มุทิงคนาทฉันท์...สำหรับปู่เมฯ

[เทาชมพู]

ขอสารภาพว่าดิฉันได้แต่อ่านนะคะ  ตรวจกลอนไม่เก่งอย่างคุณพลายงาม
อ่านนาคราชแผลงฤทธิ์ของน้องอุ้ยแล้ว ไม่ค่อยเข้าใจเนื้อค่ะ แต่ดูออกว่าสัมผัสนอกสัมผัสในและเล่นกลบทได้ลื่นและรื่นมาก
แต่ความหมายอย่าง  "มรณ์นิรันดร์ครั้นผ่อนเห็นค่อนตาย "
และ
"หายขึ้งตามถามไถ่หัวใจน้อง
ห้องจิตนวลล้วนครองถึงหมองหมาย
ทายมิ่งมิตรคิดตอบว่าชอบชาย
วายเชิงเช่นเน้นหมายหยุดงายงม"
แปลว่าอะไรคะ?

[อุ้ยครับ]

แหะๆๆๆ...พี่พูถามหยั่งงี้ อุ้ยเก๊าะม้วนอ่ะดิครับ แบบอายม้วนสองตลบแล้วจบด้วยบิดครึ่งตัวอ่ะครับ

.....นาคราชอาจองประสงค์รัก ....อีตานาคราชแกมีความรักอ่ะครับ
ปักทรวงเหลือเจือสลักฤๅจักถอน ....รักมากจนหยุดรักไม่ไหวครับ
ร้อนจิตถ่ายคลายสุดแม้นนุชรอน ....ตานี้ก็กระวนกระวาย พยายามอดทน แล้วก็อยากให้ผู้หญิงเค้ารักตอบอ่ะครับ ถ้าไม่รักเก๊าะ...
มรณ์นิรันดร์ครั้นผ่อนเห็นค่อนตาย ...ตายแน่ๆ แล้วถ้าจะยั้งๆใจไว้มั่งก็เกือบตายอยู่ดีแหละครับ

หายขึ้งตามถามไถ่หัวใจน้อง ....ตานี้พอผู้หญิงเค้าเฉยๆ เราเก๊าะเคืองหน่อยๆ แต่พยายามสะกดใจแล้วเอ่ยปากถาม
ห้องจิตนวลล้วนครองถึงหมองหมาย ...ว่าที่ไม่รักเราเนี่ย หัวใจมีเจ้าของครอบครองแล้วเหรอ
ทายมิ่งมิตรคิดตอบว่าชอบชาย ...ช่วยตอบให้ืทราบหน่อย ว่าผู้ชายที่น้องจะชอบเนี่ย
วายเชิงเช่นเน้นหมายหยุดงายงม...จะเป็นยังไง ถ้าไม่ใช่แบบที่พี่เป็น จะได้หยุดงมงายซะที

เหนื่อยเลยครับพี่พู...เนี่ยครับเคยมีคนติงอุ้ยแล้ว ว่าเกาะแต่ฉันทลักษณ์ ให้ความสำคัญกะเนื้อหา อรรถรส น้อยไปหน่อย..ก็จริงอ่ะครับ..คือจริงๆแล้วอุ้ยแต่งอะไรก็ไม่ค่อยได้เรื่องหรอกครับ เลยอาศัยกลเข้าช่วย ประมาณว่าถ้าแต่งได้ตามกล เก๊าะจะดูเหมือนดีอ่ะครับ..แหะๆๆ

[พลายงาม]

...เยอะมาก จนปู่ได้แต่ตามอ่านแค่นั้นเอง แต่สิ่งที่หลานขาดไป ก็คือ อรรถรส จริงๆอยากให้ลองลองเอาใจใส่ในจุดนี้หน่อย จะไปได้อีกไกล ปู่จะแนะนำให้อย่างหนึ่ง การแต่งคำประพันธ์ชนิดใดก็ตาม อยากให้ ผูกเรื่องที่จะแต่งออกมาก่อน แล้วค่อยแต่งตาม ไม่ใช่แต่งไปคิดไป ซึ่งจะทำให้ กลอนพาไป อันนี้อยากให้หลานใส่ใจให้มากๆ
...คืนนี้ ปู่คงต้องขอตัวพักผ่อนก่อน ราตรีสวัสดิ์ ทุกคนครับ

