คำอวยพรของใคร โปรดบอกนาม

[luanglek]

อ่า...รับประทานโทษ....    ใต้เท้าเดินผ่านกระจกมาอีกคนหรือนี่

ระวังใต้เท้าจะถูกกระจกบาด

อ้อ  หามิได้  เดินผ่านคันฉ่องทองเหลืองขัดเงามาขอรับ
ใช้การได้ดีคือกัน

[luanglek]

วันนั้น  ผมไปทำราชการอยู่แถวๆ นั้น  เห็นหลังหมออยู่ไวๆ ก็เลยจำได้
ในช่วง ๒๔๖๙ ถึง ๒๔๗๕  บรรดาเจ้านายและขุนางผู้ลากมากดีทั้งหลาย
ได้เรียกคุณหญิงมาทำคลอดลูกหลานเหลนกันแทบจะทั่วทั้งพระนคร  

ไปทำราชการอะไรในเวลาดังกล่าว วานบอก 

ออกขุนก็มิใช่เจ้ากรมของข้าพเจ้า  ออกขุนจะมาไล่สอบสวนเอาความกับผมด้วยเหตุผลอันใด
แลก็ไม่มีเหตุอันใดที่ข้าพเจ้าจะต้องให้การแก่ออกขุน
หรือว่าออกขุนคิดจะก้าวก่ายกิจการต่างกรมกอง  มีความผิดนะ

[siamese]

วันนั้น  ผมไปทำราชการอยู่แถวๆ นั้น  เห็นหลังหมออยู่ไวๆ ก็เลยจำได้
ในช่วง ๒๔๖๙ ถึง ๒๔๗๕  บรรดาเจ้านายและขุนางผู้ลากมากดีทั้งหลาย
ได้เรียกคุณหญิงมาทำคลอดลูกหลานเหลนกันแทบจะทั่วทั้งพระนคร  

ไปทำราชการอะไรในเวลาดังกล่าว วานบอก 

ออกขุนก็มิใช่เจ้ากรมของข้าพเจ้า  ออกขุนจะมาไล่สอบสวนเอาความกับผมด้วยเหตุผลอันใด
แลก็ไม่มีเหตุอันใดที่ข้าพเจ้าจะต้องให้การแก่ออกขุน
หรือว่าออกขุนคิดจะก้าวก่ายกิจการต่างกรมกอง  มีความผิดนะ

ชะรอยตอบเยี่ยงนี้ คงหลบงานมาเดินเล่นเสียหรือเปล่าหาได้ความไม่ หามิได้ หากแต่เจอกันจักได้เปิดหมวก โชว์ตะพดทักทาย... ระวังคันฉ่อง ขึ้นคราบสนิมเขียวง่าย หมองไว ให้รีบกลับมาแต่โดยไว

[art47]

อ้ายเรามันผู้น้อย

จะมีแรงชักดึงออกขุน หลวงท่าน กลับมาสู่ยุคปัจจุบันนี้หรือไม่ ก็หาทราบได้

หรือจักต้องปล่อยให้ท่านผู้มีชื่อทั้งปวงนั้น

ใช้ชีวิตในอดีตอย่างแม่มณี

ด้วยการทุบคันฉ่องทองเหลืองขัดเงาใบนั้นดีกระมั้ง

(การนี้ สมประสงค์หลายฝ่ายนักแล)

 
 
 

[Wandee]

        "ข้าพเจ้าจำเรื่องสมัยเด็กได้เป็นตอน ๆ  ซึ่งไม่ติดต่อกันเลย        สิ่งที่จำได้คือว่าอยู่กับคุณย่า  

และท่านคงจะรักข้าพเจ้ามาก    เพราะท่านเมตตากรุณาตามใจทุกอย่าง


        จำได้ว่าครั้งหนึ่งข้าพเจ้านุ่งผ้าโจงกระเบนสีแดง   ใส่เสื้อนอกดุม ๕ เม็ดเข้าไปเฝ้าพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว

ไม่ทราบที่ไหน      แต่จำได้ว่า  ได้ท่องไปเสียหลายหนว่าถ้าไปถึงให้หมอบกราบแล้วทูลว่า  คุณย่าให้เอามาถวายทูลหม่อมอาว์

(คุณย่าท่านทำแป้งหินสำหรับผัดหน้ากับน้ำอบไทย)    ซึ่งคนไทยในสมัยนั้นใช้ผัดกันเมื่ออาบน้ำเสร็จแล้ว  เพราะจะทำให้

เย็นชื่นใจดี)


        เมื่อไปถึงข้าพเจ้าก็ได้กราบบังคมทูลดังที่ท่องไว้สำเร็จ      ยังจำได้ว่าทูลกระหม่อมอาว์รับสั่งว่า   ไปเรียนคุณย่าด้วยว่าอาว์คมไป

