ไปเยี่ยมเชอร์ล็อค โฮล์มส์

[เทาชมพู]

ในบรรดานิยายแปลที่เคยอ่านตอนเด็กๆ และประทับใจมากที่สุด  มีนิยายนักสืบเชอร์ล็อค โฮล์มส์ รวมอยู่ในแถวหน้า     ต้องยกให้เป็นความดีของคุณอ.สายสุวรรณ ผู้แปล  ซึ่งแปลอย่างหมดจด ประณีต ละเอียดถี่ถ้วน   อ่านแล้วเคลิบเคลิ้มเห็นภาพตามไปด้วย  ทั้งๆตอนนั้นเกิดมายังไม่เคยเห็นลอนดอนเลยสักครั้ง แม้แต่ในหนัง

ต่อมามีเหตุให้ไปอังกฤษอยู่หลายครั้ง    ไปถึงลอนดอน  ก็ยังมองหาถนนโน้นถนนนี้ตามที่เคยระบุไว้ในนิยาย  แต่ในเมื่อมหานครลอนดอนเปลี่ยนไปจากปลายศตวรรษที่ 19 มาก   จึงโยงภาพไม่ถูก     แม้แต่ถนนเบเกอร์ ที่บอกว่าเป็นที่อยู่ของนักสืบเอก   ผ่านไปก็มองไม่เห็นร่องรอยบรรยากาศเดิม

จนกระทั่งชาวโลกทั้งหลายมีโอกาสใช้อินทรเนตร     สอดส่องดูจึงพบว่า บัดนี้เขามีพิพิธภัณฑ์เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ที่ถนนเบเกอร์กันแล้ว
เมื่อไปลอนดอนครั้งล่าสุด   จึงบอกไกด์กิตติมศักดิ์ว่า  ช่วยพาไปเยี่ยมเชอร์ล็อค โฮล์มส์ ทีเถอะ  ไม่ไป British Museum  ไม่ไป National Gallery    ขอไปที่นี่แหละ
แล้วก็ได้ไปสมใจ

[เทาชมพู]

นิยายนักสืบ ชุดเชอร์ล็อค โฮล์มส์  เปิดตัวตอนแรกชื่อ The Study in Scarlet  ในนิตยสารชื่อ  Beeton's Christmas Annual ในค.ศ. 1887  หนังสือที่ตีพิมพ์ในครั้งนั้น   บริษัทประมูลซอธเธอบี้เปิดประมูลเมื่อ วันที่ 15 กรกฎาคม ปี 2010   โดยตั้งราคาไว้ที่ £250,000- £400,000
แต่ผลปรากฏว่ามีผู้ให้ราคาแค่  £240,000  เจ้าของก็เลยไม่ยอมขาย 
นับเป็นหนึ่งในหนังสือราคาแพงอันดับแถวหน้าของโลก

[เทาชมพู]

ตอนที่เริ่มแต่งนิยายนักสืบเรื่องนี้  นายแพทย์หนุ่มชื่ออาเธอร์ โคแนน ดอยล์ ก็ไม่ได้คิดหรอกว่าจะประสบความสำเร็จกระไรนักหนา   แต่ความที่ชอบอ่านชอบเขียน  และเคยอ่านเรื่องนักสืบดังๆมาก่อน เช่นนักสืบ โอกุสต์ ดูแปง  (Auguste Dupin)  ประกอบกับอาชีพหมอที่ทำอยู่ ทำมาหากินค่อยข้างจะฝืดเคือง   ก็เลยแต่งเป็นอาชีพเสริมหารายได้พิเศษ
ปรากฏว่าเป็นที่ถูกอกถูกใจของคนอ่านมากมายเกินคาดหมาย   สนพ.พากันประมูลนิยายตอนต่อไปเสียสูงลิบ    หมอดอยล์ก็เลยหันมาแต่งเป็นล่ำเป็นสัน      เขาเขียนงานประวัติศาสตร์ไว้อีกด้วย   ทำให้ได้รับพระราชทานยศเป็นเซอร์อาเธอร์   แต่คนอ่านรู้ดีกว่า ถึงกับบอกว่า ที่ได้เป็นท่านเซอร์ก็เพราะเชอร์ล็อค โฮล์มส์นั่นต่างหาก  เพราะพระเจ้าแผ่นดินอังกฤษโปรดเรื่องนี้มาก

