เรื่องเล่าบางส่วนจากสงครามโลก ครั้งที่ 2

[Oh]

ผู้น้อยขออนุญาติ บอกเล่าประสบการณ์จากเรื่องสงครามโลก ครั้งที่ 2 ที่ได้ยินได้ฟังมาจากปากของคุณแม่สามี และจากเทปที่สามีได้บันทึกไว้เมื่อสามสิบปีที่แล้วจากคุณพ่อคุณแม่ ปัจจุบันคุณแม่ของสามียังมีชีวิตอยู่คะ

เมื่อหลายสิบปีก่อนตอนสมัยที่เรียนมัธยมได้เรียนรู้เกี่ยวกับสงครามโลก ครั้งที่ 2 ก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกโหดร้ายทารุณ แต่ก็ไม่ถึงกับมีความรู้สึกร่วมจริงๆ แต่ครั้งที่ข้าพเจ้ามาอยู่ที่อเมริกาได้พบเจอกับคุณแม่สามีครั้งแรก ก็รู้สึกถึงความแปลกใจในหลายๆ ด้าน เพราะท่านมีหลายอารามณ์ความรู้สึกในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที ถึงตรงนี้ท่านอาจจะแปลกใจว่ามันเกี่ยวอะไรกันหละ ต้องบอกว่าทั้งคุณพ่อคุณแม่และครอบครัวของสามีท่านมีชีวิตในวัยรุ่นอยู่ในช่วงสงครามโลก ครั้งที่ 2 ท่านทั้งสองโชคดีที่มีชีวิตรอดจากสงคราม

ภายหลังสงครามสงบ ท่านได้ย้ายมาอยู่ที่อเมริกา เริ่มต้นชีวิตครอบครัวที่บ้านหลังใหม่ แต่ความทรงจำอันโหดร้ายทารุณยังคงอยู่

[Oh]

คุณแม่สามีเล่าว่า ในวันที่เลวร้ายกำลังจะเริ่มขึ้น พี่สาวของท่านกำลังจะคลอดลูกที่โรงพยาบาล ซึ่งเป็นวันเดียวกันกับที่ทหารเยอรมันบุกมาที่โรงพยาบาล แล้วจับตัวหมอที่อยู่ในโรงพยาบาลทั้งหมดออกไปหน้าโรงพยาบาลแล้วยิงทิ้ง เนื่องจากไม่มีหมอแล้ว ท่านต้องไปหาหมอตามที่ต่างๆ เผื่อที่จะมาทำคลอดพี่สาว พอท่านได้หมอแล้วก็กลับมาที่ รพ. ท่านต้องเดินข้ามศพหมอเผื่อจะเดินเข้าไปหาพี่สาว

[NAVARAT.C]

ไตเติ้ลน่าสนใจครับ ชวนให้อยากทราบต่อว่าเรื่องเกิดที่ไหน คุณแม่สามีน่าจะเป็นชนชาติศัตรูของเยอรมันสินะครับ
ถ้าผิดขออภัย เห็นมาตั้งอยู่ในห้องประวัติศาสตร์ไทย

เล่าต่อครับ เล่าต่อ

[เทาชมพู]

ดิฉันเข้าใจผิด   คิดว่าคุณโอ๋หมายถึงสงครามโลกครั้งที่ 2 ในประเทศไทย      ก็ยังแปลกใจว่าคนไทยสมัยนั้นทำไมอพยพไปอเมริกา  ไม่น่าจะเป็นไปได้
ตอนนี้ทราบแล้วว่าพ่อแม่สามีคุณเป็นคนยุโรป  เจอสงครามโลกครั้งที่ 2 ในประเทศใดประเทศหนึ่งที่เยอรมันรุกราน   แล้วอพยพมาอยู่อเมริกา
ขอย้ายห้องไปห้องประวัติศาสตร์โลกนะคะ

[Oh]

ขอโทษคะมาช้าไปหน่อย ต้องเป็นความผิดของโอ๋คะที่ลืมบอกประวัติของท่านทั้งสองก่อน

คุณพ่อแม่ของสามีท่านเป็นชาวโปแลนด์เชื้อสายยิว อาศัยอยู่ประเทศโปแลนด์ (ส่วนชื่อเมืองขอบอกทีหลังนะคะ รอถามสามีก่อน)

[Oh]

คุณพ่อสามีเคยเล่าว่า ทหารเยอรมันเข้ามาในประเทศโปแลนด์เกือบปี ทุกอย่างถึงเลวร้ายลงเรื่อง ๆ ทหารเยอรมันจะฆ่าคนสามประเภทก่อน คือ เด็ก แม่เด็ก และคนแก่ ส่วนคนหนุ่มสาว เขาจะเก็บไว้เพราะยังสามารถทำงานได้ ถ้าเป็นเด็กทารกเขาจะยิงทิ้งทั้งแม่และลูก ส่วนคนแก่จะส่งไปที่ค่าย Extermination Camp ซึ่งค่ายนี้เป็นค่ายที่ทุกคนต้องโดนส่งเข้าห้องรมควันพิษ ถ้าทุกท่านได้ดูหนังคงจะเห็น ซึ่งทั้งคุณพ่อแม่ของพ่อแม่สามีก็ถูกส่งไปที่ค่ายนี้คะ แต่เขาแยกระหว่างชายหญิง

