ขออนุญาตเรียนเชิญทุกท่านเปิดบันทึกพฤษภาทมิฬ พ.ศ. ๒๕๓๕ ครับ

[เทาชมพู]

เข้ามารอฟังค่ะ

[paganini]

เหตุการณ์พฤษภาทมิฬ ตอนนั้นผมอยู่ประมาณปีสองมหาวิทยาลัยครับ  ช่วงนั้นยังเด็กและมีพลังงานเยอะ ก่อนนั้นติดตามข่าวการเมืองตลอดมา ตั้งแต่รัฐบาลน้าชาติ เหลิมดาวเทียมทะเลาะกับทหาร ไปเอามนูญ รูปขจรมาเอี่ยว จนไปถึงน้าชาติโดน บิ๊กเต้ จี้บนเครื่องบิน  โดยคีย์แมนก็คือบิ๊กตุ๋ย   พอเกิดการตระบัดสัตย์ "เสียสัตย์เพื่อชาติ" ของบิ๊กสุ ประชาชนก็รู้สึกเหมือนถูกหลอก

ทั้งๆที่ตอนเกิดการรัฐประหาร กพ 2534 ประชาชนไม่ได้ต่อต้านหรือสนับสนุนอะไรมากนัก ในยุคนั้นข่าวสารฉับไวทั่วถึงแล้วแต่ประชาชนอาจจะยังไม่สนใจเรื่องการเมืองมากเท่ายุคนี้ คนมองว่าเป็นเรื่องไกลตัว นักการเมืองทะเลาะกับทหารก็โดนจัดการเท่านั้นเอง  อีกทั้ง รฐบ น้าชาติมีชื่อเสียเยอะอยู่ รมต หลายคนพัวพันมัวหมองว่าคอรัปชั่น พอเกิด รปห  คนก็เลยเฉยๆ และคาดหวังว่า รสช จะนำมาซึ่งการเมืองที่สะอาดกว่าเดิม ยิ่งได้ นายอานันท์ ปันยารชุนผู้มีภาพลักษณ์ที่ดีมากมาเป็นนายกฯ คนก็คาดหวังมากกว่าเดิม

แต่การณ์กลับกลายเป็นว่าทหารกลุ่มนี้ก็กลับไปสมคบกับนักการเมืองกลุ่มเดิมที่อื้อฉาว ทำให้ผู้เฝ้าดูรู้สึกสิ้นหวัง  ยิ่งหนักเข้าไปอีกเมื่อบิ๊กสุที่กระมิดกระเมี้ยนอยากเป็นนายกฯขึ้นมา ความไม่พอใจก็ระเบิดสิครับความไม่พอใจ  ว่ากันว่าถ้าบิ๊กสุได้เป็นนายกอย่างราบรื่นปัจจุบันเราอาจจะอยู่ภายใต้การนำของตระกูลหรือวงศ์ญาติของบิ๊กสุอยู่เลย จินตนาการไปว่าถ้าสุลงจากเก้าอี้ ไม่เพื่อนเต้ ก็เพื่อนตุ๋ยจะมารับต่อ ถัดจากเต้ ตุ๋ย  ก็อาจจะเป็นบิ๊กหนุน(ชัยณรงค์) ที่เป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในยุคนั้น    เป็นการซ้ำรอยโมเดลการสืบทอดอำนาจของ สฤษดิ์ ถนอม ประภาส ณรงค์ เพียงแค่เปลี่ยนชื่อคนรับบทบาทเท่านั้น

คิดเล่นๆ ถ้าบิ๊กสุนั่งตำแหน่งนายกอย่างที่อยากเป็นตั้งแต่แรก คงไม่มีแรงต้านขนาดนี้ จำได้ว่าสมัยนั้นบิ๊กสุเนื้อหอมมาก รูปหล่อ ฉลาด พูดเก่ง ไหวพริบดี โต้ตอบกับนักข่าวมีแต่เสียงเฮฮาและรอยยิ้ม  แต่ดันขี้อาย แม้กระทั้งการทำ รปห ก็ขี่้อายไม่ยอมเป็นหัวหน้าแต่แรก ไปเชิดบิ๊กจ๊อดเสื้อคับมาเป็นหัวหน้า หรือบิ๊กสุแกถนัดอยู่เบื้องหลังอย่างเดียวก็ไม่รู้พอวันนึงอยากจะอยู่เบื้องหน้าก็โดนโห่เอา

