" พระคุณพ่อ" ประวัติของมหาอำมาตย์ตรี พระยาพิพัฒนธนากร(ฉิม โปษยานนท์)

[เทาชมพู]

รถทั้งสองคันแล่นเข้าไปถึงซอยพระพิศาล   เจ้าคุณปลอบลูกสาวไม่ให้ตกใจ  แล้วสั่งคนรถให้กลับรถ เผชิญหน้ากับรถคันที่ตามมา  เผื่อเกิดอะไรขึ้นก็ให้พุ่งชนได้เลย
ท่านลงจากรถ มีลูกชายตามไปด้วย   สั่งให้คนขับเปิดไฟหน้ารถพุ่งไปที่รถคันนั้น   คน 2 คนในรถคันนั้นก็ลงมา  เป็นชายจีนวัยรุ่น  มีคนขับอีกคนรออยู่ในรถ
เจ้าคุณล้วงมือลงในกระเป๋าเสื้อนอก เหมือนว่ามีปืนอยู่ในนั้น    พอเข้าใกล้กัน ท่านก็พูดขึ้นว่า
" ลื้อรู้จักอั๊วหรือเปล่า  อั๊ว กิมเจ้าคุณนะ"

คำว่า "กิมเจ้าคุณ "เป็นคำที่พ่อค้าจีนที่อยู่ในแวดวงสมาคมเดียวกับเจ้าคุณ เรียกท่าน   คือเอาแซ่ขึ้นหน้า บรรดาศักดิ์ตามหลัง  หรือถ้าเป็นพ่อค้าจีนที่รู้ภาษาไทยดีหน่อยก็เรียกว่า "เจ้าคุณกิม"     เจ้าคุณพิพัฒนฯกว้างขวางอยู่ในบรรดาคนจีนในกรุงเทพ

[เทาชมพู]

ชายหนุ่มจีนสองคนนั้นหยุดคิดสักครู่  ก็ยกมือไหว้ แล้วพูดว่า
"ผมขอโทษครับ"
จากนั้นก็เดินกลับไปที่รถ  แล้วถอยรถออกจากซอยไปทันที      เจ้าคุณยืนดูจนพ้นสายตาไปแล้วจึงเดินกลับมาขึ้นรถโดยไม่พูดอะไรเลย
จนถึงบ้าน ท่านจึงพูดว่า  มันคงเคยได้ยินชื่อพ่อ    ถ้าไม่รู้จักมันต้องเอาแน่
จากนั้นเวลาออกไปไหนตอนกลางคืนกับลูกๆ  เจ้าคุณจะพกปืนทุกครั้ง

หลักการใหญ่ๆที่เจ้าคุณอบรมลูก   คุณสมวงศ์ บุตรชายคนรองของท่านสรุปไว้เป็น 3 ข้อด้วยกัน คือ
๑    ความกตัญญูกตเวที
๒    ความประหยัด
๓    ความสามัคคีและมีวินัย

[เทาชมพู]

เจ้าคุณพิพัฒนฯ เป็นผู้เคร่งครัดต่อความกตัญญูกตเวทีต่อบรรพบุรุษของท่านมาก  ตามแบบของคนจีน   ท่านได้อบรมให้ลูกๆยึดถือประเพณีคารวะฮวงซุ้ยของบรรพบุรุษ ไม่ให้ขาดได้      ทุกปีท่านต้องพาลูกๆทุกคนไปไหว้ ตั้งแต่ลูกที่โตเป็นหนุ่มสาวจนลูกเล็กอายุไม่กี่เดือน   เดินทางไปกลับรวม 7 วัน ลำบากอย่างไรก็ไม่ท้อถอย   เพื่อรักษาวัฒนธรรม และผูกใจญาติพี่น้องให้ใกล้ชิดกัน

เรื่องประหยัด สำหรับท่านหมายถึงว่าใช้เงินอย่างคุ้มค่า   ไม่ได้หมายถึงกระเบียดกระเสียรไม่ยอมใช้ไม่ยอมกิน      ตรงกันข้าม ท่านทำบุญอย่างกว้างขวาง  เลี้ยงบริวารนับร้อย   ลูกๆทุกคนก็มีความเป็นอยู่อย่างสุขสมบูรณ์     แต่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้จ่ายเงินอย่างใช้ทิ้งใช้ขว้าง     ท่านจ่ายเงินเดือนให้ลูกๆทุกคนตั้งแต่เด็ก  ทุกคนมีหน้าที่ใช้ให้พอ   หมดแล้วห้ามขอเพิ่มเด็ดขาด  ลูกๆต้องหัดบริหารเงินให้พอจ่ายด้วยตัวเองตั้งแต่เล็กๆ    ข้าวปลาอาหารก็เช่นกัน ห้ามกินทิ้งกินขว้าง  ต้องกินให้หมดจาน

