีนะคะ  ท่านมองโลกงดงาม

ในตอนเล็ก ๆ ตอนหนึ่ง   ครั้งเมื่ออยู่อังกฤษ   คุณประจวบทำท่าเลียนแบบบุคคลสำคัญบางท่าน  ซึ่งเป็นความสามารถพิเศษ

พระองค์อาทิตย์ถึงกับยกนิ้วให้ที่ท่านเลียนแบบเจ้าพระยารามราฆพทำท่าถอนหนวดค่ะ    พระองค์อาทิตย์ว่าท่านเองยอมแพ้

หลายสิบปีมาแล้วดิฉันเคยผ่านไปมาทางซอยสมคิด  และทะลุออกทางโรงแรมฮิลตัน     เคยเห็นบ้านที่คุณประจวบพักในตอนนั้น

ต้นไม้เต็มเลยค่ะ  เขียวไปหมด

เพิ่งเข้ามาเจอเว็บนี้ ชอบมากครับ
ผมอ่านเพลินจนปวดตาเลยครับ หลังจากอ่านกระทู้นี้ ผมไปกระทู้ รูปเก่าเล่าเรื่อง เมืองบางกอก อ่านมาสองวัน ตอนนี้อ่านไปถึง 180 หน้าแล้วครับ T_T