[อุ้ยครับ]

สวัสดีวันแรงงานครับ

ดูๆไปแล้ว ชักเหมือน diary นะครับ มีตะบันทึกของอุ้ย แต่นั่นแหละครับ อุ้ยกำลังสนุก ขอพื้นที่พี่พูตรงนี้นิดละกันนะครับ..นะ..นะ..นะคร้าบ

ปู่เมฯจ๋า อุ้ยจะไม่ดื้อ(มาก) ไม่รั้น(เยอะ) จะ(พยายาม)เชื่อฟัง ครับผม...ฮี่ๆๆๆ

เรื่องอรรถรส...ยากนะปู่...แต่งถูกตามฉันทลักษณ์ กะ แต่งถูกตามกล มันง่ายกว่าอ่ะครับ ค่อยเป็นค่อยไปนะครับผม ตอนนี้อุ้ยว่าไม่ใช่กลอนพาไปหรอกครับ บังคับพาไปตะหาก

เช้านี้ขอเริ่มด้วย "วิสูตรสองไข" นะครับ ชื่อดีเหมาะกะตอนเช้าๆเลย

บังคับซ้ำคำ ๒ คู่ ในคำแรกกับคำที่ ๓ และคำที่ ๗ กับ ๙ ซ้ำพยัญชนะ ๒ คู่ ในคำที่ ๒ กับ ๔ และ ๘ กับ ๑๐ ซ้ำสระ ๒ คู่ ในคำที่ ๔ กับ ๕ และ ๖ กับ ๘ (พระองค์เจ้าคเนจร : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน)

แค่ดูบังคับก็แทบหงายหลังแล้วเนอะครับ แต่อุ้ยจับได้ว่ามันเหมือนสะบัดสะบิ้งทั้งข้างหน้าทั้งข้างหลัง ด้านหน้าส่งสัมผัสแบบช้างชูงวง ด้านหลังส่งสัมผัสแบบมธุรสวาที เลยได้ออกมาเป็นอย่างนี้ครับ

.....แสวงสวาทมาดหมายสหายสหัส
จำเริญจำรัสวัฒนาประสาประสี
ระเบียบระบอบชอบตริรุจิรุจี
ทวิทวีมีเพิ่มประเดิมประดัง

ทำนุทำนูลพูนเพิ่มเฉลิมฉลอง
ประคับประคองตรองนำฉมำฉมัง
เข้าจิตเข้าใจในมิตรจะชิดจะชัง
ระไวระวังพลั้งผิดจนติดจนตาย

หมายเหตุ ฉมำ กะ ฉมัง ปรากฎในพจนานุกรมนะครับ แปลคล้ายๆ เหมาะเหม็งประมาณนั้นอ่ะครับ

[อุ้ยครับ]

ต่อด้วยโคลงกลบทกระทู้สองชั้นครับ ก็คล้ายๆกับกระทู้สองชั้นทั่วๆไป เพียงแต่เป็นโคลงเท่านั้นเองครับ (ไม่เหมือนสกัดกระทู้ที่ใช้คำหน้าและคำหลัง อ่านทีละบาท แต่จะใช้คำหน้า และเรียงสองแถว จากบนมาล่างครับ)

.....เสือสางจักอยู่ด้วย.....ป่ายัง
พีเพราะป่าปิดบัง...........รกเรื้อ
ป่าเปลี่ยวหากปราศรัง.....เสือสู่....ราบเฮย
ปกปักกันก่อเกื้อ............อยู่ยั้งยืนยง

เสือพีป่าปก  ป่ารกเสืออยู่ [ ต้นฉบับเป็นป่ารกเสือ"ยัง"นะครับ แต่อุ้ยเปลี่ยนคำเพราะบังคับเอก ]

[อุ้ยครับ]

ต่อด้วยโคลงกลบทกระทู้สองชั้นครับ ก็คล้ายๆกับกระทู้สองชั้นทั่วๆไป เพียงแต่เป็นโคลงเท่านั้นเองครับ (ไม่เหมือนสกัดกระทู้ที่ใช้คำหน้าและคำหลัง อ่านทีละบาท แต่จะใช้คำหน้า และเรียงสองแถว จากบนมาล่างครับ)