คุณสมวงศ์เล่าว่าตอนเด็กๆได้เงินเดือนเดือนละ 30 บาท    รวมค่ารถไปกลับโรงเรียนและค่าอาหารกลางวัน    จึงต้องเดินไปร.ร.อำนวยศิลป์ เพื่อจะได้เหลือเงินพอกินก๋วยเตี๋ยวมื้อกลางวันชามละ 50 สตางค์  และอุปกรณ์การเรียนเล็กๆน้อยๆ     ถ้าจำเป็นต้องซื้ออะไรพิเศษ ต้องทำเขียนบอกรายการและแจ้งราคาไปด้วยเพื่อขออนุมัติ     เรียกได้ว่าเจ้าคุณหัดให้รู้จักทำงบประมาณมาตั้งแต่เด็ก

[เทาชมพู]

เมื่อยื่นรายการไปแล้ว  เจ้าคุณก็จะตรวจสอบการใช้จ่ายเงินครั้งล่าสุดของลูก ว่าสมเหตุสมผลไหม  ถ้าไม่สมเหตุสมผลจะโดนเทศน์อย่างแรง

เรื่องฟุ่มเฟือยเป็นสิ่งต้องห้ามในครอบครัว   คุณสมวงศ์เล่าว่าเคยขอเบิกค่าน้ำมันใส่ผม   ถูกเจ้าคุณพ่อให้สตางค์ไปตัดผมให้สั้นแทนจะจ่ายค่าน้ำมันใส่ผม    ชุดนักเรียนถ้าใส่จนขาด ต้องปะเสียก่อน  จนขาดครั้งที่สองจึงจะซื้อใหม่ได้      เจ้าคุณอบรมลูกๆให้หันไปมองคนที่ลำบากยากจนกว่าเสมอ   เพื่อไม่ให้เห่อเหิมฟุ้งซ่านว่าเกิดมาในบ้านที่ร่ำรวยกว่าคนอื่น แล้วจะซื้ออะไรที่ไร้ประโยชน์  ในขณะที่คนจำนวนมากยังขาดแคลนอยู่

คุณสมวงศ์คงจะน้อยใจกับการใช้จ่ายที่เข้มงวดอยู่บ้าง  จึงบ่นกับเจ้าคุณพ่อว่า มีเพื่อนคนหนึ่ง พ่อให้สตางค์ใช้มากกว่า   หมดแล้วยังขอใหม่ได้   เขามีเงินมากกว่าผมมาก    เจ้าคุณตอบว่า ที่จริงแล้วเพื่อนคนนั้นถือว่ามีเงินน้อยกว่า   เพราะเด็กทั้งสองได้เบี้ยเลี้ยงจากพ่อเหมือนกัน   เดือนหนึ่งๆคุณสมวงศ์ยังเหลือเงินเก็บ 1-2 บาท  ส่วนเพื่อนคนนั้นนอกจากใช้เงินไม่เหลือแล้ว  ยังติดลบต้องขอพ่ออีก    คิดดูว่าใครมีเงินมากกว่ากัน

[เทาชมพู]

คำอธิบายเชิงเปรียบเทียบของเจ้าคุณพ่อ ทำให้คุณสมวงศ์เข้าใจความหมายของประหยัด และใช้เงินอย่างคุ้มค่า    ความรวยความจนมิใช่อยู่ที่จำนวนเงินเท่านั้น      แต่เป็นการรู้จักใช้เงินและเก็บออมเงินอย่างถูกต้อง   ทำให้มีชีวิตที่ผาสุก ไม่ต้องโกงใคร ไม่เป็นหนี้ใคร
ข้อนี้ทำให้มีคนคิดว่าพวกโปษยานนท์ล้วนร่ำรวย  คุณสมวงศ์ก็อธิบายอย่างถ่อมตัวว่าเป็นการรู้จักประมาณตัวเท่านั้น

