เรื่องกะลามะพร้าว นิทานใน "เจริญนิทรา"

[Wandee]

         เจริญนิทราเป็นหนังสือเก่าที่หายากเล่มหนึ่ง     ท่านผู้หญิงเปลี่ยน ภาสกรวงศ์พิมพ์

ท่านตั้งใจจะพิมพ์ขายเพราะหนังสือแม่ครัวหัวป่าก์ และ มิตรสภาก็มีผู้ชอบสำนวนโวหารของ

ท่านผู้หญิงอยู่

เจริญนิทรา  เล่มแรก  ประจำเดือนตุลาคม   ร.ศ. ๑๓๑
พิมพ์ที่โรงพิมพ์ปุณพิพัฒน์  หน้าวัดประยุรวงศาวาท
ราคาเล่มละ ๑ บาท  รับเป็นปี ๑๒ เล่ม  ๑๐ บาท
ถ้ารับไปขายร้อยละ ๑๐ เปอร์เซนต์  เงินสด ๒๐ เปอร์เซนต์

มีจำหน่ายที่โรงพิมพ์จีนโน  แลโรงพิมพ์ปุณพิพัฒน์ หน้าวัดประยุรวงศาวาท
ร้านนายศรีตะพานหัน
โรงพิมพ์สมานไมตรี
ห้างแบตแมน

ตอนแรกท่านว่าจะพิมพ์สองปี คือ ๒๔ เล่ม     แต่ปรากฎว่าพอจบเล่มที่ ๑๑  หนังสือก็หยุดพิมพ์
เพราะขาดทุน

ท่านผู้หญิงบ่นว่าได้ส่งหนังสือไปให้ท่านผู้มีเกียรติคนละ ๔ - ๕ เล่ม  แต่ท่านที่คืนหนังสือ  คืนมาเพียงเล่มเดียวก็มี

สหายเก่าผู้หนึ่งได้นำหนังสือมาให้  ๑๐ เล่มเนื่องจากทราบว่าดิฉันหาข้อมูลเรื่องท่านผู้หญิงเปลี่ยนอยู่    

อ่านแล้วเพลิดเพลินเจริญใจมาก  จึงนำมาเล่าไว้

[Wandee]

        มาจะกล่าวบทไป                                          ถึงตายายยากจนอนาถา

แต่สมสู่อยู่ด้วยกันมา                                             จนกระทั่งแก่ชราไปตามกัน

มิได้มีเหตุเภทพ้อง                                                 ขัดข้องเคืองขุ่นหุนหัน

อยู่นานมานางก็มีครรภ์                                           อัศจรรย์แปลกคนพ้นไป

ออกมาเป็นมะพร้าวปอกเปลือก                                  เงาเลื่อมดังเกลือกน้ำมันใส

พูดจาแคล่วคล่องว่องไว                                          ไปไหนกลิ้งเร็วดังลมพัด

กินข้าวกินปลาสาระพัน                                           เหมือนกับมนุษย์ฝึกหัด


       ( อ่านแล้วสงสัยจึงถามสหายว่า       แล้ว.... กะลามะพร้าวเข้าห้องน้ำอย่างไร
สหายร้องไอ๊ย่า   แล้วตอบว่า  ไฟธาตุแรง  เผาหมดในตัว
        อือ......)

[Wandee]

        พ่อแม่รักและชื่นชมลูกมาก       วางลูกไว้ห่างเสาผูกมะพร้าวเสมอ     ต่อมาพ่อตายไปก่อน

แม่เป็นม่ายก็เลี้ยงลูกมาคนเดียวว้าเหว่เปล่าเปลี่ยว    ลูกก็ไม่เหมือนลูกบ้านอื่น


วันหนึ่งนางไปเที่ยวซื้อของ                               ลูกคนองกลิ้งไปในถนน

ประจวบราชบุตรีจรดล                                   ตำรวจไล่คนให้หลีกไป

เจ้ากะลากลิ้งแอบแนบทาง                               คอยดูนางนวลลอองผ่องใส

รักลูกองค์เล็กภูวไนย                                     อ้อนวอนแม่ให้ไปกราบทูล

เห็นแม่ขืนขัดอัธยา                                        จะแกล้งให้ชีวาดับศูนย์

อดเข้าอดปลาอาดูร                                       แม่พูนเทวศต้องตามใจ


      พระราชาเคืองพระทัยมา  จึงเรียกร้องอย่างสูง  ถ้าหามาไม่ได้จะตัดหัวเสียทั้งแม่ลูก

แม่ก็ร้องไห้กลับบ้าน

โอ้ว่าลูกยาของแม่เอ๋ย                                     มิควรเลยใฝ่สูงให้เกินหน้า