ข้าพเจ้ารู้สึกรักพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเหลือเกินนับแต่นั้นมา   เพราะท่านไม่ได้น่ากลัวเลยและทรงมีพระหากรุณา  เมตตาอย่างจริง ๆ"  

[Wandee]

สะกดผิดค่ะ   พระมหากรุณา







เรียนถามคุณหนุ่มสยาม

        การทักทายด้วยตะพด  ทำอย่างไรคะ

[siamese]

เรียนคุณวันดี

ให้ช่วยเบรกการลงข้อความเรื่องของหม่อมเจ้าไกรสิงห์ สักหน่อย ด้วยข้าพเจ้าตั้งใจเปิดกระทู้สนทนาให้กับหม่อมฯ อย่างเป็นเรื่องเป็นราวจะดีกว่าครับ ได้ข้อมูลมามากมาย ... หากแต่งงานต้องใช้ผ้ายาวหลายเมตรเตรียมไปร้านหม่อมฯ นะจ๊ะ...


ยุคหนึ่งไม้ตะพดเป็นของเล่นของชายชาวสยามครับ คิดประดิษฐ์ออกแบบให้มีรูปร่างแปลกตา ไว้อวด โก้ เก๋ มีการเลือกไม้ การเลือกความยาวโดยการกำมือต่อมือว่ายาวเท่าไร เป็นมงคล หรือเป็นโทษ

ทักทายกันคงอวดตัวไม้ตะพดกันมากกว่าที่เลือกจะแลกกันกำครับ 

[Wandee]

ฮ่ะ ๆ  ๆ  ...มีห้ามด้วยหรือนี่   ยังไม่ได้ทำพิธีมอบเลย  ว้า.......   มีคนเข้าแถวมายืมแล้วด้วย

ตกลงจ้ะ      ย่อความจบแล้วจ้ะ  ฮ่ะ ๆ  ๆ


อ่า...เรียกท่านชาย  หรือ ท่านไกรสิงห์จะดีกว่าไหม เพราะ  คำว่าหม่อมหมายถึงหลาย ๆ อย่างที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับ หม่อมเจ้าเลย


ไม้ตะพดก็ไม้ตะพด    เคยรู้จักไม้สามเหลี่ยมไหมคะ

แหมอาวุธประจำตัวถือมา  ใครจะแลกกันกำ   ไม่ใช่อิเหนานี่ตามหาญาติจากกริช



 


 

[luanglek]

ชะรอยตอบเยี่ยงนี้ คงหลบงานมาเดินเล่นเสียหรือเปล่าหาได้ความไม่ หามิได้
หากแต่เจอกันจักได้เปิดหมวก โชว์ตะพดทักทาย... ระวังคันฉ่อง ขึ้นคราบสนิมเขียวง่าย หมองไว ให้รีบกลับมาแต่โดยไว

คนรับใช้ที่บ้านยังขยันขันแข็งดี  หาได้ปล่อยปละให้สนิมขึ้นเกรอะกรังที่คันฉ่องไม่
ออกขุนไม่ควรเป็นห่วงในประเด็นนี้  ส่วนเรื่องหนีงานไปเดินเล่นนั้น  หามีไม่
งานราชการที่ทางลับและทางแจ้ง  หากว่าท่านอยากทราบเสียจนอดรนทนมิได้
ข้าพเจ้าก็ยินดีเล่าให้ฟัง  แต่พอเล่าจบเห็นจะต้องปลิดชีวิตออกขุน

อ้อ  ใส่หมวกบ่อยๆ นานๆ ระวังเกศาจะราโรยจนเห็นกลางกระหม่อมนะัท่าน
ส่วนไม้ตะพด  ก็เหน็บให้จงดี  เดี๋ยวพวกวิ่งราวมันฉกเอาไปแล้ววกกลับมาตีออกขุนเอาได้นะ

ส่วนพนายไม่ต้องเป็นห่วง  ทุบคันฉ่องนี้ ก็ไปออกคันฉ่องอื่นได้
แต่เกรงว่า  พนายจะพลอยได้ข้อหาติดตัวหลายกระทง  ทำให้เสียเวลาทำนุบำรุงสวนส้มแลนกเหล็ก

[lantum]

กราบสวัสดีท่านผู้รู้ทุกท่าน เป็นสมากชิกใหม่ วันแรกที่เจอเวปนี้ ตามอ่านกระทู้เพลินตั้งแต่ หัวค่ำยันตี1 สนุกและมีความสุขมากที่ได้อ่านเรื่องราวเก่าๆและประวัติศาสตร์ของไทย เพราะแต่เดิมก็ชอบหาซื้อหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์มาอ่านอยู่เสมอ
เห็นหนังสืออนุสรณ์ หม่อมเจ้าไกรสิงห์ วุฒิชัย ที่นำมาเป็นรางวัลแล้ว ใคร่อยากอ่านเหลือเกิน อยากทราบเรื่องเล่าทั้งหมด
ทำอย่างไรจะได้อ่านหรือได้ทราบงานเขียนทั้งหมดคะ คุณเจ้าของหนังสือจะกรุณาช่วยนำมาลงให้อ่านต่อจะได้หรือไม่คะ
ถ้าได้คงจะเป็นการแบ่งปันแก่ผู้อื่นอีกมากเลยคะ ยังไงก็จักขอบพระคุณล่วงหน้านะคะ......ลั่นทม คะ

