สวยวิบาก

[ติบอ]

กระทู้นี้เริ่มต้นมาจากการเปิด gallery ภาพชวนคุย
เรื่อง 'สวยวิบาก' ไว้ใน facebook
เพื่อเตือนใจมนุษย์ทุกคนที่เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ
แต่กลับชอบคิดว่าการ 'จัดการธรรมชาติให้เป็นไปอย่างใจเราต้องการ' คือ 'ความงาม'
ว่าความงามอย่าง 'ผิดธรรมชาติ' นั้นน่ากลัวเพียงใด!!


ขออนุญาตเริ่มต้นความงามอย่างผิดธรรมชาติ
ไว้ด้วยวัฒนธรรมผิดธรรมชาติชนิดหนึ่ง
ที่กำลังจะหมดไปจากโลกยุคปัจจุบันใน generation ของพวกเราครับ....

'การมัดเท้า'

[เทาชมพู]

มาเสริมด้วยรูป  "ดอกบัวทอง"  The golden lotus
ที่จริงมันก็คือการรัดเท้าผู้หญิงมิให้เติบโตตามวัย  จนเท้าพิการเดินไม่ได้ หรือเดินได้ก็กระโผลกกระเผลก
ในประเทศไทยยุคก่อนดิฉันเกิด   มีผู้ใหญ่เล่าว่าผู้หญิงจีนหลายคนแถวเยาวราชถูกมัดเท้าแบบเดียวกัน   

[ติบอ]

ขอบพระคุณ อ. เทาชมพู มากๆครับผม
เอารูปรองเท้าคู่น้อยมาร่วมด้วยช่วยกันครับอาจารย์



ลองเทียบขนาดรอเท้ากับฝ่ามือคนถือดู... แล้วจะรู้ว่าเท้าพวกนี้เล็กแค่ไหน

[ติบอ]

บทสนทนาต่อไปนี้เกิดขึ้นระหว่างคนกลุ่มเล็กๆ
เมื่อผมโพสต์ภาพเท้าที่ถูกมัดมาเป็นเวลานานภาพหนึ่งไว้ใน fb






เพื่อน 1: เวลาเดินเขาเดินไงครับ ต้องมีคนอยู่ข้างๆ หรือว่าต้องนั่งราชยานคานหามครับ

ติบอ: รอให้นักนิยมจีนอย่าง คุณ han_bing หรือ คุณ ขนิษฐา ขนิษฐานันท์ มาตอบดีกว่าครับ... ผมไม่เคยเห็นเลยอะคับ

han_bing: ก็ เดินได้ตามปรกติแหละ ไม่ต้องแบกหรือหามอะไรหรอก แบกน้ำเดินยังเดินได้เลย เพียงแค่จะทรมาน เจ็บ ปวด มากๆก็เท่านนั้นเอง

han_bing: วิธีมัดก็ไม่ได้ยากอะไร แค่เอาเท่าแช่ในน้ำอุ่น แล้วก็หาอะไรมาทุบๆกระดูกเท้าบริเวณนี้วชี้วของนิ้วเท้าจนถึงนิ้วก้อย แล้วก้พันหักลงมา แล้วเอาผ้ามัดไว้ พอเนื้อเน่าก็ตัดๆทิ้งไป

han_bing: นึกภาพไม่ออกคล้ายๆเรากำมือแล้วชูแต่หัวนิ้วโป้งออกมาเท่านั้น แต่บังเอิญเป็นนิ้วเท้า

han_bing: ถ้าพลาดก็แค่ตัดเท้าเท่านั้นเอง ไมมีอะไรมากไปกว่านี้หรอก

ติบอ: โอ้ย อ่านแล้วสยองอะคับ คุณภูมิใจร้ายจัง

เพื่อน 1: แทบไม่อยากรู้ต่อไปแว้ววว ทำไปทำไมกันน้ออ เริ่มนิยมในยุคไหนครับ

han_bing: เริ่่มตอนราชวงศ์ซ่ง 宋朝

[ติบอ]

