ไปเยี่ยมเชอร์ล็อค โฮล์มส์

[เทาชมพู]

มุมหนึ่งในห้องรับแขก มีช้างไม้ด้วย  และมีโซฟาบุกำมะหยี่สีแดง ซึ่งเป็นเครื่องเรือนที่นิยมกันในสมัยนั้น
ลูกความบางคนมาถึงก็เป็นลมเป็นแล้งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกนี้เอง

[เทาชมพู]

เตาผิงในห้อง มีเหล็กเขี่ยถ่าน   ของใช้ชนิดนี้มีบทบาทอยู่ในเรื่องสืบสวน  เพราะลูกค้าบางคนก็เข้ามาขู่ด้วยการงอเหล็กเขี่ยถ่านให้ดู
พระเอกของเราก็แกร่งพอจะงอกลับได้   
ไวโอลินเป็นทางระบายอารมณ์กดดันของนักสืบเอก   ไม่ว่าเศร้า  เครียด กังวล  หรือปล่อยอารมณ์ เขาใช้ดนตรีเป็นเครื่องมือ   แม้แต่หลอกให้ลูกความหลงผิด ยอมคายความลับออกมา  ไวโอลินนี้ก็มีบทบาทช่วยหลอกเช่นกัน 

[เทาชมพู]

เตาผิง  ถ่ายมาให้เห็นชัดๆ

[เทาชมพู]

โต๊ะทำงานของเชอร์ล็อค โฮล์มส์   เขาไม่ใช่หนอนหนังสือ แต่มีความรู้เรื่องอาชญวิทยา และสนใจเคมี     หนังสือเล่มใหญ่เป็นบันทึกรวบรวมประวัติอาชญากร และบุคคลที่มีชื่อเสียง  เพื่อประโยชน์ในการสืบสวน
เครื่องเขียนบนโต๊ะ กับของประกอบอย่างอื่น  ไม่รู้ว่าเป็นของจำลองทำขึ้นมาทีหลัง หรือว่าเอาของสมัยนั้นมาแสดงจริงๆ  แต่มันก็เหมือนมาก

[เทาชมพู]

มุมห้อง  ในสมัยโน้นลอนดอนยังใช้ไฟแกส    ไฟฟ้าที่เปิดในพิพิธภัณฑ์เป็นแสงเรืองๆ  ออกสีแดงหน่อยๆ   ทำให้บรรยากาศดูโบราณค่ะ

[NAVARAT.C]

ใครเป็นเจ้าของพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ครับ

เขาทำมากี่ปีแล้ว ทุกวันนี้คนยังไปดูมากไหม

[เทาชมพู]

เป็นพิพิธภัณฑ์เอกชนค่ะ  บริหารโดย  Sherlock Holmes International Society ซึ่งเป็นองค์การไม่แสวงหากำไร 
เปิดตั้งแต่ค.ศ. 1990  เขาเลือกสถานที่คือถนนเบเกอร์จริงๆ  ระบุชื่อเลขที่ว่า 221b  ตามนิยาย  แต่ของจริง  พิพิธภัณฑ์อยู่ระหว่างบ้านเลขที่ 237 และ 241 ค่ะ
มีเว็บไซต์อยู่ที่นี่

http://www.sherlock-holmes.co.uk/

ตอนที่ดิฉันไปก็ไม่ใช่หน้าท่องเที่ยว   และไปในวันธรรมดา   แต่ก็เห็นนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นบ้าง ฝรั่งบ้าง มากันไม่ขาดสาย  จะขึ้นไปชมชั้นบนต้องรอให้พวกขึ้นไปก่อนหน้า ลงมาเสียก่อน
ของที่ระลึกก็เป็นส่วนหนึ่งของรายได้

[เทาชมพู]

มาถึงรูปที่คุณ siamese อยากดู  กล้องยาเส้น ของเชอร์ล็อค โฮล์มส์

[เทาชมพู]

โต๊ะอาหารของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ จัดไว้อีกมุมหนึ่ง     มีจานชามแก้วน้ำและเครื่องใช้อย่างที่คนชั้นกลางในสมัยปลายศตวรรษที่ 19 ใช้กัน    ก็เลยมีโอกาสเห็นว่าคนยุคนั้นเขากินอยู่กันยังไง
จานกระเบื้องลายดอกไม้ และเครื่องแก้วแบบนี้ จะว่าไปก็มีมาขายในสยาม ในห้างต่างๆสมัยรัชกาลที่ 5  ไม่ได้แปลกหูแปลกตาพวกเรา
บางบ้านที่ได้รับมรดกจากปู่ย่าตายายอาจมีของพวกนี้ตกทอดกันมาถึงรุ่นปัจจุบันก็ได้

[เทาชมพู]

ด้านหลังห้องรับแขก  เป็นห้องนอนของยอดนักสืบ   โผล่เข้าไปดู เป็นห้องแคบๆ แทบไม่ตกแต่งเลย  น่าผิดหวังนิดหน่อย นึกว่ามันจะอยู่สบายกว่านี้    บนเตียงทองเหลือง(ซึ่งในสยามก็มี) มีอุปกรณ์ใช้ปลอมตัวของช.ล.ฮ.  เช่นหมวกนักบวช    พระเอกของเราปลอมตัวเป็นนักบวชในหลายตอนด้วยกัน   เครื่องแต่งหน้า ซึ่งทำให้เขาดูเป็นคนแก่  เป็นคนป่วย เป็นคนงานหนุ่ม ฯลฯ ได้หลายแบบ

