ทวิภพ ๒๕๔๗ The Siam Renaissance การเดินทางครั้งใหม่ของมณีจันทร์

[SILA]

          ต่อมา มณีจันทร์ถูกพาไปยังห้องสลัวอีกห้องหนึ่งซึ่งมีชายคนที่สามนั่งหันหลังให้

[SILA]

          ชายร่างสูงใหญ่กล่าวแนะนำเธอแล้วสั่งให้กราบ ท่านกลาโหม เจ้าพระยาศรีสุริยวงศ์

[SILA]

          ท่านซึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือภาษาอังกฤษอยู่เอ่ยถามชื่อโดยไม่หันมามอง
เมื่อเธอตอบว่า มณีค่ะ ชายร่างใหญ่ก็กำกับด้วยเสียงเข้มว่า เจ้าค่ะ 

[SILA]

            ท่านเรียกชายร่างใหญ่ว่า พ่อเทพ(อัครเทพวรากร) เมื่อพ่อเทพรายงานว่า
                หล่อนพูดภาษาอังกฤษและฝรั่งเศสได้  
            ท่านก็วางหนังสือที่อ่านลง หันมามองมณีจันทร์และถามถึงอายุของเธอเป็นภาษาอังกฤษ
                  
Twenty years old, sir.

[SILA]

            ชายอีกคนซึ่งมีร่างย่อมกว่าท่าทางใจดีกว่าพ่อเทพตั้งคำถามเป็นภาษาฝรั่งเศส
มณีจันทร์ตอบเป็นภาษาไทยว่า ผู้หญิงสวยที่สุดตอนมีความรัก
               พ่อเทพถามเป็นภาษาอังกฤษ(เหมือนจะแขวะพ่อตรี)ว่า ผู้ชายอายุมากกว่า
๑๐,๐๐๐ วัน ยังหว่านคำรักไปทั่ว เจ้าคิดว่าอย่างไร
               มณีจันทร์ตอบว่า น่ารักดีเจ้าค่ะ
               พ่อตรีอมยิ้ม พ่อเทพพยักหน้าแล้วตีหน้านิ่ง

[SILA]

          ท่านฟังเจรจาสามภาษาแล้วมีคำสั่งให้เก็บมณีจันทร์ไว้ที่นี่ในยามบ้านเมือง
กำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน
            ให้พ่อตรี(ราชไมตรี) และพ่อเทพจัดที่ทางดูแล และจับตาดูว่ามณีจันทร์ภักดีต่อแผ่นดินไหน

[SILA]

         พ่อเทพจัดนางม้วนให้เป็นพี่เลี้ยงดูแล มณีจันทร์ยืนยันว่าเป็นชาวสยาม
ไม่ใช่ฝรั่งอย่างที่เข้าใจ   
          ก่อนจะเดินจากไปพ่อเทพหันมาบอกว่า ชาวเราสยามไม่ได้กลัวฝรั่ง
         

[SILA]

           คืนแรกของมณีจันทร์ในภพใหม่กาลเก่า

[SILA]

         วันรุ่งขึ้น ในขณะที่บ้าน เด็กรับใช้พบว่ามณีจันทร์หายไป
           ในห้องสลัว มณีจันทร์กำลังนั่งพับเพียบตอบคำถามจากพ่อเทพขึงขัง พ่อตรีใจดีอีกรอบ

[เพ็ญชมพู]

แม่มณีในทวิภพฉบับนี้ หน้าตาออกเป็นฝรั่งมากกว่าฉบับก่อน ๆ สมควรที่พ่อเทพจะสงสัยว่าไม่ใช่ชาวสยาม

แม่มณีมีเชื้อฝรั่งจากทางไหนหนอ

 

[SILA]

          ไม่ปรากฏในบทหนังว่าบรรพบุรุษแม่มีเชื้อสายฝรั่งปน พ่อก็หน้าไทยจีน
ส่วนแม่หน้าคมเข้ม(สมัยก่อนเคยเป็นนางแบบถ่ายภาพ "ศิลป์" ด้วย) แม่มณีคงได้เค้าหน้า
จากแม่ เมื่อไปอยู่ฝรั่งเศสตั้งแต่เด็ก กินนมเนยอาหารฝรั่งทุกวัน หน้าตาก็เลยออกเป็นฝรั่งไป   

[เทาชมพู]

^
ถ้ารู้ยังงี้จะได้กินอาหารฝรั่งเสียแต่เด็ก   ช้าไปเสียแล้ว

[SILA]

          มณีจันทร์เล่าว่า เธอมาจากที่นี่-บางกอกแต่จากปีที่ไกลไปข้างหน้า และพยายามจะอธิบาย
เรื่องเวลาอดีต อนาคต
            โดยมีพ่อตรีรับฟังอย่างใจเย็น ส่วนพ่อเทพออกอาการหงุดหงิดและคิดว่าถูกพ่อตรีเหน็บ
ทางอ้อมว่าใจแคบ แต่ในที่สุดก็ยังมีอารมณ์หยอกหยอดมณีจันทร์ว่าจะฟัง จะเชื่อ แม่มณีของฉัน

   

[SILA]

           แม่มณีเล่าเรื่องราวชีวิตส่วนตัวสร้างความสะเทือนอารมณ์แก่ชายทั้งสอง
    
            ฉันมาจากอนาคต ปีพ.ศ. ๒๕๔๖ ฉันเกิดที่นี่ พ่อและแม่แยกกัน และไม่รักฉัน
ฉันถูกส่งไปฝรั่งเศสเพื่อจะได้ไม่เป็นลูกรักของใคร ฉันจบวิชาประวัติศาสตร์ ทำงานกงสุลไทย
ประจำปารีส

[SILA]

           เรื่องการย้อนเวลาของแม่มณีไม่อาจทำให้พ่อตรีปลงใจเชื่อ ส่วนพ่อเทพสนใจว่า
สยามเป็นเมืองขึ้นใครหรือไม่ แม่มณีตอบว่าไม่ แต่เราต้องเสียดินแดนไปบ้าง

(จากนั้นแม่มณีก็วิพากษ์วิจารณ์สังคมไทยสมัยนี้ให้คนสมัยโน้นฟัง)

           บ้านเมืองยุคแม่มณีมีตึกสูง รถยนตร์ ไฟฟ้า เรานับถือฝรั่งมากกว่าพวกเดียวกัน เรามีและ
เป็นทุกอย่างที่ชาวตะวันตกมีและเป็น เราอยากเป็นเขาและปฏิเสธที่จะเป็นเรา      
           พ่อเทพสนใจฟังและถามว่าเรายังมีพระเจ้าแผ่นดินไหม

                          นี่คือสิ่งเดียวทีทำให้เรารู้สึกว่า เรายังเป็นเราอยู่

            แม่มณียังพูดถึงประชาธิปไตย พ่อตรีจึงถามว่าแล้วเรานับถือใคร

                           เรานับถือไปหมดยกเว้นตัวเรา อเมริกาเป็นชาติที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เด็กๆ ยังนับถือญี่ปุ่นด้วย

ขุนนางชายสมัย(นั้น)นิยม เคี้ยวหมากฟันดำ ไว้เล็บยาว