เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว คุณสุจิตต์ วงษ์เทศ เขียนเรื่อง
ส้วม"ไทย" สะอาด ชาติ "ไทย" เจริญ-ไชโย?
ลงนสพ.มติชน ครับ
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1339484318&grpid=&catid=19&subcatid=1904 บางส่วนเล่าเรื่อง ส้วมเมื่อ 50 ปีที่แล้ว เท่าที่คนกรุงเทพฯรู้จักดี ส้วมสาธารณะจะมี 3 แห่ง คือ
1.สามเหลี่ยมสนามหลวง เยื้องประตูวิเศษไชยศรี หน้ากรมศิลปากร 2.หลังแม่พระธรณี เชิงสะพานผ่านพิภพลีลา
ริมคลองหลอด 3.แยกวังสราญรมย์ ตรงข้ามกรมการรักษาดินแดน เยื้องวัดโพธิ์ ท้ายวังหลวง
ชนบทบางแห่งทั้งตลาดจีนมี "เว็ด" เสมือนส้วมรวมแห่งเดียว (แบบเจ๊กจีน) สร้างด้วยไม้
เป็นโรงใต้ถุนสูงริมแอ่ง, บึง, หนองน้ำ, หรือริมแม่น้ำลำคลอง ด้านหน้าเปิดโล่ง ไม่มีประตูหน้าต่าง
มีร่องขี้เยี่ยว มีแผ่นไม้กั้นหน้าครึ่งหนึ่งและกั้นข้างเป็นคอกๆ ยื่นหน้าคุยกันสะดวกขณะขี้เยี่ยว แล้วมองเห็น
ก้อนขี้หล่นใต้ถุนลงดินลงน้ำด้วย
คำว่า เว็ด แผลงจากบาลีว่า เวจ มาจาก วจฺจ แปลว่าที่ขี้ ที่ถ่ายอุจจาระ ภาษาปากชาวบ้านเรียก เว็ดขี้
เมื่อไม่มีส้วมสาธารณะ คนทั่วไปเมื่อถึงยามคับขันทั้งหญิงชายก็อาศัยร้านอาหาร, ร้านกาแฟ, วัดวาอาราม,
สถานที่ราชการ, ฯลฯ ปั๊มน้ำมันมีบ้าง ไม่ทุกปั๊ม และไม่บริการทั่วไป
ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นส้วมไม่สะอาด
แต่ที่ไม่สะอาดโคตรๆ จนลือโลดไปทั่วโลก คือ "ส้วมมิวเซียม" อยู่ใน "วังหน้า" พิพิธภัณฑสถาน
แห่งชาติพระนคร ริมสนามหลวงด้านติด ม.ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ เป็นที่กล่าวขวัญสนั่นโลกโดยนักท่องเที่ยว
ชาวยุโรปและอเมริกา จนเกือบลงกินเนสส์บุ๊ก
ส้วมไทยเพิ่งสะอาดด้วยวัฒนธรรมท่องเที่ยว เพราะมีนักท่องเที่ยว "ฝรั่ง" จากตะวันตกมากขึ้น
ทำรายได้ดี จึงมีความกระตือรือร้นล้างส้วมสะอาดเพื่อต้อนรับฝรั่งนักท่องเที่ยว (ไม่เกี่ยวกับคนไม่ฝรั่ง เช่น
นักท่องเที่ยวจากตะวันออกกลาง, มาเลย์, ฯลฯ)
ส้วม เป็นคำลาว หมายถึง ห้องนอนของลูกสาว (ที่จะสืบตระกูลต่อไป ยุคเก่าๆ สืบตระกูลทาง
ลูกสาว ไม่ใช่ลูกชาย) ถือเป็นห้องมีผีเรือนคุ้มครอง ห้ามคนนอกตระกูลล่วงล้ำเข้าไป
คนไทยเมื่อรับวัฒนธรรมตะวันตก ก็รับ private room, bathroom มาใช้ด้วย แล้วถ่ายคำลาวมา
เรียกว่า ส้วม, ห้องส้วม ยุคหลังจึงเรียก ห้องน้ำ
ภาพประกอบบทความ