[เทาชมพู]

20ปี พฤษภาทมิฬ   ชื่อนายทหารระดับบิ๊กที่คุณ paganini ทบทวนให้ฟัง ทำให้ความจำคืนกลับมาอีกครั้ง   สมัยนั้นชื่อเขาลงหนังสือพิมพ์ทุกวัน   เห็นหน้าทุกคืนตอนรายการข่าว
ผ่านไปสิบกว่าปี  เคยเห็นบิ๊กสุเดินขึ้นบันไดไปภัตตาคารในศูนย์การค้าแห่งหนึ่ง ตามลำพัง    ไม่มีนายทหารล้อมหน้าล้อมหลัง   บิ๊กจ๊อดอำลาไปอยู่อีกโลกหนึ่งหลายปีแล้ว เช่นเดียวกับคุณหญิงของท่าน ซึ่งดิฉันเคยเห็นมาตั้งแต่ตอนสาวๆก่อนเข้าคณะอักษรฯเสียอีก  เป็นผู้หญิงสวยที่สุดอีกคนหนึ่งเท่าที่เคยเห็นมา    เรียนจบแล้วมาเป็นผู้ประกาศข่าวขอช่อง 7 อยู่พักหนึ่งก่อนอำลาไปแต่งงาน
ส่วนบิ๊กตุ๋ยและบิ๊กหนุน มานึกชื่อออกก็ตอนอ่านค.ห.นี้ละค่ะ

[paganini]

สวัสดีครับท่านอาจารย์เทาชมพู

ตอนแรกผมว่าจะเขียนประสบการณ์การไปชุมนุมมา  เล่าไปได้ครึ่งหน้า มือไปกดผิดปุ่ม มันเปลี่ยนหน้าที่พิมพ์ยาวๆหายหมดเลย   เลยเปลี่ยนใจแทนที่จะเล่าเรื่องที่เจอมาเพราะมันนิดหน่อยไม่น่าสนใจก็กลายเป็นทบทวนภาพรวมการเมืองในสมัยนั้นไป

แต่เล่าอีกทีก็ได้ ตื่นมาเช้าๆจิตใจแจ่มใส เล่าไว้ในฐานะประจักษ์พยาน

ช่วงนั้นการที่ติดตามข่าวตลอด รวมไปถึงฉบับสัปดาห์วิจารณ์ของ มติชน สยามรัฐ และที่สำคัญคือ "อาทิตย์ - ข่าวพิเศษ" ที่เป็นนิตยสารการเมืองล้วนๆ
พอเขาเรียกชุมนุม ผมกับเพื่อนๆ ก็ไปกันไปฟังปราศัย ไปดูบรรยากาศรอบๆ ในบรรดาเพื่อนๆรู้สึกว่าผมสนใจการเมืองมากที่สุด แต่เพื่อนๆนักเรียนของผมคงอยากจะรู้อยากเห็นมั๊ง สมัยนั้นเยอะนะครับที่ไปเพราะอยากรู้อยากเห็น ไม่ได้ไปเพราะรู้สึกร่วมแต่แรก  นั่นเป็นเพราะข่าวสารไม่เข้าถึงง่ายแบบปัจจุบันแถมตอนนั้น รฐบ พยายามปิดหูปิดตา คนเลยยิ่งอยากรู้

