บทกวี กู กู่ กู้ ของ นภาลัย สุวรรณธาดา

[เทาชมพู]

      กู คือธรรมชาติอำนาจล้ำ   
เหนือน้ำเหนือดินเหนือถิ่นไหน
การเงินการเมืองเรื่องใดใด     
อำนาจบาตรใหญ่แพ้ภัยกู
      กูกวาดเมืองล่มลงจมน้ำ   
เย้ยคำโง่เขลาว่า “เอาอยู่”
กวาดความบ้าคลั่งดังศัตรู   
กวาดผู้ยุแยกให้แตกกัน
       กู่ ก้องร้องกรีดหวีดผวา   
เด็กเล็กคนชราหัวใจสั่น
ไร้บ้านไร้อาหารมานานวัน     
บ้านเมืองพลิกผันมิคสัญญี
       กู่เรียกเพรียกไปใครจะช่วย   
ตายป่วยมากมายไหนจะหนี้
สินทรัพย์ยับล่มจมวารี      
ฟ้องคดีศาลใดใครรับฟ้อง
      กู้ เงินล้านล้านบานตะไท   
เอาเข้ากระเป๋าใครใช้คล่องคล่อง
คนไทยแบกหนี้ภาษีกอง   
หมดทองแน่หนาหลวงตาบัว
      กู้เงินกู้ง่ายใครจะว่า      
กู้หน้ายากหนอข้อมูลมั่ว
กู้รัฐนาวายิ่งน่ากลัว      
รู้ตัวตื่นสู้...กู้ศรัทธา                        
            นภาลัย  สุวรรณธาดา
            ๑๓ พย. ๕๔