ย้อนเยือนถิ่นที่สี่สิบปีรัก

[tongtham]

      ย้อนเยือนถิ่นที่สี่สิบปีรัก
 
๐ สี่สิบปีมาเหงาหงิมริมหาดเจ้าฯ
 
ใครใครเขาสำราญเบิกบานแสน
 
โอ้ตัวเราเมามัวท่องทั่วแดน
 
จากหนุ่มแน่นจนชราใกล้ลาลับ
 
"เจ้าสำราญ"หาดรักหักอกแรก
 
ตอนเพิ่งแตกนมพานหัดขานขับ
 
ฝึกกลอนสดแข่งกวีเริ่มหนึ่งนับ
 
ฉากแรกพับพ่ายสาวชาวพริบพรี
 
ร้อยร้อยเที่ยวเทียวมาหาสาวเพชรฯ
 
ไม่ขามเข็ดแพ้ "แง่" แม่โฉมศรี
 
ขึ้นเขาวังร้อยครั้งหวังเธอมี
 
ร้อยฤดีกับฉันพันผูกใจ
 
แต่รักแท้งแห้งหักต่างแยกห่าง
 
เราสองร้างหมางเมินเกินฝันใฝ่
 
สี่สิบปีนานเกินจะโทษใคร
 
โทษเราไร้เดียงสาคราเยาว์นัก ๐
 
ริมหาดเจ้าสำราญ ๒๑.๒๐ น.
๒๑ มิถุนายน ๒๕๕๔
 
รำลึกความหลังเมื่อครั้งมาเยือน ปี พ.ศ ๒๕๑๔