ที่สำคัญคือคืนวันที่ 17 พค 35 ผมกับเพื่อนอีกสองคนไปค่ำๆแล้ว คนเยอะมาก เป็นม๊อบมือถือจริงๆเพราะมีทั้งอาเสี่ย อาซิ้ม อาเจ๊ ที่ถือมือถือมา แต่ละคนแต่งตัวดีๆดูภูมิฐาน  ที่แต่งตัวไม่ดีก็เยอะ เรียกว่ามีหลายระดับ จำได้ว่าพวกผมไปประจำอยู่แถวสะพานผ่านฟ้านั่นแหละครับ ตำแหน่งที่ผมอยู่น่าจะเป็นแถวๆหน้า สนง การบินไทย ถนนหลานหลวง ตอนนั้นคนออกันยาวไปตามถนนหลานหลวงไกลเลยครับ  ตอนดึกๆ เริ่มมีการปะทะกันที่แนวหน้า ผมเห็นรถปราศัยของ พลตรีจำลองวิ่งผ่านหน้าไปทางพระที่นั่งอนันต์ ที่ค่อนข้างขำก็คือ เวลาข้างหน้ามีเรื่องอะไรหน่อย เขาก็จะถอยครับ พอหน้าถอย หลังก็ถอยมากกว่า ไอ้ที่อยู่หลังสุดนี่วิ่งเลยครับ ไอ้พวกผมเห็นข้างหน้าวิ่งแตกฮือลงมาก็เลยต้องวิ่งตาม ไม่งั้นจะโดนเหยียบซะก่อน   เกิดยังงี้ สองสามครั้งก็กลายเป็นเรื่องขำขันไป   สมัยนั้นวิทยาการการชุมนุมยังไม่ได้รับการพัฒนาเหมือนสมัยนี้นะครับเลยไม่มีรถปราศํยที่สามารถควบคุมมวลชนได้เป็นจุดๆ  เรียกได้ว่าพวกเราอยู่ห่างไกลก็โดดเดี่ยวไม่มีคนนำ ยืนๆออๆกัน ฟังความเคลื่่อนไหวจากข้างหน้าอย่างเดียว  พอดึกๆเข้าไปอีก ผมก็จำไม่ได้ว่ากี่โมงเริ่มยิงกัน พวกเราเห็นเม็ดไฟ วิ่งขึ้นฟ้าเป็นสายๆอยู่ข้างหน้า  ก็ลูกปืนไงครับ ทหารเขายิงขู่ขึ้นฟ้า  คนก็เริ่มแตกฮือละครับ พวกกองหนุนอย่างผมก็เลยต้องหนีตามระเบียบ  ซึ่งก็ไปไม่ไกลจากตรงนั้น เพราะผมพักอยู่แถวซอยเพชรบุรี 5 (ที่ช่วงนี้เฮียชูแกมาทลายบ่อนนั่นเองครับ)

หลังจากวันที่ 17 หอพักของผมกลายเป็นที่ชุมนุมของเพื่อนๆไปเพราะบ้านเรือนร้านค้าปิดหมด ของกินหายากมากพึ่งพาแต่มาม่ากันอย่างเดียว เช้าวันที่ 18 จะไปมหาวิทยาลัยกัน เขาก็ปิดประตูใหญ่ไม่ให้เข้า ผมยังคิดเลยตอนนั้นว่าสงสัยเขาปิดมหาลัยอย่างจุฬา ธรรมศาสตร์เป็นปีแน่   เลยไม่ได้ไปไหนขลุกอยู่แต่ในห้อง ข่าวสารก็ถูกปิดหูปิดตาหมด กลางคืนน่ากลัวมากเพราะมีเสียงปืน มียิงกันตามถนน  ข่าวลือร้ายๆทั้งนั้น แถมมีใบปลิวว่าทหารฆ่าประชาชนไปแล้วเป็นหมื่น ฯลฯ จวบจนกระทั่งในหลวงทรงให้โอวาทแก่พลตรีจำลองและบิ๊กสุนั่นแหละ กรุงเทพถึงเริ่มจะปกติ
จำได้ว่า สนพ อาทิตย์ข่าวพิเศษ ออกเล่มพิเศษมาช่วงทีเกิดเหตุการณ์นั้น ลงภาพและข้อมูลที่หาไม่ได้จากสื่อทั่วๆไปที่ถูกอิทธิพลทหารครอบงำ  ผมก็อุตส่าห์ไปหาซื้อมาจนได้ น่าเสียดายมากๆตอนที่ย้ายหอพัก ผมจำเป็นต้องทิ้งพวกนิตยสารเหล่านี้ไปหมดเลย

[paganini]

อาจารยเทาชมพูครับ คุณหญิงของบิ๊กจ๊อด อาจารย์หมายถึง คุณหญิงอรชรหรือเปล่าครับ?  ผมนึกออกแต่หน้าคุณยุ้ย แต่จำไม่ได้ว่าคุณหญิงท่านสวยแค่ไหน