ข้อสามคือสามัคคีและมีระเบียบวินัย   เป็นเรื่องที่เจ้าคุณเน้นมาก   เพราะในบ้านมีคนเป็นจำนวนร้อย  ถ้าไม่ปรองดองกันก็อยู่กันไม่ได้
เจ้าคุณจึงวางระเบียบไว้ว่า
๑  ต้องเคารพผู้อาวุโสกว่าในบ้าน    น้องต้องไหว้พี่ พูดจาด้วยอย่างสุภาพ พูดลงท้ายว่า ครับ   ให้ความเคารพนับถือพี่ ไม่โต้เถียงพี่  แต่สามารถร้องเรียนแม่ๆได้ถ้าหากรู้สึกว่าพี่ไม่ยุติธรรมด้วย  พี่ก็ต้องเมตตาและเอ็นดูน้อง
๒  ห้ามทะเลาะวิวาทกันในบ้าน   ถ้าทำ จะถูกลงโทษ
๓  ให้ร่วมมือกันทำงาน   ข้อนี้เจ้าคุณทำเป็นตัวอย่าง   ถ้าท่านคิดจะทำสนามหญ้า ท่านก็ลงมือทำเอง  ลูกๆเห็นพ่อทำก็ต้องลงมาช่วยกันคนละไม้คนละมือ  ไม่นานก็มีสนามหญ้าให้วิ่งเล่นกันได้

[เทาชมพู]

     การรู้จักใช้เงิน เป็นเรื่องที่ลูกๆหลายคนของเจ้าคุณเล่าไว้ตรงกัน    คือเจ้าคุณเข้มงวดมากในเรื่องสิ้นเปลืองโดยไม่จำเป็น  แม้เป็นเงินเล็กน้อยท่านก็ไม่ยอมให้ลอดหูลอดตา      ลูกคนไหนเปิดน้ำล้นตุ่ม หรือเปิดไฟทิ้งไว้ขณะไม่อยู่ในห้อง เป็นต้องโดนเทศน์ขนานใหญ่     แต่จะว่าท่านตระหนี่ถี่เหนียวก็ไม่ใช่    เพราะเวลาพาลูกๆออกไปกินไปเที่ยวนอกบ้าน   ท่านจะพาไปเลี้ยงที่ร้านอาหารชั้นหนึ่ง  ดูหนังดูละครก็เสียราคาตั๋วสูงสุด   ทั้งนี้เพื่อให้ลูกรู้จักเอาไว้  ต่อไปเมื่อโตขึ้นจะได้ไม่ตื่นเต้นเงอะงะ      แม้ในงานเลี้ยงใหญ่ๆ ท่านก็จะพาลูกไปด้วยเพื่อให้รู้จักวางตัวในสังคม
    เรื่องเข้าสังคมเป็นเรื่องที่เจ้าคุณกวดขันลูกๆอย่างสม่ำเสมอ    บางเวลาก็จะพาไปโฮเต็ลที่มีชื่อเสียง เพื่อรู้จักใช้ส้อมและมีดอย่างชาวต่างประเทศ    ถ้าไปอยู่ต่างประเทศจะได้รู้สึกเคยชิน ไม่เห็นเป็นเรื่องแปลก
    เจ้าคุณสนับสนุนลูกๆให้รู้จักใช้สมอง  พยายามให้คิดกันมากๆ  เพราะยิ่งคิดมาก ก็ยิ่งฉลาดมาก    เมื่อฉลาดแล้วก็ย่อมจะเอาตัวรอดได้ง่าย

[เทาชมพู]

เมื่ออ่านประวัติเจ้าคุณพิพัฒนฯ  นึกอัศจรรย์ใจว่าท่านบริหารเวลาได้เก่งจริงๆ   ทั้งๆเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่  เป็นคนที่ออกสังคม  มีธุรกิจของตนเอง  เป็นกรรมการในหลายสมาคม   ท่านก็ยังมีเวลาอบรมสั่งสอนลูกชายหญิงได้ถี่ถ้วนละเอียดลออ      ละเอียดขนาดสอนลูกสาวให้รู้จักทำกับข้าว ดูแลบ้านเรือนอย่างแม่บ้าน     ละเอียดพอจะสังเกตลูกชายแต่ละคนว่าใครมีนิสัยอย่างไร  เหมาะจะทำงานแบบไหน แล้วฝึกให้ทำตามนั้น
ท่านสอนลูกสาวให้เป็นผู้หญิงดี  เป็นแม่บ้านแม่เรือนที่มีความสามารถ   รู้จักบริหารเงินและครอบครัว      ส่วนผู้ชายก็ถูกหัดให้หนักเอาเบาสู้ตั้งแต่เล็กๆ     เป็นลูกชายเจ้าคุณที่ทำเป็นตั้งแต่แบกกระสอบข้าวสาร ไปจนถูเรือนซักผ้าเอง   เดินไปโรงเรียนเองเพื่อประหยัดเงินค่าขนม     โตเป็นหนุ่มก็ต้องติดตามเจ้าคุณพ่อไปงานเลี้ยงต่างๆเพื่อจะรู้จักหัดเข้าสังคม  รู้วิธีสมาคมกับคนหมู่มาก    ไปเรียนต่างประเทศก็ต้องรู้จักเปิดหูเปิดตาให้กว้าง   ไม่ใช่จมกับตำราอย่างเดียว

