บทกวี "เอา(ไม่)อยู่" ของนภาลัย สุวรรณธาดา

[เทาชมพู]

                                   

                                คำ “เอาอยู่” รู้ไว้ต่อไปนี้
                                    แปลอีกทีว่าเขา “เอาไม่อยู่”
                                    ใคร “เอาอยู่” รู้ได้ว่าไม่รู้
                                    แม้ปลาปูหรือจะห้ามเมื่อน้ำมา

                                    ครั้งพม่ามาล้อมทั้งกรุงศรี
                                    พอสิ้นปีน้ำทะลักมาหนักหนา
                                    ก็เลิกทัพกลับถิ่นสิ้นปัญญา
                                    แม้พม่า “เอาอยู่” คงสู้น้ำ

                                    ภูมิปัญญาคนไทยใช้สมอง
                                    จึงขุดคลองเอาไว้ให้ชื่นฉ่ำ
                                    เป็น “เวนิสตะวันออก” เมืองนอกจำ
                                    มีเรือลำลอยร่อนสัญจรไป

                                    ปลูกเรือนไทยใต้ถุนสูงจูงเรือจอด
                                    น้ำไหลลอดก็เล่นน้ำเย็นใส
                                    เล่นเพลงเรือสักวาประสาไทย
                                    ผืนดินได้ปุ๋ยฉ่ำเมื่อน้ำลด

                                    บัดนี้บ้านจัดสรรกั้นทางน้ำ
                                    ถมคลองทำถนนกว้างขวางไว้หมด
                                    เรือไร้ค่าล้าสมัยต้องใช้รถ
                                    คราวกำสรดน้ำมาร้องหาเรือ

                                    วาทกรรมน้ำเน่าว่า“เอาอยู่”
                                    วันนี้รู้ว่าการเมืองเรื่องร้ายเหลือ
                                    สามร้อยศพวอดวายตายเป็นเบือ
                                    เพราะหลงเชื่อคำนี้ไม่หนีภัย
                                   
                                    โอ้ศึกน้ำยามนี้มีแต่แพ้
                                    ก้มกราบแม่พระคงคาน้ำตาไหล
                                    เพราะพวกเราเอาไม่อยู่รู้แก่ใจ
                                   ช่วยชาติไทยอย่าให้ล่มจมน้ำตา

                                                                                 

  นภาลัย  สุวรรณธาดา
                                                                                          ๒๖ ตค.  ๒๕๕๔

           

[เพ็ญชมพู]

เอา (ไม่) อยู่ ด้วยอีกคน

มุขกวี แนวหน้า

เอาอยู่        =  ต้องหนี

ขนของทันที  =  ปลอดภัย

ถ้ารัฐบอกพวกเราว่า "เอาอยู่"
โปรดรับรู้เถอะพี่น้องว่า "ต้องหนี"
บอกให้รีบขนของไปในทันที
เชื่อเถอะว่าปลอดภัยดีครับพี่น้อง

"สหรัตนนคร"แตกก่อนเพื่อน
ไม่เคยเตือนสักคำทุกข์ซ้ำสอง
"โรจนะ"บอก "เอาอยู่"สู้รับรอง
สุดท้ายต้องจมหายในสายน้ำ

"ไฮเทค"หรือก็บอกเราว่า "เอาอยู่"
ก็อดสูท่วมท้นจนระส่ำ
"บางปะอิน"จะ "เอาอยู่"สู้เชื่อคำ
ก็ชอกช้ำจมสิ้นเย้ยลิ้นทราม
 
"นวนคร"บอกเราว่า "เอาอยู่"
สุดท้ายกู้ทันไหมใครก็หยาม
ยังเล่นลิ้นดัดจริตโปรดติดตาม
"กรุงเทพฯ"ยามนี้เรา"เอาอยู่"นะ
 
ถ้ากรุงเทพฯจมลงคงพูดใหม่
"ทำทะเลแห้งได้"ใช้ไหมล่ะ
เบื่อเต็มทนแล้วหนาคมวาทะ
"เอาอยู่"น่ะเลอะเทอะ...หยุดเถอะครับ

"ชมเพชร"

[เทาชมพู]

คุณเพ็ญชมพูจะไม่โชว์ฝีมือ "เอาอยู่" อีกสักคนหรือคะ?

[เพ็ญชมพู]

ให้เกียรติเจ้าของเรือนแสดงฝีมือ เอา (ไม่) อยู่ ก่อน

 

[เพ็ญชมพู]

มุขกวี โอเคเนชั่น

เอาอยู่คร่าเอาอยู่ปูขอบอก
ปูไม่หลอกบอกเอาอยู่ปูรับไหว
จะน้ำหลากน้ำล้นปนกันไป
พร่ำบอกไปเอาอยู่คร่าอย่าไปกลัว

ศูนย์ป่วนปั่นวันมีภัยได้ส่งข่าว
สร้างเรื่องราววกวนคนเวียนหัว
คนหนึ่งบอกอพยพหลบก่อนชัวร์
คนหนึ่งบอกเพียงเตรียมตัวอย่ากลัวไป

แถลงข่าวเช้ายันค่ำน้ำไม่ลด
ยังโป้ปดเอาอยู่คร่าอย่าสงสัย
ยังพึ่งศูนย์ป่วนปั่นวันมีภัย
บอกคนไทยปูทำงานทั้งวันคืน

น้ำจะหลากน้ำจะล้นปนน้ำเน่า
ขอเพียงเราคนไทยไม่ขัดขืน
ปูจะบอกอะไรให้กล้ำกลืน
ขอให้ฝืนเชื่อคำปู .. เอาอยู่คร่า..

