รำลึกถึงดาวเสียงที่ดับแสงไปแล้ว

[SILA]

            หนึ่งในผลงานพากย์โดดเด่นได้รับรางวัลคือเรื่อง ไร้เสน่หา ที่ป้าจุ๊ให้เสียง
คุณพิศมัย จำได้ว่าป้าบอกว่าพากย์เรื่องนี้เหนื่อยมาก

            เมื่อป้าจุ๊มาแสดงหนังแสดงละครป้าจุ๊ก็ฝากผลงานประทับใจหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น
สายโลหิต ที่ป้าจุ๊แสดงได้อย่างทรงพลังมาก เรียกว่าป้านอนมารับรางวัลได้เลย

          http://www.youtube.com/watch?v=KbMx4McV8do

[SILA]

          หรือในเรื่อง ละครคน ป้าจุ๊ ก็รับบทเจ้าแม่ทีวีที่สง่างามน่าเกรงขาม มีเอกลักษณ์
เครื่องแต่งกายของป้าในเรื่องเป็นผ้าพาดไหล่ซ้ายติดเข็มกลัด

        


          นอกจากนี้ก็ยังมี รัตนาวดี ธรณีนี่นี้ใครครอง ฯ
และ      เรื่องสุดท้ายที่ประทับใจการแสดงของป้ามากๆ ก็คือ เส้นไหมสีเงิน ที่อาจารย์ได้กล่าวไว้แล้ว

[thapana]

ถามถึงครูล้วน ควันธรรมแล้ว ประวัติท่านหาได้ยากเอาการครับ ผมเลยขอเอามาจากบ้านคนรักสุนทราภรณ์ซะเลย แฮะๆ (พอดียังมีภารกิจการงานที่โรงเรียนอีกครับ เจียดเวลาหาความสุขสักนิด ชีวิตจะสดใส เลยแอบโพสต์ตอนกลางคืนนี่แหละครับ  )

อาจารย์ล้วน ควันธรรม เป็นบุตรคนโตของนายลายและนางเฟื่อง ควันธรรม เกิดที่ธนบุรี เมื่อวันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2455 มีพี่น้องร่วมมารดาเดียวกันและต่างมารดา รวมทั้งสิ้น 7 คน

การศึกษา ประถมต้นที่โรงเรียนวัดสะพานสูง ประถมปลายที่โรงเรียนอัสสัมชัญบางรัก ชั้นมัธยมที่โรงเรียนเซนต์คาเบรียล

ชีวิตครอบครัว ได้ทำการสมรสกับ คุณนันทา พันธุ์พฤกษ์ บุตรีขุนจำรูญภักดี และนางตุ๊กตา พันธุ์พฤกษ์ เมื่อ พ.ศ.2499 มีบุตรธิดา รวมทั้งสิ้น 6 คน

ประวัติการทำงาน
- รับราชการกรมฝิ่น (กรมสรรพสามิต)
- รับราชการกรมโฆษณาการ (กรมประชาสัมพันธ์)
- กองดุริยางค์ทหารอากาศ
- และ ทำงานส่วนตัว สอนหนังสือ และประพันธ์เพลง จัดรายการวิทยุ-ทีวี ตลอดมาจนกระทั่งถึงแก่กรรม