ที่สำคัญอีกอย่างคือ เจ้าคุณหัดลูกๆให้มีระเบียบวินัย   เคารพรักกัน    พี่ต้องเมตตาน้อง  น้องต้องเคารพพี่      ลูกๆเจ้าคุณก็ทำตัวได้ดีอย่างคุณพ่อหวังไว้เสียด้วย   เห็นได้จากเมื่อท่านถึงแก่กรรม ขณะลูกบางคนกำลังเรียนอยู่เมืองนอก  พี่ๆก็ช่วยส่งเสียน้องต่อไปจนจบ

[เทาชมพู]

วิธีสอนลูกๆให้รู้จักเก็บเงินและใช้เงิน  ฟังแล้วน่าสนุก    ใครมีลูกที่ยังเยาว์อยู่จะนำไปใช้บ้างก็ได้   คือเจ้าคุณใช้วิธีจ่ายเงินให้ลูกคนละ 100 บาท ซึ่งเป็นจำนวนมากมายมหาศาลสำหรับเด็กในสมัยนั้น   จากนั้นท่านก็ชวนลูกๆมาเปิดบัญชีฝากประจำกับท่าน    เอาเงิน 100 บาทนั่นแหละฝากกลับไป  พอครบ 1 เดือน ท่านให้ดอกเบี้ย 1 บาท ทบต้นเข้าไปอีก

จากนั้น ถ้าลูกคนไหนมีเงินฝากสัก 5 บาท 10 บาท  เอามาฝากท่าน  ท่านก็คิดดอกเบี้ยให้ทุกเดือน  ทำให้เด็กๆ มีกำลังใจจะเก็บเงินเบี้ยเลี้ยงค่าขนมที่คุณพ่อให้    เพื่อจะได้เงินดอกเบี้ยเพิ่มเข้ามาในบัญชีของตน
ส่วนเงิน 100 บาทเป็นจิตวิทยาของท่าน   ท่านอธิบายว่าเป็นเงินก้นถุง   เพื่อเป็นกำลังใจ  ถ้าหากว่าเด็กๆจะต้องเริ่มเก็บเอง กว่าจะได้ 5 บาท 10 บาท ก็คงนานจนหมดกำลังใจไปก่อน  ท่านจึงให้ 100 บาท   เดือนแรกจะได้ดอกเบี้ยเลย   เป็นกำลังใจให้เด็กๆหาเพิ่มได้อีกไม่ยาก

เงินรายได้ของเจ้าคุณ  ท่านไม่เก็บไว้เฉยๆ   แต่จะให้คนกู้เพื่อจะให้เงินงอกเงยขึ้นมา   เพราะถ้าเก็บเงินไว้เฉยๆก็ไม่มีประโยชน์     แต่ก่อนจะให้ใครกู้ ท่านจะสืบประวัติคนนั้นอย่างละเอียด และซักไซ้ไล่เลียงว่ากู้ไปเพื่อทำอะไร   ถ้าเห็นไม่สมควร กู้ไปเพื่อไปซื้อหารถยนต์ ของฟุ่มเฟือย  ก็ไม่ให้  เพราะโอกาสจะได้คืนยาก เป็นหนี้สูญเสียละมาก

[เทาชมพู]