 

[เทาชมพู]

ให้เกียรติเจ้าของเรือนแสดงฝีมือ เอา (ไม่) อยู่ ก่อน
 

มาตามคำขอ

เอาอยู่

มีอะไรบ้างเล่า ที่ "เอาอยู่"
ลองนับดูมีได้อยู่หลายอย่าง
"เอา"ข้าวของหนีน้ำลุยตามทาง
เพื่อ"อยู่"อย่างสิ้นไร้บ้านไม่มี

" เอา" หมาแมวแบกบ่าพาไปก่อน
กลับมาวอนป๊ากับม่าพากันหนี
อย่า" อยู่"เลยบ้านเราไม่เข้าที
น้ำเหนือตีแตกพ่ายมาหลายงาน

ศูนย์อพยพที่ไม่ไกล"เอา"ไว้ก่อน
" อยู่" ไว้นั่ง ไว้นอน กินอาหาร
คง"เอาอยู่" กันไปได้อีกนาน
สมคำขานแถลงไว้  จริงไหมเอย?

ถึงคิวคุณเพ็ญ และสมาชิกท่านอื่นๆ

[เพ็ญชมพู]

เอา (ให้) อยู่

น้ำเหนือหลากมากมายใครจะคิด
เมืองกรุงมิดโดนน้ำบุกทุกสถาน
ทั้งบ้านวัดโรงเรียนทั้งโรงงาน
รับคำขาน "เอาอยู่" ท่านผู้นำ

วาทะท่านแสนดีมีแปลกแปลก
ปลูกหญ้าแพรกเป็นพนังฟังแล้วขำ
ต้านวารีมากระเฉาะเนาะจดจำ
ท่านผู้ตามทำใจให้ดีดี

"เอา" ชีวิตร่างกายให้คง ""อยู่
"เอา" ใจสู้ "อยู่" กับกายอย่าให้หนี
"เอา" สมองตรอง "อยู่" ดูท่าที
รอวารีจากลับพร้อมกับ "ปู"

 

[NAVARAT.C]

   เอาอยู่ปูบอกว่า          เอาอยู่
ดูดู๋สูมาตู่                    ว่าเจ้ง
มะมาแหกตาดู              เอาอยู่  จริงนา
หากท่วมมิดเล่าเต้ง        จักแจ้งสูหนี

[เพ็ญชมพู]

ดูน้ำสู่รูปู            ปูสุดสู้น้ำสู้ปู
น้ำปูสู้ดูอยู่          เสียงน้ำฟู่ปูมูทู

ดูน้ำผุดฝูดฝู้        พรูพรู
ปูสั่งสู้น้ำอยู่        สุดสู้
น้ำสู้ปูปูสู้           น้ำอยู่
ปูบ่รู้น้ำรู้            ปูถู้มูทู

ดัดแปลงจาก กาพย์ห่อโคลงประพาสธารทองแดง -  เจ้าฟ้าธรรมธิเบศรไชยเชษฐ์สุริยวงศ์  (เจ้าฟ้ากุ้ง)



 

[เทาชมพู]

รอวารีจากลับพร้อมกับ "ปู"
คุณเพ็ญชมพูคงพิมพ์ผิด    ตั้งใจจะพิมพ์คำว่าอะไรคะ?

[เพ็ญชมพู]

รอวารี จาก - ลับ พร้อมกับ "ปู"

ใช้คำนี้ก็น่าจะดี

รอเวลาวารีลับพร้อมกับ "ปู"

คุณเทาชมพูจะได้ไม่ "งง"

 

[เทาชมพู]

งงจริงๆ  ขออำไพ

[luanglek]

๒๒๒ เสียงโหยเสียงไห้มี่  เรือนหลวง 
ขุนหมื่นมนตรีปวง  ป่วยซ้ำ 
เรือนราษฎร์ร่ำตีทรวง  ทุกข์ทั่ว กันนา 
เมืองจะเย็นเปนน้ำ  ย่อมน้ำตาครวญ ฯ 
๒๒๓ เห็นไห้ทุกหมู่ถ้วน  หญิงชาย 
ใจสั่นรันทดกาย  ท่านไท้ 
สูเอยอย่ากรรหาย  เหิมโศก นักนา 
ทุกข์นักมักเกิดไข้  มักไข้พลันตาย ฯ 

(ลิลิตพระลอ)

๑ เสียงโหยเสียงไห้ทั่ว   เมืองหลวง
นายกฯ เจ้ากระทรวง   หลอกซ้ำ
เรือนราษฎร์ทั่วทั้งปวง   ชลท่วม  ทุกข์นา
เมืองเยือกเย็นเพราะน้ำ   พจน์ผู้เป็นภัย

๒ ฟังข่าวทุกถิ่นถ้วน   ฉงนฉงาย
วิกฤติหรืออันตราย    ไม่รู้
เขาปรามอย่าโวยวาย   ไปก่อน  เลยนา
"เอาอยู่" แต่สุดสู้      กระอักน้ำเกือบตายฯ

[siamese]

นายกปูรู้แน่ว่าเอาอยู่    คุณชายรู้แตกแน่แม่คุณเอ๋ย
เป็นกระแสแรงกว่าน้ำท่วมเอย  ช่วยเอื้นเอ่ยเฉลยมาให้แน่เอย