[Oh]

ครั้งหนึ่ง คุณแม่สามีเล่าว่าท่านได้ช่วยชีวิตของเด็กทารกคนหนึ่งไว้ ซึ่งแม่ของเด็กโดนฆ่าตาย ค่ายที่ท่านอยู่นี้จะเป็นผู้หญิงทั้งหมด ในวันที่เกิดเรื่องท่านมีเพื่อนชาวโปแลนด์ที่เป็นตำรวจมาหาที่ค่าย ท่านได้อุ้มเด็กทารกแล้วเดินไปหลังค่ายกับเพื่อน หลังจากคุยเสร็จก็กลับเข้ามาที่ค่าย ปรากฏว่าทุกคนโดนฆ่าตายหมด ต้องถือว่าเพื่อนมาช่วยไว้ทันจริงๆ

[Oh]

คุณ  NAVARAT.C  คะ โอ๋เป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่งแถมเขียนก็ตกๆ หล่นๆ สมัยเรียนคุณครูให้เขียนเรียงความยังไม่ผ่านเลยคะ ถ้าเนื้อหาไม่ประติดประต่อขออภัยด้วยนะคะ

[NAVARAT.C]

อ่านแล้วก็สลดใจมากเลยครับ ปกติผมไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องเช่นนี้สักเท่าไหร่แต่ก็อดอ่านไม่ได้ ยิ่งเห็นสำนวนเรียบง่าย ซื่อๆตรงไปตรงมาอย่างนี้ยิ่งชวนอ่าน ต้องขอยกย่องคุณโอ๋ด้วยที่ใช้สรรพนามเรียกคุณพ่อคุณแม่สามีว่าท่าน น่ารักมาก แสดงว่าสามีคุณต้องเป็นคนดีด้วยและชีวิตครอบครัวของคุณในปัจจุบันเป็นชีวิตที่มีความสุข

นี่เป็นความรู้สึกชุ่มชื่นเล็กๆที่เกิดขึ้นกับผม ในฐานะผู้อ่าน ชดเชยกับเรื่องอดีตอันสลดหดหู่

เขียนต่อไปเรื่อยๆนะครับ ผมจะเอาภาพประกอบมาช่วย ส่วนคุณประกอบ เดี๋ยวคงมีเรื่องเข้ามาแถมด้วย

[Oh]

ขอบคุณคะคุณ NAVARAT.C สามีเป็นคนที่น่ารักดูแลคุณพ่อจนถึงวินาทีสุดท้ายในชีวิตของท่าน ทำความสะอาดร่างกายของพ่อโดยไม่ได้คิดรังเกียจ โอ๋ถือว่าเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งคะ ก็หวังว่าชีวิตครอบครัวของโอ๋จะมีแต่ความสุข ความเจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป โอ๋เพิ่งเริ่มชีวิตครอบครัวได้ปีครึ่งเองคะ 

เอาเป็นว่าเราเข้าเรื่องกันเลยนะคะ

[Oh]

มีรูปประกอบนะคะ แต่ย่อยังไงก็ไม่ได้ขนาด  250KB

[Oh]

ภาพนี้เป็นหนังสือพิมพ์ฉบับภาษาฝรั่งเศส ตีพิมพ์เมื่อวันที่ 29 เมษายน ค.ศ. 1945

[Oh]

จากภาพชายหนุ่มที่ใส่สูท หามเปลอยู่ด้านหน้าทหารคือคุณพ่อของสามี

[Oh]

ภาพนี้เป็นภาพที่น่าอนาถใจ คุณพ่อสามีท่านเล่าว่าภายในค่ายจะขาดแคลนน้ำ อาหารและไม่มีห้องสุขา
ท่านยังบอกอีกว่าช่วงนั้นโรคเหาระบาด หากทหารเยอรมันรู้ว่าใครเป็นเหาเขาจะไม่ยิงทิ้งใช้วิธีการเผาทั้งเป็น แต่จะไม่เผาเฉพาะคนที่เป็นเหาเท่านั้น แต่จะเผาทุกคนที่อยู่ในค่าย

[เพ็ญชมพู]

^
^
ภาพนี้เป็นภาพหน้าปกหนังสือ LIFE

บรรยายว่า Pvt. Joe Demler, a prisoner of the Germans for 3 mos., in pajamas w. sleeves & pantlegs rolled up, revealing his skeleton-like limbs as he lies on cot next to another unident. ex-prisoner after they were liberated by Allied forces. April 1945, Germany.