เพื่อน 1: เริ่มโดยมีพระราชนิยมว่ากระไรครับ

han_bing: เขาว่าผู้หญิงเดินโอนไปเอนมาน่าชมดี ในวังเริ่มก่อนนะ แว่วๆว่่าพวกนางรำทำ หลังๆนอกวังเลยนิยม ไม่มีใครบังคับ แต่อยากทำกันเอง เลิกตอนยุคคอมมิวนิสต์ครองเมือง

han_bing: ชาวแมนจูเห็นยังสยอง เลยไม่กล้าให้ลูกหลานตัวเองมัด คนจีนก็ยึดมั่นไว้ต่อไป

เพื่อน 1: แค่เห็นภาพก็น่ารักแย้วค้าฟฟฟฟ

เพื่อน 2: กลัววว

ติบอ: กลัวด้วยคน

han_bing: กลัวอะไร ธรรมดาๆออก

han_bing: ภาพนี้เท้ายังดีๆ บางคนเท้าเน่าและต้องเฉือนเนื้อที่ตายทิ้ง

ติบอ: ง่ะ... เย็นนี้ว่าจะไปกินสุกี้เนื้อเปื่อยอยู่พอดีเลย... เปลี่ยนเป็นกินอาหารเจดีกว่าไหมผม 555+

[ติบอ]

han_bing: ข้าพเจ้าดูโหดร้ายไปหรือเปล่านี้

ติบอ: ไม่หรอกคราบ... แซวกันเล่นๆครับ อิอิอิ

han_bing: จริงๆสถิติเล็กสุดมัดได้เหลือขนาดสามนิ้วเท่านั้นนะ

คุณ ขนิษฐา: ยายของเรามัดเท้า เวลาเดินต้องเอามือเกาะผนังแล้วค่อยๆเดิน ตอนเด็กๆ มีหน้าที่ให้เกาะไหล่เวลาเดินไปศาลเจ้า เวลาเล็บยาวจะตัดยากมาก

คุณ jean1966: ย่าทวดผมแบบนี้เลย

[ติบอ]

สารคดีเรื่องนี้เขียนบทได้ดีครับ หาภาพผิดบ้างนิดหน่อย... แต่ไม่เหมาะกับคนจิตอ่อน
*คำเตือน* หากคุณเป็นคนจิตอ่อน... กรุณาอย่าเปิดดูโดยเด็ดขาด!

han_bing: 裹脚 guo jiao ออกเสียงว่า "กั่วเจี่ยว" แปลเป็นไทยว่า เท้าที่ถูกห่อหรือถูกพัน

[ติบอ]

เมื่อรอยเตอร์สัมภาษณ์คุณยายที่มัดเท้าในมาเลเชีย

[ติบอ]

สำหรับคนที่อยากเห็น 'ท่าเดินของคนที่ถูกมัดเท้า' ครับ
เราจัดให้ตามคุณสงสัยแล้วนะคราบบบบบ....

ที่สุดยอดยิ่งกว่า คือ คุณยายอายุ 80 กว่าแล้ว
แต่ยังต้องใส่แว่นตาเย็บ & ปักรองเท้าเองด้วยครับ!

[เทาชมพู]

มาตรฐานความยาวของเท้า "ดอกบัวทอง" คือ 3 นิ้ว  ถือว่าสวยที่สุด    ห่อหุ้มด้วยรองเท้าปักคู่เล็กๆพอดีเท้า    ยังสงสัยว่า 3 นิ้วที่ว่าคือนิ้วฟุตหรืออะไร   มัดเท้าทรมานทรกรรมกันท่าไหนถึงเล็กขนาดนั้น
ดูในรูปล่างซ้ายจะเห็นว่าเล็กเหมือนรองเท้าทารก  เทียบกับมือคน
ตอนเด็กๆอ่านเกร็ดพงศาวดารจีนเรื่อง จอยุ่ยเหม็ง   มีอยู่ตอนหนึ่งพระเอกเล่าว่ามีภรรยาน้อยอยู่คนหนึ่งตายจากไป  เสียใจอาลัยอาวรณ์มาก   จึงเก็บรองเท้าไว้เป็นที่ระลึก
ยังสงสัยว่าทำไมเก็บรองเท้า  แทนที่จะเก็บเครื่องประดับหรือผ้าเช็ดหน้าก็ยังดี    มาอ่านพบในประวัติของเท้าดอกบัวทองว่า รองเท้าปักแบบนี้นิยมมอบกันเป็นที่ระลึกให้ชายคนรัก   หรือสามี

