ไปเยี่ยมเชอร์ล็อค โฮล์มส์

[เทาชมพู]

สรีสำราญของหมอวัตสัน

[เทาชมพู]

กลับไปค้นโฟลเดอร์รูป จึงพบว่าเล่าข้ามไปหน่อย  ขอย้อนกลับไปที่ห้องนอนของเชอร์ล็อค โฮล์มส์อีกครั้ง
วอลเปเปอร์ในสมัยวิคตอเรียนนิยมสีแก่ๆ อย่างแดงแก่ เขียวแก่   ไม่นิยมสีอ่อนๆอย่างสมัยนี้     ห้องก็เลยดูมืดทึบ   ห้องนอนของนักสืบเอกเป็นสีเขียวแก่

[siamese]

สรีสำราญของหมอวัตสัน

ขอทำตาไวนิดหน่อยครับ เมื่อนั่งกระโถนแล้ว ด้านขวามือมีสองหลุม คืออะไรหรือครับผม 

[เทาชมพู]

คนอังกฤษไม่ค่อยจะปล่อยผนังเอาไว้ว่างๆ แม้ว่ามีวอลเปเปอร์แล้วก็ยังจะต้องมีรูปประดับประดา จัดจังหวะเอาไว้เป็นกลุ่ม เป็นแนว  อย่างมีระเบียบ ไม่ใช่ติดตามบุญตามกรรม
เวลาไปเที่ยวตามเมืองต่างๆในอังกฤษ  ชอบไปพักตาม B&B   เพราะเจ้าของบ้านจัดห้องนอนให้แขกเหมือนห้องนอนในบ้านตัวเอง  อบอุ่นดี     ไม่เหมือนไปพักในโรงแรม    เสียอย่างเดียวคือห้องพวกนี้ห้องไหนห้องนั้น ต้องติดรูปเก่าแก่เอาไว้บนผนังด้วย     พอจะนอนเห็นภาพบุรุษสตรีในชุดโบราณจ้องมองออกมาจากผนังแล้วครั่นเนื้อครั่นตัว   เพราะเดาได้ว่าเรามานอนอยู่ในห้องเจ้าของเดิม  แกตายบนเตียงนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้  
จากนั้น  ไม่มีอะไรดีกว่าสวดมนตร์ทุกบทเท่าที่จำได้  แผ่เมตตาไปให้   เข้าข้างตัวเองว่าผีฝรั่งก็คงสื่อสารผ่านภาษาบาลีได้

รูปบนผนังในห้องนอนของเชอร์ล็อค โฮล์มส์เป็นรูปใครบ้าง ไม่ทราบ     แต่ดูจากรูปล่างสุดขวามือ จำได้ว่าเป็นลิซซี่ บอร์เด็นซึ่งถูกส่งขึ้นศาลด้วยข้อหาเอาขวานจามพ่อและแม่เลี้ยงเสียคนละ 40 ครั้ง     ก็เลยคิดว่าที่เหลือคงเป็นอาชญากรสำคัญในสมัยนั้นเช่นกัน   นับว่านายโฮล์มส์ของเรานอนได้อย่างประสาทแข็งเอาการค่ะ

[เทาชมพู]

สรีสำราญของหมอวัตสัน

ขอทำตาไวนิดหน่อยครับ เมื่อนั่งกระโถนแล้ว ด้านขวามือมีสองหลุม คืออะไรหรือครับผม  

ทำมั้ย สมาชิกห้องนี้ชอบถามอะไรที่ดิฉันก็ถามตัวเองอยู่เหมือนกัน  
ขยายรูปแล้ว ขอหนุ่มสยามเฉลยคำตอบทีค่ะ

[siamese]

^
ไม่ทราบเช่นกัน แต่ดูจากภาพล่างสุด คาดว่าคงเปิดฝาได้ ส่วนอันหลังขันสกูรสี่มุมคงเปิดไม่ได้ แต่ทำที่จับไว้ และตีแผ่นโลหะโค้งพอเหมาะมือ เอาไว้ยกหรือ 

[เทาชมพู]

ขอแก้ไขที่พิมพ์ครั้งแรก
อันล่าง  มีบานพับ แสดงว่ายกปุ่มแบนๆนั้นแล้วเปิดชิ้นส่วนนี้ขึ้นมาได้     ส่วนอันบน มีน็อตขันทั้งสี่มุมแสดงว่าเปิดไม่ได้
อันบนที่มีสกรู เมื่อดึงขึ้นมา  คงจะเพื่อยกแผ่นไม้ด้านบนของที่นั่งขึ้นมาได้ทั้งแผ่น  เพื่อเปลี่ยนกระโถนข้างใน  หรือเพื่อจะได้เช็ดคราบสกปรกด้านในของที่รองนั่ง เหมือนเราเช็ดด้านในของที่รองนั่งชักโครก
คำถามคือ ช่องอันบนพอนึกออก  แต่ช่องอันล่างนั้นมันเล็กมาก  แม้จะสอดมือลงไปก็ยาก  เขาเจาะช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆให้เปิดขึ้นมาทำไม

