ขออนุญาตเรียนถามความรู้เรื่อง "วรรณกรรมจากทัณฑสถาน" ครับผม

[SILA]

เชิญคุณชูพงศ์อ่านเรื่องราวผู้เขียนกับผลงานจากคุกเล่มนี้ที่เว็บนิตยสาร สารคดี ครับ

                   พจนานุกรมชีวิต : สอ เสถบุตร

http://www.sarakadee.com/feature/2002/04/so_sethaputra.htm

               

[chupong]

กราบขอบพระคุณคุณหลวงเล็กเป็นอเนกครับที่เมตตาสรุปประเภทของวรรณกรรมจากทัณฑสถาน รวมถึงเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนของหนังสือ “คอมมิวนิสต์ลาดยาว” รวมถึงประวัติบางเสี้ยวส่วนของท่านจิตร ภูมิศักดิ์ ผมเรียนคุณหลวงแหละคุณเพ็ญชมพูตามตรงครับ ว่าตอนฟังหนังสือเสียงเรื่อง “ความเป็นมาของคำสยาม ไทย ลาว ฯ” ผมตื่นใจมากครับ ยังอุทานกับคุณน้าเลยว่า โอ้โห ท่านจิตรเอาหนังสืออ้างอิงมาจากไหนนะ เยอะจริงๆ ในห้องสมุดเรือนจำมีตำหรับตำราหายากๆมากมายขนาดนั้นเลยหรือ แล้วบางเล่มที่ไม่มีในเรือนจำ ใครส่งมาให้ท่านจิตร เสียดาย ถ้าท่านจิตรยังอยู่ ป่านนี้ก็อายุแปดสิบกว่าๆเอง ผมเชื่อว่าเราคงจะได้อ่านทัศนะของท่านท่ามกลางยุคประชาธิปไตยวิจลอย่างแน่นอนครับ

   เรียนคุณวันดีที่เคารพยิ่งครับ
   ผมอยากอ่านงานของท่านเทียนวรรณมาเนิ่นนานแล้ว แต่หาหนังสือไม่ได้เลย ก็คงต้องใช้วิธีคิดเดิมๆกระมังครับ คือถ้าบุญมา วาสนามีจะได้อ่าน สักวันก็คงพบ ตอนนี้ เสาะหาเรื่องใดได้ ก็อ่านรอไปเรื่อยๆก่อนครับ

   กราบขอบพระคุณคุณศิลาอย่างยิ่งยวดครับ สำหรับลิงค์สารคดีอันทรงค่า ชีวิตของท่าน ส. เศรษฐบุตร ผมจะเข้าไปค่อยๆอ่านเพื่อซึมซับแหละซึมซาบด้วยความตั้งใจครับ

   ขออนุญาตเรียนถามทุกๆท่านต่อครับ
   ผมทราบมาว่า ท่านศรีบูรพา ขณะต้องจองจำอยู่นั้น ได้เขียนบทกวีขนาดสั้นขึ้นชิ้นหนึ่ง ชื่อ “อาชญากรผู้ปล่อยนกพิราบ” เนื้อหาเป็นอย่างไรครับ ท่านที่เคยอ่าน หรือทราบแหล่งข้อมูล โปรดเอื้ออนุกูลผมด้วยเถิดครับ

[siamese]

หนังสือชื่อ Escape

เป็นหนังสือที่แฉชีวิตคุกไทยและการหลบหนีออกจากเรือนจำคลองเปรม โดยนาย เดวิด แมคมิลแลน นักโทษคดียาเสพติดรายใหญ่ของออสเตรเลีย ผู้ซึ่งถูกจับกุมได้ที่เยาวราชเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๘ ซึ่งก่อนหน้าที่จะมีการตัดสินคดีเพียงสามวัน นายเดวิดได้ตัดลูกกรงและใช้บันไดพาดกำแพงหนีออกมาใน พ.ศ. ๒๕๓๙ และใช้หนังสือเดินทางปลอมไปยังอังกฤษ และได้เขียนหนังสือ Escape และได้กลายเป็นบทภาพยนต์ในที่สุด

ที่มาหนังสือพิมพ์ M2F ฉบับวันพุธที่ ๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕

[Matoom]

นักเขียนที่ติดคุก และเขียนนิยายเกี่ยวกับคนคุกและอันธพาลยุคครองเมือง ได้อย่างเห็นภาพที่สุด คือ สุริยัน ศักดิ์ไธสง สำนวนและลีลาการเขียนดีมากครับ  เล่มที่น่าอ่าน คือ "เส้นทางมาเฟีย" "บันทึกเลือดจากลาดยาว" "ขังเดี่ยว" "บันทึกเถื่อน" ฯลฯ

อีกคน คือ พ.ต.ต.ประชา พูนวิวัฒน์ ซึ่งต้องโทษจำคุกตลอดชีวิต เล่ากันว่านิยายเล่มหลังๆ ก็เขียนตอนอยู่ในคุก ท่านตั้งชื่อนิยายบู๊ของท่านได้สะดุดหูสะดุดตามากครับ อย่างเช่น "เข็ดจริงๆ ให้ดิ้นตาย" "ก็ผมไม่มีทางเลือกนี่ครับ" "ผมไม่อยากเป็นพันโท" "ว่าจะไม่แล้วเชียวนา" "ใครเก่งกินข้า" "ทนอีกนิดเถอะน่า" นิยายของท่านอ่านแบบเอาสนุกน่ะครับ

และนิยายที่ได้รับการยกย่องว่าดีที่สุดในโลก คือ เรื่อง ดอนกิโฆเต้ แห่งลามันช่า ขุนนางต่ำศักดิ์นักฝัน  ซึ่งเขียนโดยนักประพันธ์ชาวสเปนชื่อ มีเกล เด เซร์บันเตส ซาเบดรา ก็เล่ากันว่าถูกเขียนขึ้นขณะที่ท่านอยู่ในคุก เล่มนี้ยังไงก็ต้องอ่านหรือฟังให้ได้สักหนึ่งครั้งครับ

[chupong]

กระผมขอขอบพระคุณคุณหนุ่มสยาม รวมทั้ง คุณ Matoomเป็นอย่างยิ่งครับ ที่กรุณาเพิ่มเติมวิทยาทาน
อีกไม่นาน มหกรรมหนังสือระดับชาติคงเริ่มขึ้นเหมือนทุกปี ผมจะลองตามหาหนังสือเหล่านี้ดูครับ