[siamese]

มาถึงรูปที่คุณ siamese อยากดู  กล้องยาเส้น ของเชอร์ล็อค โฮล์มส์

ขอบคุณครับผม

บรรยากาศในบ้านรู้สึกว่ามีของเยอะมากนะครับ 

[:D :D]

ขอบพระคุณอาจารย์เทาชมพูมากค่ะที่เอามาฝาก เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยค่ะ 
เรียนถามว่าของที่หนูวงไว้ ซึ่งอยู่บนโต๊ะอาหาร เขาใช้ทำอะไรคะ หรือประดับโต๊ะอาหารเฉยๆ

[เทาชมพู]

เจอคำถามคุณหนูดีดีเข้า เหมือนถูกหมัดเข้าอย่างจัง    ได้แต่กลับไปซูมภาพส่วนนั้นมาดู ว่ามันคืออะไร   เพราะตอนถ่ายก็ไม่ได้สนใจจะพิจารณาให้ละเอียดเสียด้วย
คนที่ดูออกว่าเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารชุดนี้คืออะไร  ก็น่าจะมีคุณตั้ง หรือ naitang  ซึ่งเคยไปอยู่ยุโรปมาหลายปี  กินดินเนอร์มานับไม่ถ้วน   คงเคยใช้มาบ้าง 
อีกคนคือท่าน Navarat ซึ่งคุ้นเคยกับอังกฤษดี    คงจะเคยเห็นเคยใช้ของพวกนี้
ถ้าท่านทั้งสองไม่แวะเข้ามา   เดี๋ยวดิฉันจะต้องถูตะเกียงหาจินนี่เป็นทางออก   
และสุดท้าย  เชื่อว่าคุณเพ็ญชมพูคงเอาอินทรเนตรมาส่องหาคำตอบให้จนได้

ส่วนดิฉันมองว่ามันเป็นแท่งแก้วเล็กๆ  ถ้าไม่ใช้คนเครื่องดื่ม ก็ใช้จิ้มผลไม้ ทำนองนี้หรือเปล่าคะ

[เทาชมพู]

บรรยากาศในบ้านรู้สึกว่ามีของเยอะมากนะครับ 

เยอะค่ะ   ห้องมันแคบ แล้วอีกอย่างคนจัดทำพิพิธภัณฑ์เขาต้องการให้ทุกอย่างที่ระบุไว้ในนิยายนักสืบ   มีให้เห็นอย่างละเอียดถี่ถ้วน เช่นหมวกของช.ล.ฮ. และหมวกของหมอวัตสัน ก็แขวนเอาไว้ให้ดู
ภาพถ่ายข้างล่างหมวก เป็นภาพน้ำตกไรเชนบักในสวิตเซอร์แลนด์  ที่ช.ล.ฮ.ตกลงไปพร้อมกับจอมวายร้ายคู่ปรับคือศาสตราจารย์มอริอาตี    เป็นภาพที่ขยายมาจากภาพประกอบในหนังสือ

[เทาชมพู]

ชั้นสองที่เป็นห้องรับแขกและห้องนอนของช.ล.ฮ. มองไม่เห็นว่าห้องนอนของหมอวัตสันคู่หูของนักสืบเอก อยู่ตรงไหน   ต้องขึ้นบันไดไปอีกชั้นจึงเห็นห้องชั้นสาม มีป้ายติดหน้าประตูว่าห้องของหมอวัตสัน
คำว่า Dr.Watson  ฝรั่งออกเสียงว่า วอทสัน  แต่ในเมื่อนักแปลของเราแปลเป็นไทยว่า วัตสัน  ก็เรียกวัตสันต่อไป  คุ้นปากมากกว่า

ห้องของหมอวัตสันที่ดิฉันเดินเข้าไป  ไม่ยักใช้ห้องนอนอย่างที่นึก   เพราะในนิยายตอนแรกบอกว่าสองคนนี้มาเช่าห้องชุดอยู่ด้วยกันเพื่อแบ่งเบาภาระค่าเช่า    แต่นึกอีกที หมอวัตสันมาร่วมผจญภัยในฐานะหนุ่มโสดตอนเดียวก็แต่งงานกับลูกความที่มาปรึกษานักสืบ  แยกบ้านออกไปแล้วนี่นา    ห้องของหมอวัตสันก็เลยถูกดัดแปลงกลายเป็นห้องอะไรอีกห้อง ที่ไม่มีเตียงนอน  แต่มีข้าวของเครื่องใช้เหลืออยู่
ห้องนี้มีของน่าสนใจอีกอย่างคือส้วมเคลื่อนที่     ดังที่ถ่ายรูปนำไปลงในกระทู้สรีสำราญของสาวชาววัง ให้คุณ siamese ดูมาแล้ว