เรื่องที่เจ้าคุณพิพัฒนฯ อบรมลูกหลานอย่างเคร่งครัดอีกเรื่องหนึ่งคือความกตัญญูต่อบรรพบุรุษ    ตามประเพณีของชาวจีน ที่ท่านสืบเชื้อสายมา     ท่านทำฮวงซุ้ยของตระกูลโปษยานนท์ เพื่อเก็บศพของบรรพบุรุษ  โดยเรียกซินแสมาจากเมืองจีนให้เที่ยวหาทำเลที่เหมาะสมที่สุด   ในที่สุดก็ไปได้ที่ชลบุรี    ซึ่งมีทำเลดี   ด้านหน้ามีน้ำ  ด้านหลังเป็นภูเขา และมีลมพัดผ่านสะดวก    ท่านจึงไปสร้างฮวงซุ้ยไว้ที่นั่น   
เมื่อนำหีบศพของบิดาไปบรรจุ   ต้องเดินทางไปทางเรือ เจอพายุระหว่างทาง แต่ท่านก็ไม่ย่อท้อ    ทุกปี ท่านพาลูกๆหลานๆเดินทางไปเคารพฮวงซุ้ย เป็นงานใหญ่กินเวลาเดินทางหลายวัน ทั้งไปและกลับ    แต่ก็ไปไม่เคยขาดแม้แต่ปีเดียว    เจ้าคุณอบรมลูกหลานว่าการไปเคารพบรรพบุรุษจะทำให้ตระกูลอยู่ร่มเย็นเป็นสุข    ลูกหลานก็เจริญก้าวหน้า   ลูกๆก็ปฏิบัติตามมาโดยตลอด
ในหนังสือบันทึกไว้ด้วยว่า    ฮวงซุ้ยของตระกูลโปษยานนท์เป็นที่เคารพนับถือแม้แต่กับคนนอก     มีคนเลื่อมใส  เคยไปอธิษฐานขอบุตร ก็ทำได้สำเร็จมาแล้ว

[เพ็ญชมพู]

ฮวงซุ้ยของตระกูลโปษยานนท์



รอคุณหาญปิงแปล

 

[nol]

ขอเสริมเรื่องฮวงซุ้ยโปษยานนท์ครับ


ฮวงซุ้ยของโปษยานนท์จะมีอยู่ ๒ แห่งที่ชลบุรีครับ โดยในตระกูลจะเรียกอีกที่หนึ่งว่า "ฮวงซุ้ยบน" เพราะจะอยู่แยกออกไปจากสุสานโปษยานนท์ครับ น่าจะเป็นที่ตั้งของศพของเจ้าสัวล่อแซ พ่อของหลวงวารีราชายุกต์ (โป๊) ส่วนตั้งแต่หลวงวารีราชายุกต์ (โป๊) เป็นต้นมาก็จะอยู่ตรงสุสานโปษยานนท์ครับ


เรื่องของฮวงซุ้ยบนก็มีเรื่องเล่าคือ สมัยที่หาที่ตั้งของฮวงซุ้ย ตระกูลโปษยานนท์ก็ได้ให้ซินแสมาหาที่ทางที่เหมาะสมให้ ก็ไปได้ตรงจุดนี้เข้า ซึ่งเป็นที่ของคนอื่น ซินแสก็บอกว่าตรงนี้เหมาะสำหรับเป็นที่ตั้งของฮวงซุ้ยโปษยานนท์ ตกลงกันท่าไหนก็ไม่ทราบแต่ก็สรุปคือสามารถสร้างฮวงซุ้ยให้ศพของเจ้าสัวล่อแซได้ โดยเจ้าของที่ก็ยังใช้ฝังศพของบ้านเขาอยู่ แต่พอเวลาผ่านไป คนในตระกูลโปษยานนท์ก็ยังคงเวียนมากราบไหว้ศพของบรรพบุรุษทุกๆ ปีจนปัจจุบัน แต่สำหรับที่ฝังศพของเจ้าของที่นั้น ไม่มีการมาดูแลน่าจะเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว (อาจถึงร้อยปีด้วยซ้ำ) เพราะปัจจุบันตรงจุดที่ฝังศพเหลือเห็นเป็นเพียงเนินดินธรรมดา ไม่เหลือเค้าของที่ตั้งหลุมศพแบบฮวงซุ้ยแต่อย่างใดครับ


ณ วันนี้ถ้าขับรถวิ่งบน motor way ผ่านจุดตรงชลบุรีมุ่งหน้าบางแสน ก็สามารถมองเห็นตำแหน่งของฮวงซุ้ยบนได้อย่างชัดเจนครับ

[เทาชมพู]

