นักเขียนสตรีที่เป็นชาวอีสานโดยกำเนิดมีน้อยมาก เท่าที่รู้ก็ไม่ใช่ชาวหล่มสัก จ. เพชรบูรณ์เลยสักคนเดียวค่ะ มีร.จันทพิมพะเป็นชาวขอนแก่น เพ็ญแข วงศ์สง่าเป็นชาวสกลนคร
ดิฉันเขียนไว้ชัดเจนว่าท่านทั้งสองนี้เป็นชาวจังหวัดอื่นทางอีสาน ไม่ใช่ชาวหล่มสัก ที่ยกชื่อขึ้นมา เพื่อแสดงเป็นตัวอย่างว่านักเขียนสตรีจากอีสานที่ว่ามีน้อยคนนั้น มีใครบ้าง ไม่ได้หมายความว่าคุณเพ็ญแขคือกุลสตรีในเรื่อง ไม่ทราบว่ามีใครอ่านแล้วไปเข้าใจผิดอย่างคุณ matoom หรือเปล่า เลยต้องมาย้ำอีกที
คุณเพ็ญชมพูทำลิ้งค์มาให้ ก็แสดงว่าประวัติหลวงปู่หลุยในส่วนนี้ บันทึกเผยแพร่เอาไว้เปิดเผย ไม่ได้เก็บเป็นความลับ เพียงแต่เว้นชื่อบุคคลไว้เท่านั้น
สุภาพสตรีผู้นั้นจะเป็นใครก็ตาม เราอาจไม่มีวันรู้ แต่อย่างหนึ่งที่อ่านแล้ว ช่วยยืนยันถึงพระพุทธวัจนะ ใน ธัมมปทัฏฐกถา ภาคที่๒
ปุพฺเพว สนฺนิวาเสน ปจฺจุปฺปนฺนหิเตน วา
เอวนฺตํ ชายเต เปมํ อุปลํ ว ยโถทเก ฯ
ดอกบัวอุบลจะเกิดในน้ำได้ก็ต่อเมื่ออาศัยเหตุ ๒ ประการ คือ ๑ น้ำ ๒ เปลือกตม ฉันใด ความรักจะเกิดได้ก็อาศัยเหตุ ๒ ประการ คือ ๑ เคยอยู่ร่วมกันมาก่อน ๒ ต้องเกื้อกูลกันในปัจจุบัน ฉันนั้น
แต่ตัวอย่างจากประวัติหลวงปู่หลุยตอนนี้ก็ทำให้เข้าใจได้อีกเหมือนกันว่า ถ้าใจจะมุ่งสู่การหลุดพ้นจริงๆแล้ว การผูกพันใดๆที่ท่านกับผู้หญิงคนนั้นเคยมีต่อกันมาในอดีตกาล ก็ไม่มีแรงเหนี่ยวรั้งเอาไว้ได้
ความผูกพันที่เคยมีต่อกันจบกันไปนับแต่นั้น เพราะไม่มีการต่อเชื้อให้ยืดเยื้อต่อไปอีก