อาจารย์ล้วน ควันธรรม เป็นบุตรคนโต คุณพ่อรับราชการอยู่กรมฝิ่นในสมัยนั้น เมื่อคุณแม่ถึงแก่กรรม เมื่ออาจารย์ล้วนอายุได้ 11 ปี เนื่องจากมีนิสัยเป็นคนอยู่ไม่สุข ชอบคิดค้นคว้า วัยรุ่นเป็นนักมวยด้วยความจำเป็น เพราะถูกรังแก มีพลอากาศเอกบุญชู จันทรุเบกษา เป็นเพื่อนคู่หู ผลัดกันเป็นพี่เลี้ยงสมัยชกมวย ถ้าชนะได้รางวัลมาก็จะนำเงินมาซื้อของเลี้ยงเด็กๆ แล้วจึงหันมาร้องเพลง ถ้าร้องเพลงได้เงินมาก็จะนำมาเลี้ยงเพื่อนฝูงและเด็กๆ ชีวิตรักก็ธรรมดาๆ ประสาคนหนุ่มสมัยโน้น ด้วยความน้อยใจในผู้หญิง จึงเอาความนั้นมาผูกเป็นเพลง แต่มิใช่ดังข่าวที่เขาร่ำลือกันว่า รักกับคุณจุรี อุทัยกร ซึ่งเป็นเรื่องตรงกันข้ามขาวกับดำเลยทีเดียว รับราชการมาก็หลายที่ ร้องเพลงประกวดได้รางวัลหลายแห่ง เป็นคนปากร้ายแต่ใจดี โอบอ้อมอารี รักพวกพ้อง เรื่องชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์เป็นเรื่องใหญ่ ใครๆ ชอบล้อว่าขวาจัด อยู่กับเด็กๆ ตลอดมา รับเลี้ยงเด็กยากจน เด็กกำพร้าขาดผู้ปกครอง ด้วยความใจดีนี่แหละ ทำให้คุณล้วนและครอบครัวลำบาก ยากจน เพราะถ้าใครมาขอให้ช่วยเรื่องใดคุณล้วนจะช่วยทันทีหลายต่อหลายราย เพราะความใจดีนี่แหละ จึงเป็นเรื่องที่ต้องทุกข์ใจมาตลอดและมีโรคหัวใจติดตัว

อาจารย์ล้วน ควันธรรม มีชีวิตอยู่ท่ามกลางการต่อสู้ แม้นว่าจะมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ท่านก็ยังคงดิ้นรนต่อสู้อยู่เสมอ บทเพลงและเสียงเสน่ห์ก้องกังวานทั่วประเทศ แต่หากเบื้องหลังชีวิตของท่าน น่าเห็นอกเห็นใจยิ่งนัก ใครๆ ก็ชอบเสียงของท่าน ครั้งหนึ่งเราเคยได้ยินเสียงของท่าน ดินแดนแห่งดอกบัวงาม … พอย่างเข้าเขตหน้าหนาว ลมหนาวก็โชยพัดกระหน่ำ … แหวนที่เคยประดับนิ้วก้อย … และบางซื่อมันไม่ซื่อเหมือนบาง ฉันคิดถึงนางแล้วต้องร้องไห้ …

สนใจวิชาดนตรีตั้งแต่เป็นเด็กนักเรียน เริ่มด้วยหีบเพลงปากซึ่งบรรเลงได้ดีมากสมัยที่คณะละคร "จันทโรภาส" ของ "พรานบูรพ์" กำลังรุ่งโรจน์ชอบติดตามไปหัดร้องเพลงข้างๆ หลืบ เมื่อภาพยนตร์พูดเสียงในฟิล์มเรื่องแรกเข้าฉายเมืองไทย - ริโอริต้า - มีคนนิยมร้องเพลงฝรั่งกันมาก จึงได้ซื้อแผ่นเสียงของนักร้องมีชื่อมาฝึกฝน เช่น คิด เพาเวล , จอน โบลท์ และ ลอเรนซ์ ทิเบต ระยะต่อมาท่านนิยมเสียงเทนเน่อร์ ของ เนลสัน เอดดี้ ฝึกจากเพลง Rose Mary จนกระทั่ง ล้วน ควันธรรม ได้ฉายาว่า " เนลสัน เอดดี้ " เมืองไทย และต่อมาได้ศึกษาการเรียนโน้ตสากลจาก " ครูสริ ยงยุทธ " เพลงแรกที่แต่งชื่อเพลง " วิมานในฝัน " เมื่อ พ.ศ. 2477 ตั้งแต่นั้นเรื่อยมาเป็นเวลา 32 ปี ท่านได้แต่งเพลงทั้งคำร้องและทำนองประมาณ 300 เพลง สำหรับเพลงที่ท่านแต่งคำร้องเข้ากับทำนองเพลงสากลประมาณ 30-40 เพลง