[ติบอ]

เห็นคำถามของ อ.เทาชมพู เข้า
ผมเลยลองถามคุณแม่ ว่า 1 'ฉุ่ง' ยาวสักแค่ไหน

(สำหรับคำว่า 'ฉุ่ง' ผมไม่แน่ใจนะครับว่าคำนี้ควรใช้ตัวสะกด
ด้วยแม่กง หรือแม่กน.. เพราะภาษาแต้จิ๋วแต่ละท้องถิ่น
ก็มีเสียงที่แตกต่างกันออกไป.. ภาษาในครอบครัวผมมาจากซัวเถา
เวลาพูดเราจะออกเสียงตัวสะกดค่อนไปทาง 'ง'
และ เสียงวรรณยุกต์ ค่อนไปทางเสียงเอก กัน
และที่จริงแล้วเสียง ง (ng) ก็มีเสียง น (n) แทรกอยู่ด้วย

ถ้าคุณ CRazyHorse หรือ คุณ han_bing
จะกรุณาเพิ่มเติมข้อมูลให้ได้ก็จะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ)


คุณแม่ยิ้ม แล้วบอกให้ผมเดินไปที่โต๊ะทำงานของท่าน
ท่านรื้อของในหีบเครื่องเขินสีดำใบเก่า ที่ตอนนี้ถลอกปอกเปิกมากแล้ว
สมบัติทั้งหมดเป็นสมบัติตกทอดมาจากรุ่นคุณทวด และคุณยาย
แต่ละอย่างเป็นของไม่ได้มีค่าอะไร แต่เป็นเครื่องมือเครื่องใช้สาระพัดชนิดของช่างตัดเสื้อ
มีตั้งแต่เกรียงทองเหลืองบางๆสำหรับปาดแป้งเปียกบนผ้า ไปจนถึงกรรไกรรยี่ห้อตุ๊กตาคู่รุ่นเก่า
เพราะครอบครัวของเราทำงานเสื้อผ้ามาจนถึงผมก็ 4 ชั่วคนแล้วครับ

ในที่สุดคุณแม่ก็หยิบไม้บรรทัดไม้มาอันหนึ่ง
ตัวไม้เป็นไม้เนื้อแข็งสีเข้ม ฝังหมุดบอกระยะด้วยหมุดทองเหลือง
(ที่ตอนนี้เนื้อทองกระดำกระด่างไปตามกาลเวลาแล้ว)
'เอ๊า เอาไปวัดเทียบดูซะนะ' ท่านพูดกับผมในที่สุด

'ซาฉุ่งกิมน้ย... แปลให้สวยหน่อยก็ สามนิ้วประทุมทอง
ยายชั้น... ทวดเธอนั่นแหละก็มัดเท้า สมัยเด็กๆชั้นก็เห็นอยู่ทุกวัน'
'เธอวัดดูเองแล้วกัน ว่ามันซักกี่เซนต์' ท่านพูดไล่หลังมาในที่สุดครับ

มาเรียนให้อาจารย์ทราบว่า
ผมลองวัดดูแล้ว 3 นิ้วจีนก็ตกราวๆ 4.5 นิ้วฟุตได้นะครับ



ปล. ลองตรวจข้อมูลกับลิงก์นี้ดูได้นะคราบบบ
http://kantakian.blogspot.com/2008/04/blog-post.html



แถมสักหน่อย... รองเท้าบู้ตสำหรับคนมัดเท้าครับ
เปรี้ยวขนานแท้ อิอิ

[siamese]

รบกวนถามคุณติบอ ผมมีข้อสงสัยบางประการเรื่องการมัดเท้า

1. การมัดเท้านั้น กระทำกันตอนเป็นเด็ก ๆ ทั้งนี้ตัวเด็กน้อยนั้น มิอาจจะตัดสินอนาคตตนได้เองได้เลยหรือว่าจะทำหรือไม่ทำการมัดเท้า

