บทนี้ของคุณสอบวาค่ะ
------------------
โอ้กระไรไอเอ๋ยฤาไอร้อน
ผะผ่อนอ่อนไอจากชะง่อนผา
กดไอฉ่ำน้ำเย็นแนบพสุธา
ซอนซบหน้าแนบดินหนีกลิ่นไอ
โอบกระหวัดรัดรากไม้ใต้พิภพ
ฉ่ำน้ำเย็นเร้นหลบเหมือนห่างหาย ?
กรองกร่อนร่อนตะกอนใจ
ผลักพุ่มไม้ให้หยัดกายสู้ไอร้อน
ไร้กิ่งไร้ก้านไร้สาขา
แต่ผลิดอกสู้ดินสู้หินและวิงวอน
ฤาไอร้อนไอร้ายไอริดรอน
คลายไอร้อนผ่อนใจให้ใจเย็น
ตะวันชิงพลบแอบหลบเหลี่ยมเงาผา
ไอร้อนอ่อนกระสาเริ่มหลีกเร้น
กลีบไม้ไหว ไหวดอกหญ้าไหวระเนน
ช่วยไหวเอนไอร้อนและฉ่ำน้ำเย็นให้อ่อนตาม
ชมแล้วช่วยดับซับรุ่มร้อน
ชมแล้วช่วยดับตะกอนใจให้หายสิ้น
ชมแล้วคิดแล้วขบเรื่องแค่กระผีกริ้น
ชมแล้วขับสิ้นผินใจให้หายร้อน
http://vcharkarn.com/reurnthai/uploaded_pics/RW518x015.jpg'>
