ติบอ
|
กระทู้นี้เริ่มต้นมาจากการเปิด gallery ภาพชวนคุย เรื่อง 'สวยวิบาก' ไว้ใน facebook เพื่อเตือนใจมนุษย์ทุกคนที่เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ แต่กลับชอบคิดว่าการ 'จัดการธรรมชาติให้เป็นไปอย่างใจเราต้องการ' คือ 'ความงาม' ว่าความงามอย่าง 'ผิดธรรมชาติ' นั้นน่ากลัวเพียงใด!!
ขออนุญาตเริ่มต้นความงามอย่างผิดธรรมชาติ ไว้ด้วยวัฒนธรรมผิดธรรมชาติชนิดหนึ่ง ที่กำลังจะหมดไปจากโลกยุคปัจจุบันใน generation ของพวกเราครับ....'การมัดเท้า'
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
    
ตอบ: 33477
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 11:32
|
|
มาเสริมด้วยรูป "ดอกบัวทอง" The golden lotus ที่จริงมันก็คือการรัดเท้าผู้หญิงมิให้เติบโตตามวัย จนเท้าพิการเดินไม่ได้ หรือเดินได้ก็กระโผลกกระเผลก ในประเทศไทยยุคก่อนดิฉันเกิด มีผู้ใหญ่เล่าว่าผู้หญิงจีนหลายคนแถวเยาวราชถูกมัดเท้าแบบเดียวกัน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ติบอ
|
ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 12:01
|
|
ขอบพระคุณ อ. เทาชมพู มากๆครับผม เอารูปรองเท้าคู่น้อยมาร่วมด้วยช่วยกันครับอาจารย์ ลองเทียบขนาดรอเท้ากับฝ่ามือคนถือดู... แล้วจะรู้ว่าเท้าพวกนี้เล็กแค่ไหน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ติบอ
|
ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 12:11
|
|
บทสนทนาต่อไปนี้เกิดขึ้นระหว่างคนกลุ่มเล็กๆ เมื่อผมโพสต์ภาพเท้าที่ถูกมัดมาเป็นเวลานานภาพหนึ่งไว้ใน fb เพื่อน 1: เวลาเดินเขาเดินไงครับ ต้องมีคนอยู่ข้างๆ หรือว่าต้องนั่งราชยานคานหามครับ
ติบอ: รอให้นักนิยมจีนอย่าง คุณ han_bing หรือ คุณ ขนิษฐา ขนิษฐานันท์ มาตอบดีกว่าครับ... ผมไม่เคยเห็นเลยอะคับ
han_bing: ก็ เดินได้ตามปรกติแหละ ไม่ต้องแบกหรือหามอะไรหรอก แบกน้ำเดินยังเดินได้เลย เพียงแค่จะทรมาน เจ็บ ปวด มากๆก็เท่านนั้นเอง
han_bing: วิธีมัดก็ไม่ได้ยากอะไร แค่เอาเท่าแช่ในน้ำอุ่น แล้วก็หาอะไรมาทุบๆกระดูกเท้าบริเวณนี้วชี้วของนิ้วเท้าจนถึงนิ้วก้อย แล้วก้พันหักลงมา แล้วเอาผ้ามัดไว้ พอเนื้อเน่าก็ตัดๆทิ้งไป
han_bing: นึกภาพไม่ออกคล้ายๆเรากำมือแล้วชูแต่หัวนิ้วโป้งออกมาเท่านั้น แต่บังเอิญเป็นนิ้วเท้า
han_bing: ถ้าพลาดก็แค่ตัดเท้าเท่านั้นเอง ไมมีอะไรมากไปกว่านี้หรอก
ติบอ: โอ้ย อ่านแล้วสยองอะคับ คุณภูมิใจร้ายจัง
เพื่อน 1: แทบไม่อยากรู้ต่อไปแว้ววว ทำไปทำไมกันน้ออ เริ่มนิยมในยุคไหนครับ
han_bing: เริ่่มตอนราชวงศ์ซ่ง 宋朝
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ติบอ
|
ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 12:15
|
|
เพื่อน 1: เริ่มโดยมีพระราชนิยมว่ากระไรครับ
han_bing: เขาว่าผู้หญิงเดินโอนไปเอนมาน่าชมดี ในวังเริ่มก่อนนะ แว่วๆว่่าพวกนางรำทำ หลังๆนอกวังเลยนิยม ไม่มีใครบังคับ แต่อยากทำกันเอง เลิกตอนยุคคอมมิวนิสต์ครองเมือง
han_bing: ชาวแมนจูเห็นยังสยอง เลยไม่กล้าให้ลูกหลานตัวเองมัด คนจีนก็ยึดมั่นไว้ต่อไป
เพื่อน 1: แค่เห็นภาพก็น่ารักแย้วค้าฟฟฟฟ
เพื่อน 2: กลัววว
ติบอ: กลัวด้วยคน