ปัจจุบัน เรื่องของเชอร์ล็อค โฮล์มส์หมดลิขสิทธิ์แล้ว   หมายถึงว่าใครจะเอาไปพิมพ์ใหม่  เอาไปแต่งต่อก็ได้     จึงมีคนแต่งตอนใหม่ๆกันขึ้นอีกแยะ     แต่ก็ไม่มีตอนไหนยอดนิยมเท่ากับเรื่องที่เจ้าของเดิมแต่ง
ความแพร่หลายของยอดนักสืบ ทำเงินให้อังกฤษอย่างมหาศาล   จากการพิมพ์หนังสือ  เทป  วิทยุ หนังโรงใหญ่ หนังทีวี   ละคร วีซีดี    และขยายมาถึงของที่ระลึกต่างๆ  และพิพิธภัณฑ์ที่ว่านี่ละค่ะ
ขนาดมีอนุสาวรีย์ของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ด้วย

รูปเซอร์อาเธอร์  ผู้ให้กำเนิดยอดนักสืบ

[เทาชมพู]

นี่ืคือหน้าตาของพิพิธภัณฑ์เชอร์ล็อค โฮล์มส๋ ที่ถนนเบเกอร์ ในปัจจุบัน   เป็นตึกแถวสองห้อง ขนาดเล็กๆ  มีบันไดขึ้นไปชมห้องหับต่างๆได้ทุกชั้น จนถึงชั้นใต้หลังคา

[เทาชมพู]

เปิดประตูเข้าไปในห้องชั้นล่าง   เป็นร้านขายของที่ระลึกทุกอย่างที่เกี่ยวกับเชอร์ล็อค โฮล์มส์ 

[เทาชมพู]

ของที่ระลึกเกี่ยวกับเชอร์ล็อค โฮล์มส์  สำหรับแฟนหนังสือ และนักสะสม

[เทาชมพู]

แต่ของบางอย่างก็ไม่ค่อยเกี่ยวกับนักสืบเอกนัก  แต่เป็นอะไรกระจุกกระจิกเกี่ยวกับอังกฤษสมัยวิกตอเรียน  ถือว่าพอไปกันได้

[เทาชมพู]

ตู้ไม้เสาเกลียวสไตล์นี้ เคยเห็นในร้านขายของเก่าของไทยเรานี่แหละ    ในร้านขายของของพิพิธภัณฑ์ ไม่ได้มีเอาไว้ขาย แต่ใช้วางสินค้า บรรดาขวดแก้วและอะไรต่อมิอะไรตามที่เห็นค่ะ

[เทาชมพู]

ถ่ายรูปสินค้าเสร็จ เงยหน้าขึ้นมองเพดาน เห็นเขาทำเพดานแบบวิคตอเรียน  มีกระจกโค้งแบบโดม  สวยดี  เลยเก็บภาพมาให้ดูกันค่ะ

[siamese]

  ชื่นชอบเช่นเดียวกันครับ อ่านแล้วสนุกมาก เรื่องจะเป็นปริศนาในเบื้องต้น หลังจากนั้นก็ค่อย ๆ คลายไปทีละเรื่อง ๆ จนเชื่อมโยงกันได้หมด

อ.เทาชมพู ได้ถ่ายภาพไปป์ อาวุธคู่กายของเชอร์ล๊อค โฮล์มส์ มาด้วยหรือเปล่าเอ่ย 

[เทาชมพู]

ไม่มีได้ไงคะ   
โปรดอดใจรอ

[เทาชมพู]

พิพิธภัณฑ์เล็กๆนี้มีคนเข้าชมกันขวักไขว่   เวลาถ่ายรูป ต้องพยายามหามุมที่คนน้อยหน่อย มิฉะนั้นจะบังข้าวของเสียหมด   
สังเกตว่าเป็นนักท่องเที่ยวชาวเอเชียมากกว่าฝรั่ง   คนญี่ปุ่นกันทั้งนั้น   ไม่เห็นคนไทยคนอื่น
แสดงว่าเชอร์ล็อค โฮล์มส์ก็ฮิทในญี่ปุ่นเช่นกัน