ส่วนความรู้สึกของผมสมัยนั้น ผมรู้สึกว่าบิ๊กตุ๋ย คือบุคคลที่น่ากลัวที่สุด น่าจะเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังทุกขั้นตอนตั้งแต่รัฐประหาร (ซึ่งผมอาจจะผิดก็ได้นะครับ) จำได้ว่าหลังรัฐประหาร คณะทหารไปเมืองจีน บิ๊กตุ๋ยได้รับคำชมจากผู้่นำจีนในยุคนั้น(ไม่แน่ใจว่าเป็นป๋าเติ๊งเสี่ยวผิงหรือปล่าว) ว่ากระทำการได้รวบรัดฉับไวดีมาก    แสดงว่าคีย์แมนที่แท้จริงน่าจะเป็นคนนี้

[เทาชมพู]

หมายถึงพันเอกหญิงคุณหญิงอรชร คงสมพงษ์ค่ะ 

ถ้ากดปุ่มผิด ข้อความหาย ให้กดย้อนกลับไปหน้าเดิมนะคะ  ข้อความจะกลับมาได้ค่ะ

[natadol]

จากวันที่17ที่เริ่มมีการสลายการชุมนุม ทางด้านตะวันออกของกรุงเทพ ตั้งแต่แยกรัชดาตัดไปหน้าราม กลุ่มนักศึกษาและมวลชนใด้นำถังแก๊สขาดใหญ่ 48กิโลกรัม ได้นำมาเรียงขวางถนนเส้นที่จะไปหน้าม.รามจนเต็มทั้งสองฝั่งถนน และกลุ่มผู้ชุมนุมบางส่วนที่ล่าถอยจาก ถ.ราชดำเนิน ก็ไปรวมตัวกันที่ ม.รามคำแหง โดยมีแกนนำคนสำคัญซึ่งขณะนั้นยังเป็นเพียงผู้ก่อตั้งพรรคศรัททราธรรม ก็คือ จตุพร พรหมพันธุ์ ที่เป็นแกนนำเสื้อแดง ณ ปัจจุบันนี้ แต่ไม่มีเหตุการปะทะบริเวณ ถ.รัชดา มีแต่เพียงการทุบกระจกและทำลายสิ่งของบริเวณห้างเซ็นทรัล หัวหมาก และ ห้างเวลโกล หัวหมาก บางส่วน แต่หลังจากที่มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าให้พลตรีจำลอง และบิ๊ก สุ เข้าเฦ้า เหตุการณ์ตึงเครียดบริเวณหน้ารามก็กลับสู่ภาวะปกติภายในเวลาไม่เกิน3ชั่วโมง เป็นเพราะพระบารมีของล้นเกล้าที่ทรงมาห้ามศึกได้ทันท่วงที มิฉะนั้น จุดต่อไปที่ทหารจะบุกก็คือ หน้ารามนั่นเองครับ

[samun007]

มีแต่เพียงการทุบกระจกและทำลายสิ่งของบริเวณห้างเซ็นทรัล หัวหมาก และ ห้างเวลโกล หัวหมาก บางส่วน

ห้างเวลโก้ ครับ ปัจจุบันกลายเป็น Major Holleywood สาขารามคำแหงครับ

[natadol]

เรื่องนี้ยังไม่จบง่ายๆนะครับ หลังจากที่พลเอกสุจินดา สละอำนาจแล้ว จะต้องมีการสรรหานายกคนใหม่ ซึ่งข่าวมาแรงว่าน่าจะเป็น พลอากาศเอก สมบุญ ระหงษ์ หัวหน้าพรรคชาติไทยในขณะนั้น เตรียมพร้อมรับบรมราชโองการแต่งตั้ง เป็นนายกรัฐมนตรี ถึงขั้นแต่งขุดรอถวายสัตย์ แต่ ขบวนรถของประธานสภากลับมุ่งตรงไปทางอื่นแทน เรื่องนี้ต้องผู้อาวุโสสูงๆมาเล่าถึงจะมันส์ สมัยนั้นผมก็เหมือนกับคุณpaganine คือ พร้อมลุยอย่างเดียว ช่วงนั้นผมอยู่หน้ารามครับ