เมื่อราว พ.ศ.2482 กรมโฆษณาการได้รับสมัครนักร้อง ท่านได้ยื่นใบสมัครด้วยคนหนึ่งปรากฏว่า " สอบได้ " นักร้องยุคแรกนั้นคือ รุจี อุทัยกร , มัณฑนา โมรากุล และ ล้วน ควันธรรม คนริเริ่มตั้งวงดนตรีกรมโฆษณาการ คือ หลวงสุขุม นัยประดิษฐ์ สมัยคุณวิลาศ โอสถานนท์ เป็นอธิบดี ก่อนเข้าทำงานกรมโฆษณาการได้รู้จักกับ ร.ท.ประสิทธิ์ ยังปรีดา ร.น. และ ร.ท.เขียน ธีมากร ซึ่งแนะนำให้ท่านเข้าไปร้องเพลงที่วิทยุศาลาแดง หรือ 7 พี.เจ.

หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้ไม่กี่ปี ท่านก็ได้ตัดสินใจลาออกจากราชการนักร้อง นักแต่งเพลงโดยจัดวงดนตรีให้ชื่อว่า CHAMBER MUSIC ใช้นักดนตรี 4 คน แสดงครั้งแรกที่ศาลาเฉลิมกรุง และตระเวนเล่นดนตรีที่วิกชั้น 1 อื่นๆ อีกประมาณ 4 ปี สมัยนั้นมีคู่แข่งสำคัญคือ "วงดุริยะโยธิน"

ระหว่างที่ทำงานอยู่กรมโฆษณาการ ได้แต่งละครวิทยุ 30-40 เรื่อง เพลงที่เด่นในยุคนั้นมีอยู่ด้วยกันหลายเพลง เช่น แหวนประดับก้อย , คำปฏิญาณ , เสียงกระซิบสั่ง , ค่ำแล้วในฤดูหนาว , ผีเสื้อกับดอกไม้ , เพลินเพลงเช้า , ระกำดวงจิต และ ใจเป็นห่วง ฯลฯ

นอกจากเรื่องที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้นนั้น สิ่งหนึ่งที่ไม่ควรจะลืมท่าน คือ ท่านเป็นผู้ให้กำเนิดจังหวะเพลง " ตะลุงเทมโป้ " โดยใช้ลีลาการเชิดหนังตะลุงของชาวใต้ให้เข้ากับจังหวะเพลงสากล ปรากฏว่า " ตะลุงเทมโป้ " ครื้นเครงดี และสร้างเพลงมาร์ช " ปฐพีไทย " จากคำปราศรัยของจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ฟังแล้วขนลุกขนพองด้วยเพลงเลือดแห่งความรักชาติ

ชื่อเสียงของ " ล้วน ควันธรรม " ยังไม่ตาย … บทเพลง ท่วงทำนอง และเสียงอันเป็นเสน่ห์ของท่าน ยังคงเป็น "อมตะ" และนิรันดร มัจจุราชไม่เว้นใครทั้งนั้น 27 มกราคม 2522 ท่านจึงจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ...



แหวนที่เคยประดับนิ้วก้อย... เพราะมากครับเพลงนี้



ผีเสื้อกับดอกไม้ อีกเพลงที่เป็นเหมือนลายเซ็นของครูล้วนครับ

[thapana]

อีกท่านหนึ่งที่เป็นดาวเสียงเพลงไทยเดิมที่หาตัวจับได้ยากครับ...ครูสุดจิตต์ ดุริยประณีต ครับ

