หนังสือในดวงใจทั้งไทยและเทศ

[เทาชมพู]

ส่งคลิปมาให้คุณ Sujitra ฮึกเหิมหัวใจอีกครั้งค่ะ

[Sujittra]

ขอบคุณคุณเทาชมพูมากครับที่เอื้อเฟื้อ
ถ้างั้นผมขอตอบแทนแบบเนื้อๆ (เนื้อเพลง)
http://m.youtube.com/index?desktop_uri=%2F&gl=US#/watch?v=7YBeepShsgo

[Sujittra]

http://m.youtube.com/index?desktop_uri=%2F&gl=US#/watch?v=7YBeepShsgo
ทำอย่างไรดีครับเพื่อให้คลิปจากยูทูบขึ้นบนเว็บเรือนไทย?

[กระต่ายหมายจันทร์]

ชอบหนังสือเรื่อง The Kite Runner เป็นนิยายเรื่องแรกของ Khaled Hosseini ค่ะ ตีพิมพ์ในปี 2003 โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของเด็กชายชาวอัฟกานิสถานชื่อ Amir โดยเล่าผ่านความคิดของตัว Amir เองในวัยผู้ใหญ่ที่ลี้ภัยมาอยู่สหรัฐอเมริกาแล้ว แต่โชคชะตาทำให้เขาต้องกลับไปที่อัฟกานิสถานอีกครั้งเพื่อช่วยเหลือลูกชายของเพื่อนรักในวัยเด็ก จึงทำให้ต้องนึกถึงความหลังในวัยเด็กของตนระหว่างที่อยู่อัฟกานิสถานที่แสนขมขื่นเพราะต้องเติบโตภายใต้เงาอำนาจของตาลิบัน ความสูญเสีย ความผิดหวัง การทรยศหักหลัง และที่เป็นหัวใจของเรื่องคือการทุ่มเทเพื่อไถ่บาปในความผิดที่ตนเองก่อไว้ในอดีต

ชอบมาก แต่อ่านหลายรอบไม่ไหวค่ะ แค่อ่านรอบเดียวก็หมดน้ำตาไปแปดปี๊บแล้ว ใครชอบหนังสือเทศแนว contemporary classic ที่เนื้อหาเข้มข้น แนะนำค่ะ

[เทาชมพู]

ตอบคุณsujitra  เรื่องคลิป

๑  ก๊อป url ในช่องข้างบนของคลิปยูทูปที่ต้องการ มาลงในช่องคำตอบ ของเรือนไทย  เช่น  url ของเพลง Moon River   คือ 
     
๒  ลากเม้าส์ไปตลอด url นั้น
      
๓  แล้วคลิกที่เครื่องหมายยูทูป  ตัวแรกบนแถวที่สอง ของสัญลักษณ์เหนือช่องคำตอบ
       [youtube ]http://www.youtube.com/watch?v=L_jgIezosVA  [  /youtube]
    มันจะขึ้นมาให้เห็นอย่างบรรทัดบนนี้ละค่ะ  มีคำว่ายูทูปปิดหัวท้าย
๔  คลิกที่ช่องแสดงตัวอย่าง เพื่อตรวจสอบความถูกต้อง 

   

[Sujittra]

ทดลองตามที่ท่านเทาชมพูแนนำครับ

ไชโย! ได้ผลแล้วครับ
ขอบคุณครับ

[Sujittra]

ขอตอบแทนความมีน้ำที่แนะนำด้วยเนื้อเพลงนี้ครับ

http://www.youtube.com/index?desktop_uri=%2F&gl=US#/watch?v=7YBeepShsgo

ทำให้ผมเพิ่งเข้าใจความหมายของเพลง "ความฝันอันสูงสุด" เมื่อตอนโต

[Sujittra]

อยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับท่านผู้รู้ทั้งหลายครับว่า แต่ละท่านได้เคยเจอหนังสืออะไรดีๆมาแล้วบ้างในชีวิต ประเภทที่อ่านได้หลายๆรอบ
ผมขออนุญาตเริ่มกระทู้ก่อนนะครับ (ท่านได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้)
หนังสือที่ผมชอบมากๆอันดับต้นๆ คือ ฤทธิ์มีดสั้น(เซี่ยวลี้ปวยตอ)ของ โกวเล้ง, The Foundation(Trilogy) ของ Isaac Asimov, "พรหมจรรยมรรค" ของ "วรกมล"