[เทาชมพู]

รูปข้างล่างนี้เป็นตำราแพทย์ของหมอวัตสัน   น่าจะเป็นหนังสือเก่าที่หลงเหลือมาจากปลายศตวรรษที่ 19  ทำให้รู้ว่าสมัยนั้นหมอเขาเรียนอะไรกันบ้าง

[เทาชมพู]

มีอีกห้องหนึ่ง สีอ่อนกว่าห้องของผู้ชาย   คู่มือบอกว่าเป็นห้องของมิสซิสฮัดสัน เจ้าของบ้าน

[เทาชมพู]

ในห้องนี้มีรูปหล่อครึ่งตัวของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ด้วย    คงจะทำให้คนอ่านนึกถึงรูปหล่อขี้ผึ้งครึ่งตัวของนักสืบเอก ที่ใช้เป็นกับดักล่อผู้ร้ายในตอนหนึ่งของการผจญภัย

[เทาชมพู]

รูปนี้มาจากอินทรเนตร เพราะไม่ได้ถ่ายไว้  เป็นรูปจักรพรรดินโปเลียนหล่อด้วยปูนปลาสเตอร์   ที่มาของการผจญภัยตอนที่ชื่อว่า The Three Napoleons

[เทาชมพู]

จากนั้นก็ขึ้นบันไดไปอีก ถึงห้องชั้นบนสุด    ชั้นนี้ทางพิพิธภัณฑ์จัดทำเป็นหุ่นขึ้ผึ้งของตัวละครเอกๆ ในการสืบสวนต่างๆของเชอร์ล็อค โฮล์มส์  อยู่ในอิริยาบถต่างๆกัน  ในห้องที่เหมือนกับห้องอยู่อาศัย  ไม่ใช่อย่างในพิพิธภัณฑ์มาดามทุสโซด์     
ดิฉันไม่ได้ถ่ายรูปไว้ เพราะไม่ชอบหุ่นขี้ผึ้ง   บางตัวน่ากลัวมาก    ขึ้นไปยืนอยู่บนนั้น ก็งงๆไม่รู้ว่าไหนคนไหนหุ่น เพราะเขาจัดให้มีหมอวัตสันในวัยชรานั่งปนอยู่กับหุ่น  เดี๋ยวๆแกก็ลุกขึ้นมา หรือขยับแขนขยับขาเสียทีหนึ่ง  ทำเอานักท่องเที่ยวอื่นๆชอบอกชอบใจกันใหญ่  รี่เข้่าไปถ่ายรูปด้วย
คุณตาผมขาวคนนี้ละค่ะ หมอวัตสันในวัยชรา  เก็บมาจากอินทรเนตร

[เทาชมพู]

หุ่นสองตัวนี้จากตอนสำคัญตอนหนึ่ง ชื่อ The Scandal in Bohemia  หรือ เหตุอื้อฉาวในโบฮีเมีย
ผู้หญิงคือไอรีน แอดเลอร์  ซึ่งถูกนักเขียนในยุคหลังจับมาเป็นนางเอกของช.ล.ฮ.     ส่วนขวาคือพระราชาแห่งโบฮีเมีย คู่กรณีของเธอ
หุ่นแสดงภาพพระราชาที่มาพบนักสืบเอกในสภาพซ่อนตัว สวมหน้ากาก

[เทาชมพู]

หุ่นขึ้ผึ้งของชายผมแดงคนนี้ มาจากเรื่อง The Red Head League  หรือ สมาคมผมแดง 

[เทาชมพู]

บนผนังมีหัวหมาดำตัวใหญ่สตัฟฟ์ไว้   เจ้านี่คือหมาปีศาจแห่งบาสเกอร์วิลส์  เป็นผู้ร้ายตัวสำคัญในการผจญภัยเรื่องยาว ที่ถือกันว่าเยี่ยมยอดที่สุดในชุดของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ ชื่อ The Hound of Baskervilles
นิยายที่เซอร์อาเธอร์เขียนไว้ มีเรื่องยาว 4 เรื่อง และเรื่องสั้นอีก 56 เรื่องค่ะ