ประวัติของเจ้าคุณพิพัฒนฯ ในส่วนของดิฉัน จบแล้วค่ะ   ถ้าคุณ nol มีรายละเอียดต่างๆจะเพิ่มเติม ก็ขอเชิญ
เข้าใจว่าคุณคงรู้จักตระกูลโปษยานนท์เป็นอย่างดี

[nol]

ประวัติของเจ้าคุณพิพัฒนฯ ในส่วนของดิฉัน จบแล้วค่ะ   ถ้าคุณ nol มีรายละเอียดต่างๆจะเพิ่มเติม ก็ขอเชิญ
เข้าใจว่าคุณคงรู้จักตระกูลโปษยานนท์เป็นอย่างดี

จริงๆ แล้วจากที่ท่าน เทาชมพู หรือท่านอื่นๆ นำมาเผยแพร่ก็เป็นรายละเอียดที่ค่อนข้างจะมากอยู่แล้วครับ ผมอาจจะขออนุญาตนำมาเสริมในส่วนที่มองว่าน่าสนใจแล้วกันครับ (เพียงแต่ตอนนี้ยังนึกไม่ออก )


ปล. รูปฮวงซุ้ยที่ท่าน เพ็ญชมพู นำมาลง เข้าใจว่าเป็นรูปของหลุมฝังศพที่ "ฮวงซุ้ยบน" ตามที่เขียนไปก่อนหน้านี้ครับ

[nol]

ชายหนุ่มจีนสองคนนั้นหยุดคิดสักครู่  ก็ยกมือไหว้ แล้วพูดว่า
"ผมขอโทษครับ"
จากนั้นก็เดินกลับไปที่รถ  แล้วถอยรถออกจากซอยไปทันที      เจ้าคุณยืนดูจนพ้นสายตาไปแล้วจึงเดินกลับมาขึ้นรถโดยไม่พูดอะไรเลย
จนถึงบ้าน ท่านจึงพูดว่า  มันคงเคยได้ยินชื่อพ่อ    ถ้าไม่รู้จักมันต้องเอาแน่
จากนั้นเวลาออกไปไหนตอนกลางคืนกับลูกๆ  เจ้าคุณจะพกปืนทุกครั้ง

หลักการใหญ่ๆที่เจ้าคุณอบรมลูก   คุณสมวงศ์ บุตรชายคนรองของท่านสรุปไว้เป็น 3 ข้อด้วยกัน คือ
๑    ความกตัญญูกตเวที
๒    ความประหยัด
๓    ความสามัคคีและมีวินัย

แต่ตรงที่ขีดเส้นใต้นี้ คุณสมวงศ์ น่าจะไม่ใช่บุตรชายคนรองจากจำนวนบุตรทั้งหมดของเจ้าคุณพิพัฒนฯ ครับ เพราะถ้านับตามอายุแล้ว บุตรชายของท่านที่มีอายุมากเป็นอันดับ ๒ น่าจะเป็น คุณพิพัฒน์ โปษยานนท์ มากกว่าครับ ส่วน คุณสมวงศ์ โปษยานนท์ ท่านน่าจะเป็นบุตรชายคนรองระหว่างเจ้าคุณพิพัฒนฯ กับคุณอ่อน โปษยานนท์ ครับ (คุณสมวงศ์ฯ นี้เป็นน้าชายแท้ๆ ของ ศ.ดร. อภินันท์ โปษยานนท์ ครับ เพราะคุณหญิงสมหญิง โปษยานนท์ มารดาของ ศ.ดร. อภินันท์ฯ เป็นพี่สาวแท้ๆ ของ คุณสมวงศ์ฯ ครับ)

[nol]

ขออนุญาตนำภาพมาลงเพิ่มเติมครับ (บางส่วนยังเก็บหนีน้ำอยู่ ก็เลยไม่ทราบว่าไปไหนหมด คงต้องรอรื้อออกมาตรวจสอบอีกที)

ภาพนี้คือภาพของครอบครัวของ หลวงวารีราชายุกต์ (โป๊) สมัยยังไม่ใช่ตระกูล "โปษยานนท์" ครับ (เพราะขณะนั้นยังไม่ได้รับพระราชทานนามสกุล) ท่านถ่ายคู่กับภรรยาชื่อ คุณเสงี่ยม (สกุลเดิมคือ ภัทรนาวิก) พร้อมด้วยลูกๆ ทั้ง 10 คนและหลานๆ บางส่วน สำหรับ ม.อ.ต. พระยาพิพัฒนธนากรคือผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังขวามือของเรา ในชุดราชประแตนสีขาวครับ