บทกวี โจร : โครงสร้างการปล้นใหม่ ของ รัตนธาดา แก้วพรหม

[เทาชมพู]

๑.
 โจรเก่า-เดินหน้ามาบุกเดี่ยว 
แกว่งดาบควับเควี้ยว...กราดเกรี้ยวใส่
“...ยุ้งฉางเงินทองห้องหอใคร   
ไม่อยากตายก็ถอยไปให้ไกลตีน!...”
 
 นี่คือการปล้น...ที่ไม่แปลก 
ปล้นกลางวันแสกแสกกล้าผิดศีล
เก็บทรัพย์ใส่สะพายพอป่ายปีน   
ทั้งไทยจีนจึงหยามเหยียดเกลียดชัง...
 
๒.
 โจรใหม่-สิองอาจมามาดใหม่ 
ผูกใจไปทั่วยั่วความหวัง
ซ่อนดาบเสียในเสื้อเพื่อปิดบัง   
มือรุงรังด้วยของฝากมากมายมี
 
 หว่านล้อมผู้คนเข้าเป็นพวก 
จนสะดวกทุกประตูอยู่อึงมี่
แผนซ้อนแผนแยบยลกลวิธี   
ค่ำคืนนี้กำหนดนัดปฏิบัติการ
 
 เลี้ยงเหล้ายาปลาปิ้งจนปั่นป่วน 
แล้วชักชวนทุกคนช่วยปล้นบ้าน
เก็บทรัพย์สินเงินทองกองกลางลาน 
ขนขึ้นเกวียนกวาดกว้านสำราญใจ
 
 (...เหลือเศษทรัพย์แบ่งกระจายให้เจ้าของ
แบมือรับยิ้มย่องอยู่ผ่องใส
โอ้...คุณโจรท่านนี้ดีกระไร   
ปล้นแล้วยังแบ่งให้...ไม่เหมือนโจร!...)
 
 เสียงสั่งให้เร่งเร้าเผาหมู่บ้าน 
จุดเพลิงผลาญราบเตียนเสียเกรียนโกร๋น
“บ้านแห่งรักและดีงาม” ถูกหยามโลน 
เป็นเถ้าถ่านกลางไฟโชนเพียงชั่วคืน...
 
๓.
 จะมีใครสร่างเมา..ก่อนหมดหมู่ ? 
จะมีใครไหนสู้รู้ฝ่าฝืน ?
จะมีใครไหนทวนสวนทางปืน ?   
จะมีใครไหนตื่นขึ้นรู้ตัว ?
 

รัตนธาดา   แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๗  มกราคม  ๒๕๕๕