[siamese]

^
ตอนอยู่อังกฤษ ใช้สูตรเอ่ยคำว่า "I am under 15" จะได้สิทธิ์ลดราคาอย่างเหลือเชื่อ ในการเข้าชมพิพิธภัณฑ์และขึ้นรถเมล์......บัดนี้ใช้สูตรนั้นมิได้แล้ว 

[เทาชมพู]

จากนั้นก็จ่ายเงินค่าบัตรเข้าชม  6 ปอนด์ต่อหัว   เดินขึ้นบันไดแคบๆไปชั้นบน ซึ่งจัดเป็นห้องพักของนักสืบลือนาม ตามที่บรรยายไว้ในหนังสือ
เชอร์ล็อค โฮล์มส์ไม่มีบ้านของตัวเอง   เขาเช่าห้องชั้นบนของบ้านเลขที่ 221B ถนนเบเกอร์ อยู่ร่วมกับหมอวัตสัน  ผู้กลายมาเป็นผู้ช่วยและนักบันทึกคดีสืบสวน      เจ้าของบ้านเป็นหญิงชราชื่อมิสซิสฮัดสัน   เป็นตัวประกอบประจำเรื่อง   แกอาศัยอยู่ชั้นล่าง  มีหน้าที่เปิดประตูต้อนรับลูกความจากชั้นล่าง  แล้วให้ขึ้นบันไดมาในห้องรับแขกของยอดนักสืบ
ตอนขึ้นบันไดไปก็รู้สึกสมัยวิคตอเรียน บ้านช่องน่าจะแคบกว่าสมัยนี้    บันไดนี้คนสองคนสวนกันไม่ได้    เป็นบันไดเก่าแก่ มีภาพประดับข้างฝาก็เก่าแก่พอกัน     ให้บรรยากาศของเดินข้ามกาลเวลากลับไปในอดีตได้อย่างดี

เห็นข้อความคุณหนุ่มสยามก่อนโพสต์     ในประสบการณ์กลับเป็นตรงกันข้าม  ตอนเรียนจบปริญญาตรีไปต่อโท  ต้องควักใบขับขี่มาให้ดู ไม่งั้นเข้าสถานที่ใหญ่ๆในลาสเวกัสไม่ได้
คุณหนุ่มสยามต้องรอลดราคามโหฬารอีกครั้ง เมื่อเป็น senior citizen แล้ว

[เทาชมพู]

พอขึ้นไปชั้นที่สอง ก้าวเข้าไปในห้องรับแขก  ก็พบว่าพี่ยุ่นน้องยุ่น ยืนเดินกันอยู่เต็มห้อง   วางท่าถ่ายรูปกันไม่ขาดระยะ   ถ้าถ่ายทั้งห้องก็ต้องติดพวกเขา   แทนที่จะติดห้อง
จึงต้องไปเอารูปห้องมาจากอินทรเนตร    ส่วนภาพที่เล็งเฉพาะมุม หลบดาราประกอบฉากทั้งหลาย มาจากกล้องค่ะ

ห้องรับแขกของช.ล.ฮ.  เป็นห้องแคบมาก  บอกให้รู้ว่าฐานะของเจ้าของห้องก็ธรรมดาๆ  ไม่ร่ำรวยอะไร  ประดับประดาด้วยเครื่องเรือนและข้าวของสมัยนั้นดูแน่นไปทั้งห้อง   แต่มันก็ดูเป็นของเก่าจริงๆค่ะ ไม่ใช่ใหม่แต่ตกแต่งแบบเก่า  ได้กลิ่นอายแบบอังกฤษเมื่อหนึ่งร้อยกว่าปีก่อน
เข้าไปเดินดูตามมุมต่างๆ   คนจัดเขาก็พยายามจะเอาข้าวของที่ดูว่าเป็นของส่วนตัวของนักสืบเอกมาโชว์ไว้  อย่างไวโอลินบนเก้าอี้