สหาเหตุที่มีการพูดว่า "จำลองพาคนไปตาย" เนื่องจากการพักชุมชุมเป็นเวลา ๗ วัน และประกาศนัดชุมนุมใหญ่เปิดศึกแตกหัก ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๓๕ ตามการพาดหัวข่าวไทยรัฐ ฉบับที่ ๑๒๓๕๐ วันอังคารที่ ๑๒ พฤษภาคม ๒๕๓๕
ขอเห็นแย้ง ว่าอาจไม่เป็นดังที่คุณหนุ่มสยามว่า.............
เพราะในระหว่างการต่อสู้กับสุจินดา ยังไม่มีการแพ้/ชนะ และยังไม่มีการตายเกิดขึ้น แม้จะพักม็อบและสู้ใหม่
ที่สำคัญคือ..............ทหาร(ในยุคนั้น) ยังไม่ได้รับการพัฒนาความคิดทางการเมืองเท่ากับปัจจุบัน
พวกฉวยโอกาสจึงได้จังหวะ.....ฆ่าพลตรีจำลอง ทางการเมือง...............ด้วยข้อหา พาคนไปตาย หลังสถานการณ์พัฒนาไปสู่ความรุนแรงยิ่งขึ้น หลังรัฐบาลสุจินดาจับกุมพลตรีจำลองแล้ว
ทุกครั้งของการต่อสู้โดยสุจริตใจของประชาชน ผู้ฉวยโอกาสพร้อมที่จะฉกชิง/วิ่งราวและปล้นชัยชนะของประชาชนเสมอมา ไม่เคยเว้นแม้แต่ครั้งเดียว
เคยอ่านงานเขียนของเพื่อนท่านจำลอง เห็นบอกว่า เป็นแผนที่วางเอาไว้
เพื่อนคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน ท่านพัลลภ นั่นเอง ท่านพัลลภถึงกับบอก เมื่อข่าวกรองของท่านรายงานว่า ทหารจะมาจับตัวเพื่อนรักอย่างท่านจำลองว่า "เราชนะแล้ว !!!!"
สงครามกองโจรในลาว ได้เอามาใช้ก็งานนี้แล
ส่วนเหตุการณ์สมัยโน้น ทำให้ผมเก้อเป็นหนแรก กำลังออกจากบ้านจะไปเรียนหนังสือ(ทั้ง ๆ ที่เขาก็ยังยิงกันอยู่) ไปถึงปากซอยบ้าน คนขายปาท่องโก๋บอกว่า "เขาให้กลับบ้านนะหนู" ผมก็ไม่เชื่อ
จะให้เชื่อได้อย่างไร เพราะก่อนออกจากบ้าน ไม่เห็นมีข่าวอะไรเลย จนพ่อที่มาส่งบอกว่า ให้กลับบ้านก่อน ไว้ถ้าเป็นข่าวหลอกจะโดนครูทำโทษ(ครั้งแรกในชีวิต ที่จะโดนข้อหามาสาย หรือข้อหาขาดเรียน)
ก็ช่างมันเถอะ
สรุป กลับมาบ้าน เห็นข่าวเลยรอดตัวไป
คงไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด ที่ใครก็ตามหากเกาะติดหรือมีส่วนร่วมในการต่อสู้ของประชาชนมาก่อน สามารถวิเคราะห์ทิศทางการแพ้ชนะได้ถูกต้องจากปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น
ทันทีที่ฝ่ายกุมอำนาจรัฐ เริ่มทำร้ายประชาชน (ซึ่งเริ่มก่อนคุณจำลองถูกจับกุมหนึ่งวัน-มีประชาชนถูกเจ้าหน้าที่ทำร้าย หัวเแตกเลือดอาบ) หรือจับกุมแกนนำ......................สามารถประเมินได้ทันทีว่า สุจินดากำลังจะแพ้แน่นอน................
การสู้อำนาจรัฐเผด็จการ โดยที่ฝ่ายประชาชนมีอดีตนายทหารที่ผ่านสมรภูมิการวสู้รบ ในสงครามจริงๆมา ย่อมทำให้การต่อสู้นันมีทิศทาง ยุทธศาสตร์ ยุทธวิธี ที่ชัดเจนและได้ผลกว่าที่จะเป็นไปแบบไร้ทิศทาง
การสู้แบบมีการวางแผนล่วงหน้า ย่อมดีกว่า? หากใครก็ตามที่เดินตามคุณจำลองในการต่อสู้ครั้งนั้น ไม่รู้ล่วงหน้าว่าตนเองแต่ละคน มีสิทธิ์เป็นวีรชน(ตาย)ได้ทุกคน ก็ถือว่าเป็นละอ่อนมากๆ ไม่มีใครหลอกใครได้หรอก แต่ละคนสู้ด้วยจิตสำนึกของตนเองมากกว่า
พฤติกรรมของแต่ละคน สะท้อนจุดยืนของคนนั้นๆ จึงไม่แปลกที่ในที่สุด คุณจำลองจะถือว่าคุณวัลลพ คือคนที่เคยเป็นเพื่อน
นักเลงจริงเขาไม่ขายเพื่อนกันใช่ไหม?