พูดถึงหนังสือ "พรหมจรรยมรรค" ของ "วรกมล" หลายท่านอาจไม่รู้จักจึงขอยกตัวอย่างบางบทบางตอนมาให้ได้พิจารณา


 
***  คู่รัก คู่ชีวิต   ***




สรรพสัตว์ล้วนมีคู่ครอง


มนุษย์ควรมีคู่รัก


เพื่อพึ่งพาซึ่งกันและกัน


ภายใต้การนำของความรัก



คู่รักควรเป็นคู่ชีวิต


ที่ดำเนินชีวิตไปด้วยกัน


แต่ต้องไม่ครอบครองกันและกัน


ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน


แต่ไม่จำเป็นต้องใกล้ชิดกัน


ร่วมปรึกษาหารือกัน


แต่ต้องไม่ครอบงำความคิดของกันและกัน


คู่รัก คู่ชีวิต ที่แท้จริง


ต้องให้อิสระเสรีแก่กันและกัน


ในการที่จะมีชีวิตอยู่


เพื่อที่จะได้เป็นคนๆ เดียวกันอย่างแท้จริง.

--------

[Sujittra]

ไม่มีสิ่งใดในโลก

ที่จะไม่มีประโยชน์

ไม่มีสิ่งใดที่ชีวิตเผชิญแล้ว

จะไม่เป็นประโยชน์ต่อชีวิต

 

ความผิดพลาดเป็นครูของความถูกต้อง

เคราะห์ร้ายสร้างความหมายให้โชคดี

ความทุกข์ทำให้ปรกติสุขมีคุณค่า

 

ผู้เจริญด้วยสติปัญญานั้น

ย่อมพิจารณาหาประโยชน์จากประสบการณ์

มากกว่าโวยวายถึงทุกข์ทรมานที่ได้รับ

 

แม้เราจะไม่มั่นใจ  และอ่อนแอ

แต่เราก็ควรหัดต่อสู้กับอุปสรรค

ถึงเราพ่ายแพ้แก่อุปสรรค

แต่เราก็เรียนรู้ที่จะชนะตนเองบ้างแล้ว



“งานยุ่งยาก
ไม่ทำให้คนทุกข์ใจ
คนทุกข์ใจ
จึงทำให้งานยุ่งยาก”
บางบทจาก พรหมจรรยมรรค  โดย...วรกมล

อ่านแล้วทำให้มีกำลังที่จะเดินต่อ 

[เทาชมพู]

แนวคิดเรื่องชีวิตคู่ของคุณวรกมล อ่านแล้วมีบางอย่างเหมือนของยิบรานค่ะ  ขอตัดตอนจาก ปรัชญาชีวิต มาให้อ่าน

เธอเกิดมาด้วยกัน และเธอก็จะอยู่ด้วยกันตลอดไป
เธอจะอยู่ด้วยกันแม้เมื่อปีกขาวของความตาย
ปัดกวาดคืนวันของเธอให้กระจัดกระจายไป

ถูกแล้ว..เธอจะอยู่ด้วยกัน
แม้ในความทรงจำอันสงัดของพระเป็นเจ้า
แต่..ขอให้มีช่องว่าง ในการอยู่ด้วยกันของเธอ

และ ขอให้กระแสลมแห่งสวรรค์ โบกโบยไปมาระหว่างเธอ


...จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพันธะแห่งความรัก

และขอให้ความรักนั้น เป็นเสมือนห้วงสมุทรอันเคลื่อนไหวอยู่

ระหว่างฝั่งแห่งวิญญาณของเธอทั้งสอง

จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน
จงให้ขนมปังแก่กัน แต่อย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน
จงร้องและเริงรำด้วยกัน และจงมีความบันเทิง
แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว

ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว
แต่ว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน

จงมอบดวงใจ แต่มิใช่ต่ออีกฝ่ายหนึ่ง

เพราะพระหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้

และจงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่าใกล้กันนัก
เพราะว่าเสาของวิหารนั้น ก็ยืนอยู่ห่างกัน
และต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันได้... 

