ดูไม่ใคร่ต่างจากขนุนเท่าใดนัก โดยเฉพาะผลที่ผ่าออกแล้ว แยกกันแทบไม่ออก

ดูรูปทั้งหมดแล้ว ผมกลับมีความรู้สึกตรงกันข้ามกับท่านเพ็ญฯ
ผมว่าเป็นรูปที่วาดได้ดีและใกล้เคียง ทั้งรูปกล้วย ขนุน และต้นทุเรียน แม้นว่า รูปผลทุเรัยนผ่าครึ่งจะไม่ถูกต้อง แต่ก็มิได้หมายความว่า ที่ผ่านมานั้น "ผิดทั้งหมด"
ผมมีความรู้สึกว่า เรื่องราวที่ผ่านมาในส่วนของ "มะละกอ" เหมือนจานข้าวสองจาน (คือจานรัตนโกสินทร์และจานอยุธยา) ที่มีข้าวและกับข้าวในจานรวมทั้งมีส่วนปนเปื้อนหรือความไม่สะอาดเล็กน้อยเหมือนกันทุกประการ แต่เราชอบจานทางด้านซ้ายมือ เราก็จะดูเฉพาะส่วนที่สะอาด และบอกว่า จานนี้สะอาด ในขณะที่จานขวามือที่เราไม่ชอบ เราก็จะใส่ใจส่องกล้องแต่ส่วนที่สกปรกของจานขวามือและบอกว่า จานนี้สกปรก
ขอโทษนะครับอา่านดูแล้ว มีความรู้สึกบรรยากาศคล้ายกระทูเรื่อง "วรรณกรรมของย่าโม" คือยอมรับ primary source of reference บางเรื่อง แต่ไม่รับในบางเรื่องถ้าไม่ตรงกับความเห็นหรือความเชื่อของเรา ในขณะเดียวกันก็ยอมรับ Secondary source of reference บางเรื่องถ้าเรื่องนั้นตรงกับความเชื่อของเรา
ขอโทษด้วยครับที่ต้องแสดงความเห็นตรงไปตรงมา อาจกระทบถูกบางท่าน แต่ผมคิดว่าจำเป็นต้องแสดงความเห็นแย้ง มิเช่นนั้นคนส่วนใหญ่ที่อาจไม่มีภูมิคุ้มกันหรือเครื่องกรองในเรื่องข้อมูลข่าวสาร อาจรับ "ความเชื่อหรือความเห็น" ที่แพร่กระจายอย่างกลาดเกลื่อนในทุกวันนี้มาเป็น "ความจริง"
หลายท่ายอาจว่า คิดเลยเถิดไปหนือเปล่า? ผมยืนยันว่า มิได้คิดเลยเถิด เพราะตราบใดที่คนไทยยังอ่านหนังสือเฉลี่ยปีละไม่กี่บรรทัด ตราบนั้นภูมิคุ้มกันของคนส่วนใหญ่ส่วนนี้ก็ยากที่จะเกิด บางเมืองจึงวุ่นวาย สังคมโลกจึงวุ่นวายอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
ผมยืนยันว่า ที่สาธยายมาทั้งหมดมิใช่เพราะ "เพี้ยน"นะครับ เพราะเมื่อเช้าได้ทานยาแล้ว
