พิพิธภัณฑ์สรรพาวุธคงจะจัดทำขึ้นมาก่อนโลกมีอินเทอร์เน็ต คำอธิบายประกอบอาวุธชนิดต่างๆ จึงมีเท่าที่จะมีเอกสารประกอบ ถ้าหากว่ามีอินทรเนตรช่วยค้นหาให้ บรรยายได้มากกว่านี้ และมีไกด์ที่รู้เรื่องดีคอยต้อนรับ เวลาครูพานักเรียนไปชม คงจะสนุกมาก
พิพิธภัณฑ์จะมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้ ก็เพราะมีผู้นำชมที่อธิบายให้เห็นภาพเหตุการณ์จากของที่นำมาตั้งโชว์ไว้ ถ้าให้คนดูเข้าไปเดินดูอยู่ฝ่ายเดียวคงจะหงอยๆไปหน่อย ถ้าคนดูรู้จักของพวกนั้นก็ยังพอสนุกได้บ้าง ถ้าไม่ค่อยรู้อยู่แล้ว ก็แทบจะหลับกลางห้องไปเลย
นึกถึงพิพิธภัณฑ์อาวุธที่ออสเตรียที่ไปดูมาเมื่อเดือนกันยายน ปีก่อน นอกจากอาวุธสารพัดชนิดตั้งแต่ยุคกลางจนสงครามโลกครั้งที่สอง คุณไกด์แกเก่งมาก อธิบายฉาดฉาน จะซักจะถามอะไรเขาก็รีบตอบเต็มอกเต็มใจ ถ่ายรูปได้ไม่มีใครว่า
ของพรรค์นี้สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น เห็นอาวุธที่ทหารยุโรปแบกกันมาตั้งแต่ยุคกลาง เมื่อก่อนเห็นในรูปก็ไม่รู้สึกอะไรนัก ไปเห็นของจริงเข้าแทบจะร้องโอ้ก(ตั้งใจสะกดไม้โทนะคะ คุณเพ็ญ) เพราะดูด้วยตาก็รู้ว่ามันหนักเหลือเกิน ปืนยาวกระบอกหนึ่ง ดูหนักราวแบกครกหินสัก ๑๐ ลูกพร้อมกัน ทหารที่ออกรบต้องแบกปืนเดินไปไม่รู้กี่ไมล์ ไหล่น่าจะทรุดก่อนถึงสนามรบ นี่ยังไม่รวมหมวกเหล็ก ชุดเครื่องแบบ รองเท้าบู๊ต ที่หนาและหนักเหมือนแบกกระสอบอีก ๑ ใบไปด้วย
ดิฉันเสียดายแทนคุณศิวาวุธ ที่น้ำเสียงคุณดูไม่สนใจพิพิธภัณฑ์ที่คุณนวรัตนอุตส่าห์แวะไปเก็บรูปมาฝาก พร้อมคำอธิบายในแต่ละรูป ทั้งๆท่านเองก็ไม่ได้มีโครงการจะผลิตงานอะไรขึ้นมาเหมือนคุณ ขอเล่าเป็นเกร็ดความรู้อย่างหนึ่งว่าคนที่เป็นนักเขียน ไม่ว่าเขียนสารคดี นิยาย หรือการ์ตูน ถ้าเขาจะเขียนเรื่องราวที่อิงจากเรื่องจริง ต้องค้นคว้าและไปสัมผัสของจริงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้แต่เป็นรายละเอียดเล็กน้อยก็อย่ามองข้าม เพื่อให้งานออกมามีคุณภาพ ไม่ใช่ว่าใช้แต่จินตนาการ ถามคนอื่น หรือหารูปจากอินเทอร์เน็ตเท่านั้น ถ้างานคุณไม่มีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นๆ คุณจะอยู่ในวงการไม่ได้นาน
ขอบคุณที่อบกครับ แต่...
อันที่จริงสถานที่แบบนั้นผมอยากไปใจจะขาด เป็นไปได้จะอยู่ทั้งวันทั้งคืนเลย แต่โอกาสหลายๆอย่างทำให้ผมไปไม่ได้ ถ้ามีโอกาสจริงๆผมก็อยากไปเหมือนกัน
ผมศึกษาด้านนี้มา อาจจะไม่มากเท่าคนอื่นๆ แต่ผมก็ชอบวิชาการด้านนี้พอๆกับการวาดการ์ตูนที่ผมรักครับ
งานที่วาดออกมา ผมต้องนั่งหา เก็บลายละเอียดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางทีอาจจะนานกว่าเวลาที่ผมวาดซะอีก
ดังนั้น เมื่อคุณพูดแบบนี้ ผมเลยไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ผมพยายามในสิ่งที่ผมชอบ แต่ก็โดนแบบนี้ บอกตรงๆ ผมน้อยใจครับ
ปล. ผมพูดและเรียบเรียงคำไม่ค่อยเก่ง ขอภัยถ้ามีใครไม่พอใจกับคำพูดของผม
