แสดงว่า สมัยเด็ก ๆ ก่อนโหน่งรู้ประสา รายการโชว์ของนักร้องฝรั่งมาบ้านเราเยอะเลยนะครับ โหน่งมาทันดูตอน Andy Williams, Engelbert Humperdinck, Des O'Connor, Tom Jones...
ชื่อ Patti page ในบ้านเรานี้ ทางเมืองฝรั่งเค้าเรียกว่าเป็น household name (มีคำแปลเป็นไทยมั้ยครับ) สำหรับนักฟังเพลงฝรั่งเมืองไทย เพลงดังของเธอมาดังที่บ้านเราครบชุด
ตอนเด็ก ๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราว รู้แต่ว่าเพลงเพร้าะเพราะ ตอนโตขึ้นมาเริ่มเล่นแผ่นเสียง วันหนึ่งไปเดินห้างเซ็นทรัลสีลม ห้างโปรด ก็เห็นแผ่นรวมเพลงฮิตของเธอ มีรายชื่อเพลงดัง ๆ ที่เคยได้ยินตอนเด็ก ๆ ครบทุกเพลง อ่านแล้วอยากฟังจังเพราะมันเลยยุควิทยุไปมากแล้ว หาฟังลำบาก ก็ควักตังค์จ่ายซื้อมาเปิดฟัง ปรากฏว่ามันไม่ใช่ฉบับที่เคยได้ยินตอนเป็นเด็ก ผมเป็นคนที่ชาวบ้านเรียกว่า ‘เป๊ะ’ คือเพี้ยนไปนิดเดียวจากความทรงจำก็ไม่ฟัง ต้องฟังฉบับนั้น ๆ สรุปเสียเงินฟรี
ความจริงผมจะเก็บแผ่นที่มี gatefold แผ่นนี้ไม่มี แต่รูปเธอสวยมาก จนไม่อยากขาย
พอ youtube เจริญพันธุ์ ผมก็ลองหาเพลงของ PP ฉบับที่อยู่ในความทรงจำ พบว่าแต่ละเพลงเธอเอาร้องใหม่หลายครั้ง ถ้าไม่ ‘เป๊ะ’ จะพบว่าฟังคล้าย ๆ กัน แต่ผมจะจับความเพี้ยนได้ อย่าง 2 ฉบับของเพลงนี้
ฉบับในความทรงจำที่ฟังในสมัยเด็ก ๆ คือฉบับที่ 2 ความแตกต่างอยู่ตอนต้นเพลง ประมาณ 0.09 การลากเสียงของคำว่า went ต่างกัน
หรืออย่าง 2 ฉบับของเพลงนี้
ฟังเผิน ๆ ก็เหมือนกัน แต่สำหรับผมฉบับในความทรงจำ คือฉบับล่าง ความแตกต่างเริ่มตรงช่วงต้น ประมาณ 0.09 ตรงเนื้อ tweedlee dee dee it gives me a thrill ฉบับในความทรงจำของผม ระหว่าง dee กับ it ต้องเว้นช่วง
สำหรับเพลง Tennessee Waltz, Doggie in the window ฯลฯ ล้วนมีหลายฉบับเหลือเกิน ค้นหาอยู่นานกว่าจะรวบรวมได้ฉบับที่ต้องการ
ทำไมความทรงจำของผมถึงได้ ‘เป๊ะ’ ขนาดนี้ก็ไม่รู้ เพื่อน ๆ เหน็บว่า 'ความเป๊ะของมึงตั้งอยู่บนฐานของความน่ารำคาญ' เวลาอยู่ใกล้ใครที่เปิดเพลงฉบับที่แตกต่างไปจากความทรงจำของผม ผมจะเดินหนี หรือใครที่เปิดเพลงนอกเหนือจากวงจรการฟังเพลงของผม ผมก็จะเดินหนีเช่นกัน