รูปโฉมโนมพรรณฉันกะลา                                อาจเอื้อมลูกยาทรงธรรม์


(นิทานเรื่องนี้ถามว่า ใครแต่ง     เจ้าพระยาภาสกรวงศ์ หรือท่านผู้หญิงเปลี่ยน      นิทานยังไม่จบค่ะ
แต่ถามไว้ก่อน    มีเหตุผลแสดงไว้ในตอนต่อๆ ไป)

[Wandee]

 

สิ่งที่พระราชาขอคือไม้  มาสร้างปะรำใหญ่

กะลามะพร้าวปลอบแม่ว่าไม่เป็นไรนะแม่   แม่ไปกราบทูลขอเกวียนเทียมโค ๑๐ เล่มคนขับพร้อม

แม่ก็กลับไปกราบทูล   พระราชาขันที่แม่เชื่อลูกถึงปานนั้น   ก็ดำรัสให้อำมาตย์จัดให้

เจ้ากะลาก็ขึ้นเกวียนหน้าร้องฮุย ๆ   เกวียนหลังก็ตามไป

        พอไปถึงชายป่า


ขับเรื่อยจนถึงแนวไพร                                         จึงหยุดเกวียนใต้เงาพฤกษ์

ออกจากเปลือกกะลาร่ายมนต์                                 กระทืบตีนสามหนตึก ๆ

เรียกผียินีมาคักคึก                                             ตัดไม้อึกทึกโลกา

       บรรทุกเกวียนกลับมา   พระราชาบอกว่าอยากได้อีก ๕๐ เกวียน

กะลารับบัญชา  เอาสักเท่าไรก็เอากัน

(อันที่จริงก็สงสัยอยู่ว่าชายหนุ่มที่ออกจากกะลามาจะตัวเตี้ยมากไป    พออ้าปากจะถาม   สหายขู่แว้ด
ว่านิทานย่ะ   
เนอะ...นิทานก็นิทาน)

[Wandee]

พระบุตรีองค์เล็กเป็นเด็กริ                                   อุตริแลเห็นเป็นน่าขัน

เจ้ากะลาขับเกวียนจรจรัล                                   ออกไปดูมันที่ในพง

กระซิบชวนคนสนิทชิดใช้                                    "แอบดูมันในไพรระหง"

กะลาแจ้งแสร้งพาซื่อตรง                                    ถึงพงก็เผยกะลามา

สำแดงรูปให้เห็นเป็นมนุษย์                                  สวยสุดนวลลอองผ่องหน้า

ฤทธิเดชเวทมนต์วิทยา                                       เรียกผีป่าใช้ได้ดังใจจง

ใครเห็นเป็นต้องพิศวาส                                      แปลกประหลาดหลากใจไหลหลง

พระบุตรีเห็นสวยงวยงง                                      พิศไมยรูปทรงลักขณา

ปิดความพี่น้องสองสุดา                                      มิให้แจ้งกิจจาว่าหนีไป

[Wandee]

กะลาหาไม้ได้ห้าสิบเกวียน   พระราชาตรัสว่าปลูกพลับพลาและปะรำโรงงานให้เสร็จในพรุ่งนี้

กะลารู้แจ้งจะแกล้งบิด                                      ยิ่งทำให้เสร็จกิจเหมือนว่าขาน

ในคืนนั้นเรียกผีที่ชำนาญ                                   มาทำการพร้อมเสร็จสำเร็จกัน

   
       พระราชาคิดจะคุมไม่ให้ใครมาช่วยกะลาทำงาน   แต่ในตอนเช้าก็เห็นทุกสิ่งทุกอย่างเสร็จเรีบร้อยแล้ว

จึงเรียกเอาขันหมากล้วนแต่เพชรทองในวันนั้น        แม่กะลาตกใจแต่กะลาหัวเราะ

                                                                ก็เรียกผีมาจำแลงแต่งหน้า

ถือขันหมากประดับเพชรเสร็จมา                            ดังบัญชามิได้ขาดปลาดครัน

[Wandee]

        พระราชาเห็นดังนั้นก็เบี่ยงบ่ายต่อไปไม่ได้


พระอาลัยสายสมรบังอรเล็ก                                          คิดจะเสกพี่ใหญ่ก็หน่ายหนี

นางที่สองก็ไม่ปองเป็นสามี                                           ไม่เห็นดีตรงไหนไอ้กลม ๆ

