รพินทร์ ไพรวัลย์ก็กินเนื้อกระทิงเหมือนกัน แต่คุณพนมเทียนไม่ได้ขยายความว่าเนื้อกระทิงอร่อยเหมือนเนื้อวัวหรือไม่
เดาว่ากระทิงเป็นสัตว์บึกบึน กล้ามเนื้อแข็งแรงมาก เนื้อน่าจะแข็งและเหนียวกว่าวัว
ส่วนหมูป่า(hog) คุณพนมเทียนบรรยายการย่างหมูป่าไว้น่าน้ำลายไหล อร่อยไม่แพ้หมูหันในภัตตาคาร คุณตั้งคงเคยกินหมูป่าย่างมาแล้วนะคะ รสชาติเหม็นเขียวอย่างที่เคยอ่านพบในหนังสือเล่มอื่นหรือเปล่า
ทั้งกระทิงและหมูป่าเป็นสัตว์ที่มีเนื้อสีไม่ขาวเหมือนเนื้อหมู สีของเนื้อเหมือนกับเนื้อวัว
เนื้อกระทิงสดนั้นผมไม่เคยกิน เคยกินแต่เนื้อที่ตัดเป็นก้อนๆที่ย่างรมควันมาแล้ว เพราะไม่เคยไปขวนขวายหายิงมาเพื่อเอามาทำอาหาร กระทิงตัวหนึ่งนั้น คน 7 คนยังแบกเอาเนื้อมากินไม่หมดเลยครับ (เคยเห็นอยู่ครั้งเดียว) หัวพร้อมเขาก็คนหนึ่งแล้ว อีกสี่ขาก็อีกสี่คน ซี่โครงอีกสองซีกก็อีกสองคน ยังไม่นับหนังและเนื้อส่วนอื่นๆ ผมห้ามและไม่อนุญาตให้คนในคณะสำรวจของผมยิงกระทิงเลยครับ ทั้งๆที่เห็นมันอยู่เป็นฝูง แทะเล็มหญ้าอยู่ในทุ่งในโป่ง กระทิงก็สวนทางปืนเหมือนกันครับ ผมเคยพบคนอย่างน้อยก็สองสามคนที่เกือบตายเพราะยิงกระทิง มีแผลเป็นที่พอเดาความเหวอะหวะของแผลได้ กระทิงเป็นสัตว์ใหญ่มาก น้ำหนักมาก (ก่อนจะลืมไป จะขอบอกว่ากระทิงนั้นมีสองชนิด คือ ชนิดที่ข้อเท้าสีเหลืองและข้อเท้าสีขาว) น้ำหนักอยู่ในระดับประมาณ 500+/- กก. และมีหนังหนา นึกดูเอาเองนะครับว่ากระสุนและแรงปะทะขนาดใหนจึงจะหยุดมันได้ ลูกปืนขนาด .375 magnum ดูพอจะสมน้ำเนื้อ หากเป็นขนาด 30.06 spring field ก็ดูจะเบาไปหน่อย ชาวบ้านที่ยิงด้วยปืนแก็บหรือปืนลูกซองที่เปลี่ยนลูกตะกั่วเองเป็นลูกโดดด้วยตัวเอง จึงมักจะหยุดยั้งมันไม่ได้ ประกอบกับการยิงของชาวบ้านจะเลือกยิงเฉพาะตัวที่มีเขาสวยๆ จะต้องยิงในระยะค่อนข้างใกล้ และจะต้องเลือกตำแหน่งที่ยิงเพื่อหยุดยั้งให้ได้เพียงลูกปืนนัดเดียวโดยที่จะต้องไม่ทำให้หนังเสียหายด้วย ซึ่งตำแหน่งจุดยิงที่ดีที่สุด คือ รักแร้แดง (ตัดขั้วหัวใจ) และอีกตำแหน่งหนึ่งคือ สันหลัง ทำให้เคลื่อนไหวไม่ได้ (แต่หนังเสียหาย) ดังนั้น ลักษณะการยิงจึงจะต้องเข้าใกล้ ซึ่งทำให้การเลือกยิงตัวใดตัวหนึ่งนั้น อาจจะถูกตัวอื่นๆ charge ได้
ผมไม่สนใจที่จะเอากระทิงมาเป็นอาหารนั้น ก็เพราะว่ามันเกินพอกับความจำเป็นจริงๆและก็ไม่ทำกับวัวแดงอีกด้วย คนที่ยิงกระทิงนั้นหากเป็นชาวบ้านก็เพื่ออาหารและการขายหนังและหัว หากเป็นนักล่าสัตว์ก็เพื่อความเท่ห์เป็นหลัก
ที่ได้บอกว่าเคยกินเฉพาะเนื้อย่างรมควันนั้น ก็เพราะวิธีการเอาเนื้อกลับไปเป็นสะเบียงของชาวบ้านตามปรกตินั้น ก็คือการย่างรมควัน ซึ่งจะเสียเวลาอีกหลายวัน วิธีการทำก็คือตั้งสามขา สานตะแกรงไม้ไผ่ เอาเนื้อสดวางบนตะแกรง จะเอาใบตองปิดไว้ก็ได้ แขวนห้อยไว้เหนือกองไฟอ่อนๆ เป็นวันนะครับที่จะให้ก้อนเนื้อ (ขนาดประมาณกำปั้น) แห้ง นี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ไม่ไปขวนขวายที่จะไปยิงมาทำกิน
ที่แย่มากๆ คือ การฆ่ากระทิงหรือการทิ้งส่วนซากของกระทิงไว้นั้น เขาทิ้งไว้เพื่อล่อเสือ เพื่อจะยิงเสือต่อไป ผมเกือบจะไม่เคยได้ยินว่ามีการยิงเก้งหรือกวางเพื่อทิ้งซากไว้ล่อเสือเพื่อยิงเสือต่อไป ก็คงพอจะเห็นภาพนะครับว่า เก้ง กวางนั้น อร่อยมากเพียงใดที่จะไำม่ให้มีซากหลงเหลือทิ้งใว้ ในทำนองเดียวกัน ซากกระทิงก็คงจะมีกลิ่นคาวมากพอที่จะเป็นที่หลงไหลของเสือ แม้ว่าเสือจะล่ากวางและเก้งได้ง่ายกว่ากระทิงก็ตาม