ครูสุดจิตต์ ดุริยประณีต อนันตกุล  ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (คีตศิลป์) พุทธศักราช  ๒๕๓๖ เกิดเมื่อวันที่ ๑๖ กรกฎาคม ๒๔๗๑ เป็นผู้ที่เติบโตมาจากเชื้อสายของนักร้องและนักดนตรีไทย โดยแสดงดนตรีไทยได้รอบวงเมื่ออายุ ๘ ขวบ  ชนะการประกวดขับร้องเพลงไทยและเป็นนักร้องประจำวงดุริยประณีต ผลงานครูสุดจิตต์ ดุริยประณีต อนันตกุล เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาและแพร่หลายเป็นที่นิยมทั่วไป ได้รับเชิญให้เป็นผู้สอนขับร้องเพลงไทยและดนตรีไทยกับครู อาจารย์ นิสิต นักศึกษา ในโรงเรียน สถาบันการศึกษาต่าง ๆ อีกทั้งยังเป็นครูสอนขับร้องและดนตรีไทยให้แก่สถาบันการศึกษา การบริการและเผยแพร่ความรู้การจัดรายการเพลงไทย เป็นผู้ริเริ่มจัดทำภาพโทรทัศน์ละครดึกดำบรรพ์ เพื่อเป็นต้นแบบของละครดึกดำบรรพ์ต่อไป

นับได้ว่า ครูสุดจิตต์ ดุริยประณีต อนันตกุล เป็นผู้ทรงคุณวุฒิที่มีความรู้ ความสามารถ และประสบการณ์ทางด้านดนตรีไทยเป็นอย่างยิ่ง  และเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในวงการดนตรีไทย ทั้งเป็นผู้ที่มีจิตใจเมตตาปราณีต่อทุกคนที่มาขอความช่วยเหลือ เผยแพร่ความรู้เป็นที่ยกย่องนับถือในวงการดนตรีไทย ทั้งยังทำคุณประโยชน์ให้กับวงการเพลงไทยอย่างมาก เป็นสมบัติสืบทอดไปยังชนรุ่นหลังสืบไป จึงได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (คีตศิลป์) พุทธศักราช ๒๕๓๖



หุ่นกระบอก จากเรื่องพระอภัยมณีครับ

"พระโหยหวนควรญเพลงวังเวงจิต   ให้คนคิดถึงถิ่นถวิลหวัง
ว่าจากเรือนเหมือนนกมาจากรัง   อยู่ข้างหลังก็จะแลชะแง้คอย
ถึงยามค่ำร่ำฆ้องจะร้องไห้   ร่ำพิไรรัญจวนหวนละห้อย
โอ้ยามดึกดาวเคลื่อนเดือนก็คล้อย    น้ำค้างย้อยเย็นฉ่ำอยู่วังเวง"

[เทาชมพู]

ขอรำลึกถึงเพลงของคุณครูล้วน อีกหลายเพลง  เช่น ค่ำแล้วในฤดูหนาว   ได้บรรยากาศครั้งกรุงเทพยังมีฤดูหนาว  ใครจะเชื่อว่า  ครั้งหนึ่งกรุงเทพเคยหนาวขนาดชาวกรุงต้องสวมเสื้อกันหนาว เดินกันริมถนนตัวสั่นงันงกทีเดียว




เพลงบางปู (สะพานสุขใจ)

[เทาชมพู]

รำลึกถึงครูสุดจิตต์  ด้วยเพลง

นกขมิ้น



เขมรเอวบาง

[เทาชมพู]

      ดาวเสียงดวงนี้  เป็นศิลปินเพลงพื้นบ้าน ลำตัด    ชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วประเทศ  จนได้รับการเชิดชูเกียรติเป็น ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (เพลงพื้นบ้าน) ประจำปี 2531
     ครูหวังเต๊ะ มีชื่อจริงคือ หวังดี นิมา เกิดเดือนมีนาคม พ.ศ. 2468 ที่จังหวัดปทุมธานี เป็นชาวมุสลิม เป็นศิลปินเพลงพื้นบ้านที่มีความเชี่ยวชาญเพลงลำตัดเป็นพิเศษ ได้ตั้งคณะลำตัดชื่อ “คณะหวังเต๊ะ” รับงานแสดงมานานกว่า 40 ปี จนชื่อ หวังเต๊ะ กลายเป็นสัญลักษณ์ของลำตัด เป็นศิลปินผู้สร้างสรรค์และสืบทอดการแสดงพื้นบ้านได้อย่างน่าภาคภูมิใจ
     ท่านมีความสามารถมีปฏิภาณไหวพริบ มีคารมคมคาย สามารถด้นกลอนสดและแต่งคำร้องได้อย่างยอดเยี่ยมโดยจะเน้นในด้านสุนทรียภาพ ความไพเราะงดงามทางภาษา ท่านใช้ความสามารถและศิลปะการแสดงประกอบสัมมาชีพอย่างซื่อสัตย์มาโดยตลอด ท่านมีความมุ่งมั่นที่จะอนุรักษ์ ถ่ายทอด เผยแพร่ศิลปะการแสดงลำตัดแก่อนุชนรุ่นหลัง เพื่อเป็นการสืบสานมรดกไทยไว้เป็นเอกลักษณ์ของชาติสืบไป