ถึงฤทธิมันตัดไม้ที่ในเถื่อน                                             บรรทุกเกวียนหลายเลื่อนเอามาสม

ปลูกประพลับพลาเปนน่าชม                                           จะนิยมไยมันพรรณกลา

ทั้งเครื่องเพ็ชรเด็ดดวงประดับเด่น                                    มาประเคนให้ก็ยังไม่เห็นน่า

จะชื่นชมโสมนัสภัศดา                                                 ยิ่งชั่วช้าเชิงโลถละโมบนัก

เราก็เปนลูกกระษัตริย์สมบัติถม                                       ไม่ควรงมเอาทรัพย์ให้เสียศักดิ์

เขามาขอน้องเล็กเห็นจะรัก                                             อย่ามาชักข้านี้มิยอมยิน

[Wandee]

       พระธิดาองค์ใหญ่และพระธิดาองค์กลางไม่ยินยอมที่จะแต่งงานกับกะลา
     

พระธิดาองค์เล็กทูลองค์พระทรงเดช                               พระปกเกษมีคุณอยู่ทุกสิ่ง

จำฉลองมิให้ข้องข้อประวิง                                          ถึงยากไร้อย่างยิ่งก็จำทน

มิให้เสียวาจาที่ว่าขาน                                               ให้คนกล่าวสามานยกลางถนน

ถวายชีพไว้ใต้บาทยุคล                                              จะทุกข์ทนสาหัสสู้กัดฟัน

[Wandee]

พระราชาฟังคำยิ่งซ้ำโศรก                                 จะวิโยคลูกรักหนักมะหันต์

เปนสุดฤทธิสุดคิดจะเกียจกัน                              ก็เสกสรรตามการที่ขานไป


        พระบุตรีพี่สาวทั้งสองต่างถากถาง  หัวเราะเยาะว่าอย่างไม่มีชิ้นดี   ทั้งค้อนและโห่



กุ๋ยกุ๋ยไม่อายขายหน้า                                       ได้ผัวเป็นกลาน่าบัดสี

เกลี้ยงกลมกะเปาะเหลาะเหมาะดี                           ในโลกนี้เไม่มีสองแล้วน้องรัก

มีฤทธิ์เดชเดชาสามารถ                                      กลิ้งเร็วปราด ๆ ขลุกขลัก

กอดเล่นเย็นใจสบายนัก                                      งามภักตร์แล้วละน้องคู่ครองกัน

เพ็ชรทองมั่งคั่งตั้งกระบุง                                     ประดับตัวเสียให้นุงงามเฉิดฉัน

จะชื่นใจเจ้ากลาท่าไหนนั้น                                    ถ้าเตะกันคงสนุกเหมือนลูกบอล

ถ้าแม้นผ่าขอซีกอย่าหลีกเลี่ยง                               คั้นกะทิมาเลี้ยงกันเถิดหนอ

คงมันปลาบจับลิ้นลื่นลงคอ                                   อย่าลืมอ้อ! มีจาวขาวน่ากิน

เป็นหมุนสีหมุนสรรฤาพรรณใด                               เปนมะพร้าวแถบไหนช่วยตัดสิน

คงวิเศษรสขาติปลาดลิ้น                                      น้องได้กินแล้วมาเล่าให้เราฟัง

[siamese]

ขอบคุณครับมีคุณค่าและสนุกมาก อย่างน้อยนี่ตาต้องสงสัยยายนะ ออกมาได้...กลมเชียว5555

[Wandee]

ไม่เจ้าคุณภาสก็ท่านผู้หญิงเปลี่ยนแต่งนะคะ

รับประทานยังมีนิยายแปลอีก ๓ เรื่อง  และตำรากับข้าวอีก  ๘๐ กว่าเรื่องที่ไม่ซ้ำกับตำราแม่ครัวหัวป่าก์ที่ได้พิมพ์

ออกมาก่อน

วันก่อนได้ไปหาข้อมูลเรื่องผักอ่อนในท้องทุ่งที่ใช้จิ้มกับหลนต่าง ๆ      ท่านผู้อาวุโสสุขใจมาก  อธิบายเสียงแจ๋ว

ว่าเป็นผักที่ขังอยู่ในบ่อล่อน้ำ

ทั้งหมดนี้ไมตรีจิตมิตรภาพนำมา   ไม่เสียสตางค์แต่อย่างใด  แม้นแต่เฟื้องสลึง

[Wandee]

        พระราชาไม่ยอมให้พระธิดาองค์เล็กไปลำบาก  จึงให้อยู่กับกะลาที่ตำหนักใน

     
     เมื่อนั้น                                                             กระเษมสันต์หรรษาสำราญ