[Wandee]

โอ!     กำลังนึกอยู่ว่าใครหนอนำกระทู้กลับมา    สวัสดีค่ะคุณลั่นทม  ขอให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะคะ

เข้าใจว่า คุณณลเตรียมจะขยายความแล้วค่ะ  และมีรูปมากมาย

การนำเรื่องที่คัดย่อมาเล่าก็เพราะอยากเล่าเรื่องที่น่าสนใจ  พอเป็นแนวทางให้สหายออกตามหาอ่านกันเอง

ประวัติของท่านผู้มีชื่อเสียงก็มิได้เล่าหมดค่ะ  เพราะคงพิมพ์ไม่ไหว       บางท่านขัดใจก็ช่วยเขียนต่อให้บ้าง

บางคนก็ตามลิ้งค์ไป  นำความมาขยายต่อ        เพราะหลายท่านก็อยากจะอ่านกันไปต่อสกุลวงศ์อีกสามชั้น

และอาการเจ็บป่วยโดยละเอียด             ดิฉันนั้นตั้งใจจะเล่าชีวิตของท่านที่จากไปจากมุมมองที่ดิฉันมองว่าน่าสนใจ

สง่างาม  เป็นตัวอย่างอันดี        ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ของเราก็ต่อสู้รับราชการผ่านขวากหนามมา      รับราชการอยู่ต่างประเทศ 

เมียและลูกเล็ก ๆ อยู่เมืองไทย   ขอพระราชทานยืมเงินพระพันปี ๒ ชั่ง   แล้วก็ประสมประเสคืนท่านโดยครบถ้วน ใช้เวลาเป็นปี

มีเรื่องที่เตือนใจมากมาย           ไว้คุยกันไปเรื่อย ๆ นะคะ

[เทาชมพู]

มาต้อนรับค่ะ   สนทนากันไปนานๆนะคะ

[lantum]

ขอบคุณคะที่กรุณากับสมาชิกใหม่...จะรออ่านการขยายความนะคะ  เก็บเกี่ยวข้อมูลและความรู้ไว้เล่าให้ลูกๆทั้ง3ฟัง เพราะนับวันจะหาอ่านประวัติของบุคคลที่ทำคุณงามความดี รับราชการสนองคุณแผ่นดิน ยากเข้าไปทุกที และที่สำคัญหนังสือเกี่ยวกับประวิติศาสตร์ต่างๆ ราคาแพงมาก ทำให้ความรู้ความเข้าใจทั้งหลายเข้าไปไม่ทั่วถึงทุกผู้คน และเด็กๆรุ่นใหม่สนใจประวัติศาสตร์ของเรา รากเหง้าของเราน้อยลง ลูกสาวดิฉันอยู่ป.4เธออ่านหนังสือของดิฉันเกี่ยวกับราชวงค์จักรี เธอเอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง เป็นว่าเพื่อนเธอไม่เข้าใจและจำสับสน  แม้แต่ตอบคำถามง่ายว่ารัชกาลที่1-9 ชื่อว่าอะไรบ้าง กลับตอบไม่ถูกไม่แน่ใจคุยกันไม่รู้เรื่อง เธอมาบ่นกับดิฉันว่าทำไมเพื่อนไม่รู้ ดิฉันดีใจที่ลูกรักการอ่าน แต่ก็ห่วงใยถึงอนาคตของชาติว่าเด็กไทยเรานี้ไม่ใคร่รักการอ่าน ความรู้รอบตัวเลยน้อย สิ่งดีๆในอดีตจะเลือนหาย ที่จริงลูกสาวก็ไม่ได้อ่านแบบเอาจริงเอาจังอะไร เธออ่านไปวันละ4-5หน้าบ้าง 2-3หน้าบ้างแล้วแต่อารมณ์ แต่เธอจะชอบถามจากดิฉัน ทำให้ดิฉันต้องหมั่นหาความรู้หาอาหารสมองไว้คอยตอบคำถามคะ
คาดว่าคงจะไม่ค่อยได้สนทนาแต่คงตามอ่านไปอีกนานแน่นอนคะ มีความสุขมากที่ได้อ่านเรื่องราวเหล่านี้ เต็มตื้นในใจทุกครั้ง
รู้สึกดีใจมากที่ท่านผู้รู้ กรุณาให้การต้อนรับอันอบอุ่นคะ ขอบพระคุณจริงๆคะ ....ลั่นทม