han_bing: กลัวอะไร ธรรมดาๆออก
han_bing: ภาพนี้เท้ายังดีๆ บางคนเท้าเน่าและต้องเฉือนเนื้อที่ตายทิ้ง
ติบอ: ง่ะ... เย็นนี้ว่าจะไปกินสุกี้เนื้อเปื่อยอยู่พอดีเลย... เปลี่ยนเป็นกินอาหารเจดีกว่าไหมผม 555+
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ติบอ
|
ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 12:20
|
|
han_bing: ข้าพเจ้าดูโหดร้ายไปหรือเปล่านี้
ติบอ: ไม่หรอกคราบ... แซวกันเล่นๆครับ อิอิอิ
han_bing: จริงๆสถิติเล็กสุดมัดได้เหลือขนาดสามนิ้วเท่านั้นนะ
คุณ ขนิษฐา: ยายของเรามัดเท้า เวลาเดินต้องเอามือเกาะผนังแล้วค่อยๆเดิน ตอนเด็กๆ มีหน้าที่ให้เกาะไหล่เวลาเดินไปศาลเจ้า เวลาเล็บยาวจะตัดยากมาก
คุณ jean1966: ย่าทวดผมแบบนี้เลย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ติบอ
|
ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 12:21
|
|
สารคดีเรื่องนี้เขียนบทได้ดีครับ หาภาพผิดบ้างนิดหน่อย... แต่ไม่เหมาะกับคนจิตอ่อน *คำเตือน* หากคุณเป็นคนจิตอ่อน... กรุณาอย่าเปิดดูโดยเด็ดขาด!
han_bing: 裹脚 guo jiao ออกเสียงว่า "กั่วเจี่ยว" แปลเป็นไทยว่า เท้าที่ถูกห่อหรือถูกพัน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ติบอ
|
ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 12:23
|
|
เมื่อรอยเตอร์สัมภาษณ์คุณยายที่มัดเท้าในมาเลเชีย
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ติบอ
|
ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 12:26
|
|
สำหรับคนที่อยากเห็น 'ท่าเดินของคนที่ถูกมัดเท้า' ครับ เราจัดให้ตามคุณสงสัยแล้วนะคราบบบบบ....
ที่สุดยอดยิ่งกว่า คือ คุณยายอายุ 80 กว่าแล้ว แต่ยังต้องใส่แว่นตาเย็บ & ปักรองเท้าเองด้วยครับ!
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
    
ตอบ: 33477
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 20:43
|
|
มาตรฐานความยาวของเท้า "ดอกบัวทอง" คือ 3 นิ้ว ถือว่าสวยที่สุด ห่อหุ้มด้วยรองเท้าปักคู่เล็กๆพอดีเท้า ยังสงสัยว่า 3 นิ้วที่ว่าคือนิ้วฟุตหรืออะไร มัดเท้าทรมานทรกรรมกันท่าไหนถึงเล็กขนาดนั้น ดูในรูปล่างซ้ายจะเห็นว่าเล็กเหมือนรองเท้าทารก เทียบกับมือคน ตอนเด็กๆอ่านเกร็ดพงศาวดารจีนเรื่อง จอยุ่ยเหม็ง มีอยู่ตอนหนึ่งพระเอกเล่าว่ามีภรรยาน้อยอยู่คนหนึ่งตายจากไป เสียใจอาลัยอาวรณ์มาก จึงเก็บรองเท้าไว้เป็นที่ระลึก ยังสงสัยว่าทำไมเก็บรองเท้า แทนที่จะเก็บเครื่องประดับหรือผ้าเช็ดหน้าก็ยังดี มาอ่านพบในประวัติของเท้าดอกบัวทองว่า รองเท้าปักแบบนี้นิยมมอบกันเป็นที่ระลึกให้ชายคนรัก หรือสามี
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ติบอ
|
ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อ 28 ม.ค. 12, 23:49
|
|
เห็นคำถามของ อ.เทาชมพู เข้า ผมเลยลองถามคุณแม่ ว่า 1 'ฉุ่ง' ยาวสักแค่ไหน
(สำหรับคำว่า 'ฉุ่ง' ผมไม่แน่ใจนะครับว่าคำนี้ควรใช้ตัวสะกด ด้วยแม่กง หรือแม่กน.. เพราะภาษาแต้จิ๋วแต่ละท้องถิ่น ก็มีเสียงที่แตกต่างกันออกไป.. ภาษาในครอบครัวผมมาจากซัวเถา เวลาพูดเราจะออกเสียงตัวสะกดค่อนไปทาง 'ง' และ เสียงวรรณยุกต์ ค่อนไปทางเสียงเอก กัน และที่จริงแล้วเสียง ง (ng) ก็มีเสียง น (n) แทรกอยู่ด้วย