แปลกพระองค์ทรงธรรม์นาถา                                         เห็นลูกท้าวไทยไม่โสกา

แปลกพระไทยให้หามาถามดู                                          บิดาอดสูสงสาร

นึกว่าลูกรักเยาวมาลย์                                                  จะโศกศัลย์รำคาญมากนัก

ด้วยผัวเจ้าเป็นกะลา                                                    แปลกตาคนทั้งไตรจักร์

ไฉนเจ้าจึงเฝ้าภิรมย์รัก                                                 ไม่ยักขุ่นข้องหมองใจ


       เมื่อนั้นพระบุตรีชี้แจงแถลงไข                                   ผัวข้าเป็นกลาจะทำไม

ข้างในเป็นคนรูปงาม                                                    ใครเห็นเป็นต้องหลงรัก

สวยนักไม่มีสองสาม                                                     แม้นพระองค์อยากทรงทราบความ

สองยามเชิญแอบไปชม                                                  ยามนอนออกมาสวยสม

รุ่งเช้าจึงร่ายอาคม                                                        เกลากลมนิดเดียวพอองค์

[Wandee]

        พ่อตาแอบไปดูก็เห็นจริง       เจ้ากลากลับคงเป็นกลาและเตือนเมียว่าตั้งแต้นี้จะมีเรื่องยุ่งยาก

ไม่ควรจะไปบอกใคร          พระธิดาก็เฝ้าอ้อนวอนให้ทิ้งกลาเสีย   เข้ากลาไม่ยอม   นางจึงลักไปเผาไฟเสีย

เพราะไม่รู้ว่าเป็นของวิเศษ

       ตอนเช้าตื่นมาพวกนางพนักงานก็เห็นรูปหล่อ  ไปตามคนมาดูวุ่นวาย     ไปเฝ้าพระบิดาและมารดา

พี่สาวสองคนเห็นว่าคมคาย  เสียใจแทบตาย  เพราะดูทางไหนก็งามเจริญตาไปหมด   รู้อย่างนี้จะไม่ปล่อยให้ไปถึงมือน้องสาว

จึงคิดอุบายจะฆ่าน้องคนเล็กโดยชวนไปเที่ยวทางน้ำ

       พระธิดาคนเล็กก็ไปเที่ยวด้วย  ไปกันตามประสาผู้หญิงสบายใจ

       นางจึงไปลาสามี   สามีมอบแหวนให้ว่าถ้ามีอันตราย   นึกจะเป็นอะไรก็ได้ที่เล็ก ๆ

สั่งพลางอุ้มนางขึ้นจุมพิต                                          เชยชิดฉุดฉวยอวยพร

(คัดลอกตามต้นฉบับ)

[Wandee]

       พระพี่นางชวนน้องดูปลาในทะเล
         

ปลาฉลามวิ่งตามเรือไฟ                                   โลมาตัวใหญ่ลอยรี่

คางเบือนเบือนหน้าเป็นที                                 เหมือนอย่างสามีเบือนชาย

นวลจันทร์เปนนวลจริง ๆ                                  หน้านวลเหมือนหญิงเฉิดฉาย

เนื้ออ่อนผิวอ่อนทั้งกาย                                    ปลากรายเหมือนกรายกรเดิน

พิศเต่ายืดหัวแล้วหด                                       ซ่อนตัวหายหมดขวยเขิน

นึกถึงสามีดำเนิน                                           ซ่อนตัวมิดเกินแปลกใจ

[Wandee]

พระพี่นางทั้งสองเห็นแหวนที่น้องใส่ก็ชวนคุย  และขอดู   น้องสาวก็ถอดให้ดู

ดูกันไปมาแกล้งทำแหวนร่วงลงน้ำ

พระธิดาองค์เล็กก็รีบกระโดดน้ำตาม

คว้าแหวนได้แต่พอโผล่ขึ้นว่ายตามเรือ   เรือก็แล่นเร็วจากไป


สุดที่จะตามไกลนัก                                           ฉลามว่ายไล่สลักเข้ามา

นางคิดในใจใคร่แฝง                                         ในหอยจุ๊บแจงหลบมัจฉา

ทันใดรูปกายกานดา                                         ก็เล็กลงมาดังใจ

นางเข้าเปลือกหอยกำบัง                                    คลื่นซัดเข้าฝั่งทเลได้

คนเดียวเปลี่ยวเปล่าเศร้าฤทัย                              ครวญคร่ำร่ำไรรำพรรณ