.....เสือสางจักอยู่ด้วย.....ป่ายัง
พีเพราะป่าปิดบัง...........รกเรื้อ
ป่าเปลี่ยวหากปราศรัง.....เสือสู่....ราบเฮย
ปกปักกันก่อเกื้อ............อยู่ยั้งยืนยง

เสือพีป่าปก  ป่ารกเสืออยู่ [ ต้นฉบับเป็นป่ารกเสือ"ยัง"นะครับ แต่อุ้ยเปลี่ยนคำเพราะบังคับเอก ]

[อุ้ยครับ]

แหะๆๆๆ...ขอโทษครับ เลยกลายเป็นสองครั้งไปเลย  รบกวนพี่พูเอาออกอันนึงได้มั้ยครับ...อย่าเอาออกทั้งหมดนา....อุ้ยร้องไห้แย่เลยครับ

สุรางคนางค์ 28 (กระทู้พวง)

พึ่งหัดแต่งเหมือนกันครับ ดูเหมือนง่าย แต่สุดท้ายอุ้ยว่าไม่ยักกะง่าย เพราะเวลามาอ่านออกเสียงดูแล้วดูมันสะดุดๆไงไม่รู้ครับ

...รักเรารักร้าง.....รักเหินรักห่าง.....รักกลับรักกลาย.....รักลวงรักเล่น
รักเค้นรักคลาย.....รักสูญรักสลาย.....รักล้นท้นทรวง

...แค้นคิดแค้นเขา.....แค้นเคืองเนิ่นเนา.....แค้นคับลับลวง.....แค้นแสนสุดแค้น
แค้นแน่นแหนหวง.....แค้นสดับตรับหน่วง.....แค้นเค้นเน้นนาน

...สาวสาวสุดสวย.....สาวเขินสาวขวย.....สาวสุดรำคาญ.....สาวเมินไม่มอง
สาวจ้องประจาน.....สาวไล่ลนลาน.....สาวงอนเกินงาม

...ชายใช่ชายชั่ว.....ชายกลับเกรงกลัว.....ชายเข็ดชายขาม.....ชายชื่นอกตรม
ชายชมครั่นคร้าม.....ชายใจไล่ลาม.....ชายชอบชมครวญ

[อุ้ยครับ]

จบละครับ...ชักเริ่มรู้สึกละครับว่าคงไม่ค่อยมีคนชอบกลบทเท่าไหร่...อุ้ยฝากไว้แค่นี้ละกันนะครับ...ขอบคุณคร้าบที่อดทนกะอุ้ยมาตลอดครับผม

ขอจบด้วยบทแหล่นาคครับ เท่าที่อุ้ยอ่านต้นฉบับมา จะไม่เหมือนทำขวัญนาคเท่าไหร่ จะเน้นล้อเน้นเลียนมากกว่า บทนี้อุ้ยแต่งให้ปู่เมฯ เอาสนุกนะครับปู่ (ต้นฉบับหนักกว่านี่อีกครับ)