    ในบั้นปลายชีวิต ครูหวังเต๊ะป่วยเป็นโรคมะเร็งตับ ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2554 ได้เข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์ จนกระทั่งถึงวันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2555 ก็ถึงแก่กรรม สิริอายุได้ 87 ปี

   

[เทาชมพู]

 

[เทาชมพู]

ย้ายไปกระทู้นี้แล้วค่ะ

รำลึกถึงดาวเสียงต่างชาติต่างภาษาที่ดับแสงไปแล้ว

[นางมารน้อย]

ชอบเพลงเก่าๆมากค่ะ มีความงดงามทางภาษาอย่างที่เพลงปัจจุบันหาฟังไม่ไ้ด้อีกแล้ว

[เทาชมพู]

รำลึกถึงพัชรา แวงวรรณ ผู้จากไปก่อนวัยอันควร

พัชรา แวงวรรณ (พ.ศ. 2507-2555) เคยเป็นนักร้องนำของวง "โอเวชั่น" (Ovation) วงนี้เคยมีผลงานในช่วง พ.ศ. 2525 - 2532 กับสังกัดนิธิทัศน์ โปรโมชั่น
เพลงชื่อ "กล้ำกลืน"  เธอแต่งเอง

[เทาชมพู]

เมื่ออำลาวงการเพลง พัชราเดินทางไปพำนักอยู่ในคาลิฟอร์เนีย  สหรัฐอเมริกา   ยึดอาชีพร้องเพลงตามร้านอาหาร และเป็นผู้ดูแลผู้สูงอายุ เป็นเวลา 10 กว่าปี  จนกระทั่งเสียชีวิตเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2555 ที่เมืองริเวอร์ไซด์ ลอสแอนเจลิส  เจ้าหน้าที่ตำรวจสหรัฐฯ สรุปผลว่าเป็นการฆ่าตัวตาย

ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของเธอทางประเทศไทยด้วยค่ะ

[เทาชมพู]

จากอัลบั้มเดี่ยวชุดแรกของพัชรา แวงวรรณ  ทุยใจดำ

[เทาชมพู]

เพลงจากอัลบั้มชุดสุดท้ายของพัชรา   เพลง "ขอให้โชคดี" เธอแต่งเนื้อร้องเอง

[ภูริทัต]

ขอเข้าหีองนี้มาฟังเพลงจากดาวเสียงที่ล่วงลับไปแล้ว
พาลให้นึกถึง นักประพันธ์เพลงอีกท่านหนึ่ง ที่ล่วงลับไปเมื่อหลายปี
จากการถูกฆาตกรรม  เพลงหลายเพลงของท่านยังเป็นที่รู้จักจวบจนปัจจุบัน
เนื้อเพลงของท่านจะมีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร สำนวนสละสลวย
ปนเสียดสีในตัวได้อย่างแยบยล  มีการเปรียบเทียบ หักมุมเหมือนได้อ่านหนังสือที่สนุกๆเล่มหนึ่ง
น่าเสียดายที่ไม่ค่อยมีใครกล่าวถึงท่านเท่าไร คดีก็ถูกลืมเลือนไป หาตัวฆาตกรไม่ได้
ผมรักและซื่นชม ผลงานของท่านจวบจนวันนี้