ไม่สบายเสียหลายวัน แถมยังมีเรื่องให้เหนื่อยเสียอีกหลายเรื่อง
พอหายเรื่อง กลับเข้าเรือนมา กระทู้ก็หล่นไปไกลลิบลับเสียแล้ว
กราบขอบพระคุณ อ.เทาชมพู เป็นอย่างสูงครับ
สำหรับเรื่องที่อาจารย์ได้เล่าเอาไว้...
โอกาสจะได้พูดคุยกับศิลปินผู้สร้างงานเช่นนี้มิใช่ของง่าย
หากใครคิดจะเดินหน้าบนถนนสายประวัติศาสตร์เครื่องแต่งกายต่อไป
เนื้อหาที่อาจารย์ฝากไว้ ก็เป็นของสำคัญไม่แพ้เนื้อความในสาส์นสมเด็จเลยทีเดียว
ผมขออนุญาตออกนอกเรื่อง ไปเล่าถึง 'ที่มา' ของชื่อกระทู้ก่อนนะครับ
ว่าทำไมต้อง 'เห็นรางรางพอยียวล'.... แน่ล่ะ หลายคนคงมองไปแล้ว
ว่าคนตั้งชื่อกระทู้คนนี้ 'ทะลึ่ง' (หรือถ้าไม่เกรงใจกันก็อาจจะใช้คำอื่น เช่น 'ลามก' หรือ 'หมกมุ่น' ก็คงจะได้)
เอาเถิด สิทธิในการประเมินค่าผู้อื่น เป็นของเจ้าของสมองแต่ละก้อน.. ผมมิว่าอะไร
ความคิดใครก็ความคิดเขา วัวของผมมิได้เข้าคอกท่านดอกขอรับ

กลับมาคุยกันเรื่องชื่อกระทู้ดีกว่า....
งานเขียนชิ้นนี้ ผมลองรวบรวมขึ้นเพื่อเป็นต้นร่างเนื้อหา
เกี่ยวกับเครื่องแต่งกายสมัยอยุธยาตอนปลายที่ตัวเองอยากทำอยู่
เหตุที่อยากทำ เพราะว่าหลายสิบปีที่ผ่านมา ผมยังไม่เคยเห็นใครฝากผลงานชนิดนี้ไว้ในแวดวงสังคมศาสตร์เลย
ที่จริง หลักฐานเครื่องแต่งกายสมัยอยุธยาตอนปลาย-ธนบุรี-รัตนโกสินทร์ตอนต้น
ล้วนแล้วแต่หลงเหลืออยู่ในสังคมรอบตัวของเราๆ ท่านๆ ด้วยกันทั้งนั้น...
ชั่วแต่ว่าใครจะหามันพบหรือไม่ก็สุดแท้แต่วิธีการหา และใช้หลักฐาน ของแต่ละคน...
แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ยังไม่เคยเห็นจะมีใครทำงานในเนื้อหาที่ว่านี้กันเสียที...
ภาพยนต์ที่ถ่ายทำกันแต่ละเรื่องก็เอาความเป็น 'ละคร' เข้าอ้าง
อ้างมากเสียจนถึงขั้นเพิกเฉยต่อการตรวจสอบความผิด-ถูกในเนื้อหา...
แน่ล่ะ... ในมุมหนึ่ง 'ชวา' ใน 'อิเหนา' และ 'ชาวบ้าน' ใน 'ขุนช้างขุนแผน' ก็เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน...
แต่ตราบใดที่ยังไม่เกิดการตรวจสอบ... ภาพยนต์อิงประวัติศาสตร์ไทยจะไปไกลเท่าภาพยนต์เกาหลีก็คงจะยากเต็มกลืน
สุดท้าย คนทั่วไปที่ยังไม่ทันคิดก็เผลอติดภาพละครมาใช้กับความเป็นจริง ตามไปด้วย...
ชุดหลักฐานทั้งหลายที่ผมลอง 'คลำหา' และ 'คว้า' มาให้ดูกัน...
เลยกลายเป็นของที่ผมมองไปทางไหนก็ได้แต่ 'เห็นรางรางพอยียวล' ทุกสิ่งอย่าง
ทั้งนั้นและทั้งนี้ ขอความกรุณาผู้อ่านแต่ละท่าน อย่าเพิ่งรีบเชื่อในสิ่งที่ผมเขียน
แต่ขอให้ท่านกรุณา 'อ่าน' และ 'คิดพิจารณา' ตามไปด้วยนะครับ
ในฐานะคนเขียนกระทู้ ขออนุญาตสัญญาว่าตัวเองจะ 'สันนิษฐาน' (ที่แปลว่าทึกทักเอา) ให้น้อยที่สุดก็แล้วกันนะครับ