ขึ้น Estes Park เขาค้อมะริกัน

[เทาชมพู]

วันนี้ว่าง พยากรณ์อากาศบอกว่าช่วงบ่ายฝนจะตกบนภูเขา    ประกอบกับไฟป่าบนภูเขาลดน้อยลงไปมากแล้ว    ก็เลยตัดสินใจขึ้นไปเที่ยวบนเทือกเขาร็อคกี้  เลี้ยวไปอีกทางที่จะไม่ต้องเผชิญหน้ากับไฟ
วนอุทยานที่ใกล้ๆอีกแห่งหนึ่ง ขับรถประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงเชิงเขา มีชื่อว่า Estes National Park   เคยมาหลายหนแล้ว แต่ยังไม่เคยพาชาวเรือนไทยเที่ยว

วันนี้ขอนำเที่ยวด้วยภาพค่ะ
เมฆฝนย้อยลงมารวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับควันไฟบนภูเขา  มองเห็นยาก  ก็เลยขีดวงกลมสีแดงไว้ให้ดู
นั่นคือควันจากไฟป่ายังลอยขึ้นมา กลืนหายไปในเมฆฝน

[เทาชมพู]

ใครที่ชอบไปเที่ยวภูเขา โดยเฉพาะขุนเขากว้างใหญ่รายรอบ  มีเส้นทางให้รถขับวกวน ไต่ระดับขึ้นไปสู่ที่สูงอย่างเขาค้อ  น่าจะชอบ Estes Park    ค่ะ
เมื่อไปเที่ยวเขาค้อครั้งแรก    พบว่ามีอะไรหลายอย่างชวนให้นึกถึง Estes Park  เพียงแต่ว่าในอเมริกา พื้นที่อะไรๆของเขาก็ใหญ่โตมโหฬารทั้งนั้น       ดังนั้นถ้าจะเทียบกัน ก็เหมือนพระอินทร์ใช้ทิพยเนตรซูมเข้าไปที่เขาค้อ   แล้วขยายขนาดขึ้นไปสัก  20 เท่า  พร้อมกับเติมรายละเอียดต่างๆลงไปให้เต็มพื้นที่    ออกมาเป็น Estes    Park

[เทาชมพู]

ถนนก็เริ่มสูงขึ้นไปเรื่อยๆ
มองภูมิประเทศซ้ายขวาตรงถนนส่วนนี้แล้ว  สงสัยว่าเขาฝานส่วนหนึ่งของภูเขาออกเป็น 2 ซีก  แล้วตัดถนนเข้าไประหว่างกลางหรือเปล่า

[NAVARAT.C]

^
ใช่แล้วครับ

ต้องระเบิดหินออก เปิดช่องเพื่อสร้างถนนเช่นนี้

[เทาชมพู]

ในที่สุด ก็เดาถูกหนึ่งเรื่อง

[เทาชมพู]

เส้นทางการระเบิดหินยาวหลายกิโลเมตร  คงจะเห็นว่าเดี๋ยวถนนก็เลียบซ้าย เดี๋ยวก็เลียบขวา   

[เทาชมพู]

มีเรื่องน่าเสียดายอยู่เรื่องหนึ่ง เมื่อโผล่ขึ้นไปเห็นภูเขาบางลูกของ Estes  พบว่ามีลักษณะราวกับห่านทองคำถูกถอนขนจนเหลือหรอมแหรมอย่างในภาพนี้
ในฤดูร้อน  ภูเขาแบบนี้มีสนสีเขียวชอุ่มพุ่มไสวปกคลุมทั้งภูเขา เหมือนด้านขวาของภาพ   สวยงามมาก     แต่ปีนี้  อากาศแปรปรวนหนาวน้อยกว่าทุกปี  ทำให้แมลงชนิดหนึ่ง เห็นบอกว่าเป็นตัวด้วง แต่ไม่รู้ว่าด้วงพันธุ์อะไรรอดมาได้ไม่ยักตาย  มันก็เลยแพร่พันธุ์มาอาละวาดกัดกินต้นสนตายไปมากมายก่ายกอง   ทำเอาเขาค้อกลายเป็นเขาเรื้อนไปอย่างน่าเสียดาย

[เทาชมพู]