ศรี ศรี สวัสดีศุภผล.....แสนประเสริฐเลิศล้นเป็นมงคลสวัสดี.....วันพรุ่งนี้แล้วหนาพ่อนาค.....จะต้องลาจากความสุข.....เบาะเมาะหมอนที่เคยซุก.....จะต้องลุกหลีกลี้.....จะต้องไปนอนเสื่อสาด.....ม่านมุ้งขาดก็มี.....เคยนุ่งเคยห่มสมสี.....ต้องกลับมามีสีเดียว.....เคยกินข้าวสามมื้อ.....เคยอิ่มตื้อเต็มเหนี่ยว.....จะต้องมานั่งหน้าเซียว.....จะผอมเพรียวล่ะคราวนี้.....จงตั้งใจสวดภาวนา.....เผื่อไว้เวลาเขาจะเผาผี.....จะได้นิมนต์โชคดี.....รับทีละสี่ห้าพัน.....จงตั้งใจสืบพระศาสนา.....เป็นบุญญาสะสมกัน.....อันบิดรมารดานั้น.....ได้ขึ้นสวรรค์กันซะที.....บุญของเจ้าที่กตัญญู.....ได้รอบรู้พระคัมภีร์.....ได้ปฏิบัติวัตรที่.....เจริญดีโพธิญาณ.....จะนอนจะนั่งระวังระไว....กางเกงในเค้าไม่ให้ผ่าน.....จงปิดประตูลั่นดาล.....จำวัดนานต้องระวัง.....พวกลูกศิษย์มันทะลึ่ง.....มันจะตะลึงชวนกันมามั่ง.....แล้วแอบประตูดูบัง.....จงระวังอย่าลืมเลือน.....ตอนเช้าเจ้าออกบิณฑบาต.....ออกโปรดญาติอย่าแชเชือน.....อย่ามองจ้องสีกาเหมือน.....ไม่ลืมเลือนไปทั้งคืน.....อย่ามองจ้องในร่มผ้า.....จงก้มหน้าอย่าฝ่าฝืน.....อย่ามองจ้องน้ำลายกลืน.....อย่ายิ้มระรื่นทำหน้าเฉย.....ยามเดินให้มองสามก้าว.....เดินเท้าเปล่าเจ้าไม่เคย.....หนามจะเหน็บเจ็บก็เฉย.....อย่าละเลยจงจำยิน.....จงอยู่ให้ครบพรรษา.....จนได้ผ้าพระกฐิน......ได้อิ่มบุญพุงปลิ้น.....ประเสริฐสิ้นฉะนั้นนั่นแล...

[เทาชมพู]

ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกค่ะแต่ไม่รู้จะตอบยังไงดี
น้องอุ้ยสนุกกับกลบทมาก   เอามาให้อ่านเยอะเสียจนตาลาย  อ่านไม่ทัน
แล้วแต่ละบทก็แต่งจบแล้วทั้งนั้น   ไม่มีทางที่คนอื่นเขาจะทำอะไรได้นอกจากอ่านอย่างเดียว
ถ้าจะสื่อสารกันสองทางอย่างในเว็บบอร์ด  น้องอุ้ยลองนึกดูซิคะว่าคนอื่นๆจะร่วมวงด้วยได้ยังไงบ้าง
มีทางไหนจะดึงคนที่เขาไม่ได้เรียนหรือฝึกกลบทมาก่อนให้มาสังสรรค์กับน้องอุ้ยได้บ้าง

กลบทเป็นเรื่องยากสำหรับคนที่ไม่ได้เรียน หรือไม่ได้ฝึกมาก่อน  
บางคนยังจำวิธีการแต่งกลอนและโคลงได้ไม่แม่นเลย เพราะเรียนสาขาอื่นมาตลอด
เพื่อนๆก็เลยต้องเฉยๆ   ไม่รู้จะตอบน้องอุ้ยได้ยังไงกันค่ะ

[อุ้ยครับ]

แหะๆๆ....พี่พูพูดในสิ่งที่อุ้ยไม่เคยนึกถึงมาก่อนเลยครับ



แบบอุ้ยก็เรียนมานิดเดียวนะครับ (กำลังจะขึ้น ม.3 เนี่ยครับ)



ตอนนี้อุ้ยใช้ link 2 อันนี่อยู่ แล้วก็ตำราครับ



http://thaiarc.tu.ac.th/host/thaiarc/poetry/' target='_blank'>http://thaiarc.tu.ac.th/host/thaiarc/poetry/

http://www.geocities.com/bot_kawee/kolbot.htm' target='_blank'>http://www.geocities.com/bot_kawee/kolbot.htm



ให้อุ้ยเปิดกระทู้อย่างปู่เมฯเปิด course โคลงสี่สุภาพไม่ได้หรอกครับ มะมีปัญญาครับ



แต่อุ้ยอยากให้พี่ๆลองเล่นกันนะครับ แบบอุ้ยบอกลักษณะบังคับไว้หมดแล้วง่ะ ตานี้มี link แล้วด้วย



มาเล่นกันเหอะครับ สนุกและท้าทายดีจาตายปาย..นะ..นะ..นะคร้าบ

[อุ้ยครับ]