[Sujittra]

คารวะท่านยิบรานและท่านเทาชมพู 

[SILA]

            นึกถึงบทนี้ จากปรัชญาชีวิต เช่นกันครับ

            ขอวกกลับไปเพลง The Impossible Dream หน่อยครับ

            ชวนชมคลิปรวมเพลงนี้จากหนังเรื่อง Man of La Mancha(1972)
ที่สร้างจากบทละครเพลง นำแสดงโดย ปีเตอร์ โอ'ทูล และโซเฟีย ลอเรน

ฉากจบประทับใจจนถึงวันนี้ ครับ

     

The Absurd Hero

[Sujittra]

ว้าว 
ประทับใจมากกับคลิปละครเพลงที่ท่าน "Sila" นำมาโพสต์ให้ชม
อยากได้มีโอกาสดูทั้งเรื่องจริงๆ แต่คงหายากนะครับ

[เทาชมพู]

ของแถม
ถ้าใครอ่าน ปรัชญาชีวิต แล้วชอบงานของกวีเลบานอนผู้นี้  ที่แปลโดยศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ดร.ระวี ภาวิไล   ขอแนะนำให้อ่านอีกเล่ม คือ The Broken Wings หรือชื่อภาษาไทยว่า ปีกหัก
ขอคัดบางตอนมาให้อ่านค่ะ

คนหนุ่มทุกคนจำความรักครั้งแรกของตนได้ และพยายาม ย้อนกลับไขว่คว้าชั่วโมงอันประหลาดนั้น ซึ่งความทรงจำต่อ มันเปลี่ยนแปลงความรู้สึก อันลึกซึ้งของเขา และทำให้เขา เป็นสุขทั้งที่ความลี้ลับของมันเต็มไปด้วย รสขม

ความโดดเดี่ยวเป็นพันธมิตรของความเศร้าโศก เช่นเดียวกับที่มันเป็นคู่มิตรกับความสุกสกาวทางวิญญาณ

แม้หากความมืดซ่อนบังต้นไม้และดอกไม้เสียจากดวงตาของเรา มันจะไม่ซ่อนบังความรักจากดวงใจของเรา

ฉันขอให้เธอรักฉัน ดังเช่นกวีรักความคำนึงอันโศกสลดของเขาเอง ฉันปรารถนาให้เธอจำฉันไว้ ประดุจคนเดินทางจำแอ่งน้ำสงบเย็น ซึ่งสะท้อนภาพของเขาเองเมื่อดื่มกินน้ำนั้น ฉันอยากให้เธอจำฉันไว้ ดังเช่นมารดาจำลูกของตนซึ่งตายเสียก่อนจะได้ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวัน และฉันใคร่ขอให้เธอจำฉันไว้ ดังเจ้าแผ่นดินผู้ทรงกรุณาจำคนโทษซึ่งถูกประหารเสียก่อนที่สารพระราชทานอภัยโทษของพระองค์จะไปถึง

[Sujittra]

ผุดขึ้นมาทันใดในความคิด ๒ เรื่อง หลายรักของโดบี้ และ แผ่นดินนี้เราจอง  ผลงานแปลของคุณเทศภักดิ์ นิยมเหตุ

สนุกสนานอย่าบอกใครเชียว

 

"แผ่นดินนี้เราจอง" เป็นวรรณกรรมชวนหัวที่พลาดไม่ได้จริงๆครับ จำได้ว่าเป็นเรื่องของครอบครัวที่ซื่อบริสุทธิ์ มองอะไรๆเป็นแง่ดี และแก้ปัญหาแบบซื่อๆ (จนบางครั้งแยกไม่ออกว่าอะไรคือซื่อ อะไรคือโง่) แต่ก็แก้ปัญหาได้ทุครั้ง
อ่านแล้วนึกชมทั้งผู้เขียนคือ Richard Powell ที่สามารถเขียนให้ได้อรรถรสและตลกได้ตลอดเรื่อง ที่พลาดชมเชยไม่ได้คือ ท่านทศภักดิ์ นิยมเหตุ ที่ใช้ภาษาไทยได้อย่างรื่นหู รื่นรมย์ และน่าอภิรมย์ ต้องขอคารวะแม้ว่าท่านจะลาจากโลกนี้ไปแล้ว
ใครมีลูกหลานและอยากให้รักการอ่าน ต้องแนะให้อ่านเรื่องนี้ "แผ้นดินนี้เราจอง"ครับ อ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆ จะหยุดอ่านก็ไม่ได้ จะวางไว้ก็กลัวหาย