ถ้าคุณ CRazyHorse หรือ คุณ han_bing จะกรุณาเพิ่มเติมข้อมูลให้ได้ก็จะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ)
คุณแม่ยิ้ม แล้วบอกให้ผมเดินไปที่โต๊ะทำงานของท่าน ท่านรื้อของในหีบเครื่องเขินสีดำใบเก่า ที่ตอนนี้ถลอกปอกเปิกมากแล้ว สมบัติทั้งหมดเป็นสมบัติตกทอดมาจากรุ่นคุณทวด และคุณยาย แต่ละอย่างเป็นของไม่ได้มีค่าอะไร แต่เป็นเครื่องมือเครื่องใช้สาระพัดชนิดของช่างตัดเสื้อ มีตั้งแต่เกรียงทองเหลืองบางๆสำหรับปาดแป้งเปียกบนผ้า ไปจนถึงกรรไกรรยี่ห้อตุ๊กตาคู่รุ่นเก่า เพราะครอบครัวของเราทำงานเสื้อผ้ามาจนถึงผมก็ 4 ชั่วคนแล้วครับ
ในที่สุดคุณแม่ก็หยิบไม้บรรทัดไม้มาอันหนึ่ง ตัวไม้เป็นไม้เนื้อแข็งสีเข้ม ฝังหมุดบอกระยะด้วยหมุดทองเหลือง (ที่ตอนนี้เนื้อทองกระดำกระด่างไปตามกาลเวลาแล้ว) 'เอ๊า เอาไปวัดเทียบดูซะนะ' ท่านพูดกับผมในที่สุด
'ซาฉุ่งกิมน้ย... แปลให้สวยหน่อยก็ สามนิ้วประทุมทอง ยายชั้น... ทวดเธอนั่นแหละก็มัดเท้า สมัยเด็กๆชั้นก็เห็นอยู่ทุกวัน' 'เธอวัดดูเองแล้วกัน ว่ามันซักกี่เซนต์' ท่านพูดไล่หลังมาในที่สุดครับ
มาเรียนให้อาจารย์ทราบว่า ผมลองวัดดูแล้ว 3 นิ้วจีนก็ตกราวๆ 4.5 นิ้วฟุตได้นะครับ
ปล. ลองตรวจข้อมูลกับลิงก์นี้ดูได้นะคราบบบ http://kantakian.blogspot.com/2008/04/blog-post.html
แถมสักหน่อย... รองเท้าบู้ตสำหรับคนมัดเท้าครับ เปรี้ยวขนานแท้ อิอิ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
siamese
|
ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อ 29 ม.ค. 12, 11:14
|
|
รบกวนถามคุณติบอ ผมมีข้อสงสัยบางประการเรื่องการมัดเท้า
1. การมัดเท้านั้น กระทำกันตอนเป็นเด็ก ๆ ทั้งนี้ตัวเด็กน้อยนั้น มิอาจจะตัดสินอนาคตตนได้เองได้เลยหรือว่าจะทำหรือไม่ทำการมัดเท้า
2. จากภาพถ่ายเมื่อร้อยปีก่อน ถ่ายไว้เมื่อ ค.ศ. 1870 เมืองฟุโจว จะเห็นกลุ่มสตรี เห็นส่วนมากไม่มัดเท้า ยกเว้นที่เห็นชัดเจนคือ สตรีคนแรกขวามือเรา ที่มัดเท้า จึงสงสัยว่าไม่ใช่สตรีทุกคนจะต้องทำจริงไหม และถ้าไม่มัดเท้าแล้ว ก็ยังสามารถแต่งงานมีลูกหลานได้เช่นกัน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
siamese
|
ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อ 29 ม.ค. 12, 11:17
|
|
ภาพถ่ายโดยทอมป์สัน ช่างภาพที่โด่งดัง ถ่ายสตรีชาวจีนไว้กับสตรีมัดเท้า
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
siamese
|
ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อ 29 ม.ค. 12, 11:24
|
|
ย่าผมเป็นชาวจีนปักกิ่งโดยกำเนิด บ้านอยู่ที่ปักกิ่งมีบริเวณบ้านและปลูกเรือนใหญ่โตตามฐานะคหบดีปักกิ่ง ท่านเล่าว่าท่านก็ถูกมัดเท้า แต่ไม่เล็กเหลือ 3 - 4 นิ้ว หากแต่เป็นสภาพดังในภาพ คือ มีการหักพับ 4 นิ้วให้พับย่นลงไป ท่านเล่าว่า ทำเมื่อตอนเด็ก ๆ จำได้ว่า ถูกจับเอาเท้าแช่ในน้ำอุ่นไว้ให้นิ่ม แล้วเอาไม้ไผ่คม ปาดที่ฝ่าเท้าแล้วใช้ผ้ามัดรัดเท้าไว้ ความทรมานคงไม่ต้องพูดถึงครับ
ภาพถ่ายลักษณะเท้า ถ่ายโดยทอมป์สัน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|