ตานี้อุ้ยขอแก้ตัวบท "นาคราชแผลงฤทธิ์"ที่พี่พูว่านะครับ

...บรรจงจาร..สารสนอง..ประคองเขียน
เปลี่ยนคำขัด..ฉวัดเฉวียน..พากเพียรหนี
ภายภาคหน้า..ค่าล้น..ถั่งท้นดี
ถี่ท่วมดั่ง..หวังนี้..มากมีพลัน

มั่นหมายผอง..น้องพี่..ทวีโชค
ทุกวารเช่น..เว้นวิโยค..และโศกศัลย์
ลั่นสุ้มเสียง..เผดียงวอน..เขียนกลอนกัน
ครั้นก่อนเก่า..เรานั้น..สร้างสรรกลอน

[อุ้ยครับ]

อันนี้อุ้ยเอามาฝากละกันครับ แบบว่าไปเจอมา

กาพย์ยานีนะครับ

.....พึงทราบกาพย์ยานี
บังคับมีสิบเอ็ดคำ
วรรคหน้าห้าประจำ
วรรคหลังหกยกให้เห็น

แบบท่องบทนี้ได้ก็แต่งกาพย์ยานีได้แล้วอ่ะครับ

ส่วนสุรางนางค์นะครับ

สุรางคนางค์.....เจ็ดวรรคจับวาง.....ให้ถูกวิธี
วรรคหนึ่งสี่คำ.....จำไว้ให้ดี.....บทหนึ่งจึงมี.....ยี่สิบแปดคำ

หากแต่งต่อไป.....สัมผัสตรงไหน.....จำให้แม่นยำ
คำท้ายวรรคสาม.....ติดตามประจำ.....สัมผัสกับคำ.....ท้ายบทต้นแล

ส่วนกาพย์ฉบัง..ให้นึกถึงบท..ข้าฯขอประณตน้อมสักการฯ นั่นแหละครับ เขียนออกมาแล้วดูจำนวนคำ ตำแหน่งสัมผัส แล้วก็ล้อได้แล้วอ่ะครับ

อุ้ยก็ใช้วิธีนั้นแหละครับ

[อุ้ยครับ]

อุ้ยเจอฉันทลักษณ์ของมุทิงคฯแล้วครับ

ลักษณะเป็นกลอน ๗ ครับ ส่งสัมผัสแบบกลอนสุภาพธรรมดา...สรุปคือบทแรกอุ้ยแต่งผิดครับ

ครุลหุ จะจัดตามเสียง ป๊ะโท่นป๊ะโท่นป๊ะโท่นโท่น...ซ้ำกันทั้ง 4 วรรค...เสียงป๊ะคือลหุ เสียงโท่นคือครุครับ

[เมรี]

ก็ได้แต่ตามอ่านค่ะ ต้องขอชม น้องอุ้ยเก่งจังค่ะ
ชื่นใจจังที่เห็นเยาวชนเก่งๆ และสนใจในการร้อยภาษาและกรองคำแบบนี้
ชอบค่ะ (แต่ว่าชอบอ่านอย่างเดียวนะ)
ถ้าให้แต่ง สงสัยต้อง ย้อนเวลากลับอดีต แล้วก็ไปขุดขุดขุด ที่เคยเรียนมาค่ะ

[อุ้ยครับ]

แหะๆๆ...ดีใจครับ...ตอนนี้นอกจากอุ้ยมีปู่เมฯแล้ว อุ้ยยังมีพี่เมฯอีกคนอะครับ

พี่เมฯมะชอบแต่งมะเป็นไรหรอกครับ เราก็ร่วมสนุกกันได้ แบบพี่พูอะครับ พอพี่พูอ่านแล้วพี่พูไม่รู้เรื่อง พี่พูเก๊าะบอก...เจ้าอุ้ย!!!!...ชั้นอ่านมะรู้เรื่องนะ....กลับไปแก้เด๋วนี้นาาาาา

แล้วอุ้ยก็ปรับปรุงตัวเองแหละครับ...ตรงนี้พี่เมฯช่วยอีกคนได้ปะครับ