แต่ภูเขาส่วนที่ยังรอดอยู่ ก็เขียวสดใสตามฤดูกาล อย่างในภาพนี้   
ส่วนที่สวยที่สุดในสายตาดิฉันก็คือลำธารที่ไหลรินเลียบถนนตลอดตั้งแต่ยอดเขาจดตีนเขา     มันเป็นเส้นทางหิมะละลายที่กลายเป็นลำธารตกปลาสวยที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศ     มีกระแสน้ำใสเป็นประกาย ไหลแรงผ่านแก่งหินมากบ้างน้อยบ้างตลอดสาย    บางตอนก็มีนักตกปลาสวมรองเท้าบู๊ตยาวสูงเลยเข่าไปยืนแช่น้ำ  เพื่อตกปลาเทร้าต์อยู่  (เสียดายถ่ายรูปไม่ทัน เพราะรถวิ่ง)

[เทาชมพู]

การถ่ายรูปลำธาร ไม่ใช่ถ่ายกันง่ายๆ แค่อยากแวะจอดรถข้างทางตรงไหนก็จอดได้อย่างบ้านเรา   เขาจะทำชานพักรถ ให้แวะจอดชมวิวได้เป็นระยะๆ ห่างกันพอสมควร      ถ้าเจอ ถึงจะลงไปยืดแข้งยืดขาถ่ายรูปได้

[เทาชมพู]

ในที่สุด เราก็มาถึงเมืองกลางหุบเขา คือ Estes  Park  เป็นแหล่งรวมของร้านรวงขายสินค้าของที่ระลึก กับร้านอาหาร   
นักท่องเที่ยวแวะพักกินมื้อกลางวันที่นี่

[เทาชมพู]

ที่นี่้ อาหารการกินไม่ได้มีให้กินสะดวกง่ายดายอย่างบ้านเรา     เพราะฉะนั้นก็อย่าหวังว่าถ้าขึ้นไป Estes National Park แล้วจะมีเพิงส้มตำไก่ย่าง หรือเพิงก๋วยเตี๋ยวให้กินได้ตามทางอย่างเขาค้อ    ตลอดวนอุทยานอันกว้างใหญ่นั้น    มีแต่หญ้าให้บรรดาสัตว์ทั้งหลายได้เล็มกัน  ส่วนมนุษย์ต้องอดตลอดทาง

ฝรั่งเขาจัดแหล่งให้แวะกินเป็นที่เป็นทางอย่างเมืองนี้     ใครอยากเข้าร้านอาหาร ร้านขายของ และซูเปอร์ ก็เลือกได้ตามใจชอบ

[เทาชมพู]

พอขับรถสูงขึ้นไปเรื่อยๆ   ก็มองเห็นป่าที่ถูกด้วงโจมตี    ต้นไม้ยืนตายเป็นสีน้ำตาลกรอบเกรียมไปทั้งต้น แทรกอยู่กับต้นที่ยังอยู่รอดปลอดภัย

[เทาชมพู]

ถ่ายใกล้ๆจากต้นที่ยืนกรอบเกรียมอยู่ริมถนนมาให้ดู   เผื่อจะมีใครทราบบ้างว่าด้วงพวกนี้คืออะไร  ทางการเขาต้องตัดต้นไม้ทิ้ง แต่ต้นไหนยังไม่ถึงคิวก็ยืนตายซากอยู่แบบนี้

เมื่อ 3 ปีก่อนไปเที่ยวเยลโลสโตนกัน   ก็พบว่าต้นไม้ในนั้นตายกันไปเยอะมาก  คล้ายๆแบบนี้   ข่าวว่าเจอโรคเข้าเหมือนกัน

[เทาชมพู]

เส้นทางค่อยๆพาเราสูงขึ้นมาเรื่อยๆอย่างนุ่มนวล  ไม่มีโค้งหักข้อศอกหวาดเสียว   เส้นทางทอดยาวขับง่ายมาก   กว่าจะรู้ตัวก็ไต่ระดับขึ้นมา มองเห็นยอดเขาถัดไปอยู่ระดับเดียวกับถนนของเราแล้ว

[เทาชมพู]

ตรงนี้เป็นจุดที่ใครขับรถขึ้นมาถึง ก็มักจะแวะจอดเพื่อถ่ายรูปหุบเขา  เป็นภาพพาโนราม่า
วันนี้ฟ้ามีเมฆครึ้ม เลยมัวไปหน่อยค่ะ   แต่วันที่แดดดี ฟ้าใส  ภาพตรงนี้จะทำให้หลงนึกไปว่าหรือเรากำลังอยู่ในฉากหนัง
มันกว้างใหญ่ไพศาลและงามตาเสียจนไม่อยากเชื่อว่า พระเจ้าไม่ได้สร้างภาพโฟโต้ช็อปไว้หลอกตาเรา