บทกวี สวัสดีฟ้าสีทอง ของ ประยอม ซองทอง

[เทาชมพู]

กวีทรรรศน์ โดย ประยอม  ซองทอง
ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ๒๕๔๘
..........................................................
                                 สวัสดีฟ้าสีทอง
     การเดินทางยาวนานกาลครั้งหนึ่ง      
สอนให้ซึ้งธรรมชาติสะอาดค่า
เสมือนสิ่งมหัศจรรย์อันธรรมดา
ประจักษ์ผ่านกาลเวลามาเกลื่อนกลืน
     แรกเริ่มออกตั้งต้นบนความสาง
กลางเงาหมอกเลือนรางกลางครึ่งตื่น
หลังพักผ่อนถอนล้ามาทั้งคืน
สูดลมชื้นไอน้ำค้างรางอรุณ
     สูดกระแสลมเหนือเจือไอหนาว
งามแจ๊กเก๊ตสีพราวแดดเช้าอุ่น
หวานจิ๊บจิ๊บนกร้อยกรองพร้องละมุน
หอมกลิ่นกรุ่นควันไฟในยามเช้า
     ไก่กระชั้นแซ่ซ้องทำนองเสนาะ
หวานไพเราะปลุกดอกไม้ให้คลายเหงา
เพชรกลอกกลิ้งพริ้งดอกหญ้าพร่าพรายเพรา
ฉาดสีเร้าหล่าภมรร่อนเริงรมย์
     ค่อยคืบคลานผ่านครรลองคลองไม้หอม
หลากประทิ่นรินละม่อมกล่อมกลิ่นฉม
คลื่นสีทองกรองยอดข้าวพราวพลิ้วพรม
รื่นระงมเพลงใกล้ค่ำฉ่ำทำนอง
      แดดผีตากผ้าอ้อมย้อมเมฆหวาน
วันผันผ่านปานเดือนปีไหลรี่ล่อง
ผ่านราตรีที่มืดคล้ำและลำยอง
รอแดดเช้าเริ่มครรลองทองทาบฟ้า
      สาปสิ้นทีปีหมองหม่นท้นอุทก
อย่าผันผกเยือนย่ำยีอีกปีหน้า
เดินตามรอยภูมิแผ่นดิ่นปิ่นจักรา
สวัสดีปีใหม่จ้าฟ้าสีทอง