2. จากภาพถ่ายเมื่อร้อยปีก่อน ถ่ายไว้เมื่อ ค.ศ. 1870 เมืองฟุโจว จะเห็นกลุ่มสตรี เห็นส่วนมากไม่มัดเท้า ยกเว้นที่เห็นชัดเจนคือ สตรีคนแรกขวามือเรา ที่มัดเท้า จึงสงสัยว่าไม่ใช่สตรีทุกคนจะต้องทำจริงไหม และถ้าไม่มัดเท้าแล้ว ก็ยังสามารถแต่งงานมีลูกหลานได้เช่นกัน

[siamese]

ภาพถ่ายโดยทอมป์สัน ช่างภาพที่โด่งดัง ถ่ายสตรีชาวจีนไว้กับสตรีมัดเท้า

[siamese]

ย่าผมเป็นชาวจีนปักกิ่งโดยกำเนิด บ้านอยู่ที่ปักกิ่งมีบริเวณบ้านและปลูกเรือนใหญ่โตตามฐานะคหบดีปักกิ่ง ท่านเล่าว่าท่านก็ถูกมัดเท้า แต่ไม่เล็กเหลือ  3 - 4 นิ้ว หากแต่เป็นสภาพดังในภาพ คือ มีการหักพับ 4 นิ้วให้พับย่นลงไป ท่านเล่าว่า ทำเมื่อตอนเด็ก ๆ จำได้ว่า ถูกจับเอาเท้าแช่ในน้ำอุ่นไว้ให้นิ่ม แล้วเอาไม้ไผ่คม ปาดที่ฝ่าเท้าแล้วใช้ผ้ามัดรัดเท้าไว้ ความทรมานคงไม่ต้องพูดถึงครับ

ภาพถ่ายลักษณะเท้า ถ่ายโดยทอมป์สัน

[ติบอ]

ถูกอย่างคุณ Siamese เข้าใจครับ...
เรื่องค่านิยมการมัดเท้า ก็เป็นแค่ค่านิยมอย่างหนึ่ง
ไม่ได้จำเป็นจะต้องมัด หรือไม่มัด อะไร และก็ไม่ได้เกี่ยวกับการแต่งงานด้วย

เหมือนค่านิยมที่เจาะหูให้เด็กชายชาวจีนเพื่อให้สุขภาพแข็งแรง
(อันนี้ก็ฟังดูเป็นค่านิยมแปลกประหลาดอีกอย่างหนึ่งเหมือนกัน
แต่รุ่นคุณตาของผมบางท่านที่เกิดมาแล้วป่วยบ่อยก็เจาะหูกันครับ)

สำหรับเรื่องอนาคตของเด็ก... เด็กแทบไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรทั้งนั้นครับ
เด็กหญิงที่ถูกมัดเท้า ก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กหญิงที่ถูกเอาตัวไปเกณ์ฑเป็นนางใน
หรือเด็กชายที่ถูกตัดอวัยวะบางส่วนไปเพื่อให้ได้มีโอกาสเป็นขันทีเด็ก....
หรือแม้แต่หนุ่มสาวที่ต้องแต่งงานกันด้วยการคลุมถุงชน

ในสังคมสมบูรณาญาสิทธิราช ที่เปิดโอกาสให้กับหลายๆชีวิตน้อยกว่าสังคมทุนนิยมมาก
ชีวิตของลูกขึ้นกับทิศทางที่พ่อแม่จะพาไป...
เหมือนที่ชีวิตของพ่อแม่เองก็ขึ้นอยู่กับเส้นทางที่ลูกจะพาไปได้ไม่น้อยเลย
พวกเราอาจจะคุ้นชินกับชีวิตประจำวันในสังคมที่เปิดโอกาสให้กับเรามากแล้ว
เลยมักรู้สึกว่ายุคที่เงื่อนไขของสังคมยังไม่ได้เป็นอย่างนี้ดูเป็นเรื่อง 'รับไม่ได้' กันบ่อยๆน่ะครับ


ปล. ที่จริงจนทุกวันนี้พ่อแม่หลายคนก็ยังชอบยัดเยียด
'สิ่งที่ตัวเองคิดว่าดี' สาระพัดชนิดให้ลูกอยู่...
โดยไม่ได้ดูเลยนะครับว่าลูกๆจะรับไหวไหม เหอะๆ




อีกสักภาพครับ รองเท้าส้นสูงสำหรับสาวมัดเท้า
เพราะส้นสูงไปหน่อย คู่นี้เลยต้องมีพยุงเท้าด้วยครับ